311. Cappuccinoblog: Mexicaansegriepprik

Dit is dan mijn laatste schrijfsel van 2010. Een cappuccinoblogje maar weer, want de oliebollen en de champagne wachten. De meeste mensen mijmeren even of blikken terug over het afgelopen jaar. Het mijmeren of achterom kijken ga ik jullie allemaal besparen, want wat ik heb meegemaakt dit jaar, kun je allemaal lezen in mijn verhalen die al het licht hebben doen zien.

Tot besluit van dit jaar dan toch nog maar iets op taalgebied. Daar las ik het weer: een grote kop: 'Mexicaanse griepprik'. Een mooi moment om even uit te leggen hoe het zit.
'Mexicaanse griep' is een woordgroep, waarin 'Mexicaanse' een bijvoeglijk naamwoord is bij 'griep'. Net zoals andere woordgroepen met een aardrijkskundig bijvoeglijk naamwoord zoals 'Belgisch bier', 'Chinees restaurant', 'Duitse herder' en 'Engelse drop'. Bij samenstellingen met een woordgroep vervalt de spatie. De juiste schrijfwijze is dus 'Mexicaansegriepprik'. En zo is het ook 'Belgischbierliefhebber', 'Engelsedropverslaving' en 'Fransekaasliefhebber'. Als je het duidelijker vindt om een streepje toe te voegen, mag dat ook: 'Mexicaanse-griepprik'. Maar het is dus fout om de spatie te laten staan. zonder hoofdletter: 'derdegeneratieallochtonen', zoals laatst (december 2010) in het Groot Dictee tevoorschijn getoverd werd.
Zo dan hebben jullie nog even wat op de valreep opgestoken. Als je nog wat anders gaat afsteken: wees voorzichtig. Nee ik sluit het oude jaar niet af met knetterend geluid, ook niet met de pot Engelse drop, die ik nog even oppeuzel (niet de pot, ook niet de inhoud). Ik hef om 0.00 uur het champagneglas en wens iedereen, familie vrienden, kennissen en hyves-vrienden en -vriendinnen: Een heel gelukkig en gezond 2011.

Trouwens, we worden door de media en de overheid allemaal bang gemaakt: Autoriteiten zaaiden paniek {KLIK}. Ik laat mij dit jaar dus niets meer wijs maken. In 2011 staan ons heus wel andere dingen te wachten, dan alleen de Mexicaanse griep. Ik ga geen prik halen, want de kans dat je besmet raakt, is 1 op de 100.000, volgens de deskundigen.


-- dit keer wel wat meer dan 200 woorden: 320 --
'Cappuccinoblog'*, een kort sfeerblog van maximaal 200 woorden.
(*Begrip, bedacht door mij; onder het drinken van een heerlijk kopje cappuccino heb je net even tijd om een - niet al te lang - blogje te lezen).

© Matti, 31 december 2010
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.

310. Ruim driehonderd kerstwensen

Het zal niemand ontgaan zijn: de tijd van de Kerst- en Nieuwjaarswensen is weer aangebroken. Iedereen doet zijn best om van alles aan lekkernijen in huis te halen. Kerstdiners worden gereserveerd. De winkels puilen uit van cadeautjes en natuurlijk de kaarten met allerlei standaardwensen. Niet iedereen kiest daarvoor. Sommigen maken de kerstkaarten zelf, van een foto, een illustratie of met een programmaatje op Internet. Sommige van mijn vriendinnen beginnen in de herfst al heftig met knippen en plakken om hun intimi rond de Kerst te kunnen verrassen met een originele wens. Anderen sturen helemaal geen kaarten meer en schenken het geld dat ze voorheen daaraan besteedden aan een goed doel.
Als je echter van knippen en plakken houdt, is er op internet nog veel meer mogelijk. Wellicht vind je het bijvoorbeeld aardig om je relaties eens in een andere taal te benaderen. Op het internet circuleerde een lijst met de fonetische vertalingen van de gebruikelijke Kerst- en Nieuwjaarswensen in wel 333 talen. De oorspronkelijke bron hiervan blijkt inmiddels in de internetmist verdwenen, maar ik had als taalfreak het lijstje nog in mijn laptop bewaard.
Naar hartelust knippen en plakken dus... Bij deze wens ik jullie alvast Shenoraavor Nor Dari yev Soorp Janunt (in het Armeens, om maar een voorbeeld te noemen). Kun je uit de lijst met vele moeilijk uitspreekbare wensen geen wijs worden en wil je je internationale relaties toch op originele wijze alle moois toewensen, dan vind je hieronder wat voorbeelden: de kerst- en nieuwjaarwensen in 333 talen

