64. Ongepast ijs eten

Als ik zo met een feestdag als vandaag door de stad loop, heb ik weer zin in...ijs. Niet zomaar een bolletje, maar: veel ijs, een lekkere sorbet. Gewoon, ongepast ijs eten... 'k zal vast niet de enige zijn. Toen ik ergens op Internet dit plaatje van zo'n ijssorbet zag, kreeg ik meteen ontzettende trek...
Softijs, waterijs, schepijs, vruchtensorbets, slush puppies. IJsjes, ze zijn er in alle soorten en maten en niet meer weg te denken. Uit een recent consumentenonderzoek blijkt dat de meerderheid van de Europese consumenten ijs eten leuk vindt (71%) en bijna twee op de drie consumenten vinden dat ijs geschikt is om te eten voor de gezelligheid (63,2%). Op internet vond ik dit interessante stukje over ijs:

IJs om te koelen
IJs heeft al een lange geschiedenis. IJs werd al voor het jaar nul gebruikt voor het koelen van spijzen en dranken. Vooraanstaande Grieken en Romeinen lieten voor dit doeleinde sneeuw en ijs van de bergtoppen naar beneden brengen. De spijzen werden met behulp van sneeuw en ijs gekoeld, "ijskoud" gemaakt, maar niet bevroren. Het ijs werd hier dus nog niet gebruikt voor consumptie.

IJs om te eten
Omstreeks 1280 kwam hier verandering in. De Italiaanse ontdekkingsreiziger Marco Polo bracht van zijn ontdekkingsreis naar Azië recepten mee terug voor de bereiding van consumptie-ijs. De recepten kwamen uit China. Pas rond 1500 kwam het ijsje écht in opkomst. In deze periode waaide uit de Arabische hofkeukens via Constantinopel het begrip ijssorbet naar Italië over. In Sicilië veroverde de sorbet een vaste plaats in de keuken. Zo ook in de hofkeuken van Caterina De Medici. Caterina De Medici verhuisde echter naar Frankrijk, omdat zij met Hendrik II trouwde. Met haar vertrok een groot gedeelte van de hofhouding naar Frankrijk, waaronder een aantal koks die uiteraard ook ijs konden maken. Zo volgde het consumptie-ijs de weg van Florence naar de koninklijke hoven van Versailles en Londen om uiteindelijk over de hele wereld verspreid te worden.

In de jaren twintig werd ijs populair bij de gewone man in Nederland. IJs eten was echter iets ordinairs, voor vrouwen was het ongepast om in het openbaar aan ijs te likken. We kunnen ons dat nu niet meer voorstellen, want nu is het een volledig geaccepteerd fenomeen en vooral bij warm weer niet meer weg te denken uit het straatbeeld.

Bron: www.denatuurwinkel.com

© Matti, 30 april 2008
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.

63. Ontslag om muzieksmaak

Even een bericht dat ik elders (in de Stentor) las:
Madge Clarke (21), student Evenementen Management, is door het evenementenbureau waar ze voor werkt ontslagen na een interview in een regionaal dagblad.
De 21-jarige Madge Clarke vertelde in een interview met dagblad de Stentor dat ze als cateringmedewerker mee zou gaan met de World Stadium Tour van André Rieu. Daar is niets mis mee toch? In dat interview gaf Clarke in alle eerlijkheid ook toe dat ze zelf geen grote fan was van de muziek van Rieu, maar de wereldtournee wel als een geweldige kans zag.



Het interview in de krant schoot de directeur van het evennementenbureau in het verkeerde keelgat. Hij zei: 'Clarke was nog niets in het vooruitzicht gesteld, hoewel ze dit wel liet opschrijven. Ze had daarnaast nooit mogen roepen dat ze de muziek van André Rieu niet leuk vindt. Dat is een stukje fatsoen. Clarke is bij ons niet langer welkom'. Einde citaat.

Nou, dat is heftige taal. Als je het mij vraagt, muzieksmaak en je vak uitoefenen, zijn twee verschillende dingen. Als Madge gewoon haar werk goed doet, hoeft ze echt geen fan van Rieu te te zijn. Natuurlijk niet handig om er zo mee naar buiten te treden, maar ook de (ervaren) verslaggever weet best wel met welke formuleringen je wel en geen vrienden maakt. Ook een erg overtrokken reactie om iemand maar meteen te ontslaan omdat ze zegt geen fan van Rieu te te zijn. Een blunder van de eerste orde lijkt me. Als die directeur een goede coach zou zijn van zijn medewerkers, dan had hij moeten weten dat er een interview geplaatst zou worden.
Een klein intern overleg was dan op zijn plaats geweest. Bovendien, een stage is meestal een periode waar de stagiair het een en ander kan opsteken. Daar mogen best foutjes gemaakt worden. Het gaat toch niet om een managementuitspraak?. Ze zegt gewoon dat ze niet van Rieu houdt (tenminste zijn muziek dan). Daar ben ik ook bepaald geen fan van. Maar dan kun je toch nog wel leren om een evenement goed begeleiden? Nu wordt haar het opdoen van ervaring ook nog onthouden en daar komt een stagiair nou juist voor.

Bron: De Stentor, 3 april 2008.
Foto onder: Madge Clarke © 2008 Ab Hakeboom


© Matti, 29 april 2008
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.

62. Het oranjegevoel

Morgen, Koninginnedag, is half Nederland weer in oranje gehuld. Een oer-nederlandse kleur. Dat roept een bepaald gevoel op, het oranjegevoel. Maar wat is dat dan? ABN Amro, KLM en Hema. Drie voorbeelden van oernederlandse bedrijven die in buitenlandse handen zijn gevallen. Niks Hollandse Eenheden Maatschappij meer. De BV Nederland staat in de uitverkoop, heet het dan zo mooi. Tijdens een symposium van het Holland Finance Center, ergens in september vorig jaar, werd gezegd dat er van uitverkoop geen sprake zal zijn. Het oranjegevoel blijft. Volgens onze minister van Financiën, Wouter Bos, investeren ‘wij' nog altijd meer in het buitenland dan vice versa. Toch is het wel het gevoel dat overheerst bij menig landgenoot. Maar dat oranjegevoel', gek fenomeen eigenlijk, zit wel diep, veel dieper dan Bos denkt. Gelukkig gaat Heineken aan dit vervelende gevoel wat doen. Heineken, hoe kan het ook anders, zou je bijna zeggen, want de befaamde bierbrouwer uit Zoeterwoude? heeft zich de afgelopen 15 jaar maar wat graag geïdentificeerd met het oranjegevoel. Dat vocht zal morgen als het mooi weer wordt, weer rijkelijk vloeien.

Een deel van Nederland zit voor de buis gekluisterd. Traditiegetrouw kijken we naar de Koningin met prinsen en prinsessen, die al handenzwaaiend en koekhappend, met de burgemeester en veiligheidsmensen in het kielzog op de beeldbuis verschijnen. Ze bezoekt met haar familie officieel Franeker en Makkum. Wij daarentegen bezoeken de plaatselijke kleedjesmarkt met prullaria of reizen af voor de 'Koninginnenach'. Ondertussen krijg ik mijn oranjegevoel terug bij de vliegtuigen van de firma Easyjet. Die zijn namelijk al oranje.
(zie: mijn blog nr. 61), Althans, één vliegtuig, die hoog boven het oranje feestvuurwerk gaat opstijgen en mij - voorzien van een beetje shopgeld 'van de baas' naar Londen gaat brengen. Dus ik ga ook in het buitenland investeren. Na veel gegiegel onder de koffie vanmorgen op de zaak, heb ik het dan ook helemaal gehad. Geen zin meer in kopieren, schrijven, plannen, vergaderen, regelen en dat soort dingen. De compensatie voor 3 uurtjes werken op vrijdag 2 mei in Londen, komt er volledig. Esmée en ik hebben samen € 250,- 'shopgeld' gekregen van de baas. 'Doe er maar wat leuks mee' is natuurlijk niet tegen dovemansoren hezegd. We hebben allebei die 125 eurootjes al 4 keer uitgegeven (in gedachten dan). Dat ben je zo kwijt hoor!. Wellicht schenken ze Heineken in de pub, maar doe mij maar een lekker wijntje.

