64. Ongepast ijs eten

Als ik zo met een feestdag als vandaag door de stad loop, heb ik weer zin in...ijs. Niet zomaar een bolletje, maar: veel ijs, een lekkere sorbet. Gewoon, ongepast ijs eten... 'k zal vast niet de enige zijn. Toen ik ergens op Internet dit plaatje van zo'n ijssorbet zag, kreeg ik meteen ontzettende trek...
Softijs, waterijs, schepijs, vruchtensorbets, slush puppies. IJsjes, ze zijn er in alle soorten en maten en niet meer weg te denken. Uit een recent consumentenonderzoek blijkt dat de meerderheid van de Europese consumenten ijs eten leuk vindt (71%) en bijna twee op de drie consumenten vinden dat ijs geschikt is om te eten voor de gezelligheid (63,2%). Op internet vond ik dit interessante stukje over ijs:

IJs om te koelen
IJs heeft al een lange geschiedenis. IJs werd al voor het jaar nul gebruikt voor het koelen van spijzen en dranken. Vooraanstaande Grieken en Romeinen lieten voor dit doeleinde sneeuw en ijs van de bergtoppen naar beneden brengen. De spijzen werden met behulp van sneeuw en ijs gekoeld, "ijskoud" gemaakt, maar niet bevroren. Het ijs werd hier dus nog niet gebruikt voor consumptie.

IJs om te eten
Omstreeks 1280 kwam hier verandering in. De Italiaanse ontdekkingsreiziger Marco Polo bracht van zijn ontdekkingsreis naar Azië recepten mee terug voor de bereiding van consumptie-ijs. De recepten kwamen uit China. Pas rond 1500 kwam het ijsje écht in opkomst. In deze periode waaide uit de Arabische hofkeukens via Constantinopel het begrip ijssorbet naar Italië over. In Sicilië veroverde de sorbet een vaste plaats in de keuken. Zo ook in de hofkeuken van Caterina De Medici. Caterina De Medici verhuisde echter naar Frankrijk, omdat zij met Hendrik II trouwde. Met haar vertrok een groot gedeelte van de hofhouding naar Frankrijk, waaronder een aantal koks die uiteraard ook ijs konden maken. Zo volgde het consumptie-ijs de weg van Florence naar de koninklijke hoven van Versailles en Londen om uiteindelijk over de hele wereld verspreid te worden.

In de jaren twintig werd ijs populair bij de gewone man in Nederland. IJs eten was echter iets ordinairs, voor vrouwen was het ongepast om in het openbaar aan ijs te likken. We kunnen ons dat nu niet meer voorstellen, want nu is het een volledig geaccepteerd fenomeen en vooral bij warm weer niet meer weg te denken uit het straatbeeld.

Bron: www.denatuurwinkel.com

© Matti, 30 april 2008
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.