Acholi: Mot ki Yomcwing Botwo Me Mwaka Manyen
Adhola: Wafayo Chamo Mbaga & Bothi Oro Manyeni
Aeka: Keremisi jai be
Afrikaans: Geseende Kerfees en 'n gelukkige nuwe jaar
Ahtna: C'ehwggelnen Dzaen
Albanees: Gëzuar Krishlindjet Vitin e Ri!
Aleut: Kamgan Ukudigaa
Alsatian: E gueti Wïnâchte & E glecklichs Nej Johr!
Alur: Wafoyo Kado Oro & Wafoyo Tundo Oro manyeni
Alutiiq: Piamci Amlesquat Uksut
Amharic: Melkam Yelidet Beaal
Amuesha: Yomprocha' ya' nataya
Angami: U kenei Christmas mu teicie kes a-u sie teicie kesa-u sie niepete keluo shuzaie we
Apache (Western): Gozhqq Keshmish
Arabisch: I'D Miilad Said ous Sana Saida
Aragonese: Nabidà! & Goyosa Añada benién.
Aramaic: Edo bri'cho o rish d'shato brich'to!
Aranés: Bon Nadau!
Arawak: Aba satho niw jari da'wisida bon
Armeens: Shenoraavor Nor Dari yev Soorp Janunt
Aromanian: Crãciunu hãriosu shi unu anu nãu, bunu!
Asturisch: Bones Navidaes & Gayoleru anu nuevu!
Assamees: Rongaali Bihur xubhessaa lobo
Ata: Maroyan na Pasko woy kaopia-an ng Bag-ong Tuig kaniyo't langon mga sulod
Aukan: Wi e winsi i wan bun nyun yali
Aymara: Sooma Nawira-ra
Azerisch: Tezze Iliniz Yahsi Olsun
Bafut: Mboni Chrismen & Mboni Alooyefee
Bahasa/Malaysia: Selamat Hari Natal dan Tahun Baru
Bamoun: Poket Kristmet & Poket lum mfe
Banen: Enganda ye hiono mes & Hion Hios Hes
Bandang: Mbung Mbung Krismie & Mbung Mbung Ngouh Suiie
Baskisch: Zorionak eta Urte Berri On!
Bassa: Ngand Nwi Lam & Mwi Lam
Batak Karo: Mejuah-juah Ketuahen Natal
Bemba: Kristu abe nenu muli ino nshiku nkulu ya Mwezi
Bengaals: Shuvo Baro Din: Shuvo Nabo Barsho
Bhojpuri: Naya Sal Mubarak Ho
Bicolano: Maugmang Capascuhan asin Masaganang Ba-gong Taon!
Bislama: Mi wisim yufala eerywan one gutfala Krismas & mo wan hapi New Year long
Blaan: Pye duh di kaut Kristo klu munt ug Felemi Fali!
Blackfoot: I'Taamomohkatoyiiksistsikomi
Brahui: Arkas caik xuda are
Bretons: Nedeleg laouen na bloav ezh mat
Bulgaraars: Chestita Koleda i Shtastliva Nova Godina
Bulu: Duma e bo'o
Bura: e be Zambe e Usa ma ka Kirisimassu
Cantonees: Seng Dan Fai Lok, Sang Nian Fai Lok
Catalaans: Bon Nadal i feliç any nou!
Carib: Sirito kypoton ra'a
Carolinian: Ameseighil ubwutiiwel Layi Luugh me raagh fee
Carrier: Zoo dungwel & Soocho nohdzi doghel
Cebuano: Malipayong Pasko ug Bulahang Bag-ong Tuig!
Chaha: Bogem h n mh m & Boxem as nana-h m
Chamba: Wi na ge nyare Su dome Kirismass
Chamorro: Filis Pasgua & Filis Anu Nuebo
Cherokee: Danistayohihv & Aliheli'sdi Itse Udetiyvsadisv
Cheyenne: Hoesenestotse & Aa'e Emona'e
Chichewa: Moni Wa Chikondwelero Cha Kristmasi
Chiga: Mwebare khuhika: Ha Noel
Choctaw: Yukpa, Nitak Hollo Chito
Cornish: Nadelik looan na looan blethen noweth
Corsicaans: Bon Natale e Bon capu d' annu
Cree: Mitho Makosi Kesikansi
Creek: Afvcke Nettvcakorakko
Creole/Seychelles: Bonn e Erez Ane
Dagbani: Ni ti Burunya Chou & Mi ti yuun
Damara/Nama: Khiza
Deens: Glædelig Jul og godt nytår
Dibabawon: Marayaw na Pasko aw Bag-ong Tui g kaniyo tibo na mga soon
Dine/Navajo: Ya'at'eeh Keshmish
Dinka: Miet puou yan dhiedh Banyda tene Yin
Divehi: Ufaaveri aa ahareh
Dschang: Chrismi a lekah Nguo Suieh
Duits: Fröhliche Weihnachten und ein glückliches Neues Jahr!
Duri: Christmas-e- Shoma Mobarak
Egyptisch: Colo sana wintom tiebeen
Engels: Merry Christmas & Happy New Year
Eritrees: Rehus-Beal-Ledeat
Esperanto: Gajan Kristnaskon & Bonan Novjaron
Ests: Rõõmsaid Jõulupühi ja Head uut aastat
Éwé: Blunya na wo
Ewondo: Mbemde abog abyali nti! Mbembe Mbu!
Fali: Use d'h Krismass
Faroese: Gledhilig jól og eydnurikt nýggjár!
Farsi: Sal-e no mubarak
Fijiaans: Me Nomuni na marau ni siga ni sucu dei na yabaki vou
Fins: Hyvää Joulua or Hauskaa Joulua: 0nnellista uutta vuotta
Frans: Joyeux Noël et Bonne Année!
Fries: Noflike Krystdagen en in protte Lok en Seine yn it Nije Jier!
Friulian: Bon Nadâl e Bon An Gnûf
Fulfulde: Jabbama be salla Kirismati
Gaddang: Mangamgam Bawa a dawun sikua diaw amin
Galicisch: Bon Nadal e Bo Ani Novo
Gari: !Soalokia God i gotu vasau, mi lao ke ba na rago vanigira ara dou i matana!
Gciriku: Mfiyawidi yaKrisimisa & Marago ghaMwaka waUpe
Georgisch: Gilotsavt Krist'es Shobas & Gilosavt akhal ts'els
Gikuyu: Gia na Thigukuu njega Na MwakaM weru wi Gikeno
Gitskan: Hisgusgitxwsim Ha'niisgats Christ gankl Ama Sii K'uuhl!
Golin: Yesu kule nongwa kaun umaribe ongwa ena mone di mile wai wen milo
Grieks: Kala Christougenna Ki'eftihismenos O Kenourios Chronos
Groenlands: Juullimi Ukiortaassamilu Pilluarit
Guahibo: Pexania Navidadmatacabi piginia pexaniapejanawai paxainaename
Guambiano: Navidadwan Tabig tugagunrrigay & Sru pilawan kasrag utunrrigay
Guarani: Avyaitete ahi ko Tupa ray arape qyrai Yy Kapyryin rira
Guarayu: Imboeteipri tasecoi Tupa i vave! & Ivve ava Tupa rembiaisu toyuvirecoi turpi oyeaisusa pipe!
Gujarati: Natal ni shub kaamnao & Saal Mubarak
Gwere: Osusuku Omusa & Masuke Omwaka
Gwich'in: Drin tsal zhit shoh ohlii & Drin Choo zhit zhoh ohlii
Han: Drin tsul zhit sho ahlay & Drin Cho zhit sho ahlay
Hausa: Barka da Kirsimatikuma Barka da Sabuwar Shekara!
Hawaiiaans: Mele Kalikimaka & Hauoli Makahiki Hou
Haya: Waihuka na Noeli & Waihhuka n 'Omwaka
Hebreeuws: Mo'adim Lesimkha. Shanah Tova
Heiban: Ati kalo gathje uwa gigih
Herero: Okresmesa ombwa Ombura ombe ombwa
Hiligaynon: Malipayon nga paskua & Malipayon Nga Bag-ong tuig
Hindi: Shubh Naya Baras
Hmong: Nyob Zoo Xyoo Tahiab
Hongaars: Kellemes karácsonyi ünnepeket és Boldog újévet!
Hungduan: Maphon au nitungawan. Apo Dios Kituwen baron di toon
Iban: Selamat Ari Krismas enggau Taun Baru
Ibanag: nga Pascua
Iers: Nollaig Shona Dhuit
Igbo: Ekelere m gi maka Keresimesi na ubochi izizi afo ozo
IJslands: Gleðileg Jól og Farsaelt Komandi ár!
Ikiribati: Te Mauri, Te Raoi ao Te Tabomoa nakoimi nte Kirimati ao te Ririki ae Bou
Ilocano: Naimbag a Pascua ken Naragsac nga Baro nga Tawen!
Imbongu: Gotenga malo Jisasi Karaist
Indonesisch: Selamat Hari Natal & Selamat Tahun Baru
Inupiaq: Annaurri Aniruq & Paglaun Ukiutchiaq
Inupiatun: Quvianaq Agaayuniqpak
Irakees: Idah Saidan Wa Sanah Jadidah
Iroquois: Ojenyunyat Sungwiyadeson homungradon nagwutut & Ojenyunyat osrasay
Italiaans: Buon Natale e Felice Anno Nuovo
Japans: Shinnen omedeto. Kurisumasu Omedeto
Javaans: Sugeng Natal lan warsa enggal
Jèrriais: Bouan Noué et Bouanne Année
Kabyle: Assegwas ameggaz
Kadazan: Kotobian Tadau Do Krimas om Toun Vagu
Kahua: Na vagevageha surireua na Kirisimasi ma na harisi naoru
Kala Lagaw Ya: Ngi ngayka Koei trimal Kaz
Kamba: Ithiwa na Kisimsi Kiseo & Na Mwaka Mweu Museo
Kambaata: eman haaro wegga illisholce
Kannada: Hosa Varushada Subhasayagalu
Kaqchiquel: Dios tik'ujie' avik'in
Karelisch: Rastawanke Sinun, Uvven Vuvenke Sinun
Kashmiers: Christmas Id Mubarak
Kawalib: Amirnar Krismas Gi
Khasi: Krismas basuk & Snem thymmai basuk
Kinyarwanda: Umunsi Mwiza
Kirgizisch: JangI jIlIngIz guttuu bolsun!
Kirundi: Noeli Nziza & Umwaka Mwiza
Koerdisch: Seva piroz sahibe u sersala te piroz be
Kom: Isangle Krismen & Isangle beng i fue
Konkoni: Khushal borit Natalam
Korafe: Keremisi ewewa
Koreaans: Sung Tan Chuk Ha
Kosraean: Tok Tapeng & Engan ya sasu
Koyukon: Denaahto' Hoolaank Dedzaanh Sodeelts'eeyh
Krio: Appi Krismes en Appi Niu Yaa
Kroatisch: Sretan Bozic
Kuanua: A Bona Lukara na Kinakava
Kwangali: Kerekemisa zongwa & Erago moMumvho gomupe
Ladin: Bon Nadel y Bon Ann Nuef
Lakota: Wanikiya tonpi wowiyuskin & Omaka teca oiyokipi
Lamnsó: Kisheri ke Kisimen & Vijung ve kiya kefiyki
Lango: Afoyo Chamo Mwake & Apoyo Mwaka Manyeni
Latijn: Pax hominibus bonae voluntatis
Lets: Prieci'gus Ziemsve'tkus un Laimi'gu Jauno Gadu!
Lausitzian: Wjesole hody a strowe nowe leto
Libanees: Milad Saeed wa Sanaa Mubarakah
Litouws: Linksmu Kaledu ir laimingu Nauju metu
Livonian: Jovi talshpivdi un Vondzist uto aigasto
Lower Tanana: Bet'oxdilt'ayi bedena' ch'exulanhde dranh ninoxudedhet
Lozi: Kilisimasi ya nyakalalo & Silimo se sinca sa tabo
Luganda: Amazalibwa Agesanyu & N'Omwaka Omujaa Ogwemirembe
Luhya: Isuguku Indahi & Nu Muhiga Musha
Luo: Sikuku Mar Higa Kod Mor & Mar Kiga Manyien
Luritja: Wai! Nyuntu Larya?
Luxemburgs: Schéi Krëschtdeeg an e Schéint Néi Joer
Macedonisch: Srekan Bozik I Nova Godina
Madura: Pada salamet sabhala bengko areja
Makassar: Salama' Natal & Selamat Tahun baru
Malagasy: Arahaba tratry ny Krismasy
Malayalam: Puthuvalsara Aashamsakal
Maleis: Selamat Hari Natal
Maltees: Nixtieqlek Milied Tajjeb u Sena Tajba
Mambwe: Kristu aye namwe umu nsikunkulu ino iya Mwezi
Mandarin: Kung His Hsin Nien bing Chu Shen Tan
Mandobo: Mepiya Pagasaulog sa pagka-otawni Jesus aw maontong kaling Omay!
Mangyan: Mayad paq Pasko kag
Mansaka: Madyaw na Pasko aw malipayong Bag-ong Tuig kamayo, mga lumon
Manx: Nollick ghennal as blein vie noa
Maori: Kia orana e kia manuia rava i teia Kiritimeti e te Mataiti Ou
Marathi: Shub Naya Varsh
Margi: Use aga Kirismassi
Marshallese: Monono ilo raaneoan Nejin & Jeramman ilo iio in ekaal
Mataco-Mataguayo: Lesilatyaj ihi Dios ta i ppule ye, Letamsek ihi wichi ta Dios ikojejthi ta i honat e
Maya/Yucateco: Utzul mank'inal
Medlpa: Enim Mutuiyo!
Meithei: Krismas Hlomum & Kumthar Lawmum
Monegaskisch: Festusu Natale e Bona ana noeva
Mingrelian: k'irses mugoxuamant & axal ts'anas mugoxuamant
Mongools: Zul saryn bolon shine ony mend devshuulye
Moro: Nidli pred naborete nano
Moru: Medu amiri ovuru Yesu opi amaro
Muyu: Lip Ki amun aa Natal Kowe
Naasioi: Tampara Kirisimaasi
Naskapi: miywaaitaakun mikusaanor & kiyaa maamiyupiyaakw minuwaach pipuun
Ndjem: Mbeya mbeya Ebiel & Mbeya mbeya mbu
Ndogo: Esimano olyaKalunga gwokombandambanda! & Nombili kombanda yevi maantu e ya hokwa!
Ndonga: Okrismesa iwa & Omude Mupe wa Punikwa
Nederlands: Prettige kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar
Nepalees: krist Yesu Ko Shuva Janma Utsav Ko Upalaxhma Hardik Shuva & Naya Barsa Ko harkik Shuvakamana
Newari: Nhu Da Ya Vintuna
Nii: Nim Ono
Niuean: Monuina a Aho Kilisimasi mo e Tau Foou
Noors/Nynorsk: Eg ynskjer hermed Dykk alle ein God Jul og Godt Nyttår
Noors/Bokmål: God Jul og Godt Nyttår
Notu/Ewage: Keremisi dave be
Nyanja: Kristu akhale ndi inu munyengo ino ya Christmas
Nyankore: Mukhulukhe Omwaka
Occitaans: Polit nadal e bona annada
Oekraïens: Veseloho Vam Rizdva i Shchastlyvoho Novoho Roku!
Ojibwe (Chippewa): Niibaa' anami'egiizhigad & Aabita Biboon
Oneida: Wanto'wan amp; Hoyan
Oriya: Sukhamaya christmass ebang khusibhara naba barsa
Orokaiva: Keremisi javotoho
Oromo: baga wagaa hara isinin gaye
Palauan: Ungil Kurismas
Pompangan: Malugud Pascu at saca Masayang Bayung Banua!
Pangasinan: Maabig ya pasko & Maliket ya balon taon
Papiamento: Bon Pasco i Feliz Aña Nobo
Pashto: De Christmas akhtar de bakhtawar au newai kal de mubarak sha.
Pennsylvania Duits: En frehlicher Grischtdaag unen hallich Nei Yaahr!
Pohnpeian: Peren en Krismas & Peren en Parakapw
Pools: Wesolych Swiat i Szczesliwego Nowego Roku.
Portugees: Boas Festas e um feliz Ano Novo
Punjaabs: Nave sal di mubaraka
Q'anjob'al: chi woche swatx'ilal hak'ul yet yalji Komami'
Quechua: Sumaj kausay kachun Navidad ch'sisipi & Mosoi Watapi sumaj kausay kachun
Quiche': Dioa kkje' awuk'
Rapa-Nui: Mata-Ki-Te-Rangi & Te-Pito-O-Te-Henua
Rarotongan: Kia akakakaia te Atua i runga i te rangi Teitei, e ei au to to teianei ao, e kia aroaia mai te tangata nei.
Rengma: Anu keghi Christmas nu amapi kethighi wa salam pi nthu chupenle
Rheto-Romaans: Bella Festas daz Nadal ed in Ventiravel Onn Nov
Romani: Bachtalo krecunu Thaj Bachtalo Nevo Bers
Romanian: Craciun fericit si un An Nou fericit!
Rongmei: Mei kathui nata neila mei Khrisrmas akhatni gai mei tingkum kathan tu-na arew we
Roviana: Mami tataru Kirisimasi koa gamu doduru meke qetu qetu vuaheni vaqura ia
Russisch: Pozdrevlyayu s prazdnikom Rozhdestva i s Novim Godom
Salar: YangI yilingiz gotlI bulsIn!
Sambal: Maligayang Pasko at Masayang Ba-yon Taon!
Sámi: Buorit Juovllat ja Buorre Oddajahki
Saamia: Muwule Omwaka Enjaya
Samoaans: Ia manuia le Kilisimasi ma le tausaga fou
Sango: Gloire na Nzapa na ndouzou aho kouè, Na siriri na ndo sessé na popo ti ajo so amou nguia na Lo.
Santali: Raska nawa Serma
Saramaccan: Nuan wan suti jai o!
Sardinees: Bonu nadale e prosperu annu nou
Schots Gaelic: Nollaig chridheil agus Bliadhna mhath ur!
Secoya: Sihuanu'u Ejaerepa aide'ose'ere & Sihuana'u huaje ametecahue
Semandang: Selemat gawai Natal
Seneca: a: o'-e: sad yos-ha: -se: '
Servisch: Sretan Bozic. Vesela Nova Godine
Siciliaans: Bon Natali e Prosperu Annu Novu!
Sinhala: Subha nath thalak Vewa. Subha Aluth Awrudhak Vewa
Slavey: Teyatie Gonezu
Soga: Mwisuka Sekukulu
Somali: ciid wanaagsan iyo sanad cusub oo fiican.
Songe: Kutandika kua Yesu kuibuwa! & Kipua kipia kibuwa!
Sorani: Newroz le to Piroz be
Sorbian: Wjesole hody a strowe Nowe leto.
Sotho/North: Mahlatsi a Matswalo a Morena le Ngwaga o Moswa
Sotho/South: Litakalerso Tse Monate Tsa Kere Semese Le Mahlohonolo a Selemo Se Secha
Sloveens: Vesele bozicne praznike in srecno novo leto
Slowaaks: Vesele Vianoce a stastny novy rok
Soedanees: Wilujeng Natal Sareng Warsa Enggal
Spaans: Feliz Navidad y Próspero Año Nuevo
Sranan: Wan switi kresneti nanga wan bun nyun yari!
Subanen: Piak Pasko Pu Piag Bago Tawn
Suena: Kerisimasi kokopai
Surigaonon: Malipayon na pasko sanan bag-on tuig!
Swahili: ºKrismas Njema Na Heri Za Mwaka Mpyaº
Tagakaulu: Madyaw Pagsalog sa Pagka-otaw ni Jesus & Aw mauntong na bago Umay!
Tagalog: Maligayang Pasko at Manigong Bagong Taon
Tahitian: Ia ora i te Noere e ia ora na i te matahiti 'api
Tala Andig: Maayad ha pasko daw bag-ong tuig
Tamazight: Asseggwas Ameggaz
Tamil: Nathar Puthu Varuda Valthukkal
Tanaina: Natukda Nuuphaa
Tarifit: Asuggas Asa'di
Tayal: Pqaquasta ta. Pquasta hentang na Jesu
Thai: Suksan Wan Christmas lae Sawadee Pee Mai
Tlingit: Xristos Khuwdziti kax sh kaxtoolxetl
Tokelau: Ke whakamanuia te Kirihimahi & Tauhaga Fou fiafia
Tok Pisin: Meri Krismas & Hepi Nu Yia
Tonga: Kristo abe anduwe muciindo ca Christmas
Tongan: Kilisimasi Fiefia & Ta'u fo'ou monu ia
Toraja: Salama' Natal & Selama' taun baru
Trukese: Neekirissimas annim oo iyer seefe feyiyeech!
Tshiluba: Diledibua dilenga dia Mfumu: Tshidimu tshipia: tshipia th silenga
Tsjechisch: Prejeme Vam Vesele Vanoce a Stastny novy rok
Tswana: Keresemose o monate le masego a ngwaga o montsha
Tubetube: Yayaliyaya Yesu sikabi kaiwena
Tumbuka: Kristu wabe namwe munyengo ya Christmas
Turks: Noeliniz Ve Yeni Yiliniz Kutlu Olsun
Tutchone/Northern: Ut'ohudinch'i Hulin Dzenu & Eyum nan ek'an nenatth'at danji te yesohuthin ch'e hadaatle sh'o
Umbundu: Natale, Natale, Oyo O Natale & Eteke Lio Bowano, Illimo Ciwa
Urdu: Naya Saal Mubarak Ho
Uvean: Italo fa ide tau fou nei eseke
Uyghur: YanghI yiling ahlqIs bolgey!
Valencian: Bon Nadal i millor any nou
Vespi: Rastvoidenke i Udenke Vodenke
Vietnamees: Chuc Mung Giang Sinh: Chuc Mung Tan Nien
Vlaams: Zalig Kerstfeest en Gelukkig nieuw jaar
Votian: Yvaa rashtagoa! & Yvaa uutta vootta!
Waray-Waray: Maupay nga Pasko ngan Mainuswagon nga Bag-o nga Tuig!
Warlpiri: Miri Kirijimiji & Nyuntunpa Ngurrju nyayirni yapa
Welsh: Nadolig LLawen a Blwyddyn Newydd Dda
Witrussisch: Winshuyu sa Svyatkami i z Novym godam!
Xhosa: Siniqwenelela Ikrisimesi EmnandI Nonyaka Omtsha Ozele Iintsikelelo Namathamsanqa
Yup'ik/Central: Alussistuaqegcikici
Yupik/Siberian: Quyanalghii Kuusma & Quyangalleq Nutaghamun Aymiqulleq
Yiddisch: Gute Vaynakhtn un a Gut Nay Yor
Yoruba: E ku odun, e hu iye' dun!
Zarma: Barka da Issa hay-yan hann & Barka da djiri barey-yan
Zaza: Newroz'a tu Piroz be
Zia: Kerisimasi wosewa
Zime: El ma ka bar vra aso vei Lu & El ma ka kim na mireu
Zulu: Sinifesela Ukhisimusi Omuhle Nonyaka Omusha Onempumelelo
Zweeds: God Jul och Gott Nytt År