Frans, meestal strak-in't-pak, maar nu geheel casual, liep vanmorgen al heen en weer te drentelen met zijn presentatie. 'Frans, ga toch even rustig zitten en: je trekt toch geen maatkostuum aan daar hè, zo zie je er prima uit', was ons advies. Hoewel, die stijve engelsmannen zullen een grijs streepje wel waarderen. Een laatste check of alle engelse begrippen in de Powerpoint-presentatie en zinnen 'perfect and suitable' waren. Tevens nog maar een extra exemplaar meenemen op USB-stick. Welja, die presentatie hebben ze daar al drie keer afgedraaid en hoeven we dus niks mee te nemen. Spuitbusjes en flessen mogen ook niet in de handbagage mee, dus die ene stick kan er wel bij. In Londen zullen we wel op de shops met de lotions afgaan en kijken wat voor leuke zomermodellen daar in de etalages van de kledingzaken hangen. Gucci en D&G zijn daar vast wel te vinden, dus komen we aan dat 'shopgeld' dik tekort...
Wij gaan het oranjegevoel terugzoeken in de UK, leuke zomerblousjes in zacht oranje of we nemen een cocktail van mangosap...Ideeën zat en voor vandaag heb ik het helemaal gehad. (dat rijmt). Lekker lang vrij met een noodzakelijke tussenstop.

Foto boven: Koninklijke familie 2007

© Matti, 29 april 2008
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.

61. Hipo gaat met yopo en opo naar de pocu's

Wat een rare titel voor een blog, zul je vast en zeker zeggen, nummertje 61 alweer. Wie schrijft, die blijft, zeggen ze. Dit keer maar eens een werkverslagje aan het begin van de nieuwe week. Nou ja, week, de nieuwe week 18 begon natuurlijk om strikt 10 o'clock met het MT-overleg (voor degenen die niet weten wat MT is: Managementteam). Wij zeggen onder elkaar als meiden altijd: Mannetjes-tezamen. Ja, want het zijn voornamelijk heren. Behalve Esmée en ik dan. Esmée is een yopo bij ons op kantoor. Ze heeft wat met bedrijfkunde. Ook alweer zo'n akelige term, yopo. Dat betekent in goed Nederlands: Young potential. Ja, we zijn vreselijk gedreven en we willen vooruit hè. Ambitieus en uitdagend. Yopo's zijn dus jonge mensen die potentie in zich hebben. Volgens mij hebben de meeste jonge mensen wel potentie, want de mannetjes bij ons in het nette pak, zijn doorgaans wat ouder, oud-potentials zogezegd, haha. Opo's. Niet dat ze hun tijd gehad hebben, want ze zijn de senior adviseurs. Esmée is dus yopo en zij mag meehelpen met ontwikkelen van bedrijfsplannen, maar ook met het notuleren van de vergaderingen. Nu is dat bij ons niet zo'n klus en wel leuk om te doen: Je zet heel interessant een lappie op de vergadertafel, knikt af en toe belangstellend mee, je vraagt nog even: 'Heb ik goed begrepen dat..' en het is weer gepiept. Aanwezig, m.k.a., opening, welkom, notulen vorig overleg, rondvraag, datum volgend overleg en nog meer van die ínteressante dingen. De rest zijn dus 'highlights'. Noteren maar en als de heren hun naam maar ergens terugvinden bij een belangrijke opmerking, dan is het prima. Verder kopieren en plakken, bijschaven en rondmailen. In 'concept' uiteraard, want hoewel ze meestal 1-op-1 worden goedgekeurd, willen ze toch eerst een 'concept'. Ze willen 'goedkeuren' hè, wat in wezen al 'klaar' is.

Strikt om 10 uur begon het overleg niet, want na wat gewouwel over het weekend, het lekker weer van zondagmiddag, opmerkingen als: 'het' valt niet mee op maandag', analyse van het voetbal (Feyenoord heeft een beker), kwam de verjaardag van Jaap aan de orde (Leuk Jaap, die kusjes hè). Hij is afgelopen zaterdag 37 geworden. Ze gingen nog net niet met z'n allen 'lang zal ie leven' zingen voor zn 37e. Een soort 'voorzichtige opstart' op de maandagmorgen. Ja, dus er was gebak en begonnen we uitgebreid met smullen. Jaap had een prima banketbakker uitgekozen hoor. (wel ingevroren geweest, vanwege 't weekend) Ja, dat zijn weer calorietjes helaas, maar wel erg lekker en een goed begin van de werkweek.

