Een halve ton

Er is een halve ton (in Euro's) opgehaald voor een mooi schilderij ( 4 x 6 meter) van mij. Het is in Amsterdam geschilderd, op mijn verjaardag in 1813 door door de Antwerpenaar Matthieu van Bree. Ik heb hem daarvoor toen opdracht gegeven.

Nederland maakte sinds 1810 deel uit van het Franse Keizerrijk. Het Amsterdam van 1811 was geen welvarende stad: de plaatselijke economie dreef op de zeevaart en die lag al sinds 1806 voor een groot deel stil door mijn maritieme blokkade van Engeland, het zogenoemde Continentaal Stelsel. Er was bij mijn bezoek enige vrees voor verstoring van de orde: notabelen moesten vlaggen, maar het plaatsen van bloempotten in de ramen was verboden. Toch is de eerbied van de stadsbestuurders op het schilderij – van ieder van hen is de naam bekend – vermoedelijk geenszins gespeeld. Burgemeester Van Brienen is katholiek en andere bestuurders doopsgezind – allemaal niet-calvinistische groepen die vóór 1795, toen Franse troepen een eind hadden gemaakt aan de Republiek, buiten het stadsbestuur werden gehouden en hun gelijkberechtiging associëren met de Franse beginselen.

Ik bracht de nacht door in het Paleis op de Dam. Amsterdam had het voormalige zeventiende-eeuwse stadhuis in 1808 als paleis weggegeven aan mijn broer, Lodewijk Napoleon, die van 1806 tot 1810 over het Koninkrijk Holland had geregeerd. Het schilderij hing vanaf 1813 in het gemeentehuis aan de Oudezijds Voorburgwal, thans hotel The Grand. Maar tegen het eind van de eeuw werd het daar weggehaald. Het was wel erg groot en dominant en bovendien kreeg ook in Amsterdam, traditioneel de minst Oranje-gezinde stad van Nederland, een nationalistische ideologie de overhand waarbij de getoonde aanhankelijkheid aan het hoofd van een vreemde mogendheid een beetje genant wordt gevonden. Het schilderij verdween naar het in 1885 geopende Rijksmuseum en werd daar in 1891 van de wand gehaald. Nu is het dus weer voor de dag gehaald.

Hier lees je meer details:
http://www.nrc.nl/nieuws/2011/12/23/een-halve-ton-voor-intocht-napoleon-bekijk-het-schilderij-in-detail/?utm_campaign=rss&utm_source=syndication

© Nappie, 23 Decembre 2011

323. Met stille trom

Niemand uit de groep had het bijkans in de gaten
Hij had zijn vrienden nagenoeg stilletjes verlaten
met een welbewuste druk op de juiste knoppen
vroeg eenieder zich wellicht af of hij zou foppen

De resolute daad was wellicht niet goed te praten
maar zijn eloquentie kon slechts taalfanaten baten
het gros beaamde meestal zonder misbaar
met een bekende kreet: 'o, heel herkenbaar'

Aan al dat reageren op blogs kwam uiteindelijk een end
overvloedig had hij zijn lezers met epistels verwend
verknipte lieden, anoniemen, lieten hem soms nimmer met rust:
vilein op zijn verscheiden, vaak haatdragend belust

De juiste remedie die hij trok: 'k neem het roer in eigen handen
de fnuikende gifpijlen zullen nergens meer belanden
een vocabulist die vanaf heden officieel niet 'bestaat'
is het meest efficiënt, onbetwistbaar adequaat

Of men de meester te zijner tijd zou missen
was slechts raden en behoedzaam gissen
zijn daden, onverdroten en geheel overwogen
moest men subtiel al eerder, maar nu kordaat gedogen

Een viertal jaren was hij frequent aan het schrijven
men was overtuigd dat hij decennia zou blijven
van honderdeneentjes tot literair getinte verhalenbrei
doorspekt met scrupuleuze zinnen, het is hier voorbij

Een enkeling zal hem slechts node missen, dat mag
de grijze massa gaat over tot de orde van de dag
en al die vrienden, de virtuele contacten
vinden vast ander leesvoer, luchtiger verpakte

Zo zal de ene na de andere blogger vertrekken
een enkeling denkt opgelucht: 'hij kan verrekken'
de ware vrienden kijken verschrikt, laten een traan:
'alweer een briljant linguïst moeten wij laten gaan'

Een vriendennetwerk fungeert met wisselend succes
voor de een ontspanning, voor de ander een les
digitale netwerken zullen niet immer blijven bestaan
'alles is ijdelheid', zei Prediker, het zal vergaan.