© Matti, 22 december 2010
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.

309. Samen gelukkig (Hauku)

ogen die lachen
onweerstaanbare liefde
samen gelukkig




© Matti, 7 december 2010

307. Een rode mantel, daarna dennengroen

-sonnet-














Wie is die vreemdeling, daar met die lange rode jas?
hij is merkwaardig uitgedost en heeft een witte baard
waarom verplaatst hij zich niet eigentijds, maar op een paard?
die man lijkt zo ouderwets, een middeleeuwse paljas.....

Een oude bisschop is het, ja hij heet Sint Nicolaas
hij wordt geassisteerd door zwart geschminkte knechten
het is vast geen koene ridder, vermoeid van 't vele vechten
zijn altijd drukke maatjes noemt hij steevast Pieterbaas

Een kindervriend, die - zegt men - zich verplaatst over de daken
dure cadeautjes strooit en soms wat pepernoten
nog altijd weet hij jong en oud uitstekend te vermaken

Na zes december verdwijnt hij snel en onverdroten
voor dennengroen en kerst zal hij flink ruimte moeten maken
en menigeen roept zeer voldaan: wat hebben wij genoten


© Matti, 29 november 2010
Reacties op mijn blog stel ik altijd op prijs.

306. Het hoge woord

Vervolg van: een dinertje voor twee

'Geschiedenis vond ik altijd wel boeiend' zie Patrick. 'Haha, 1600 Slag bij Nieuwpoort' zei Nicole. Ja dat weten we allemaal, zei Patrick, maar weet je ook wie er tegen wie vochten? Wie hebben de slag gewonnen?
Nou vertel.. zei Nicole en ze keek hem verwachtingsvol aan.

'Het gebeurde tijdens de 80-jarige oorlog. Zoals je weet, was die van 1568 tot 1648. De Slag bij Nieuwpoort was een veldslag op die op 2 juli 1600, dus middenin de zomer, plaatsvond. Het was een gevecht tussen het Staatse en het Spaanse leger. De aanvoerder van het Staatse leger was de Prins van Oranje, Prins Maurits. Uiteindelijk was het de bedoeling om Duinkerke in te nemen, maar dat plan hebben ze laten schieten. Ik meen dat er wel zo'n 150.000 soldaten met elkaar vochten en uiteindelijk wonnen de Staatsen. Nou, dat is het in het kort', zei Patrick.
Nicole schoot in de lach. 'Het lijkt wel of je er zelf bij bent geweest', zei ze. Interessant dat je dat allemaal weet.
'Zie ik er zo oud uit?', grapte Patrick. 'Nee zonder gekheid', vervolgde hij, Zo gek veel weet ik ook weer niet van de historie, maar het is altijd aardig om van bepaalde speerpunten in de geschiedenis iets meer te weten. Dat doet het altijd goed op verjaardagen en partijen. Net zoals: 754. Bonifatius bij Dokkum vermoord. Wist je trouwens dat Bonifatius omstreeks 672 als Winfried werd geboren in het plaatsje Crediton in het zuiden van Engeland? De details vind je wel in de geschiedenisboeken. Hij moet dus ongeveer 78 jaar oud geweest zijn, toen hij om zeep werd geholpen. Gelukkig ligt het allemaal achter ons en leven we in het hier en nu, maar ook vandaag worden er missionarissen en zendelingen in verre landen om hun overtuiging vermoord. Daar hoor je nauwelijks wat van, behalve een klein berichtje onderaan de krantenpagina.. 'Fijn dat jij nog leeft en met je met beide benen op de grond staat', antwoordde Nicole. Patrick keek onder de tafel en zei: dat klopt' Ze moesten allebei lachen. Het ijs was gebroken.
Ze vond het best verrassend, dat hij zo'n brede belangstelling had. Dat mocht ze wel. Weer eens wat anders dan de oeverloze gesprekken over voetbal, de eredivisie en de malaise in de sport. Hoe is het eigenlijk met dat project van je afgelopen? Daar hebben we het die eerste avond nog niet over gehad'. 'O wel goed hoor, maar ze zijn nog wel een paar jaar bezig. Mijn aandeel was een set testberekeningen voor de bepaling van grondwaterstromen. In de bodem bevinden zich namelijk ook klei- en zandpatronen. Daar wat minder dan hier in Nederland, maar toch. In test-sets hebben we verschillende numerieke methoden geëvalueerd. De berekeningen zijn uitgevoerd met een directe bepaling van de componenten in de massamatrix en een consistente bepaling van de massamatrix. Voor bruikbare resultaten kijken we bijvoorbeeld naar het fijnste elementniveau. Daar worden conclusies uit getrokken. Het is allemaal erg wiskundig hoor. De formules daarvoor zal ik maar niet toelichten, zoals waarden voor m/s en laterale krachten Vi en Vj. Snap je het een beetje?
' Stop maar, stop maar, ik snap er geen snars van, van componenten in de massamatrix', ik ben geen wiskundegirl, weet je' zei Nicole. Gaat het om een soort testberekeningen voor de wegenbouw? vroeg ze. 'Ja, dat klopt', zei Patrick, zo kun je het ongeveer wel aanduiden, mijn lieve Alpha-meisje'.
'Zeg dat dan meteen' en opnieuw moesten ze allebei hartelijk lachen.

Toen de ober kwam vragen of ze nog een nagerecht wilden, kozen ze allebei voor een sorbet. Opeens pakte Patrick van de andere kant, over de tafel heen, haar beide handen vast. 'Weet je Nicole, ik wil je nog wat zeggen' en hij keek haar recht aan. 'Je bent een mooie en fascinerende vrouw. Je hebt een helder verstand en ik vind je gewoon... eh...boeiend... eh...aardig, eh.. leuk. Bytheway: you speak also rather good English and I appreciate that'. Ik mag je graag' Nicole moest er van blozen en ze dacht dat haar hartslag met een snelheid van 200 slagen per minuut te keer ging. Ze voelde zich helemaal warm worden. Patrick voegde er aan toe: 'Nicole, ik geloof dat ik van je ga houden...' Het kwam er een beetje stotterend uit, maar ze keek Patrick aan. Nu zei hij wat ze - diep van binnen - eigenlijk al wist, het was de manier waarop hij naar haar keek. Hij boog zich over de tafel naar haar toe en hun lippen vonden elkaar. 'ik ook, Patrick' zei ze ik vind je ook leuk en eerlijk gezegd, toen ik je voor het eerst zag, had ik dat gevoel meteen al. 'Je bent gewoon verliefd Nicole', zei Patrick. Ik merkte twee weken terug al dat er een vonk oversloeg. Patrick boog zich weer naar voren. Toen kwam het hoge woord er nog duidelijker uit:
'Nicole, ik hou van je'.
Ze moest er opnieuw van blozen. 'Ik ken je nog maar nauwelijks en ik wil je nog beter leren kennen, Nicole.
Ik jou ook Patrick...'

wordt vervolgd



*Namen en plaatsen zijn gefingeerd.


© Matti, 28 november 2010
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.

305. Vreemde vogels en gevaarlijke beesten

Vervolg op de blogs:
303. Tussen koala's en krokodillen
301. Met een jeep over een zandplaat
296. Blue Mountains, hiken en dansen
291. A lazy day
290. Niet down, maar 'downunder'

We besloten na ons bezoek aan Cairns om verder te rijden. Port Douglas ligt op ongeveer anderhalf uur rijden ten noorden van Cairns en is een havenplaats. Vele trips vertrekken vanuit hier naar het Great Barrier Reef. We reden eerst naar het uitkijkpunt op de heuvel, vanwaar je een prachtig uitzicht hebt op 4 mile beach, een prachtig wit zandstrand. Het dorp zelf bestaat uit vele restaurants en winkels en er is genoeg accomodatie te vinden. Voor ons overbodig, want wij bleven 's avonds natuurlijk in de campervan overnachten. Het campinkje (raar woord eigenlijk: campinkje) was niet zo groot, maar met goede toiletten. We lieten de camper dus staan en wandelden door het stadje en streken op een terrasje neer. Heerlijk, om zo aan het eind van de dag een drankje te drinken bij een cafeetje vlakbij bij de haven en te genieten van de zonsondergang. Carla begon spontaan te zingen: 'Daar in dat kleine café bij de haven', maar daar stopte ze abrupt, want ze kende de rest van de tekst niet meer. De ober die ons de drankjes kwam brengen, hoorde Carla luidkeels zingen, hij keek ons verbaasd aan 'Dutchies?' vroeg hij. Ja, riepen we in koor en we proesten het uit...

Wat zonder meer een bezoekje waard was, is de Daintree river. Dat is een grote rivier die door het regenwoud naar de zee stroomt. De oevers bestaan uit moerassen waar zoutwaterkrokodillen (salties) leven. Je begrijpt dus wel dat wij geen enkele behoefte hadden om even lekker te gaan pootjebaden aan de oever...Wij kozen voor een veel veiliger optie. Er zijn vele boottripjes waarmee je voor een uur de rivier kunt langsvaren, op zoek naar krokodillen, slangen en andere dieren die hier leven. Terwijl je op de boot zit krijg je veel informatie over de omgeving en de dieren en kun je vragen stellen aan de gids. Dat vragen stellen hebben wij maar overgeslagen, want de beste man ratelde aan één stuk door en we konden nauwelijks alle info onthouden. We hebben één keer een krokodil gezien, dus we waren blij dat we op veilige afstand in de boot zaten. Slangen hebben we toen helemaal niet gezien, wel een soort witte reiger. Inmiddels hadden we wel ontdekt dat alles wat je extra wilt doen, allemaal keiharde Australische dollars kost. In het begin denk je: 'Ach het valt allemaal wel mee', maar toen we op een avond aan het rekenen sloegen, bleek dat het geld er harder doorheen ging dan we aanvankelijk dachten.

Tenslotte wil ik nog iets vermelden over Cape Tribulation en The Bathouse. Misschien zijn mijn bloglezers helemaal niet geïnteresseerd in reisverslagen, want daar begint het zo langzamerhand wel op te lijken. In mijn notitieboekje staat allemaal opgeschreven wat ik die 15 weken 'down under' allemaal beleefd heb.
Geloof me, het was een amazing, spectacular, awesome, extraordinary en fantastic time, om maar een paar superlatieven te gebruiken. Eerst samen met Carla (zij is eerder teruggevlogen) , later in mijn uppie in Perth, de taalcursus en weer later bij familie en vrienden in New Zealand. Dat NZ komt later nog...
Over Perth schrijf ik later nog een blog, want wie ik daar op een terrasje heb ontmoet, ja een echte Nederlander die er nog leuk uitzag ook....