Kwart over tien, nee 10.18 uur, kwam dus pas het eigenlijke overleg op gang. Beleidsbeslissingen. Nou ja, dat kwam erop neer dat er naar een klant in Londen wordt afgereisd, om een Powerpoint-presentatie te laten zien. Tja, echt weer mannen hè, want vrouwen zijn in dat soort dingen veel praktischer. We hadden 'm ( die PPT bedoel ik) vorige week al opgestuurd naar de vestiging in Londen van die klant met nog een rapport erbij.
Want in de UK moeten ze er ook nog een verhaal aan vastknopen. Vooruit maar, dat wordt dus een oratie van pak-m- beet minstens drie kwartier en dan voor de beleefdheid nog wat welkomstwoorden over en weer, je kent het wel. Het is een theeland, dus dat zit wel snor.
Ze kunnen naar mijn idee veel slimmer gewoon alle Powerpoints en docu's op afstand bekijken op hun PC. Dan volstaat een enkel belletje met de vraag: 'Nou boys, wat vinden we ervan?' Dat zou praktisch zijn.
Donderdag 1 mei gaat het gebeuren. Met EasyJet naar Luton Airport, vlakbij Londen. Mooie dag hebben ze er wel voor uitgekozen: dag van de arbeid/annex Hemelvaart. Dat wordt dus aan de slag mannen!. Nu stelt Frans (want hij voert het woord daar) het wel op prijs dat er wat assistentie meekomt. Je voelt 'm al: hij wil dus de bink uithangen en laten zien dat ie secretarieel ondersteund wordt. Leuk klusje dus voor Esmée. En ik moet ook mee. Nou ja, moeten. Frans zou het 'ten zeerste op prijs stellen'.
Nu had ik samen met Esmée, ook single, al een plannetje bedacht van: wordt het alleen maar die presentatie, de borrel er achteraan en natuurlijk een etentje om de klant gunstig te stemmen, of gaan we nog wat meer doen. Wij hadden gedacht: we plakken er nog twee daagjes aan vast, je moet toch heen-en-weer, en probeer je nog even wat van London mee te pakken ik ben er nog nooit geweest en al die mannetjes bij de aflossing van de wacht, vind ik wel eens leuk en de Tower Bridge, het Hyde Park, de Cathedral (hoe heet dat ding ook weer, o ja Westminster Abbey) en de Big Ben natuurlijk.
Ik wil wel met een chaufeur in zo'n taxicab.
Niet te vergeten: lekker in een pub duiken en eens lekker doorhalen, op mannenjacht. Ik weet niet of het alleen heren-aangelegenheden zijn, die pubs, want de United Kingdom is een net en correct land, zeggen ze. Hoewel, aan de vaak doorgeslagen voetbalsupporters zou je het niet zeggen, want die staan niet keurig in de rij. Verder willen Esmée en ik even lekker shoppen In Regent Street of waar zitten al die modezaken. Ja, en Harrods, dat warenhuis van die Pa van de lover van Princes Diana, die allebei in Parijs omgekomen zijn (hoe heet ie ook weer, Dodi Fayed).
Nou, je voelt het al, Esmée en ik hebben alle charmes in de strijd geworpen vanmorgen, maar we mogen dus lekker een dagje extra blijven: niet in de baas zn tijd, maar misschien 1 verlofdag inleveren. Dat hebben we wel voor twee extra dagjes Londen over. Vrijdag is een werkdag (vroeg beginnen) en zaterdag een vrije dag voor onszelf. Met een uurtje staan we daarna zaterdagavond laat weer op Schiphol. De reis en het hotel worden toch al betaald, dus wij zitten gebeiteld. Nu maar kijken of er nog charmante Engelse binkies zijn. Niet die schreeuwerige voetbalsupporters, maar echte 'heren', gentleman's, die het op prijs stellen om twee dames een drankje aan te bieden en hen geleide te doen naar de hotelkamer op donderdag- 1 en vrijdagavond 2 mei (tot aan de deur dan, wel te verstaan).
Tijdens de bespreking begonnen we dus opzichtig te jammeren: 'Tjsonge, dat is nogal intensief zeg, wat doe je ons aan. eerst 's avonds bijkomen van de reis en 's morgens, Friday, May 2th, om 8.00 uur al present. Dat wordt om half zeven douchen. Kunnen we niet een dag later terug? Frans strak-in-het-pak gaat meteen na afloop weer terug. Zijn vrouw kan hem niet te lang missen. Hij moet voor 't weekend weer aantreden thuis. Nou, als ik er een paar dagen tussenuit zou kunnen, zou 'k t wel weten: 'Schat, die zakenbespreking duurt echt 3 dagen, maak je geen zorgen...'En 'opo' acteert dus op de meeting, waar ze een blik van die mannen-in-strakke-pakkies opentrekken. Daar zullen wij dus lief glimlachen, op tijd in de zaal aanwezig zijn, de laptop opstarten en het beamertje door de UK-ers laten aansluiten, de documentatiemappen en de cadeautjes (ja heus) overhandigen. Gelukkig geen miniatuur-klompjes of molentjes. Schei uit zeg.
Mannen hebben toch altijd weer hulp nodig hè.
Wij zullen de tegenpartij 'goed inpakken', heeft Frans ons toevertrouwd. Formeel heet het: van deskundig advies voorzien.
Je begrijpt het dus: Frans speelt nagenoeg geen rol en moet zich volledig aan ons overgeven. Wij zullen vriendelijk kijken en met ons vrouwelijk decorum (lees: decoleté, mannen) de gasten die daar rond de tafel geschaard zitten, vriendelijk toenaderen met een: 'hello, happy to meet you'. Hopelijk zijn er ook handige en aardige jongens van zo'n jaar of 25-28, dat zou niet verkeerd zijn. De praktijk is meestal dat het heren van middelbare leeftijd zijn op directieniveau. Nou, wij komen eraan hoor!
t Had misschien ook wel leuk geweest als Henk [ Zie blog nummer 12 over seks op het werk ] met zn strakke kontje was meegegaan. Beetje casual, in plaats van een sropdas en gestreept grijs zou nog leuker zijn. Vooruit, de heren hebben 't anders geregeld. By te way: Frans is accountmanager.
Wat zijn pocu's nou weer, zul je je ongetwijfeld afvragen. Dat lees je niet in de Van Dale. Ook die kreet hebben we maar zelf bedacht: [i]potential customers''[/i], klanten in spé dus. Het bedrijfsleven is weer volop in beweging.
Na Koninginnenach dus de koffer pakken, lekker geurtje en mooie jurk met laag decolleté mee (en misschien wel paraplu's, regenjassen en een sjawl).
Volgende week zullen er vast wel weer blogs komen, want alleen al bij het plaatje van zo'n guard, bij het Paleis kun je een mooi blog schrijven. Wij gaan de mannetjes eens kietelen...

Vooruit, Matti goes wild! London is waiting for us!
[wordt vervolgd] Lees verder bij 66. Mind the gap

© Matti, 28 april 2008
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.

59. Zwanger!

Ruim 4 maanden zwanger! Aan de buik kun je het nu al zien. Ze heeft me de foto meegegeven. Het begint al een beetje dikker te worden. Onvoorstelbaar hoe snel dat gaat. O ja, om misverstanden te voorkomen: ik ben niet zwanger, maar een oude schoolvriendin van mij, van de middelbare school: Debby. Zij is nu de vijfde van onze oude klas, waarvan ik op de hoogte ben, want een aantal meiden ben ik gewoon uit het oog verloren. Zo gaat dat meestal. Sommigen zijn ook nog gewoon aan het studeren. Ashley, een ander meisje uit onze klas, was pas 17 toen ze haar eerste kind kreeg. Dat heeft nog heel wat ophef gegeven, want het was van een jongen uit de andere groep (Economie) Hij wilde niet trouwen (mijn blog nr.18 ten spijt) en heeft haar 'laten zitten' met de baby. Mooi economisch aangepakt dus. Da's veel te jong hoor en ik vind 22 jaar trouwens ook best aan de vroege kant, gezien de trends die uit allelei onderzoeken blijken. Vooral afgestudeerden willen vaak eerst nog een paar jaartjes 'doorkachelen' voordat ze aan het kroost beginnen. Dan loop je toch al gauw tegen de 30. Debby woont samen met Robert-Jan en toen ze niet ongesteld werd, dacht ze er opeens aan dat ze een paar keer de pil was vergeten. 'Het zal wel niet zo'n vaart lopen', had ze nog gedacht, maar ze was al wel een paar keer misselijk geweest. Voor de zekerheid had ze toch maar even een testje gehaald bij de drogisterij. Zij ging dus naar boven in de badkamer en heeft toen die test gedaan.'k mag geen reclame maken natuurlijk, maar iedereen kent Predictor wel. Je kunt op zo'n uitslag wachten. Toen ze de uitslag zag, wist ze het zeker: in verwachting.
Eigenlijk dacht ze eerst: 'O, wat moet ik nou', maar is ze twee dagen later langs de huisarts geweest en die meldde haar: 'Moeder, van harte gefeliciteerd!'. 's avonds heeft ze het meteen aan Robert-Jan verteld dat 'ie vader wordt. Nou dat vond ze best moeilijk, want het was eerst wel even schrikken. Ze woont pas een jaar met Robert-Jan en ze waren nog niet van plan om aan kinderen te beginnen. Uiteindelijk is ze toch wel blij en ze wil het graag hebben. Op 18 september is ze uitgerekend. Doorgaans kan zo'n kind ook nog eerder komen, maar eind oktober zal ze waarschijnlijk niet halen(ik bedoel onder normale omstandigheden)
Ik weet eigenlijk niet eens of ik zo'n verhaal wel kan plaatsen op mijn blog, maar ik heb haar toestemming. 'Iedereen mag het weten', had ze gezegd!' Dus bij deze.