De vernuftige schrijfsels, elders eveneens gepubliceerd
voor oplettende vrienden blijven ze geëtaleerd
het vocabulaire - onbetwist van tintelend gehalte -
hij gaf het met verve - bruusk en tomeloos - gestalte

op naar de volgende halte




© Matti, 9 augustus 2011
- in een opwelling geschreven voor een speciale hyves-vriend -

Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.
Meer blogs lezen? Kijk hier voor het Overzicht van mijn blogs

321. Do you believe in fairy tales?

Did you also watch the Royal wedding, like a million others- and me - two weeks ago? Today a very short note (Actually I planned to publish about the marrige of William & Kate two weeks ago). What girl among us has not read a fairy tale and longed to be a Princess. I watched the royal wedding on friday 29th of april. It remembers me at Williams mother, Lady Diana, the people's princess. She looked happy in that time, but after some years, she became an unhappy woman.

Fourteen percent of women have cheated on their husbands according to a national study conducted by the University of California. (of course USA again...) If you agree: “…Above one-quarter to about one-half of married women have at least one lover after they are married in any given marriage,” Says Maggie Scarf, who wrote Intimate Partners. Clearly women commonly cheat on their partners in both our current culture, and the cultures that preceded us.

'To marry or not to be married', that's the question. What makes a human being happy? The marriage, living apart together or maybe another kind of relationship? And for now, her son William married a people's girl too. What a magnificent, magical event it's been! It started like a fairy tale...
I sincerely hope they live happily ever after, but I love to believe in fairy tales with a happy ending...



@ Matti, 12 mei 2011
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.
Meer blogs lezen? Kijk hier voor het Overzicht van mijn blogs

320. Pitpoezen Festival

Wil je samen met mij op de foto?
Kom dan morgenmiddag om 13.30 uur naar het Pitpoezen Festival in Zandvoort.

Dordrecht, 31 maart 2011
Onlangs heb ik meegedaan aan een prijsvraag voor pitpoezen. Wat is dat nu weer, zul je je afvragen. Het klinkt misschien wat banaal en ordinair, maar pitpoezen worden de dames (meiden) genoemd die in de race- en motorsport graag op de foto gaan in de pit bij een supersnelle auto of motor.

Om de één of andere reden gaan auto's en mooie vrouwen namelijk goed samen en voornamelijk mannen zijn daarin doorgaans geïnteresseerd. Ik heb zelf geen enkele ervaring of aspiraties in die richting, maar een dagje op zo'n racecircuit lijkt mij ontzettend leuk.
Ik ben namelijk eerder dit jaar gevraagd om aan de prijsvraag mee te doen voor het Pitpoezen Festival van 1 t/m 3 april. Wat blijkt? nu ben ik samen met zeven anderen geselecteerd om één dag mee te lopen tussen bekende fotomodellen. We krijgen instructie hoe je tegen zo'n auto moet leunen om een beetje aanvaardbaar geportretteerd te worden.
Als bijkomende verrassing mogen de geselecteerde meiden elk tien vrienden uitnodigen. Het dagprogramma is verdeeld in een aantal blokken van vijftig minuten. Dus ik mag ook tien vrienden meenemen die het leuk vinden om zich een middag tussen de formule-1 auto's en de mooie vrouwen te vertoeven.