Cape Tribulation lijkt wel een tropisch eiland: het ziet er tenminste tropisch uit: een strand vol palmbomen en kokosnoten. Het dorp zelf is niet heel groot en vele b&b's zijn er te vinden. Dat laatste vermeld ik maar even voor degenen die in de toekomst nog van plan zijn om daar naartoe te gaan. Anders kun je me altijd een tweet sturen, want mocht ik ooit met hyves gaan stoppen, dan blijf ik wel bereikbaar hoor:
http://twitter.com/matti84
Je kunt ook, als je niet lang wilt lopen, boeken voor een dagtour. Dagtours vanuit Cairns stoppen onderweg bij verschillende korte wandelroutes door het regenwoud en worden meestal gecombineerd met een lunch op het strand. Heb je genoeg vrije tijd over, dan kun je een bezoekje brengen aan The Bathouse. Dat is een opvangcentrum voor gewonde en zieke vleermuizen. Dan kun je die tenminste ook nog eens in het echt zien. Die vleermuizen zijn echt gigantisch groot. De omgeving is tevens het leefgebied van de Cassowary. It's hard to believe but the Cassowary is one of the most dangerous animals, they told us. De Cassowarry is een bedreigde diersoort en kan gevaarlijk zijn wanneer hij zich bedreigt voelt. Je mag deze beesten daarom nooit voeren. Je kunt vele korte wandelroutes in dit gebied vinden en vooral 's morgens en aan het eind van de middag heb je grote kans om de Cassowarry te spotten. Als je er één spot, wees verstandig en loop langzaam weg maar houd altijd in de gaten of de Cassowary je niet aanvalt, ze hebben namelijk erg scherpe klauwen! Cooktown is het meest noordelijke dorp per verharde weg te bereiken. Wil je nog verder naar het noorden reizen dan is het aan te raden om met een 4WD te rijden. De wegen zijn onverhard en tijdens het regenseizoen kunnen ze wel eens verdwijnen. Vraag daarom altijd eerst advies over de wegconditie voor vertrek en neem genoeg voedsel en benzine mee. Dat was het weer voorlopig over het Noorden van Australië. Wij leverden na een paar dagen de campervan weer in en vlogen naar Alice Springs met een klein vliegtuigje

© Matti, 16 november 2010
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.

304. Een dinertje voor twee

Vervolg op:
302. Onverwacht bezoek
300. Een rit in de nacht
299. Kennismaking op de dansvloer
298. Mag ik even met je dansen?

Wat vooraf ging:
Ze moest het eerlijk bekennen: Eigenlijk vond ze Patrick best een leuke bink. Nu stond hij, vier maanden later opeens bij haar voor de deur.
Ze was door het onverwachte bezoekje behoorlijk opgewonden...



Twee weken later... Het was nog vroeg in de middag. Nicole had een paar uurtjes eerder vrijaf genomen, die vrijdag de 30e oktober. Zoals gewoonlijk, parkeerde ze de auto voor de flat, haalde snel haar fiets uit de berging en ging naar de supermarkt, een paar honderd meter verderop. Gelukkig hoefde ze geen eten voor vanavond in huis te halen, want er stond een dinertje op stapel, maar de boodschappen voor het weekend en de rest van de week, zoals melk, brood en groenten, moesten natuurlijk worden aangeschaft.

Eenmaal weer thuis, leek het alsof haar zenuwen steeds meer de overhand kregen. Wat zou ze aantrekken? Hoe zou Patrick erop reageren?. Ze liet het warme douchewater over zich heen stromen. Dat ontspande iets. Ondertussen bedacht ze wat ze zometeen zou aantrekken. Iets casuals, maar wel netjes. Een zwart rokje en een paar mooie schoenen, een leuk bloesje met haar vest eroverheen. Ja, dat zou best wel passen. Toen ze onder de douche vandaan stapte, merkte ze opeens hoe enorm zenuwachtig ze was. Ze keek op de klok. Vijf uur. Ze moest nog een uur nagels bijten... Twee weken geleden stond hij opeens bij haar voor de deur, ze waren even snel een hapje gaan eten die avond, hadden heel lang bijgepraat. Tenslotte had Patrick gevraagd of ze een keer 'officieel' met hem wilde uitgaan. Ze had 'ja' gezegd en vandaag was het zover.
Ze keek uit het raam en zag even later de donkerrode Citroën Tsara van Patrick in het parkeervak manoeuvreren.
Het was drie minuten voor zes toen de bel ging. 'Hallo...' door de luidspreker van de intercom hoorde ze een bekende stem.
Hey Nicole, ik ben het, zal ik even naar boven komen?.
'duw maar tegen de deur', hij gaat open...
Patrick klom de trappen van de flat omhoog.
Drie verdiepingen hoger stond een deur op een kiertje al open. 'Patrick, daar ben je, welkom in mijn kleine paradijsje.
'k zag je auto al door het raam beneden in de straat. Ja soms staat 't een beetje vol hé in het weekend, maar je hebt nog een plekje kunnen vinden. 'O, dus je stond al op de uitkijk? Patrick grinnikte.
'k ben blij dat je er bent, joh, en ik heb er na onze ontmoeting van twee weken geleden geen moment getwijfeld dat je niet op zou komen dagen. Kon je 't makkelijk vinden?' Nicole probeerde wat ontspannen te praten.
Spontaan legde hij zijn handen op haar schouders en gaf een zoen op haar rechterwang.
Doe je jas even uit, 't is buiten al aardig koud. Daar is de kapstok. Ik vind het heel leuk hoor om samen uit eten te gaan'
'Ik heb er ook zin in, Nicole en ik heb afgelopen week al gereserveerd. Nou als ik eerlijk ben, Nicole, je woont hier leuk hoor. De vorige keer heb ik er niet zo op gelet.'
Patrick keek even in het rond. Het was heel smaakvol ingericht, lichteiken laminaat met daarop een donkergrijs vloerkleed, een eethoekje met leuke stoelen, een tweepersoons zitbankje, een stakke moderne staande schemerlamp, eigentijdse kunst aan de muur, een flatscreen-TV op een laag tafeltje en aan de andere wand een ruime boekenkast, heel wat anders dan zijn eigen honk in Wageningen*. Hier zag het er opgeruimd uit. Op tafel lagen een paar tijdschriften, onder andere het laatste nummer van Intermediair, de Flair en een krantje van de supermarkt.
Door de ramen aan de voorkant kreeg je een mooi uitzicht over de wijk. Helaas was alles door de regenbui in een nevelige waas gehuld. Je kreeg wel een goede indruk van de wijk in Amersfoort*. Een moderne en ruim opgezette wijk.
-------------------------
In de woonkamer stond een mooie geluidsset en Nicole had wat muziek opgezet. Patrick herkende het onmiskenbare geluid van Anouk. Dat kon niet missen. Nou Nicole, je hebt het leuk voor elkaar. Je hebt zeker de hele kamer netjes opgeruimd voordat ik kwam? Moet je bij mij eens kijken, daar kun je zo over de kranten naar binnen glijden.
Ja, mannen hè', zei Nicole. En een lege krat bier zeker om je benen op te leggen, haha. Koffie voordat we weggaan? vroeg ze. Toen 'k je beneden zag parkeren, heb k alvast meer even twee senseo-tjes gemaakt. 't is zo klaar en je lust het vast wel. We zijn toch nog wel op tijd? Momentje. Ze verdween door de kamerdeur en was haast tien seconden later weer terug met twee dampende koppen. Ga zitten, nemen we even een bakkie.

'Zullen we maar gaan dan, Nicole?. Ze pakte haar jas, sloot de deur en even later stapte ze in Patrick's auto.
Bij het restaurant aangekomen, liep Patrick vlak voor haar uit en zei tegen de ober, die hen verwelkomde: We hebben gereserveerd, Patrick Versteeghen.
Ah, ja zei de ober. Daar achteraan. Ze liepen naar het hoekje toe. Nicole ging achteraan zitten, tegenover Patrick. Nadat ze eerst een drankje kregen en de kaart uitvoerig hadden bestudeerd, was de keuze snel gemaakt. 'Let maar niet op de prijzen, Nicole, neem gewoon wat je lekker vind. Jij mag het zeggen, Nicole.' Ze hoefde niet lang na te denken. 'Ik ga voor de bospaddenstoelensoep en daarna de schotel met gemixte zeebanket'. Patrick koos ook de bospaddenstoelensoep maar daarna de gegrilde steak. Hij bekeek de wijnkaart en bestelde er een fles Chardonnay bij. Nadat ze de soep ophadden en het hoofdgerecht werd geserveerd, ontspon zich een reuze geanimeerd gesprek. Nicole begon een beetje te ontdooien, tenminste, ze merkte dat ze nu minder zenuwachtig was. 'Je ziet er leuk uit Nicole' zei hij 'die schoenen van je staan heel chique. Je vest is ook heel eigentijds. Leuk, die zacht bruine kleur, of wat is het? Ze bloosde om het spontane complimentje. Ze vond het geweldig leuk om met hem hier te zitten. Ze kregen het over favoriete schoolvakken. 'Geschiedenis vond ik altijd wel boeiend' zie Patrick. 'Haha, 1600 Slag bij Nieuwpoort' zei Nicole. Ja dat weten we allemaal, zei Patrick, maar weet je ook wie er tegen wie vochten? Wie hebben de slag gewonnen?
Nou vertel.. zei Nicole en ze keek hem verwachtingsvol aan.


Wordt vervolgd (anders werd het te lang...)
*Namen en plaatsen zijn gefingeerd.


© Matti, 03 november 2010
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.

303. Tussen koala's en krokodillen

 

Vervolg op de blogs:
301. Met een jeep over een zandplaat
296. Blue Mountains, hiken en dansen
291. A lazy day
290. Niet down, maar 'downunder'

'Wakker worden'. Mijn vriendin porde mij flink in de zij. Ver weg was ik, in dromenland. De trip naar Fraser Island had kennelijk meer van onze krachten gevergd dan gepland, want meteen toen we die avond bij de camping werden afgezet, sprongen we als afgematte hindes uit de transportbus en zochten meteen onze bedjes in de camperbus op. Negen-en-eenhalf uur lang hadden we geslapen, zag ik op mijn horloge. Vandaag moesten we verder met onze backpacker-travel-ontdekkingstrip-door-Aussieland. Richting Cairns, de hoofdstad van Queensland, naar het tropische noorden, zouden we gaan.
Nadat we de bedden aan kant hadden gedaan en een bezoek gebracht aan het toiletgebouw op de camping, was het tijd om te gaan vertrekken. Dat kon ook wel, want ik sprong vliegensvlug uit de veel te koude douchecabine te voorschijn. Niet overal weten ze hoe reizigers naar een lekkere warme douche verlangen, want ik kreeg de indruk dat ze vergeten waren om de warmwaterleiding aan te sluiten. Maar enfin, voor die luttele paar dollars campingfee kon je ook niet veel verwachten. In de plaatselijke supermarkt haalden we even snel wat broodjes en beleg voor onderweg. Om kwart over toen -veel te laat eigenlijk- waren we weer op weg. De warmte tegemoet.

Cairns is bekend als de opstapplaats voor trips naar het Great Barrier Reef. Vele boten vertrekken dagelijks uit de haven, voor hen die op een snorkel of duiktrip gaan. Je kunt zelfs met een luxe jacht -complet verzorgd - enkele dagen uitvaren. Helaas reikte ons buudget niet zover, dus het zou denk ik een dagtrip Er is zoveel keuze van dagtrips tot meerdaagse tochten dat er voor iedereen en elk budget wel een leuke trip te vinden is. De Boulevard heeft genoeg keuze uit restaurants en de echte souvenierswinkels. Daarnaast zijn er vele andere winkels te vinden in het winkelcentrum. Als deze gesloten zijn kunnen de liefhebbers terecht op de nachtmarkt. Omdat je in deze omgeving niet in de zee kunt zwemmen (krokodillen en kwallen) heeft de stad een zoutwaterzwembad gebouwd aan de rand van het strand. Gratis toegang en genoeg plek om er met je handdoekje neer te strijken. Omdat er zoveel dieren voorkomen rondom Cairns zijn er verschillende dierenparken in en rondom de stad te vinden. Wij waren natuurlijk zeer geïnteresseerd om wat langer bij de koalabeertjes en de kangaroes te blijven. Mocht je de krokodillen en de cassowary's niet in de natuur tegenkomen dan kun je ze altijd nog hier in één van de dierenparken of krokodillenfarms opzoeken. Helaas behooren deze diertjes, van soms wel vier meter lang en opengesperde kaken, niet tot mijn favoiriete huisdieren.