Het zal dus wel een hele verandering voor haar worden. Ze wilde eigenlijk toch al stoppen bij het uitzendbureau waar ze werkte, want ze werd op allerlei onbenullige administratieve klusjes gestuurd, telefoon aannemen, formulieren versturen enzo. Dergelijke arbeid kan een ongeschoolde ook wel doen, dat is geen VWO-niveau. Ze gaat nog uitzoeken hoe dat zit met zwangerschapsverlof enzo. De uitzendbureaus zullen daarmee wel niet zo scheutig zijn.

Tsjonge, daar moet ik zelf ook wel even aan wennen hoor. Dan ga je straks op bezoek bij een gezin met een kind!


© Matti, 25 april 2008
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.

58. Een lekker ding

Gisteren reed ik een beetje rond en opeens stond er langs de kant van de weg een agent met een lasergun. Ik reed maar een kleine 12 kilometer te hard, maar natuurlijk moest ik stoppen. Tja, het was meteen al raak. Ik zat met mijn gedachten al bij het onderonsje met Claudia en had niet in de gaten dat ik al over de 60 km/uur zat. Voor je het weet, rijd je harder dan je denkt.
Goedemiddag, jongedame, haast? U rijdt hier in de bebouwde kom en daar geldt 50 km/uur.
Of meneer agent mijn rijbewijs en kentekenbewijs even mocht zien. Dat mocht en terwijl hij deze bekeek vroeg hij waar ik zo snel naartoe ging.
'Ik ben op weg naar een vriendin' zei ik, 'want ze wil mn nieuwe vriendje zien'. De agent keek naar binnen en vroeg: 'Waar is die vriend dan?' 'Daar zit ik in, meneer. Dat is deze auto. Hij is net nieuw.' De meneer agent keek nog eens op het kentekenbewijs en toen op het rijbewijs. Hij gaf de papieren aan me terug. Ik zei meteen er achteraan: 'Maar ik had helemaal niet in de gaten dat ik wat harder reed. Het is zo'n lekker ding.'
Wat? vroeg ie en hij boog zijn hoofd wat verder naar beneden en keek me nog een keer aan.
'Een lekker ding?' Meneer agent wenkte naar zijn collega met dat laserwapen, een soort mitraileur leek het wel en het zag er angstig uit. Die collega kwam van de stoep af en kwam naast 'm staan.
'Harry, wat doen we hiermee?' vroeg hij aan zijn maatje.
'Ik heb hier een lekker ding. Daar moeten we maar even extra naar kijken'. Dit voertuig bedoel ik, een paar dagen oud', voegde hij eraan toe en hij knipoogte bijna onmerkbaar even naar zijn collega (nou ja, onmerkbaar, vrouwen hebben zoiets feilloos in de gaten) Ik had 'm allang door natuurlijk en ik constateerde dat hij in een soort 'koninklijke meervoudsvorm' begon te spreken: 'Wij'. Dat schijnen officiële functionarissen gauw te doen om indruk te maken. Nou, als ie rond de 25 was, had íe vast meer indruk op mij gemaakt, want hij was volgens mij al ver over de vijftig, net zoals de richtlijnen van de bebouwde kom, dus wat dat betreft paste 'íe er wel bij. Rustig blijven en net doen of je neus bloedt is in dat soort situaties de beste remedie. Wij vrouwen weten wel met mannen om te gaan... Boos worden over een aanhouding heeft toch geen zin. Met mijn allerliefste glimlach vroeg ik quasi onschuldig: 'Krijg ik nou een bekeuring, meneer? Nee toch, voor die paar kilometertjes harder toch niet. Ik heb toch niks ergs gedaan en ik zal voortaan goed opletten.'Nou, vooruit, we zullen het door de vingers zien. Het ziet er allemaal prima uit. 'Wij' laten het bij een waarschuwing. Maar let voortaan vooral goed op de kilometerteller. Toen ik het raampje dichtdraaide, kon ik nog net horen: 'Ja, Harry een lekker ding, met alles erop en eraan...' Het zijn toch schatjes hè, die politiebinken, vooral met zo'n stoere pet op. Ach, politiemannen zijn ook gezond, zullen we maar denken...
Toen ik een stukje verder was, dacht ik opeens: Waarschuwing? Hij heeft me helemaal geen waarschuwing gegeven. Welke waarschuwing dan? Alleen een tip: let voortaan goed op de kilometerteller. Ja, dat wist ik zelf ook wel natuurlijk. En op de vraag: 'Harry, wat doen we hiermee?' had zijn maatje helemaal geen antwoord gegeven. Die stond er gewoon zwijgend bij. Goed observeren en luisteren is ook een kunst hè. Nou ja, dat is me wel toevertrouwd, denk ik. Volgens mij zat ie met zijn gedachten vast bij wat anders, toen hij nog eens naar mijn veiligheidsgordel keek... Typisch mannen. Daarom vertrouw ik deze gedachten maar weer toe aan het 'digitale papier'.

O ja, tot slot nog een goede tip (misschien helemaal overbodig natuurlijk): Let altijd maar goed op binnen de bebouwde kom, want de Politie schijnt tegenwoordig overal te staan met die wapens, die laserpistolen.
Waar een glimlach toch al niet 'ontwapenend' kan werken Mannen zijn toch makkelijk te beïnvloeden hè? Misschien moet ik de volgende keer toch een nog wat 'luchtiger blousje' aantrekken als 'voorzorgsmaatregel'.

© Matti, 24 april 2008
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.

57. Cecilia

Dit is de spontane Cecilia
het is niet goed met haar gegaan

LUISTER!

Ze zei tot al haar hartsvriendinnen:
'vreemd, ik weet niet wat ik heb
maar ik krijg zo'n drang van binnen
tot het hebben van veel seks'

Zeiden al haar hartsvriendinnen:
'O Cecilia, nee Cecilia
kom Cecilia laat dat nou
wou je weer aan seks beginnen
da's heel impulsief van jou'

Zei Cecilia tot haar vriendinnen:
'seks hoeft niet verkeerd te zijn
'k doe 't niet buiten, maar juist binnen
in mn bed, met Jan, da's fijn'

Zeiden al haar hartsvriendinnen:
0, Cecilia, nee, Cecilia,
toe, Cecilia, toom je in!
zonder condoom aan seks beginnen
een geslachtsziekte is niet min

Zei Cecilia eigenzinnig:
'Nee, de drang is mij te groot.'
Zeiden alle meiden pinnig:
'Cecilia, je lijkt wel idioot'

0, o, o, Cecilia!
Het is niet goed met haar gegaan.

Met weer een vriend ging zij naar binnen.
Eigenzinnig! Drie uur lang.
Zeiden alle hartsvriendinnen:
'Kijk, daar vrijt ze met die Jan'

PAUZE

Na enkele weken ongewis
werd dit berichtje doorgegeven:
Cecilia was naar de dokter gesneld:
chlamydia werd vastgesteld














Parodie op: 'Dit is de spin Sebastiaan'Annie M.G. Smidt.
-------------------------------------

© Matti, 23 april 2008
** UITGELICHT op hyves.nl 24-04-2008 **
N.a.v.: Campagne moet geslachtsziekte tegengaan, 17 april 2008
Bron: Nu.nl, Campagne
Chlamydia is in Nederland de meest voorkomende geslachtsziekte.
Eén op de tien geteste personen blijkt deze seksueel overdraagbare aandoening te hebben.
De zeer besmettelijke ziekte kan worden aangetoond met een urinetest.

Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.