Het kost je natuurlijk niets, maar ik kan zo een-twee-drie niemand van mijn vrienden of vriendinnen bedenken die het leuk vindt om samen met mij een middagje naar Zandvoort te komen. Daarom maar even deze algemene oproep. Niet iedereen kan natuurlijk zomaar vrij krijgen van z'n werk.
Het belooft wel een leuk spektakel te worden. Het kost je niets, maar je mag na een korte instructie drie rondjes in een heuse formule-1 wagen (een Porche 911 of Lambourghini) rijden op het circuit. Als je een beetje handig bent met een gaspedaal en een wat uitgebreide versnellingsbak, dan kun je los! Als het een beetje snel gaat, kunnen met gemak 6 of 7 vrienden van mij een paar rondjes maken. Voor passende kleding, handschoenen en een veiligheidshelm, met een asbest binnenbekleding wordt gezorgd. Een kleine lunch voor € 7,95 is eveneens verkrijgbaar
Het is een besloten festival, dus het staat wellicht niet in de agenda. Het uur dat ik mijn vrienden mag verwelkomen is komende donderdag (morgen dus) van 13.30 tot 14.20 uur. Daarna mag je met de modellen (en met mij natuurlijk) samen op de foto en je krijgt een drankje naar keuze aangeboden. Het lijkt mij ontzettend leuk om met vrienden in die entourage op de foto te komen. Alleen de eerste 10 vrienden van mij krijgen gratis toegang, iedereen die later komt mag moet een kleine toegangsprijs van € 7,50 betalen en mag niet meer in een Formule-1 auto rijden. Dus: wie het eerst komt, wie eerst maalt. Je hoeft je niet van tevoren bij mij te melden, je kunt er rechtstreeks heen. Bij de ingang kun je je gewoon melden en vragen naar het pitpoezenfestival. De deelnemerscode voor mij en mijn vrienden is PPF-2011-06. Dat laatste moet je dus even goed onthouden en je kunt altijd mijn naam noemen. Als je niet in de gelegenheid bent, even goede vrienden. Op de foto ga ik so-wie-so wel ik ik hoef zelf niet persé in een racewagen te rijden.

Tot morgenmiddag op het circuit van Zandvoort.
De locatie lijkt mij overbekend, iedereen kan het vinden.
Voor de route kun je even googelen. Er is ruime parkeergelegenheid.
Je kunt ook kijken op: http://www.circuit-zandvoort.nl/


Voorwaarden:
- Toegang donderdag 1 april vanaf 13.30 uur
- Melden bij de ingang de deelnemerscode (PPF-2011-06)
- bezit van een geldig rijbewijs
- redelijke fysieke conditie
- een beetje stressbestendig
Verder wordt ervan uitgegaan dat je van raceauto's en mooie vrouwen houdt, maar dat lijkt mij vanzelfsprekend.


© Matti, 31 maart 2011
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.
Meer blogs lezen? Kijk hier voor het Overzicht van mijn blogs

Bezoek aan Nederland

Het is nog geen 24 september 2011,
maar ik meld het alvast maar even:

Precies tweehonderd jaar geleden bezocht ik samen met mijn vrouw Marie Louise, de noordelijke departementen (de Nederlanden). Mijn bezoek begon op 24 september in Zeeland en eindigde op 31 oktober in Grave. In de tussenliggende periode bezocht ik vele plaatsen en steden.

Zaandam
Op 10 oktober 1811 verscheen ik in eigen persoon in Zaandam. De avond tevoren liet ik pas weten dat ik de Zaanstreek kwam bezoeken. Heel Zaandam was in rep en roer en omroepers maakten het bericht in allerijl bekend. Mijn bezoek was echter van zeer korte duur. Snel liep ik tussen de menigte door, stond even stil op de Grote Sluis en sprak daar bij het zien van de schilderachtige Binnenzaan de legendarische woorden: ‘C’est sans pareil !’, wat ‘zonder weerga’ betekent. Daarna bracht ik nog kort een bezoek aan het Czaar Peterhuisje. Bij Keizerlijk decreet van 21 oktober 1811 werd Zaandam, door mij, keizer Napoleon Bonaparte tot grote verrassing van de Zaandammers, per 1 januari 1812 verheven tot stad.

Den Helder
Van 15 tot 17 oktober 1811 bracht ik een bezoek aan Den Helder. Vanwege de strategische ligging aan zee noemde ik het voormalige vissersdorp het “Gibraltar van het Noorden”. In de vroege avond van 15 oktober arriveerde ik te paard en maakte meteen een rondje langs het Nieuwe Diep om met eigen ogen te zien hoe het gesteld was met de noordelijke oorlogshaven in mijn Keizerrijk. In mijn decreet van 31 oktober 1811 bepaalde ik dat het Nieuwe Diep één van de drie oorlogshavens in Holland zou zijn en op 18 maart 1812 zelfs een `oorlogshaven van de eerste rang`. Vervolgens werden de forten in Den Helder gebouwd (1812-1814) verbonden door een liniedijk met bunkers en schuilplaatsen: De Stelling van Den Helder.