De volgende dag bezochten we Kuranda De slogan, "more than just a village in the rainforest" belooft al iets exotisch. Er zijn verschillende markten in het dorp te vinden en de grote waterval aan de rand van het dorp was ook zeker een bezoekje waard. Je kunt het dorpje bereiken door de weg vanuit Cairns de bergen in te volgen (iets van 26 of 27 km) of de oude trein te boeken. Dat laatste is op zich wel een belevenis, maar wij waren behoorlijk aan het puzzelen, hoe we dan weer onze camperbus moesten bereiken, dus voor ons werd het gewoon: toeren.
De Granite Gorge (ongeveer 2 uur rijden vanaf Cairns) is een klein natuurgebied vol met rockwallibies die tussen de enorme rotsen leven. Je kunt er -leve de uitmelkerij van de toeristen- speciaal voer kopen en deze beestjes voeren terwijl je door het gebied loopt. Je betaalt een kleine entreeprijs. Een geluk voor ons: als je op de camping logeert, is de toegang gratis. Je mag zo lang blijven als je wilt. Natuurlijk waren we niet van plan om er dagen doior te brengen.
In ieder geval kregen we een plattegrondje mee, zoodat we niet konden verdwalen. Mocht je hier ook ooit nog eens belanden: vergeet je zwemkleding niet want er is een kleine pool waar je kunt zwemmen. En nee, er zijn hier gelukkig geen krokodillen! Het is op ongeveer 2 uur rijden het binnenland in vanaf Cairns.
De volgende keer verder over Port Douglas enz...

© Matti, 29 oktober 2010
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.

302. Onverwacht bezoek

Vervolg op 300. Een rit in de nacht

Hij zit boven voor je voordeur'. Nicole zette haar fiets tegen de halmuur en keek haar Turkse buurman Memhet verbaasd aan. Hij stond haar op te wachten in het halletje van de flat en meldde dat er iemand op haar zat te wachten. 'Met een bos bloemen', voegde hij een tikkeltje fluisterend eraan toe. 'Ik vroeg of ik het bij je kon afgeven, maar hij deed het liever zelf', zei ie. Nicole wilde net haar fiets wegzetten en de boodschappen van de supermarkt mee naar boven zeulen. Haar vaste gewoonte op vrijdag: uit haar werk eerst de auto neerzetten, dan de fiets pakken (is gezonder) en naar de super van de bekende AH-keten. De buurman keek Nicole nog eens aandachtig en vragend aan. 'Okè, ik zie het zo wel', zei ze, terwijl ze snel haar fiets in de berging zette.
Een bezoeker met bloemen?, vroeg ze zich af, terwijl ze haar pas versnelde naar boven. Ze had met niemand een afspraak gemaakt die vrijdag de 15e. "Die bloemen zullen vast een vergissing zijn', mompelde ze in zichzelf. 'Verkeerd huisadres of zoiets, dat gebeurt wel vaker'
Ze had namelijk niets te vieren, bedacht ze. Nou ja, eerst maar even afwachten.
Boven aangekomen, liet ze de tas met boodschappen van verbazing bijna uit haar handen vallen. Ze was helemaal perplex en stond haast genageld aan de grond. 'Jij hier? Dat is een verrassing. Hoe kom je hier nu terecht?'
'Hier voor jou', zei hij en drukte de bloemen, een bos met allemaal mooie gerbera's in haar handen. 'Nog voor je verjaardag, want opsturen was een beetje duur en jammer'. Mijn verjaardag was al ruim twee maanden geleden hoor, ik ben bijna alweer jarig, zei Nicole adrem en lachend. 'Kom mee naar binnen, want hier moeten we niet blijven staan'. Ondertussen zocht ze haar huissleutel en pakte de tas met boodschappen weer van de grond. 'Geef die tas maar even hier', zei hij, 'dat gaat wat makkelijker' en hij nam de tas van haar over. 'Hoe is het mogelijk, hoe kom jij nou hier, ik dacht eerst dat er een bezorger van een bloemenshop was ofzo'. zei Nicole weer. 'Wat een verrassing. Stoor je niet aan de rommel hoor, want ik heb nog niets kunnen opruimen. Evenzo hartelijk welkom.. Hij merkte kennelijk niet dat haar hartslag opeens dubbel zo snel ging. Ze liep -haast onzichtbaar - wat rood aan van een soort lichte opwinding.
'Hoe ik hier kom? Wat dacht je, dat ik ben komen lopen? Nee, ik kon een paar weken eerder stoppen, moest nog even daar alles afronden, afscheid nemen van vrienden en toen ben ik via Bangkok weer teruggevlogen.
De deur sloeg achter hen dicht en in het halletje zei hij. 'Bij deze dan, nogmaals hartelijk gefeliciteerd met het ouder worden.. hahaha. Hij gaf haar het mooie herfstboeket. Ze moesten beiden lachen en hij zei: 'mag ik?' Hij gaf haar drie kussen op de wang en zei: 'Ik had toch je adres genoteerd? Op het gevaar af dat ik een blauwtje zou lopen, maar ik ging ervan uit dat je aan het einde van de week wel een keer thuis zou komen'.
Ja dat klopt wel zo ongeveer, maar als ik wist dat je zou komen, had ik even wat meer spulletjes in huis gehaald. 'k Dacht dat je pas half november naar Nederland terug zou komen. Ik heb nu maar een maaltijd voor één persoon en ik neem aan dat je het niet kan uithouden met een halve portie, want we kunnen het natuurlijk delen. Tenminste, ik ga ervan uit dat je ook wel aan eten toe bent, zo tegen half zes.
Ja dat klopt zei hij. Wacht, lust je eerst een kop koffie? Zo gezet met de senseo. Nicole liep naar de keuken en deed twee filtertjes en water in het apparaat. Uit het keukenkastje pakte ze ondertussen snel een vaas om de bloemen in te zetten.Tsjonge, wat een verrassing, wat leuk. Je moet me nog wel heel wat vertellen hoor, want de laatste keer dat we elkaar zagen, is alweer vier maanden geleden.'
'Nicole, ik heb je toch beloofd dat ik weer van mij zou laten horen? 'En belofte maakt schuld'.
'Bij deze dan ingelost', antwoordde ze met een glimlach. 'Je blijft toch wel eten?. Als je even een kwartiertje wacht, dan ga ik nog even terug naar Appie om wat spulletje erbij te halen. Neem ik ook even een flesje wijn mee, want dit weerzien moeten we even vieren.
Ik heb eigenlijk een veel beter idee, zei hij. Heb je zin om samen ergens te gaan eten? Er zijn hier toch wel ergens bistro's of restaurants in de stad?
Ja dat klopt, ik vind het wel leuk hoor om ergens samen wat te eten en bij te kletsen, maar ik ben er nog niet helemaal op voorbereid. Dan moet ik mij even opfrissen. ik stink als een everzwijn dat drie jaar in een modderhok opgesloten is geweest. Ik kom net uit werk.' 'Ga je gerust even opfrissen, prima. Het is nog vroeg genoeg. Ik kan wel even wachten. Er is hier genoeg te lezen, zei hij er achteraan met een schuine blik op Nicole's boekenkast. Een flinke verzameling.
Oké, dat is goed' zei ze. Ik ga even snel douchen en wat anders aantrekken. Hier je koffie, drink de mijn dan ook maar meteen op.
Hoe is het eigenlijk met je project? Zijn alle straten en wegen van je project nu in optimale conditie?
O, mijn bijdrage is afgerond, maar het zal nog wel wat jaartjes duren voordat alles daar optima forma is. Eerst even twee maanden in Nederland, familiebezoek enzo, dan ga ik wel weer wat anders doen.
Het was heel technisch geloof ik, wat je allemaal vertelde. Hoe zat het ook weer?
Wij doen testberekeningen voor de bepaling van grondwaterstromen. In de bodem zitten namelijk klei- en zandpatronen. Alleen is de bodem daar harder. In test-sets zijn verschillende numerieke methoden geëvalueerd. Die berekeningen worden uitgevoerd met een directe bepaling van de componenten in de massamatrix . Voor bruikbare resultaten kijken we bijvoorbeeld naar het fijnste elementniveau. Daar worden conclusies uit getrokken. Het is allemaal erg wiskundig hoor. De formules daarvoor zal ik maar niet toelichten, zoals waarden voor m/s en laterale krachten Vi en Vj. Snap je het een beetje?
Ik snap er geen barst van, Patrick', riep ze. ïk weet niets van laterale krachten, ik ben geen wiskundegirl, weet je nog?
Verdiep je er verder maar niet in Nicole, ik zal het je straks nog wel even uitleggen.
Dat hoeft niet hoor, het gaat mij allemaal boven de pet. Ik ben veel meer benieuwd naar je toekomstplannen.
Toekomstplannen? zei hij. Dat hangt van diverse factoren af'
Hoe bedoel je?
Ga jij nu eerst maar douchen. Ik pak wel even een boek. Hier, ik zie genoeg leesmateriaal, mompelde hij, terwijl hij wat boeken pakte en op de bank neerzeeg.
Nicole liet hem in de kamer achter en liep naar de douche. Haar hart ging als een bezetene tekeer. Ze pakte de fles Andrelon shampoo van het plankje, liet alle lingerie van zich afglijden en liet het warme water over zich heenspoelen. Ondertussen bedacht ze wat ze zometeen zou aantrekken en welk geurtje ze zou kiezen.
Hugo Boss 'Femme' moet het maar worden. Zou hij het lekker vinden?, vroeg ze zich af. Wat zal ik zometeen aantrekken?, dacht ze. Mijn zwarte lingeriesetje, mijn leggings met iets casuals maar. Mijn lila-topje, ja dat zou best nu wel staan. Grote oorhangers in, dat zou vast leuk staan. Mijn uggs, dat is lekker warm en ze liepen soepel. Zo maalden haar gedachten, als een losgeslagen draaimolen op de zomerkermis, in het rond.
Dat is nou ook wat, Patrick hier... ze stond helemaal te shaken onder de douche en dat kwam niet door het water...'Dat is me ook wat', zei ze wel drie keer in zichzelf. Patrick hier, hoe bestaat het.'
Ze dacht opeens weer terug aan die middag op het strand* waar ze samen even gingen zwemmen, ver weg van Nederland, zo'n 17.000 km hiervandaan...Ze kan zich bijna fotografisch herinneren hoe hij naast haar kwam liggen op het strand met zijn zongebrande lijf. Hij zag er goed uit en door haar zonnebril heen, over de bovenkant van het boek dat ze aan het lezen was, had ze hem stiekem liggen bekijken. Ze moest het eerlijk bekennen: Eigenlijk vond ze Patrick best een leuke bink. Nu stond hij, vier maanden later opeens bij haar voor de deur.
Ze was door het onverwachte bezoekje behoorlijk opgewonden...


Aanvulling 16 november:
Nicole* had Patrick* vier maanden terug ergens in het buitenland ontmoet.
De echte namen zijn om privacy-redenen gewijzigd.
wordt vervolgd
Eveneens gepubliceerd op http://matti84.hyves.nl/blog



---------------------------------------------------------------------

@ Matti, 22 oktober 2010
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.

301. Met een jeep over een zandplaat

Vervolg op de blogs:
296. Blue Mountains, hiken en dansen
291. A lazy day
290. Niet down, maar 'downunder'


Eindelijk geef ik dan weer een vervolg aan mijn reisverhalen. Na wat korte blogs tussendoor (een soort reisupdate) over mijn ervaringen in Australië en New Zealand, ga ik hier dan weer verder met het chronologische verhaal. Mijn handige notitieboek komt hierbij weer goed van pas, alhoewel alle belevenissen nog in mijn geheugen gegrift staan.
Nadat we in het Nationaal Park Blue Mountains hadden rondgestapt, waren we weer teruggekeerd naar ons hostel in Sydney. Na nog een dagje Sydney, huurden we vlakbij Central station een campervan (een Toyota-busje) om 10 dagen noordwaarts te toeren. We gingen naar Byron Bay met een prachtige vuurtoren en reden door naar het stadje Noosa. Na een dagje Noosa en een overnachting in ons camperbusje, werd het tijd om naar Hervey Bay te vertrekken.