Dit is de spin Sebastiaan
Annie M.G. Smidt.
------------------------------------------
Sebastiaan

Dit is de spin Sebastiaan.
Het is niet goed met hem gegaan.

LUISTER!

Hij zei tot alle and're spinnen:
Vreemd, ik weet niet wat ik heb,
maar ik krijg zo'n drang van binnen
tot het weven van een web.

Zeiden alle and're spinnen:
0, Sebastiaan, nee, Sebastiaan,
kom, Sebastiaan, laat dat nou,
wou je aan een web beginnen
in die vreselijke kou?

Zei Sebastiaan tot de spinnen:
't Web hoeft niet zo groot te zijn,
't hoeft niet buiten, 't kan ook binnen
ergens achter een gordijn.

Zeiden alle and're spinnen:
0, Sebastiaan, nee, Sebastiaan,
toe, Sebastiaan, toom je in!
Het is zo gevaarlijk binnen,
zo gevaarlijk voor een spin.

Zei Sebastiaan eigenzinnig:
Nee, de Drang is mij te groot.
Zeiden alle and'ren innig:
Sebastiaan, dit wordt je dood...

0, o, o, Sebastiaan!
Het is niet goed met hem gegaan.

Door het raam klom hij naar binnen.
Eigenzinnig! En niet bang.
Zeiden alle and're spinnen:
Kijk, daar gaat hij met zijn Drang!

PAUZE

Na een poosje werd toen zoëven
dit berichtje doorgegeven:
Binnen werd een moord gepleegd.
Sebastiaan is opgeveegd.

______________________________

11 Hyvers respecteren dit

• 
• 
• 
• 
• 

 

• 

  Edwin

  Mooi zoals jij Sebastiaan koppelt aan jouw blog.

  23 apr 2008, 23:45
• 

  Krientje

  

  24 apr 2008, 00:21
• 

  Annemiek

  Ach arme Cecilia! Erg leuk gedaan Matti!

  24 apr 2008, 00:36
• 

  Hyacint

  Grijns...

  24 apr 2008, 09:41
• 

  Ingrid

  Leuke volwassen variant, op mijn favoriete kindergedichtje.
  
  Ik zal deze nog maar even niet voorlezen aan mijn dames, dat doe ik wel als ze 16 zijn en de jongens boeiend gaan vinden
  
  Groetjes,
  
  Inkie

  24 apr 2008, 10:12
• 

  Matti

  @ René: Dat is niet mijn bevinding, maar dat zegt het Centrum Infectieziektebestrijding van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu: Van de geteste heteroseksuelen bleek 11 procent besmet met de een of andere aandoening, aldus nu.nl

  24 apr 2008, 20:18
  
  
• 

  Miranda

  Mijn ervaring hoeft geen doorsnee van de samenleving te zijn. Maar in mijn wereld zijn er maar weinig mannen die met condoom met meiden het bed induiken. Dus meiden zorg goed voor jezelf.

  27 apr 2008, 23:56
• 

  Leyla

  Haha, ik ken dat versje nog wel van vroeger!
  Leuk geschreven!

  28 apr 2008, 17:09
• 

  Cult

  Ik ken een Cecilia voor wie dit geldt
  Enne.. kunnen we onze urinemonsters naar jou toe sturen?

  26 jun 2008, 01:25

 

 

___________

56. Mijn nieuwe liefde

Eindelijk stond je dan bij mij voor de deur. Je stond te glimmen. Wat had ik lang naar je uitgekeken. Ik kende je nog niet. Alleen van de foto. Toen ik je voor het eerst zag, was ik meteen vanaf het eerste ogenblik verliefd op je. Je straalt heel wat uit. Ik ben eigenlijk meteen gevallen voor je strakke kontje.
Ja, het is wel even wennen hoor. Tja, hoe moet ik je beschrijven: Je bent waardevol voor me. Je hebt pit en je buitenkant voelt lekker glad aan. Als ik bij je ben, geef je me een vertrouwd gevoel. Als ik goed luister, hoor ik je zachtjes brommen.
Als ik wegga, dan ga je met mij mee. Je bent ook niet bekrompen. Je geeft meer ruimte aan me dan ik in eerste instantie had gedacht. Dat vind ik nou zo mooi hè. Je toont karakter. Je kracht komt van binnenuit. Aan de andere kant: je bent precies te manouvreren, daar waar ik je wil hebben. Je eigenschappen zijn formidabel: je sputtert niet zo gauw tegen. Je bent stevig en als ik slechts je neus aanraak, dan kan ik je warmte die van binnenuit komt, al voelen. Gelukkig ben je niet een al te opzichtige verschijning, want ik wil niet met je te koop lopen. De familie en de vriendinnen willen ook graag met jou kennismaken. Het lijkt ze fijn ons samen te zien. Vooral als ze merken dat ik gelukkig met je ben. Ik hoop dat je heel lang bij me blijft, maar diep van binnen weet ik dat ik ook over een aantal jaren weer afscheid van je moet nemen. Daar wil ik nu nog niet aan denken. Ik wil van je genieten. Vooral vind ik het tof dat je met me meegaat naar de supermarkt. Je neemt al mijn boodschappen mee.
Ja, ik ben blij met jou en je bent niet te vergelijken met al die anderen: Daihatsu Cuore, Citroën C1, Kia Picanto, Ford Ka, Smart Fortwo of hoe ze ook heten.
Welkom, Twingo.

© Matti, 22 april 2008
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.

55. Het leed dat huisvrouw heet

Vanmiddag kreeg ik een berichtje van een hyves-vriendin, Yvonne. Ze schrijft heel leuke blogs en is al een tijdje actief met schrijven. Haar eerste boek: 'Het leed dat huisvrouw heet', gaat volgende maand verschijnen en dat lijkt me iets om trots op te zijn. Ze schreef zelf dat ze heeft geaarzeld om er een blog over te schrijven. Dat vind ik nou mooi hé. Bescheidenheid siert de mens.
Ik hoop dat ze het mij niet kwalijk neemt, dat ik er een beetje reclame voor maak. Ik heb het boek zelf nog niet gelezen, maar haar blogs kennende, zal het zeker niet tegenvallen.
Dus kopen allemaal! >>Bestellen
Deze bundel van 55 columns bevat de meest uiteenlopende, alledaagse, maar bovenal herkenbare onderwerpen, waarin met veel humor, zelfspot, sarcasme en een snufje sentiment naar de beslommeringen van het moederschap en de hedendaagse maatschappij wordt gekeken. Of ze het nu heeft over het onophoudelijke ‘ge-mamamama’, het ‘domme blondjes syndroom’, de ‘borstvoedingshetze’, ‘positief denken’, 'meedogenloze supernanny’s', evenals diepgaande onderwerpen uit de media, Yvonne van der Wal neemt hierin geen blad voor de mond. Een cadeauboek voor jezelf, je zus of je vriendin, kortom: chicklit voor alle vrouwen en jonge moeders, werkend of ‘thuiszittend’, dat lekker wegleest en je lachspieren geregeld prikkelt. Een aanrader!


'Het leed dat huisvrouw heet'
Auteur: Yvonne van der Wal
Genre: Verhalenbundels
ISBN: 978-90-484-0140-6
Verwachte verschijningsdatum: 28-05-2008
Vaste prijs: € 16,95
Formaat: A5
Afmeting: -
Uitvoering: Paperback
Afwerking: Gelijmd gebrocheerd
Aantal pagina's: 160

---------------------------
Een blogje tussendoor...
Matti.