Plaatsen die ik onder andere bezocht:
Texel, Den Helder, Alkmaar, Broek in Waterland, Haarlem, Zaandam, Amsterdam, Muiden, Naarden, Katwijk, Leiden, Rotterdam, Dordrecht, Den Haag, Delft, Hellevoetsluis, Goedereede, Veere, Middelburg, Vlissingen, Willemstad, Roosendaal, Gorkum, Leerdam, Vreeswijk, Zeist, Utrecht, Amersfoort, Zwolle, Deventer, Apeldoorn, Arnhem, Nijmegen en Grave.

Ter gelegenheid van dit tweehonderdjarig jubileum heeft men in Nederland zelfs een jubileumkruik laten maken.
(Als je die in bezit wilt krijgen, moet je maar even googelen)


Op de foto:
de jubileumkruiken uitgestald op Fort Kijkduin








© Nappie, 5 maart 2011

 Stuur door   Dit is niet OK 

 

2 Hyvers respecteren dit

• 
• 

 

• 

  Petra

  wat zit er in die kruik ?

  6 mrt 2011, 09:13

  1
• 

  Axelle

  Dat u het allemaal nog weet!
  Iemand heeft het goed bijgehouden!

  6 mrt 2011, 13:54
• 

  Napoléon

  Petra Kruidige likeur en kruidenbitter

  6 mrt 2011, 22:04
• 

  Napoléon

  Axelle Mijn geheugen is nog uitstekend!

  6 mrt 2011, 22:05
• 

  Petra

  mmmmmm lekker

  7 mrt 2011, 10:32
• 

  Napoléon

  Het was ook heerlijk. Ik heb er nu inmiddels 10 kruiken van opgedronken

318. Lachen, lopen, douchen

- Kort stukje proza -

Als ik wil lezen, dan lees ik
Als ik wil lachen, lach ik
Als ik wil zingen, zing ik
Als ik moet huilen, huil ik
Als ik 'dag' wil zeggen, zeg ik: 'dag'
Als ik zin heb om te wandelen, dan wandel ik
Als ik zin heb om stil te zitten, zit ik stil
Als ik moet nadenken, dan denk ik
Als ik moet afwassen, was ik af
Als ik zin heb om te douchen, douche ik
Als ik wil slapen, slaap ik
Als ik wil vrijen, dan vrij ik

En jij?
Als je wilt lezen, dan zet je de tv aan
Als je wilt lachen, dan is het soms even, dan weer uitbundig
Als je wilt zingen, dan hoor ik je onsamenhangende versregels onder de douche
Als je moet huilen, onderdruk je het
Als je 'dag' wilt zeggen, dan neem je wel drie keer afscheid
Als je zin hebt om te wandelen, dan loop je het liefst afstanden
Als je wilt stilzitten, lukt het bijna niet
Als je moet nadenken, dan ijsbeer je
Als je moet afwassen, ga je eerst koffiezetten
Als je zin heb om te douchen, dan vraag je of ik ook kom
Als je wilt slapen, dan vraag je: 'ben je nog wakker?'
Als je wilt vrijen, dan weet ik het precies

Precies, dezelfde beweegredenen, maar dan anders
Heerlijk toch?

© Matti, 27 januari 2011
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.

317. Overpeinzingen van Patrick

Vervolg op: 306. Het hoge woord

Patrick had zich naar voren gebogen en tegen haar gefluisterd: 'Nicole, ik hou van je'. Hij zei er vlug achteraan: 'Ik ken je nog maar nauwelijks en ik wil je nog beter leren kennen, Nicole.' 'Ik jou ook Patrick', antwoordde ze verlegen. Patrick hield haar handen vast en zo bleven ze een tijdje zitten. Opeens kwam de ober er weer aan. 'Heeft alles gesmaakt?' 'Ja uitstekend' zei Patrick. We willen graag nog twee cappuccino en dan graag de rekening'

'Alstublieft mijnheer, zei de ober, 'uw rekening'. Nicole keek stiekem even op het bonnetje. De rekening viel best mee, € 88,90 inclusief de beide cappuccino's, een goede fles wijn en een drie-gangen maaltijd voor twee personen. Daar was niets op aan te merken. Hoewel, dat kan niet iedere dag uit natuurlijk. Wellicht konden ze hier nog wel eens vaker gaan eten. 'Kan ik ook pinnen hier?' Ja hoor, loopt u maar even mee, daar achteraan bij de bar'. Patrick rekende af en stopte de man nog een briefje van vijf euro in zijn handen. 'Hier, voor de goed verzorgde bediening.' 'Dank u wel mijnheer.' Patrick kwam weer terug naar het tafeltje en Nicole zag dat hij opeens een bos bloemen in zijn handen hield. 'Hier voor jou, zei hij. 'Dankjewel, wat een mooie bos. Hoe kom je daar nu opeens weer aan?' 'Ik was hier vanmiddag al even om een leuk plekje uit te zoeken en te reserveren en toen heb ik dit alvast achteruit laten zetten. Het is gewoon een verrassing voor je'. Nicole keek blij verrast.