`Named after an English casanova, it`s no wonder Hervey Bay`s seductive charms are difficult to resist. A warm subtropical climate, long sandy beaches, calm blue ocean and a relaxed and unpretentious local community lures all sorts of travellers - backpackers, families and sea-changing retirees - to its shores. Throw in the chance to see the majestic humpback whales frolicking in the water, and the town`s convenient access to the World Heritage-listed Fraser Island and
it`s easy to understand how this once sleepy fishing village seduces
you without even trying.`

Aldus de aanbevelingen voor Hervey Bay. Het plaatsje ligt zo`n drie uur rijden boven Noosa. Deze plaats is tevens de opstapplek naar het beroemde werelderfgoedgebied: Fraser Island (Google maar eens!). Die morgen waren we al om - schrik niet - half zes uit de veren (dat nota bene in de vakantie). Om 6.15 uur moesten Carla en ik namelijk paraat staan voor onze trip. We hadden geboekt voor twee dagen Fraser, een kampingtour met een 4WD-jeep. We werden opgepikt door Brian, een goedgemutste Aussie-gids met een ergelijk trekje: de muziek uit zijn cassetterecorder of wat daarvoor moest doorgaan, een aantal hardcore-tracks, werd steevast luider gezet. Na een stuk of acht nummers hadden we er onze buik (en oren) wel vol van en vroegen of hij nog meer op het repertoire had. Gelukkig, hij had ook nog andere muziek, dus dat viel weer mee. Toen volgde de ferry, een drie kwartier varen, naar het grote zandeiland. Daar aangekomen verzamelden zich nog een paar gidsen met busjes en 4WD-jeeps en -bussen. Je mag namelijk niet met normale auto's het eiland op, want het is één en al mulle zandmassa. De gidsen (tevens chauffeurs) wisten ons flink bang te maken voor de dingo`s (een soort honden) die daar in het wild leven. Zo werd ons bijvoorbeeld verteld dat er onlangs nog een meisje was gegrepen door een dingo.. ze moest met verschrikkelijke verwondingen worden afgevoerd met een traumahelicopter naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis.
Ook moesten we oppassen voor de giftige slangen, die daar kennelijk krioelden en giftige spinnen als je op bospaden liep. Later kwam ik er achter dat dit allemaal sterk overdreven was..
Maar enfin, met goede weersvoorspellingen en vol goede moed begon de reis naar dit prachtige eiland. We hadden zo`n mega grote jeep, wat ook zeker nodig was met al het mulle zand.
Met zn zessen (Twee Duitsers, een Aussie, een meisje uit New Zealand en wij tweeën) zaten als sardines in een blik opgepropt. We probeerden onze tassen wat bij elkaar te houden en we werden dooreen geschud als patat frites die omhoog uit het bakvet werden geworpen. Bovendien was het smoorheet in die 4WD-jeep, dus je snapt het al: bij elke stop waren we blij dat we er even uit mochten.
De eerste dag zijn we naar een groot meer geweest waar zwarte schildpadden leven. Dit teatree-meer was heerlijk om in te zwemmen omdat de teatree olie je huid en haar lekker zacht maakte. Na een wandeltocht op het strand hebben we ook met de groep een wandeling gemaakt door een heldere ondiepe rivier (Eli Creek). Natuurlijk was ik op een gegeven moment zeiknat (dat heb ik nou altijd), omdat ik op een gegeven moment onderuit ging. Haha, lekker verfrissend hoor! Met een grote handdoek en Carla als dekmantel, kon ik mij weer een beetje omkleden. Dat is best lastig als tig-paar nieuwsgierige mannenblikken proberen om je naakte lijf te 'vangen'.
`s Avonds hebben we gekampeerd en gezellig samen gekookt rond een kampvuur. Verder hebben we nog een soort van zandduin beklommen voor een fantastisch uitzicht over de zee en hebben wij een humpback-walvis gezien! Op de tweede dag zijn we met 'onze jeep' naar een ander meer geweest (Lake MacKenzie), deze bleek ook kraakhelder.
De gids dropte ons weer bij de ferry en na twee dagen zwoegen, hadden we ook Fraser Island wel weer gehad. De nacht brachten we weer door in Hervey Bay om dan te vertrekken richting Cairns. Daarover later.

@ Matti, 21 oktober 2010
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.

300. Een rit in de nacht

Vervolg van blog
299. Kennismaking op de dansvloer en blog
298. Mag ik even met je dansen?


Dennis zei: Het is pas half tien en het feest begint net. Waarom blijf je niet wat langer? Je kunt ook met mij wel terugrijden hoor. Waar moet je heen?
Ze antwoordde: naar Hilversum*, dat is nog wel een stukje rijden hoor.
O, dat valt mee, ik dacht dat je helemaal naar Middelburg moest ofzo, want dan had ik vanmiddag beter kunnen vertrekken.
Ze lachten allebei.
Ja, dat is misschien wel een idee. Het is best nog gezellig hier, de sfeer is goed en misschien vinden ze het niet zo erg.
Ze stond op en liep naar de andere kant van de zaal en overlegde met de meiden. Ze verzekerde hen dat het vertrouwd was.
Okay, zei ze, toen ze weer zat, het is geregeld. Van de andere kant zag ze nieuwsgierige blikken...
Later op de avond ging ze nog twee keer de dansvloer op met Dennis. Bij de laatste dans had ze nog dichter tegen hem aan gedanst. Ze dacht dat hij haar snellere hartslag bijna kon voelen.
Het werd tijd om te vertrekken. Inmiddels hadden ze de polonaise overleefd, namen afscheid van het bruidspaar en gingen ze naar de hal voor de jassen.
Hoe heet je eigenlijk? Dat had ik nog niet gevraagd.
Nicole*.

Nicole, mooie naam. Kijk daar achteraan staat mijn auto, die zwarte BMW-3.
Ze stapte in en Dennis reed de donkere nacht in.
Heb je eigenlijk nog meer interesses dan bruiloften en partijen aflopen?, grinnikte hij. Welke dingen vind je nog meer leuk?
O, ik houd wel van lezen, schrijven en discussiëren, van shoppen, lekker eten, creatieve activiteiten zoals tekenen en schilderen en met vriendinnen op pad.
Je geniet dus van het leven, begrijp ik?
Jij niet dan?
Dennis lachte. Ja, maar met lezen en schilderen heb ik helemaal niets. Dansen vind ik wel heerlijk en je danst goed, Nicole. Misschien kunnen we samen wel een keer uit eten gaan, opperde hij. 'Ja, misschien' antwoordde ze, zich wat op de vlakte houdend.

Nu ze eenmaal zat, merkte ze dat ze misschien wel wat teveel gedronken had. Ze betrapte zichzelf erop dat ze nogal luidruchtig honderduit zat te praten.
Je bent best leuk, Nicole, zei Dennis opeens en ze merkte dat zijn rechterhand op haar knie bleef rusten. Natuurlijk wist hij drommels goed waar de versnellingspook zat. Toch maakte ze geen aanstalten om er wat van te zeggen. Ze hadden een supergezellige avond gehad en eigenlijk vond ze hem ook wel leuk.
Waar moet jij straks eigenlijk naartoe, Dennis?. Je woont toch in Assen als ik mij goed herinner?
Nee vroeger, tegenwoordig woon ik in Gouda*.
Maar dan ga je toch de verkeerde kant op?
Nee hoor Nicole, met jou hier naast mij ga ik vast de goede kant op en ik vind het geen enkel probleem om je even thuis te brengen. Ik heb geen hekel aan rijden in het donker. Even wat meer gas op de plank en dan kom je een eind. Bovendien is het rustig op de weg zo middernacht. Daarbij komt nog dat ik het hele weekend voor mij heb. Morgen kan ik lekker uitslapen.
Met zijn hand wreef hij nogmaals over haar linkerbovenbeen. Leuke jurk heb je aan. Zwart staat altijd goed voor een bruiloft en jou staat zwart prima vind ik.
Zo keuvelden ze nog een tijdje door, totdat Dennis voor haar flat stopte.
'Weet je, Nicole', zei hij opeens, Ik vond het fijn om kennis met je te maken. Dat moeten we maar voortzetten.

'Kom je nog even mee naar boven, voor een kop koffie, voordat je weer verder gaat?
Ja prima Nicole, zei Dennis, dat is een leuk aanbod.
'Leuke flat' zei hij, terwijl hij rondkeek.
Hoe lang moet je nog terugrijden?, vroeg ze
O, een klein uurtje denk ik
Opeens zei Dennis: Als je het geen bezwaar vind, kan ik ook wel ergens op de bank slapen, misschien heb je nog ergens een deken voor me, dan kan ik mij wel redden en gaan we morgen samen de stad in.
Ik vind je best leuk Dennis, maar loop nou niet te hard van stapel.
Dat je hier zou blijven slapen, is geen probleem, maar dat lijkt me voor jou, maar ook voor mij niet goed. Dat is een beetje overhaast, lijkt mij.
Ze was zich er opeens van bewust dat de nodige glazen wijn, haar nu niet bepaald tot verstandige keuzen zouden aanzetten.
Je hebt ook gelijk, zei hij, laten we op een ander moment nog maar eens afspreken.
Bedankt voor het gezelschap Nicole en slaap lekker vannacht.
Jij een goede reis terug naar Gouda, Dennis.
Terwijl de zwarte BMW de hoek om draaide, dacht ze bij zichzelf: 'een verstandig besluit, dat laatste, ja dat is het...'

EINDE
Nicole* is daarna nog een keer met Dennis* uit eten geweest, maar ze hebben de relatie niet gecontinueerd. Er bleken teveel karakterverschillen. Ook qua interesse en andere sociale aspecten aan beide kanten, bleek er dus geen solide basis voor een echte match. Ze zijn overigens wel gewoon vrienden gebleven.


* sommige namen en plaatsnamen in dit blog zijn om privacy-redenen gewijzigd.



© Matti, 19 oktober 2010
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.
Meer blogs lezen? Kijk hier voor het Overzicht van mijn blogs

299. Kennismaking op de dansvloer

Vervolg van blog 298. Mag ik even met je dansen?

Dennis* glimlachte. Hij keek nog eens vluchtig en fluisterde tegen haar:
Vijf keer L.
Wat zeg je?
Vijf keer L. Dat is mijn kwalificatie van jou. Levendig, lichtvoetig, leuk, lief en lekker.
O, dat is heel wat en hoe moet ik jou kwalificeren?
Wat je wilt.
Ze dacht even na en zei: Vijf keer B.
Bemoeial, brutaal, boeiend, bierdrinker, baardeloos, hahaha.
Nee joh, ik roep maar wat. Wat doe jij eigenlijk in het dagelijks leven?
In zit in de bancaire wereld, de ICT-kant.
O, je werkt bij een bank op de afdeling automatisering. Een computermannetje dus.
Dennis grinnikte. Ja zoiets. En hoe krijg jij brood op de plank?
Ook gestudeerd zeker en aan het werk? Of mag ik dat niet vragen?
Klopt, Nederlandse Taal en Cultuurhistorie. Ik werk momenteel bij een groot adviesbureau in het westen van het land.

De DJ begon wat rustiger muziek te draaien en Dennis legde zijn handen om haar heupen.
'Ik zat schuin achter je in de kerk en zag dat je een traantje wegpinkte toen Wilma en Daniël elkaar trouw beloofden. Meteen was ik ook onder de indruk van je profiel, ik bedoel: je hebt een leuk koppie. Ik zeg het maar gewoon zoals ik erover denk.
Heb je vanmiddag nog in de spiegel gekeken?
Hoezo?
Je bent een prachtmeid, als ik het mag zeggen.
Dankjewel. Ze bloosde. Ja dat klopt van dat traantje. Je kunt goed observeren. Je hebt het goed, het deed me emotioneel best wel wat, door alles wat ik zelf heb meegemaakt. Ze zweeg verder.
Ze legde haar armen om Dennis nek, drukte zich wat steviger tegen hem aan en zei - net iets te - spontaan: Je danst lekker. Ze rook - haast intuïtief - dat hij ook een aftershave had gebruikt, een soort dennengeur. Hugo Boss, Gucci of iets dergelijks, schatte ze. Het rook in ieder geval aantrekkelijk.

Na een paar minuten stopte de muziek. Alle mensen waren al van de dansvloer. Een ander groepje mensen drong zich om het bruidspaar heen. Aan diverse tafeltjes zaten mensen gezellig te praten.
Dennis en zijzelf stonden samen in de volle schijnwerpers midden in de zaal. Ze keek opeens verschrikt rond en zich bewust van het feit dat alle ogen op hen gericht waren zei ze snel: Zullen we even wat drinken?
Ze liepen samen naar de bar. Ze nam een wijntje en Dennis een biertje.
Zullen we even daar gaan zitten, aan de zijkant? vroeg hij. Ze knikte. Haar eerste indruk was dat het best een leuke vent was.
Vanuit haar ooghoek zag ze dat haar vriendinnen Amanda en Liset met een schuin oog toekeken...
Dennis liep voor haar uit met twee drankjes en ging tegenover haar zitten. Hij zei: Excuus hoor, dat ik niet in de gaten had dat we samen midden op de dansvloer stonden. 'Ben je alleen hier of is je man of partner hier ook? Getrouwd neem ik aan?
Ze schudde haar hoofd, nam vlug een slok van de wijn en zei: Geen van beide. Ik ben niet getrouwd en heb ook geen relatie. Gewoon vrijgezellig, haha.
Dat geldt ook voor mij. Jammer dat we elkaar niet eerder zijn tegengekomen' ..
Ze schoof wat nerveus met haar voeten, pakte het glas rode wijn in haar rechterhand en antwoordde: O, ik ontmoet zoveel mensen, op mijn werk en waar dan ook, heb een hele goede vriendenkring hoor. Ik ben hier nu ook met twee vriendinnen. Kijk daar zitten ze. Ze wees naar de andere kant van de zaal, naar Amanda en Liset.
Ik kon met ze meerijden. Alleen gaan we zo meteen weer op tijd terug, want Amanda moet morgen heel vroeg beginnen. Ze werkt in de zorg.
Dennis zei: Het is pas half tien en het feest begint net. Waarom blijf je niet wat langer? Je kunt ook met mij wel terugrijden hoor. Waar moet je heen?
Ze antwoordde:

Wordt vervolgd

* sommige namen in dit blog zijn om privacy-redenen gewijzigd.