54. De vlinder en het lieveheersbeestje

Kindergedichtje over de lente



l:
hee fladderaar, dag vlinder
wat zijn je vleugels mooi
je vliegt hier alsmaar rondjes
en zit niet in een kooi

v:
dag klein, bolvormig beestje
wat glim je toch vandaag
je trippelt over blaadjes
en vult meteen je maag

l:
ja, ik ben een klein beestje
van onze-lieve-heer
ik ben niet in mijn eentje
er zijn er nog veel meer

v:
je hebt acht mooie stippen
daarmee ben je vast blij
dat maakt wel heel wat indruk
maar speciaal op mij

l:
wat eet jij dan, soms bloemen?
je bent wel in de weer
ik hoor je heel zacht zoemen
geniet je keer op keer?

v:
ik hou van al dat stuifmeel
dat vind ik lekker zoet
ik vlieg naar alle bloemen,
da's fijn, vind je dat goed?

l:
ik ben ook heel voorzichtig
en loop soms in het veld
o ja, dat moet je weten:
ik hou niet van geweld

v:
o, ik blijf in beweging
en zit veel in het licht
vooral mijn fijne tekening
dat is zo'n mooi gezicht

l:
ja, jij hebt mooie kleuren
en je beweegt zo snel
die lekkere bloemen geuren
dat weet jij ook vast wel

v:
ik zit soms op een bloemsteel
en fladder rond, dat wel
en 'k smul van al dat stuifmeel
da's goed voor mijn gestel

l:
ik eet heel kleine beestjes
nog kleiner dan een pluis
ze zijn voor mij de voeding
zo heten ze: bladluis

v:
nou, ik ga gauw weer verder
tot morgen weer misschien
blijf jij maar trip'len
dan wordt je vaak gezien

l:
waar ga jij dan straks slapen?
soms weer in een kokon?
je moet het mij vertellen
misschien vind je mij dom

v:
nee, ik blijf rustig zitten
ja net, zoals jij doet
we praten morgen verder
als ik je weer ontmoet...


© Matti, 16 april 2008
Kindergedichtje over de lente
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.

53. Schoorvoetend (deel 2)

 Lees hier deel 1: Zeeland

Een serie van herinneringen...
Kindertijd: rollenbollen

'Tikkie, jij bent um'. Met een vaart rent Peter achter me aan. We zetten het op een hollen, de kamer door, de gang in dan weer de kamer in en door de keuken naar buiten. Vandaar weer naar binnen. Mama staat in de keuken en is met het eten bezig. Ze ziet ons heen en weer rennen en glimlacht. Karin, ons buurmeisje, zit nog achter de leunstoel in de kamer verstopt. Ze mocht die woensdagmiddag bij ons komen spelen, zoals wel vaker gebeurde. Ons spel was niet 'ingewikkeld': we bedachten 'zomaar' iets en het spel ontstond vanzelf. De 'alkoof', een soort scheiding tussen de voor- en achterkamer, van hooguit anderhalve meter, was in onze ogen een enorme ruimte. Soms zaten we in die alkoof. Dat was onze 'lift' en we schoven met een klap de schuifdeuren open en dicht. We zaten dan in de lift en we konden zo hoog als we wilden. 'De volgende verdieping' zei Peter dan plechtig. De deuren werden met een vaart weer opengeschoven en daar 'kwamen we' weer een andere etage op. In onze verbeelding dan, want de meubels die er net stonden, waren nog precies als zoëven onbeweeglijk blijven staan. Geen milimeter anders, zoals enkele seconden daarvoor. Een afgedankte grote doos uit de supermarkt fungeerde als poppenhuis. Met een schaar waren er zo wat 'klepjes' in aangebracht. We fantaseerden erop los..

We vliegen door de kamer en vandaar naar de keuken, door de buitendeur, het kleine plaatsje op. Hij rent achter me aan en ik kan geen kant meer op. Een snelle duik naar rechts en: 'Tikkie' Ja, ik ben getikt en we hollen weer naar binnen. We waren ondeugend, want mama vond het nooit leuk als we van beneden naar boven door het huis holden. 'Gaan jullie maar lekker op je kamertje spelen', zei ze dan.

Het huis waar we woonden, was niet zo groot. Een vooroorlogse woning, nog zonder dubbel glas. In mijn ogen was het toen een paleis: beneden een kamer en een achterkamer, gescheiden door een soort alkoof met schuifdeuren. Dat was onze 'lift'. 'Wij hebben en heel groot huis met een lift', zei ik dan met gedurfde overtuigingskracht tegen de vriendinnetjes op school. 'Met wel 10 etages en wel 100 kamers'. Als ze eenmaal bij ons thuis geweest waren, dan hoorde je schuchter: 'huh, heus geen paleis, wij hebben een veel groter huis. En mijn vader heeft alle kasten zelf getimmerd'.Op de begane grond had je achter nog de keuken, het toilet en de douchecel. In de keuken ging een deur naar buiten, die op een klein achterplaatsje uitkwam. In de smalle gang ging een rechte trap naar boven, die uitkwam op de overloop. Als je naar boven keek, kon je de schuine kap van het dak zien. Boven waren drie slaapkamers, die van papa en mama, aan de achterkant. Aan de voorkant links het kleine kamertje van Peter en daarnaast de mijne, iets groter. Daar stonden ook twee grote linnenkasten, waar mama al de schone kleding bewaarde. Eén plank was voor mij. Mijn beren en poppen stonden op een brede plank boven het bed en in het raamkozijn stonden kleine plantjes. Die mocht ikzelf water geven. Vanuit het raam keken we zo de straat uit, naar het park.

Peter komt achter me aan en Karin roept: 'we stoppen, ik heb geen zin meer in tikkertje. En jij?' zegt Peter tegen mij. Heb jij ook nog zin? jij bent m en we zijn nu met zn tweeën. Of zal ik je eens kietelen? We buitelen op de grond, op het kleed voor de open haard. Peter begint me in mijn zij te kietelen en we giechelen het uit. Karin doet ook weer mee. Ze giechelen en maken plezier. Net als ik, want ik schater het uit. Met zn tweeën pakken ze me bij de enkels en kietelen me onder de voeten. We lachen en lachen. Peter houdt mijn enkels stak vast en blijft me onder de voeten kietelen. Dat is wat ik zie: mijn maillot met mn voeten, voeten die gekieteld worden. Aan de ene kant vind ik het leuk en aan de andere kant wil ik het ook niet.
'Ho stoppen maar' hoor ik opeens de stem van mama. Ze is de kamer ingekomen met een blad in haar handen. Karin en Peter onderbreken hun spel met mij en kijken evenals ik omhoog. 'Limonade, lusten jullie dat?Ik lig nog op mijn rug op het kleed. Boven me mijn twee voeten en daarachter in het perspectief: het lachende hoofd van mama. 'Jullie vermaken je best zeker? zegt ze. Het is best warm en jullie zien er helemaal verhit uit.
Op het blad stonden drie glazen met ranja, van die oranje limonade, met water vermengd.
Dat lusten we best. Ik kom overeind, evenals mijn 'grote broer' en Karin. Hoe oud waren we? ik schat een jaar of zes, zeven. Mijn broertje is twee jaar ouder.
Je moet wel zometeen weer schoenen aan je voeten doen hoor, zegt mama, want je kan niet zomaar in je maillot naar buiten hollen op de stenen, dan slijt je maillot veel te hard, dan gaat het stuk.Ze pakt mijn bruine schoentjes en terwijl ik op een stoel zit en van de limonade drink, zit mama op haar knieen, schuift de schoenen aan mijn voeten en strikt de vetertjes vast. Mijn voeten... ja wat heb ik daar als kind wat op afgehold...