'We moeten zo ook maar eens gaan, Nicole. 'Ik moet nog even naar het toilet hoor' zei ze en ze verdween achter de glazen deur met het bordje 'toiletten'. Patrick zag dat het restaurant bijna leeg was. De laatste gasten waren al vertrokken. Achteraan zat nog een stel aan een tafeltje, maar maar de meeste tafels waren al verlaten. De ober liep er langs om hier en daar de kaarsjes uit te doven. Patrick wachtte tot Nicole weer terugkwam. Hij dacht nog even over haar na. Wat een prachtmeid. Een beauty, die gewoon nog single rondloopt. Bovendien: intelligent, creatief en spontaan. Hoe kon 't zo lopen? Zomaar ontmoet op een terrasje in het buitenland. Ongelofelijk, net als deze afspraak met haar, is dit echt? Hij kneep zichzelf nog even in zij linkerhand. Ja, dit was realiteit. Hij vond het bijzonder, dat ze hem ook aardig vond. 'Statistisch is bewezen dat aantrekkelijke vrouwen vallen op oerlelijke kerels', dacht hij. Maar met mij valt het wel mee toch?, ik ben geen Mat Demon-look-alike, maar lelijk is nou weer wat vergezocht. Hier en daar wat kleine pukkeltjes en een beetje ruwe scheerbeurt. Zet maar eens 20 of 30 mannen op een rijtje. Dat zijn echt niet allemaal celebrety's. Stel nou eens dat ze een heel ander type had verwacht, zo'n blonde adonis of zo'n Brad Pitt-type? Nee, dat kon hij zich niet indenken. Ze was gevallen - dacht hij - voor zijn bruine ogen. Hij moest grinniken over zijn uitleg van grondwaterlagen. Ze zat hem echt met grote onbegrijpelijke ogen aan te staren. Ach, het geeft toch niets dat ze geen Bèta-type is. Misschien wel beter zo. Wat zou ze van hem denken, wat zou ze van hem vinden?
Stapels met technische bladen aan leesvoer in de woonkamer?;
een onhandige kookkunstenaar, die de aardappels soms laat aanbranden, de gehaktballen of de tartaartjes veel te lang laat doorsudderen en dan uiteindelijk maar naar de chinees holt voor een portie bami of een kant-en-klaar magnetron-gerecht ophaalt bij de buurtsuper?; een natuurliefhebber, die zwerftochten maakt in zijn uppie in de bergen?. Hij vroeg zich vervolgens af: Hoelang wil ik eigenlijk nog alleen blijven? Heb ik niet iemand nodig die gewoon naast mij op de bank zit en mee wil helpen om lekkere maaltijden klaar te maken. Nog maar niet te spreken over de was, hij was er altijd weer te laat mee.
Ja, dacht hij, ik heb iemand nodig die er samen met mij op uit trekt,die zich na een lange enerverende wandeltocht uitgeput achterover laat vallen in 't gras en met je al stoeiend en schaterlachend de berghelling weer afrolt; iemand die meegaat op reis, leuke dingen doen, samen de liefde delen, onvoorwaardelijke trouw; een partner die je haar geheimen vertelt, samen zo'n nacht beleven die je...... ; samen wakker worden in elkaars armen; Iemand die je af en toe wat opbeurt...

Patrick schrok op uit zijn gepeins. Nicole was weer van achter uit het restaurant teruggekomen. 'Hey Patrick, hartelijk bedankt hé, voor deze avond', zei Nicole. Ze plukte een onzichtbaar pluisje weg van haar rechtermouw. 'De laatste tijd heb ik niet zo'n gezellige avond meer gehad'. Ze keek hem aan en zei: Patrick, ik geloof dat ik je aardig ga vinden. En je hebt mooie bruine ogen. 'k was niet bewust naar vriendschap op zoek hoor, maar het was een verrassing voor me dat je laatst bij mij voor de deur stond. Ze zweeg even en zei toen: 'Ga je een keer met me mee als ik ga lopen? Lopen? waar wil je heen lopen, hoe bedoel je? Toch niet weglopen hè? en hij pakte haar met beide handen beet. 'O, nee', lachte ze, 'ik bedoel sporten, gewoon een eind lopen, trainingspak aan en mijn reeboks. Je bent toch ook sportief?
Samen liepen ze het restaurant uit, naar de auto...