© Matti, 18 oktober 2010
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.
Meer blogs lezen? Kijk hier voor het Overzicht van mijn blogs

298. Mag ik even met je dansen?

Heb je zin om even te dansen?
Ze schrok op uit haar gesprek en keek schuin omhoog naar het punt waar de stem vandaan kwam. Een donkerharige jongen stond haar lachend aan te kijken. 'De muziek is net weer begonnen er er mag gedanst worden hoor', voegde hij eraan toe.

Met twee vriendinnen (Liset* en Amanda*) was ze die vrijdag meegereden naar de bruiloft van Wilma* en Daniël*. Eerst een officiële huwelijksdienst in een kerkje in Leusden (een plaats vlakbij Amersfoort). Ze waren 's morgens al voor de wet getrouwd, maar toch heel mooi dat ze elkaar trouw beloofden en de ringen aanschoven. Het was vertederend en ontroerend om Daniël tegen Wilma te horen zeggen: Lieve Wilma, ik houd zoveel van jou dat ik je nooit meer kwijt wil. Ik beloof je trouw te blijven in mooie en moeilijke dagen, tot de dood ons scheidt. Er zong een jongerenkoor, waar Wilma op gezeten had en na een serieuze toespraak van de dominee, mochten ze allebei knielen en werd over vrede en liefde gesproken en kregen ze een zegen mee. Het jongerenkoor swingde aan het eind van de huwelijksdienst de pan uit. Dat was een mooie afsluiting van de ceremonie. Daarna kreeg Pieter (de ceremoniemeester) nog even het woord. Hij attendeerde alle aanwezigen op het feit dat de receptie in het restaurant gehouden werd, maar dat degenen die niet in de gelegenheid waren, nog even snel in de hal konden feliciteren. Vervolgens gingen alle genodigden door naar de receptie met een knallende feestavond. Op de feestavond hadden ze eerst hun 'overlevingspakket' aan het bruidspaar aangeboden, een gezamenlijk cadeau van hun drieën: een mand vol heerlijke spullen, rijst, blikjes ananas, koffie, thee in allerlei smaken, twee flessen wijn, diverse snacks enzovoorts. Ze hadden er recepten bij gedaan, een bos bloemen voor de bruid en aftershave voor Daniël. Wat hadden ze vooraf gegniffeld over het idee om er ook een grootverpakking condooms bij te doen met een briefje: 'Alleen voor de eerste maand'. Nee joh, had Liset geopperd, dat kun je niet maken, misschien willen ze wel heel snel een kind'. Dat pakket hadden ze dus wijselijk maar niet erbij gedaan. Bovendien geef je toch ook geen babyluiers bij een bruiloft? Dat is zo suggestief. Het was uiteindelijk toch een hele mand geschenken geworden. Ze waren er erg verguld mee, zo te zien.
Ze moesten eerst even geduldig aansluiten in de rij mensen die allemaal het bruidspaar wilden feliciteren. Na het aanbieden van hun geschenk waren ze aan een tafeltje gaan zitten, waar nog meer vrienden van Wilma zaten. De ingehuurde DJ draaide er lustig op los en al gauw knalden de 70-er en 80-er jaren hits door de prominent opgestelde geluidsboxen.

Nou, je hoeft er toch niet lang over na te denken?. De jongen keek haar vragend en guitig aan. "Nee natuurlijk niet, leuk'. Ze liep met hem mee naar het dansvloertje voorin de zaal, waar nog een heleboel stellen en meiden aan het dansen waren. Het bekende nummer 'Eye of the tiger' zorgde er in ieder geval voor dat ze niet stil hoefden te staan.
By the way, ik heet Dennis*.
Grappige naam. Speel je ook tennis?
Nee, dat niet. Kan zwemmen ook door de beugel?
Ben je een vriendin van Wilma?
Ja, nog van de middelbare school, het gym.
En jij?
Ik ben een oude buurjongen van Daniel.
Oud? zo oud zie je er nog niet uit, haha. Hooguit 28 schat ik.
Ik bedoel: een vroegere buurjongen, want we hebben jaren naast elkaar gewoond in Assen. Ik ben 26.
Verder ken ik niet zoveel mensen hier.

De DJ gooide er nog een gouden ouwe, Jambalaya (On the Bayo) van The Carpenters, tegenaan. Het danste lekker en even later deed Nicole haar schoenen uit.
Mag ik? Het danst veel lekkerder zo. Op blote voeten swingde ze verder. Haar zwarte jurk was tijdens het dansen een beetje afgezakt en haar beha kwam half tevoorschijn. Dennis keek belangstellend naar Nicole's boezem.
Dennis glimlachte. Hij keek nog eens vluchtig en fluisterde tegen haar:
....wordt vervolgd


-blog iets gewijzigd - 22 oktober -
* Namen in dit blog zijn om privacy-redenen gefingeerd.

© Matti, 30 september 2010
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.
Meer blogs lezen? Kijk hier voor het Overzicht van mijn blogs

297. Je kunt de hei op

- een persoonlijk blog tussendoor -

'Als je nu dit weekend niet komt, dan kun je het voor dit jaar wel vergeten denk ik'.
Aan de telefoon is Debby, een schoolvriendin van me, die tegenwoordig in Harderwijk woont.
'Het wordt morgen prachtig weer en de hei staat in volle bloei. Het lijkt me leuk om samen wat gezelligs te doen en ook een wandeling over de hei te maken. Je wilde toch altijd nog eens op de hei lopen? Je moet echt komen hoor. Robert-Jan en ik willen ook al je verhalen uit Australië wel een keer horen.' Afgelopen week belde mijn vriendin en het leek haar leuk als ik eens langskwam. Het werd ook hoogtijd, daar had ze helemaal gelijk in. Inmiddels is hun dochtertje Iris al bijna twee (17 september a.s.) en het is alweer ruim een half jaar geleden dat Debby en ik elkaar gesproken hebben.
'Robert-Jan heeft een paar flessen heerlijke Merlot in huis gehaald en we moeten echt flink bijpraten.' Veel meer aanmoediging had ik eigenlijk niet nodig, dus maakten we de afspraak dat ik het weekend zou komen. Dus reed ik via de A9, A1 en A28, met in mijn tas een boerenbox (een doos vol regionale lekkernijen) naar het oosten van het land. Ik had natuurlijk ook een leuk kleurboekje voor Iris gekocht. Het was leuk om hen weer te zien en ik had de foto's van Australië en New Zealand meegenomen op de laptop Harderwijk, bekend van het Dolfinarium, is een leuk stadje en zaterdagmiddag gingen we al even shoppen. Zondag bleek het geweldig mooi weer.
We reden via Ermelo en het gehucht Speuld naar de heide toe bij Uddel en parkeerden de auto op een parkeerplaats vlakbij de heide. We waren niet de enigen die op het idee kwamen de hei op te gaan. Tal van wandelaars en dagjesmensen probeerden allemaal optimaal van het schitterende weer te genieten. Hier en daar zag je mensen op een picknickkleed zitten en vaders die met hun kinderen aan het 'dollen' waren. Ik was met Robert-Jan, Debby en Iris meegereden. De buggy ging ook mee. Iris kan natuurlijk wel lopen, maar een paar kilometer over de hei is net te veel van het goede. Op de wandelpaadjes kun je best zo'n buggy voortduwen, vond Robert-Jan, maar achteraf bleek dat zoiets nog een hele klus was. Midden op de hei hadden we alle tijd om eens wat langer met elkaar te praten. Robert-Jan ging met Iris en stukje lopen, nam zijn fototoestel mee en zei: 'Ik ben over een kwartiertje weer terug hoor.' Debby en ik gingen op een bankje zitten, heerlijk in het zonnetje, met uitzicht over de glooiende heide. 'Jullie zijn best wel snel getrouwd', zei ik. Debby was 23 toen Iris geboren werd. Ja, beaamde Debby, 'We waren stapel op elkaar en gingen eerst in Zutphen wonen. 'Dat weet je, je bent er diverse keren geweest. Ik was 22 toen ik in verwachting raakte. Eigenlijk gebeurde het heel snel en kwam het op een moment dat we er nog niet op gerekend hadden, maar Iris was zeer welkom'. Dat kon ik mij ook wel voorstellen, want Iris is een leuk en lief kind. 'Als er een tweede komt, zouden we dat ook best leuk vinden, een broertje of zusje voor Iris. Zo keuvelden we een hele tijd verder en gingen samen na hoe het er met al onze klasgenoten voorstond. De meesten was Debby ook alweer uit het oog verloren, net als ik, maar we konden zo een heel rijtje opnoemen die inmiddels allemaal getrouwd waren samen woonden en/of kinderen hadden. 'Hoe is het eigenlijk met jou? De juiste nog niet gevonden? Ach Deb, ik heb contacten genoeg, ik ga uit, soms dansen of een terrasje pakken samen met vrienden of vriendinnen en er zijn ook hele leuke mannen bij, maar de echte klick moet nog komen. Ik heb een leuke baan en ik spreek heel wat mensen. Via mijn werk ontmoet ik ook best wat leuke mannen, maar wie weet...
Toch dacht ik ook eerst de ware gevonden te hebben. Je weet hoe het gegaan is met Gerard {KLIK} en met mijn avontuur in Italië met Giovanni. {KLIK}. Ze knikte. 'Ach, je hebt nog alle tijd. 'Maar ik gun jou ook zo'n leuke vent' zei Debby. 'Ja, dat wil ik zelf ook wel en ook in Australië heb ik een leuke jongen ontmoet, maar je kunt het niet altijd arrangeren he en ik ben geen type die mezelf op een dienblaadje ga aanbieden. 'Nou, ik kan me niet voorstellen dat ze jou niet zien zitten, zei Debby. 'Je bent spontaan, hartelijk, zorgzaam, intelligent en je hebt heel wat te bieden. Je verdient een sportieve vent met kwaliteiten. Dat klopt, meis, zei zei ik. 'Als ie ook van snowboarden, kamperen, lezen en pittige discussies houdt, bovendien wat gestudeerd heeft, lijkt het me ideaal. Ik heb zelfs wel aanzoeken gehad van mannen boven de 40, maar ik zoek echt iemand van mijn eigen leeftijd hoor. Een paar jaar verschil lijkt me prima, maar niet met een man van 47. Als we dan kinderen zouden krijgen, dan moeten ze bijna 'opa' roepen'. Zo praatten we nog een tijdje verder, over relaties, hoe je dat allemaal doet met seks. Ze hadden best een open en onstuimige relatie, als ik het zo aanhoorde. Uiteindelijk vertelde ik Debby ook nog wat intieme dingen over mijzelf. Opeens waren we even een tijdje stil, zaten heerlijk in het zonnetje. Nadat mijn gedachten alle kanten opgingen, kreeg ik het opeens te kwaad en barstte in huilen uit. 'Weet je Deb, ik ben nu al 26 en en...' 'Ach, meis, ik begrijp je heel goed, maar de juiste zal heus wel komen, wees niet angstig of wanhopig. Bovendien, er zijn zat vrouwen die op hun 30e pas aan een relatie beginnen. "Maar die hebben daar misschien bewust voor gekozen' opperde ik 'en er zijn ook zat meiden die wel graag een man willen, maar te kritisch zijn...' 'Welnee', zei Debby, een beetje kritisch zijn mag best, maar kijk nu naar Els, mijn nichtje, die is al 36 en heeft ook geen man. Toch is ze gelukkig. Ja dat kan wel zijn, zei ik, maar ik wil niet alleen door het leven. Je mist gewoon een maatje die... ...als ik thuiskom dan is er niemand die, die...die....' en weer schokten mijn schouders op en neer en rolden de tranen over mijn wangen.
Debby begreep me heel goed, zei niets meer en legde haar arm om me heen. 'Het komt goed' zei ze zachtjes. 'Veeg je tranen af, want ik zie Robert-Jan alweer deze kant opkomen met Iris. Weet je wat, laten we lekker pannenkoeken gaan eten en vanavond doen we gezellig een spelletje Kolonisten van Catan en praten we verder. Wie weet heeft Robert-Jan ook wel goede adviezen voor je, hij kan goed met die dingen en ook met geheimen omgaan. Toen Robert-Jan bij de auto kwam, zag ik Deb wat tegen hem fluisteren en hij knikte. We wandelden met z'n vieren weer terug naar de auto. Het was inmiddels kwart voor vijf geworden. 'Op naar het pannenkoekenhuis', riep Debby. 'Lust jij een lekkere pannenkoek, Iris, vroeg Debby en zette haar in het autostoeltje. Wat een lief tafereeltje. Ik ben blij dat ze gelukkig zijn met z'n drietjes en straks misschien met z'n vieren. Ik weet inmiddels dat ik altijd meer dan welkom ben...'We zijn heerlijk de hei op geweest, vulde ik aan. 'Weet je', zei Robert-Jan. 'Je kunt de hei op.' We schaterden toen hij weer verder ging met z'n grappen. 'We zijn de heideroosjes vergeten....'