Heerlijk zo'n onbezorgde kindertijd, lekker 'rollenbollen'...


Lees hier: Schoorvoetend (deel3)

© Matti, 15 april 2008
n.a.v. 'Schrijf over herinneringen onder je voeten...'
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.

52. Hik

Patrick had de hik
't kwam van de schrik
hij zag een paard
zonder staart

hij droeg een kilt
en ging op tilt
op 't paard een vrouw
die zei: 'ik ben al blauw'

------------------------------------
onder 't mom van: nog korter.
Whahaha.. doordenkertje...
Hier ben ik weer: 'k ga als een speer


© Matti, 14 april 2008
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.

50a. Chronologisch overzicht

Op 24 februari jl. ben ik begonnen met het schrijven van blogs.
Af en toe is een blog uitgekozen voor de rubriek 'UITGELICHT'. Dat vind ik nog steeds erg leuk. Waar zal ik zijn op 24 augustus: ja: op vakantie!

Als ik het zo allemaal weer eens overkijk, zitten er best wel aanvaardbare stukjes tussen. Iemand vroeg mij eens waarom ik alle blogs van volgnummers voorzag. Ik antwoordde toen:

Voordelen:
1. Stelselmatige archivering
2. Onderscheidend
3. Ordelijk
4. Kan ik analyseren wat en wanneer ik produceer
5. Voor verwijzing
Neutraal:
1. Vind het wel grappig staan
2. voel me ook soms een beetje kunstenaar (woordenkunstenaar)
Nadelen:
1. Onbegrip van lezer
2. Kan soms storend staan

Voor de rest: het zijn mijn blogs en intellectuele eigendom; mischien gewoon een eigenaardige tic.
Ach, 'k hoop niet dat het je stoort...

Onder het motto: wie goed documenteert, heeft weer wat geleerd,
volgt hier dan het overzicht:
50. Televisiegenot, huwelijk kapot
49. Schoorvoetend (deel 1)
48. Pas op voor mannen met brede kaken
47. Paddentrek, wat gek
46. Terugkeer naar Kaikoura (deel 2)
45. De bekoring
44. Points dámour
43. Rita en de wielewaal
42. De spellendoos
41. Haai baai noet hoer
40. Vijf syllogismen minitest
39. Dierenleed zes maal zes
38. Conversation UITGELICHT
37. Vrouwen kunnen alles tegelijk
36. Hyves in de war? Ben je gek
35. Hollands Diep drama
34. Lekkere appeltaart
33. Een bijzondere dag: 1 april
32. Resultaat Fotoshoot
31. Fotoshoot in sexy lingerie
30. Dertig wetenswaardigheden
29. Fitna en de pruimeboom
28. Hyves-niveau dus ... voor bovengemiddelden
27. Levenslust
26. Een middagje Wassenaarse Slag (deel 1)
25. De bevrijding
24. Aequinoctium Vernum
23. Lentekriebels bij mannen
22. De pianospeler
21. De Pianoman in kort bestek
20. De muis en de giraf (kindergedichtje) UITGELICHT
19. Modebewust
18. Achttien lentes
17 bm, variaties op twee letters UITGELICHT
16. Lichtpuntjes op een onstuimige reis
15. De ideale managementassistente UITGELICHT
14. Gestild verlangen
13. Het moet niet gekker worden
12. Op werkplek: 34 keer seks per dag
11. Terugkeer naar Kaikoura (deel 1)
10. Beatrijs 2008
9. Ontmoeting met Brad Pitt UITGELICHT
8. Schrikkeldag: lekker veel geld uitgeven
7. Open brief aan de heer Stone
6. Sperma in de diepvries
5. Boerkini of bikini?
4. Een merkwaardig fenomeen UITGELICHT
3. Voorbij
2. Idyllisch dromenland, het lot van de happy single
1. Mijn eerste weblog

© Matti, 14 april 2008
Reacties op mijn blog stel ik altijd op prijs.

51. Gedicht voor mijn nicht

een kort gedicht
voor mijn nicht
ze ligt in bed
zo is 't maar net

ze doet haar plicht
en dooft het licht
met Frits ernaast
heeft ze geen haast

ja ook gevrij
dat hoort erbij
gelukkig stel
jazeker wel

Variant op: wees slim, koop vim bij Pim
of: op de puntdicht van Huygens:
Al is het vliegje nog zo klein
het werpt zijn schaduw op het plein.


© Matti, 14 april 2008
'omdat mijn blog 50 zo lang was...'
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.

50. Televisiegenot, huwelijk kapot

Altternatieve titels:
Teveel voor de buis, dat is niet pluis
Kijk naar je vrouw, ze hoort bij jou!
De tv uit, ook je boxer uit!

***
Pieter is 's avonds altijd thuis
gefascineerd zit hij dan voor de buis
ja vier, soms wel vijf uren
zit hij naar de tv te turen

Vlak na het avondeten begint 't bij hem te knagen
eerst 't weerbericht, dan sportuitslagen
daarna volgt dan vaak het journaal
en kijkt hij ook naar 'Tien voor taal'

Op zijn verjaardag hetzelfde lied
zonder zijn kijkkast kan hij niet
De familie krijgt steevast te horen:
'ja, die televisie kan mij zeer bekoren'

Hij laat hen zonder spijt dan weten
'kom maar gerust na 't avondeten'
jullie zijn welkom, allemaal
maar liever na het 'acht uur journaal'

Is er voetbal op de teevee
dan is Pieter altijd dik tevree
de beide helften kijkt hij uit
ook de verlenging tot besluit

vervolgens 'Hollands next topmodel'
dat mocht die Pieter altijd wel
en ook bij 'Spoorloos', 'Radar' of 'Familiediner'
nam Pieter altijd de laatste info mee

Van kijkcijfers had hij geen verstand
hij keek gewoon naar 'Vier in het land'
en bij de nachtfilm aangekomen
begon de kijktijd van zijn dromen

Zijn vrouw Corien, ten einde raad
die maakt zich telkens heel erg kwaad
'Zijn die programnma's nu nog niet afgelopen?'
Op Pieter's aandacht bleef zij hopen

'Koken met Jamie' is ook favoriet
maar zijn Corien, die ziet hij niet
en toen het programma 'De Lama's' begon
draaide Corien zich zwijgzaam om

Hij was ongetwijfeld ook vergeten
dat Corien ook wel met hem uit wilde eten
het was nog wel aspergeseizoen,
maar hij gaf haar zelfs nog geen zoen

'Mijn tent is top' daar kijkt hij naar
bedenk, soms zijn de rapen gaar
want Corien die liet hem weten:
'het is met jou slecht peulen eten'

Pieter, hij had niet in de gaten
dat Corien liever met hem wilde praten
het was toen zeker over tienen
dat zijn Corien zacht zat te grienen

Ze miste zijn aandacht, wel te verstaan
want de tv, die bleef maar aan
zelfs als de koffie voor hem werd neergezet
gaf Pieter geen draad, hij keek naar 't net

Op een avond kleedde zij zich om
kwam naar benee in haar nachtjapon
'O Pieter' riep zij heel spontaan:
'Hoe vind je mij dit setje staan?'

Uitdagend wees zij op haar lingerie
en wreef hem uitdagend boven zijn knie
Maar hij keek alleen, die beste man
naar 't debat bij 'Pauw en Witteman'

De volgende avond, haast middernacht
dat had haar Pieter nooit gedacht:
verscheen zij uiteidelijk helemaal bloot
en ging toen zitten op zijn schoot

Maar Pieter was niet te verleiden
hij keek naar 'goede tijden slechte tijden'
'wacht even' zei hij tegen zijn Corien
'k heb 't laatste journaal nog niet gezien.