Wordt vervolgd

Lees ook de voorgaande blogs:
304. Een dinetje voor twee
302. Onverwacht bezoek
300. Een rit in de nacht
299. Kennismaking op de dansvloer
298. Mag ik even met je dansen?


© Matti, 27 januari 2011
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.

316. De nacht

 -sonnet -

De nacht kent haar eigen grillige nukken
een worsteling tussen onrust, dromen en rust
je beleeft de nacht somtijds dommelend of bewust
totdat men abrupt het laken komt wegrukken

De lange nacht, voor velen een tijd van liefde en lust
na de passie uitgeput, tijd aan de vergetelheid ontrukken
de slaap niet vatten, de vermoeidheid bewust onderdrukken
van importantie is kalmte tot de morgen, nochtans uitgerust

Urenlang kun je 's nachts in het akelig donker turen
luisteren naar geluiden, die ver weg klinken en verdwijnen
soms komt de maan bleek door de gordijnen gluren

de koele nacht zal altijd na iedere zomerse dag verschijnen
de winternacht tergend lang soms, woelen en draaien, vele uren
tot de eerste zonnestralen vrolijk gaan schijnen


Geschreven in het kader van de 'Dag van het gedicht'
© Matti, 27 januari 2011
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.

314. Mijn linkerhersenhelft is defect

Ben ik een verknipt figuur?
Heb ik een puberend brein?
Is mijn bovenkamer wel in orde?

Laatst heb ik ontdekt dat mijn linkerhersenhelft niet optimaal is. Denk nu niet meteen dat mijn bovenkamer totaal defect is of dat er iets vreselijks mankeert aan mijn geheugen, denkproces of mijn herseninhoud. Ook heb ik geen last van psychoses, schizofrenie, dementie of andere bedenkelijke symptonen. Eveneens neem ik geen toevlucht tot antipsychotica of neuroleptica. Van dyslexie, orthopedagogische afwijkingen of hersenbeschadigingen is - hoop ik - ook geen sprake. Niets van dat alles.

Het komt namelijk zo: afgelopen weekend heb ik samen met mijn zusje een bezoek gebracht aan het Nationaal museum van de Psychiatrie, Het Dolhuys. Dat klinkt nogal zwaarmoedig, maar ik kan je geruststellen: het is leuk!. Vooraf had ik natuurlijk even de website bekeken en dacht: het is misschien best interessant. De website bleek een goede afspiegeling te zijn van het museum en ik was dus ook zeker niet teleurgesteld. De inrichters van het museum hebben op een leuke, interactieve een attractieve wijze getracht om de psychiatrie wat meer 'inzichtelijk' te maken. Denk nu ook niet meteen dat ik in een opwelling alles wat met psychische ziektebeelden te maken heeft paraat moet hebben. Nee hoor. Mijn zusje interesseert zich namelijk in ziektebeelden, omdat zij een HBO-opleiding in de verzorging heeft en dus alles van verpleging wil weten. Helaas wil zij niet in de kraamverzorging, want dat had nou wel weer eens handig kunnen zijn, voor de toekomst...(misschien)
Psychiatrie is een medisch specialisme dat zich richt op de diagnostiek en behandeling van psychische ziektebeelden. Ook in het kader van een brede algemene interesse kan het dacht ik geen kwaad hier eens in te duiken.