Toevoeging:
De Merlot die Robert-Jan in huis had gehaald, was gewoon van Albert Heyn, maar erg lekker bij een kaasplankje!

© Matti, 7 september 2010
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.
Meer blogs lezen? Kijk hier voor het Overzicht van mijn blogs

296. Blue Mountains, hiken en dansen

Vervolg op de blogs:
291. A lazy day
290. Niet down, maar 'downunder'


'Give me a big smile'. Het fototoestel klikt en Cathy staat glimlachend achterover geleund tegen de reling. Net als ik. Er moeten diverse kiekjes worden genomen en Philipp roept: 'You too, together'. Weer gaat de sluiter open en dicht en we zijn vereeuwigd. Ook Carla, mijn vriendin moet ik eraan geloven. 'We moeten alles vastleggen hoor', roept ze enthousiast, alsof ze nog niet genoeg foto's heeft en ze een forensisch fotograaf is van het programma CSI Investigations. Als ze twintig jaar terug hier was geweest, had ze wellicht zuinigjes één of twee plaatjes geschoten, want anders raakt een rolletje van 30 foto's al snel vol. Maar nee hoor, hupsakee, dankzij de digitale fotografie kun je klikken tot je een ons weegt.

Nu moet ik eerst even melden, dat dit pas het derde reisverhaal is, dus ik heb nog heel wat te gaan. Mijn notitieboekje en geheugen laat mij niet in de steek, dus ik kan los.
We staan namelijk bij Echopoint, vlakbij Katoomba in de Blue Mountains. Dit is een must voor de Australiëganger. Busladingen Japanners, Aussies, Duitsers en noem maar op worden hier gedropt om even naar de "Three Sisters' te komen kijken. De 'blauwe bergen' worden zo genoemd door de blauwe waas die
er hangt en die is afkomstig van de verdamping van oliedeeltjes van de vele eucalyptusbomen.
De Three Sisters is letterlijk en figuurlijk een hoogtepunt. Er bestaan allerlei verhalen over hoe die drie zussen aan hun naam gekomen zijn. Kijk maar eens op Google. Dat is hoogstwaarschijnlijk om de toeristen bezig te houden. In het Blue mountainspark bevinden zich enorm veel eucalyptusbomen. Hoewel dat het lievelingseten van de koala is, is de kans klein dat je ze ziet. Wij zijn tenminste geen koala's tegengekomen, die zagen we wel in de dierentuin. Wel zijn er die andere, zo typisch Australische knuffeldieren: de kangaroes. Die huppelen vrolijk rond. Ze zijn er in grote getale en soms kun je heel dichtbij komen.

Het begon echter die morgen al in ons hostel. Carla gaf me een por terwijl ik nog heerlijk in dromenland was. 'We moeten eruit' riep ze, als een commandant van het Oost Indische leger. 'We gaan om acht uur rijden'. Met 'we' bedoelde ze de twee jongens die we gisterenavond ontmoet hadden in het hostel, Cathy en ons beiden. In de meeste hostels ontmoet je 'guys' uit alle delen van de wereld. Iedereen schijnt te 'backpacken'. Na de gebruikelijke uitwisseling: 'Where do you come from, 'How long do you stay in Australia' en 'have you already found a job?. Waren we flink in gesprek gekomen. Daarbij had de fles wijn van Carla wonderen gedaan en met mijn innemende glimlach erbij hadden Philipp en Juan 'welwillend' aangeboden dat we met ze mee konden rijden. Philipp was van Victoria Australië en Juan kwam uit Colombia. Ze hadden een auto ter beschikking, dus wat is mooier om mee te mogen rijden naar de Blue Mountains. Bovendien zagen ze er niet onaantrekkelijk uit en het programma voor de volgende dag was al gauw vastgesteld: naar Katoomba, dan samen hiken in het park naar de Wentworth Falls {KLIK} en aan het eind van de middag weer terug, samen ergens wat eten en dan even 'çhillen', naar de dancing dus.
's morgens was het al een drukte van belang in het hostel en samen met nog een meisje, Cathy, zaten we op de achterbank. Als je via de buitenwijken van Sydney richting de 'blauwe bergen' rijdt, zie je de omgeving steeds groener en heuvelachtiger worden. We reden langs het Olympische park, waar de eeuwige vlam brandt. Van energiebesparing hebben ze in dat deel van Aussieland kennelijk nooit gehoord. Het monument voor de winnaars van de '2000 Games bevindt zich daar ook. Inge de Bruin en Pieter van den Hoogenband staan tussen de winnaars. Toch wel leuk om wat Nederlandse coryfeeën te zien. Over de hike door het Blue Mountainspark is niet zo heel veel bijzonders te melden, behalve dat het tweeën een half uur duurde in plaats van de aangegeven drie kwartier en het ook nog eens smoorheet was, waarbij we dus onze flesjes water wel nodig hadden.
Nadat we weer richting Sydney waren gegaan, bleek dat de jongens al een restaurantje op het oog hadden. We betaalden gewoon eerlijk alles zelf en een kop cappuccino erachteraan ging er best in.
Na een tijdje praten en nog een stukje lopen naar de stad, naar Circular Quai, kwamen we tegen tienen bij de dancing. Er werd best lekkere muziek gedraaid. We kregen al snel van rechts en links wat vocht aangeboden. Met de nodige drankjes op, gingen we helemaal los. Voordat we er erg in hadden, was het al ver na middernacht. Philipp en Juan zagen we nergens meer, die hadden kennelijk andere liefjes gevonden. Lopend - en een beetje wankel in de late uurtjes - weer terug naar ons hostel.
Het was me het dagje wel.


@ Matti, 31 augustus 2010
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.

294. Count down

Het aftellen is begonnen. Een blik op de kalender laat mij bijna schrikken en op mijn reis-info-community
( waarbenjijnu ) staat nu de mededeling:
Mijn reisstatus:
Ik ben terug over 14 dagen

Nog 14 dagen! Helaas, het is niet anders. Ik geniet nog steeds van de enorme gastvrijheid bij Ben en Katie en verbaas mij iedere dag weer over dit mooie land. Ben en Katie zijn vrienden van mij en ze wonen in Kaikoura. Bij hen heb ik voor een poosje gastvrij onderdak gevonden. Voor degenen die het niet weten: ik zit aan de andere kant van de aardbol, in New Zealand namelijk. Jammer voor de kritiek van enkele hyvers, die mij niet willen geloven: het is echt waar!
Ook ben ik afgelopen week een paar dagen naar de westkust (het stadje Westport) gereisd om andere vrienden op te zoeken en natuurlijk mijn oom en tante + lieftallige nicht, waar ik drie dagen geweest ben. Ze waren enorm lief voor me en ze hebben me overladen met heerlijk eten, lekkere dingen (zoals brownies en pies) bij de koffie. Ik vrees dat ik de weegschaal een paar weken niet moet aanraken als ik terug ben, wan ongetwijfeld zullen er wel kilootjes bij zijn gekomen. De andere kant is weer dat ik hier in New Zealand flink heb bewogen (o.a. snowboarden) en in Australië veel gelopen heb, dus dat slankt weer af. Via de Lewis Pass (een echte aanrader als je NZ doet) zijn we vanaf de Westkust over Reefton weer teruggereden. Dus ik ontkwam er niet aan om even bij Hanmer Springs langs te gaan, waar ik voor NZ$ 14 een paar uur heerlijk heb liggen dobberen in de hotpools. (Google maar eens: Hanmer Springs, hotpools)
In diverse baden kun je met watertemperaturen van 29 graden, 35, 36, 38 en zelfs 41 graden je helemaal laten opwarmen. Dat is dus heel wat anders dan de 'subtropische' zwembaden in Nederland, waar je maximaal misschien 22 graden bereikt... De 41 graden vond eik een beetje te veel van het goede, maar in het bad met de 36 graden Celcius heb ik het heerlijk uitgehouden. In dit natuurlijke bronwater kun je nog een beetje de zwavel ruiken, als je net met je hoofd boven water zit. Maar die weldadige warmte aan je lijf doet enorm goed. Dat was eigenlijk het signaal om hier maar te blijven, maar helaas, de plicht roept en mijn baas wil mij natuurlijk wel graag weer terugzien. Familie, diverse vrienden en vriendinnen willen uiteraard ook wel alle verhalen horen en ik moet nog kilometers tekst schrijven. (nou ja 'moeten' is niet helemaal correct gedefinieerd. Het is meer iets dat ik mijzelf opleg). Maar ik heb wel weer zin om weer 'echt' te gaan bloggen, want de vorige twee waren een 'tussendoortje' als het ware. Een aantal verhalen van de reizen en belevenissen in Australië hebben de lezers nog van mij tegoed. ;-)

Matti, July 20th, 2010
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.
Meer blogs lezen? Kijk hier voor het Overzicht van mijn blogs

293. The beach

The sea is calm tonight.
The tide is full, the moon lies fair
Upon the straits; on the French coast the light
Gleams and is gone; the cliffs of England stand;
Glimmering and vast, out in the tranquil bay.
Come to the window, sweet is the night-air!
Only, from the long line of spray
Where the sea meets the moon-blanched land,
Listen! you hear the grating roar
Of pebbles which the waves draw back, and fling,
At their return, up the high strand,
Begin, and cease, and then again begin,
With tremulous cadence slow, and bring
The eternal note of sadness in.

----------------------------------------
Source: Part of original poem.
Matthew Arnold /Dover beach
Analysis
Famous New Zealand Poems

Matti, July 17th, 2010
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.
Meer blogs lezen? Kijk hier voor het Overzicht van mijn blogs

292. My country

 

The love of field and coppice,
Of green and shaded lanes.
Of ordered woods and gardens
Is running in your veins,
Strong love of grey-blue distance
Brown streams and soft dim skies
I know but cannot share it,
My love is otherwise.


I love a sunburnt country,
A land of sweeping plains,
Of ragged mountain ranges,
Of droughts and flooding rains.
I love her far horizons,
I love her jewel-sea,
Her beauty and her terror -
The wide brown land for me!

A stark white ring-barked forest
All tragic to the moon,
The sapphire-misted mountains,
The hot gold hush of noon.
Green tangle of the brushes,
Where lithe lianas coil,
And orchids deck the tree-tops
And ferns the warm dark soil.



Core of my heart, my country!
Her pitiless blue sky,
When sick at heart, around us,
We see the cattle die-
But then the grey clouds gather,
And we can bless again
The drumming of an army,
The steady, soaking rain.

Core of my heart, my country!
Land of the Rainbow Gold,
For flood and fire and famine,
She pays us back threefold-
Over the thirsty paddocks,
Watch, after many days,
The filmy veil of greenness
That thickens as we gaze. 



An opal-hearted country,
A wilful, lavish land-
All you who have not loved her,
You will not understand-
Though earth holds many splendours,
Wherever I may die,
I know to what brown country
My homing thoughts will fly.

AUSTRALIA

----------------------------------------------------------------------------------------
(First two verses)

"My Country" is an iconic patriotic poem about Australia, written by Isobel Marion Dorothea Mackellar (1885-1968) at the age of 19 while homesick in England. After travelling through Europe extensively with her father during her teenage years she started writing the poem in London in 1904 and re-wrote it several times before her return to Sydney. The poem was first published in the London Spectator in 1908 under the title "Core of My Heart". It was reprinted in many Australian newspapers, quickly becoming well known and establishing Mackellar as a poet. Sadly this poem is sneered at by many and has been deliberately altered by others, but this poem says it all. What it means to be Australian. Perhaps the last verse is the most significant.


© original poem: Dorothea Mackellar /
Matti, 16 juni 2010
Notice: it's not 'my' country, but it's beautiful indeed!
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.