De volgende dag, je heus is 't waar
begon bij Pieter weer datzelfde gestaar
de tv nam hem geheel in beslag
Corien was woest, 't geen hij niet zag.

Die dag in mei, 't was lekker weer
Sprak zei toen voor de laatste keer:
'Pieter, dat toestel gaat nu uit
anders neem ik een resoluut besluit'

Corien, zij voegde de daad bij t woord
je echt het was haast ongehoord
ze dacht: Pieter is niet wijs
Hij kijkt weer naar '3opreis'

ze stak haar laptop in haar grote tas
en dacht: die komt nu mooi van pas
Corien nam de buslijn naar de stad
ze had het toen helemaal gehad

Daar streek zij neer, op een terras.
ze was nu best wel in haar sas
de kelner voorzag haar van de thee
ook de pot suiker bracht hij mee

Haar kleine laptop stond op tafel
met naast haar kop een Belgische wafel
de kelner vroeg: 'Zit u hier goed?
u bent vast schrijfster, naar 'k vermoed?'

'Jazeker, man, met veel plezier
schijf ik verhalen voor de wijkkoerier
met elk stuk ingeleverde kopij
maak ik de lezers dan weer blij

't is beter hier, dan thuis bij mijn man
ik weet niet meer wat ik met hem kan
want hij zit steevast voor de tv
en met mij praten, ho maar, nee nee'


ze vroeg: 'Is hier ook elektriciteit?
want ik zit hier nog wel enige tijd
t gaat nog wel even, is mijn vermoeden
maar zometeen moet 'k de accu wel voeden'

De kelner bracht haar gewetensvol
een verlengsnoer, 10 meter, op een katrol
Corien zat daar heerlijk in de zon
die middag schrijven was zo om

Een man, wat verder, zat naar haar te staren
hij kon zijn geduld haast niet bewaren
hij zei: 'Ik ken jou meid, van hyves, klopt dat?
of heb ik het verkeerd ingeschat?

Ja, jouw profiel, ik herken 't Corien,
Ik heb jouw stukjes vaak gezien
jouw blogs zijn grappig en gevat
't is orgineel en niet 'gejat

misschien herinner je mij van school
want stilletjes was je mijn idool'
'O, ja ik weet het weer, jij bent Freek
Ik werd altijd warm, als jij naar me keek'

'Ik ben verrast Corien, ik mag je wel
zoals je weet, k ben nog steeds vrijgezel
ik vind het leuk dat ik jou weer zie'
en zachtjes streek hij over haar knie

'O Freek wat leuk, ga met mij mee,
alleen mijn Pieter zit vast voor de tv
maar dat is voor hem vast geen bezwaar
wij vermaken ons wel met elkaar

Ik heb wel koffie en wat koek
Pieter weet nog niks van jouw bezoek
maar er zal geen bezaar bestaan
dat jij met mij naar huis kan gaan.'

Corien kwam daarna met Freek thuis
en ja, Pieter zat nog voor de buis
'Kijk eens wie k vanmiddag heb ontmoet?
't is leuk als jij hem ook begroet

Ja dit is Freek, we hadden toen wat
we gingen samen vaak naar de stad
en na het dansen hebben wij gevrijd
ik was nog zestien, o wat een tijd

We leerden ook engels en biologie
Hé Freek ik vond je haast een genie'
zei toen Corien, ze keek naar Freek
die liefdevol over haar wangen streek

Pieter keek op, geheel verstoord:
'O zei je wat? k heb t niet gehoord'
Corien zei: man, wat is dat nu zeg,
inmiddels keek Pieter weer naar 'Blik op de weg'

Dus Pieter had niet meer gezien
dat Freek samen met zijn Corien
naar boven gingen in 't tweepersoonsbed
o, wat hadden zij daar samen een pret

Het was al laat, bijna middernacht
toen Corien Freek weer naar de bushalte bracht
ze dacht: dit was heus een one-night-stand
wat had zij genoten van die vent

En Pieter zei bij hun vertrek;
spaarzaam 'hallo', vind je dat gek?
Hij schakelde meteen weer om
naar de mooie speelfilm die begon.

En de moraal van dit verhaal
dat snapt een ieder helemaal
wil je een gelukkig huwelijk bewaren
probeer dan het tv-kijken te 'sparen'

Geef ook eens aandacht aan je vrouw
want anders wordt ze je ontrouw
dan ontstaat een keer in je 'zekere' lot
en is je huwelijk kapot

dus zit niet telkens voor de buis
want dan wordt het: 'vrienden houden huis'
neem af en toe een avond vrij
dat is je echtegenote blij.

***


© Matti, 14 april 2008
Geschreven voor alle mannen die aan de tv (het voetbal?) gekluisterd zitten...
Uiteraard is dit wat 'overdreven' aangezet,
'k hoop niet dat ergens de werkelijkheid zo is...
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.
_____________________________________

 

14 Hyvers respecteren dit

• 
• 
• 
• 
• 
• 

 

• 

  Matti

  @Nicole:
  *Welke vent zet zijn in lingerie gehulde vrouw nu opzij voor gtst?!*
  Geen enkele, hoop ik

  14 apr 2008, 14:54

  , Respect
• 

  Edwin

  Ik heb hier zeer van genoten en herken mezelf er absoluut niet in. De tv gaat alleen maar aan voor een muziekdvd, waar we samen naar kijken.

  14 apr 2008, 16:12

  , Respect
• 

  Matti

  @ Edwin: haha, dat zeggen ze allemaal
  NB ik heb alleen bij 't schrijven van dit verhaal al enorm veel plezier gehad. 't is dik overdreven natuurlijk... of niet?
  @ Marga: leuk jouw illustratie: 'Typical married man'

  14 apr 2008, 16:26

  , Respect
• 

  Yozev

  Hulde voor Matti
  Ze racet in haar Bugatti
  Van blog in woord naar rijm
  Van appeltaart en secondelijm
  
  Ze doet dat heel erg knap
  Maakt soms een leuke grap
  Zet je wel eens op het verkeerde been
  Ja, ze is de onbetwiste nummer één

  14 apr 2008, 16:43

  , Respect
• 

  Nash (stiekem remco dus)

  Als je in plaats van tv--->laptop neerzet heb je me aardig getypeerd.
  
  

  14 apr 2008, 18:45

  , Respect
• 

  Vlinder

  haha, gelukkig is het hier nog niet zo erg maar het is wel herkenbaar.... Kiezen tussen tv en de laptop...

  14 apr 2008, 20:28

  , Respect
• 

  Loki

  in de beste ouderwetse traditie een verhaal met een moraal

  14 apr 2008, 20:53

  , Respect
• 

  Krientje

  Pfff, het einde is letterlijk en figuurlijk zoek...

  14 apr 2008, 22:35

  , Respect
• 

  edith

  Pfff, ben ik blij dat mijn man geen voetbal kiijkt.
  Leuk gedaan.

  14 apr 2008, 22:36

  , Respect
• 

  Lisa www.seashepherd.nl

  Kunstig !

  15 apr 2008, 01:05

  , Respect
• 

  L!ND@

  wat een verhaal jeetje, lig in een deuk

  21 mei 2008, 21:15

  , Respect
• 

  -A

  Geweldig geschreven en helemaal waar!

  5 aug 2008, 12:23

  , Respect