Bij een museum over de psychiatrie horen dan natuurlijk ook - heel educatief - zelftests. Omdat ik mijn meeste psychiatrische aandoeningen wel kan analyseren, voor zover ik daartoe in staat ben. Ik besloot daarom maar te testen of ik mijn linker- of rechterhersenhelft meer gebruik. In de test worden vragen gesteld als:
Ben je meer ordelijk of meer chaotisch?
Houd je meer van algebra of meetkunde? (zowel mijn zusje als ik waren ervan overtuigd dat daarin geen verschil bestaat; het is Beta, dus allebei rekenwerk) en
Kom je meestal te laat?
Dat hakt erin. Je voelt hem al aankomen. Natuurlijk had ik niet verwacht dat er zo'n groot gat zou zijn: 16 punten voor rechts, 4 voor links!
Het is ontzettend goed geweest van mijn moeder dat ze de 9 maanden zwangerschap helemaal vol heeft gemaakt, voordat ik het levenslicht zag, maar misschien had ze toch nog even moeten wachten tot 9, 10 of 11 augustus ofzo. Als de linkerhelft nog niet af was geweest, voor 'ready fot take-off', dan had dat wellicht ook niet veel uitgemaakt. Als ze misschien een dag langer gewacht zou hebben met baren, waren er misschien meer punten toegevoegd in mijn rechterhersenhelft. Misschien had het trappelen van mijn beentjes wel te maken met: 'Help, even wachten, mijn linkerhersenhelft is nog niet af'. Tja, ik weet niet hoe alle signalen door mijn moeder zijn opgepakt. Misschien moet ik het haar nog een keer vragen.

Heel interessant is eigenlijk wel het volgende: volgens de hersenhelften-theorie staat de rechter hersenhelft voor creativiteit, muzikaal vermogen, emotionele expressie en associatief denken. Eigenschappen die hiermee in verband worden gebracht:
- artistiek, flexibel, spontaan
- houdt niet van routine, ongeduldig en wat slordig
- sociaal gericht
- niet punctueel, chaotisch, besluiteloos
- liever afleiding en fun, dan focus

Dus lieve vrienden, vanaf nu weten jullie het dus: als ik ergens te te laat ben, mijn huiskamer of keuken een bende is, of als je het bij mij wat slordig vindt: ik kan er helaas niets aan veranderen. Ook als ik iets volkomen onverwachts doe, maar niet kan beslissen, teveel klets of niet naar je luister: sorry, ik kan er echt niets aan doen, want volgens de test ben ik chaotisch en besluiteloos. Een brokkie ongeduld dus. Dat klopt wel en ik hoop dat het mij niet gaat opbreken bij het komende functioneringsgesprek, want je snapt 'm al: ik zie liever de fun in van zo'n ernstig onderhoud en verlies de focus op mijn doel. Dat is wel jammer, want temporele-, sequentiële- en analytische functies worden geassocieerd met de linkerhersenhelft, zoals ik elders weer las.
Kortom: mijn linkerhersenhelft is defect

Hier kun je zelf (op brainblot.com) de test doen: Hersentests {KLIK}
Je kent ongetwijfeld ook wel de test waar je met een draaiend poppetje kunt bepalen welke hersenhelft dominant is. Ik heb het ook uitgetest. Eerst draaide ze lustig de ene kant op. Volgens de test was daardoor mijn rechterhersenhelft dominant. Eigenlijk heb ik dat hierboven al beschreven, dus dat is bekend. Opeens viel ik van de ene verbazing in de andere. Het is een merkwaardig fenomeen. Terwijl ik keek, draaide ze namelijk opeens de andere kant op. Ik kan haar nu zelfs in een soort van 'switch-on switch-off' van links naar rechts en weer terug laten draaien. Volgens deze test zijn beide helften dan even dominant. Ik weet het niet meer en misschien moet ik mij wel eens grondig psychisch laten onderzoeken. Ik ben denk ik net zo verknipt als mijn beide hersenhelften.
Test draaiend poppetje: In welke richting draait ze? {KLIK}


© Matti, 13 januari 2011
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.
Meer blogs lezen? Kijk hier voor het Overzicht van mijn blogs

313. Eén vlammende liefdesbrief

Afgelopen week ben ik eens gedoken in oude liefdesbrieven. Waarom, zul je je misschien afvragen...
Opeens kwam ik in mijn laptop weer een afbeelding tegen van de Franse beeldhouwster Camille Claudel (1864-1943). Zij intrigeert mij enorm. Een leven vol expressie, passie, wanhoop en onvoorspelbaarheid.
Eerst even een stukje historie:

Camille is pas achttien als ze haar eerste beeldhouwwerk tentoonstelt. Als ze 19 jaar is, ontmoet ze de 43-jarige Auguste Rodin, een kennismaking die haar leven zal bepalen. Ze is wellicht bekend geworden door haar 'geheime' relatie met de 24 jaar oudere - nu beroemde - Rodin.
Rodin is erg gecharmeerd van Claudels werk én voorkomen. Al snel is Camille Claudel niet alleen de leerling van de bekende beeldhouwer, maar ook zijn muze en maîtresse. Hun liefdesgeschiedenis is wereldberoemd geworden door hun overgeleverde brieven. Die brieven heb ik nog niet gelezen, laat staan doorgeworsteld, maar het lijkt mij uit literair oogpunt best interessant. Van dat wereldberoemde (haar liefdesbrieven) was mij eigenlijk niets bekend. Ik las het op een Franse website. Eigenlijk ben ik -stiekem - wel benieuwd wat zij allemaal aan haar lover schreef... Daarom heb ik even verder gespeurd en dat bracht mij op de vraag: 'Wat schreef ze eigenlijk aan haar lief?' Je hoopt dan zeer saillante details in haar brieven te vinden.
Helaas, niets van dat alles. Uit Claudels brieven kom je bijna niets te weten over haar vijftien jaar durende verhouding met Rodin, die qua leeftijd haar vader had kunnen zijn. De relatie was strikt geheim. Dat komt ook doordat Rodin al een vrouw en kind had. Hij trouwde met deze Rose Beuret pas vlak voor zijn dood.

Er is maar één vlammende liefdesbrief van Rodin over en van Claudel resteert slechts een brief waarin ze hem vraagt of hij voor haar een donkerblauw badkostuum met witte biesjes wil kopen, en meedeelt: 'Ik slaap helemaal bloot om me in te beelden dat u er bent', om te eindigen met: 'Bedrieg me vooral niet meer'. Je vraagt je dan af waarmee hij haar bedrogen heeft (en wellicht met wie), want dat komt nergens in de brieven tot uitdrukking. Ook probeer ik mij voor te stellen waarom ze dan helemaal bloot lag, terwijl ze aan hem dacht... Brieven van anderen werpen iets meer licht op de situatie. Zo heeft haar zeer katholieke broer Paul het erover dat abortus een misdaad is en dat Camille gek van berouw zou zijn geworden. Dat intrigeert mij. Natuurlijk hebben Auguste en Camille seks gehad (ze was immers zijn muze en maîtresse). Misschien was ze zwanger? Heeft ze abortus gepleegd? Ik weet het niet en wellicht zal niemand het antwoord weten...

Claudel hoopt met Rodin te trouwen, maar als hij weigert gaan ze uit elkaar. Haar reactie vinden we ook niet in brieven terug. Ik citeer een klein stukje uit één van haar brieven haar broer Paul. Eigenlijk moet je dan wel een klein beetje Frans kennen om het te begrijpen:

Camille Claudel à Paul Claudel 1932-1933 ?

Mon cher Paul,
Je dois me cacher pour t’écrire et je ne sais pas comment je ferai poster ma lettre. La femme de charge qui habituellement me rend ce service (contre graissage de patte !) est malade. Les autres me dénonceraient au directeur comme une criminelle. Car dis-toi bien, Paul, que ta soeur est en prison. En prison, et avec des folles qui hurlent toute la journée, font des grimaces, sont incapables d’articuler trois mots sensés. Voilà le traitement que, depuis vingt ans, on inflige à une innocente ; tant que Maman a vécu, je n’ai cessé de l’implorer de me sortir de là, de me mettre n’importe où, à l’hôpital, dans un couvent, mais pas chez les fous. Chaque fois, je me heurtais à un mur. A Villeneuve, paraît-il, c’était impossible. Pourquoi ? Je te donne en mille.

De betrokkenen zijn allemaal al dood, dus veel schade zal het niemand doen, als je er kritische opmerkingen bij zou plaatsen. In 1913, haar relatie met de dyslectische Rodin is dan al jaren voorbij, wordt Claudel onder dwang opgenomen in een psychiatrische kliniek, waar ze dertig jaar later - eenzaam en bijna volledig vergeten - overlijdt. De relatie met Rodin zal vast niet van een leien dakje zijn gegaan. Als ze jaren na het beëindigen van hun relatie onder dwang in een psychiatrische inrichting wordt opgenomen, is het wel heftig. Bij cultuurhistorie heb ik uiteraard wel van Rodin, maar niet veel van Camille Claudel gehad. Toch heb ik mij voorgenomen om te ontdekken of er nog meer aan het licht zal komen...


Zie ook:
http://www.kunstbus.net/kunst/camille+claudel.html
http://en.wikipedia.org/wiki/Camille_Claudel


© Matti, 10 januari 2011
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.