133. De Ontsproten Picasso

Op 17 september jl. werden de nominaties voor de AKO-literatuurprijs bekend gemaakt. Helaas is mij dat helemaal ontgaan, want toen was ik op vakantie en zat ik met mijn hoofd (en lijf) in de warme zon en niet voor de beeldbuis. Ik was even vergeten dat zoiets als boeken lezen broodnodig is. Lezen houdt je behoorlijk bij de tijd en stimuleert je hersens. Komende week is het dan zover, a.s. maandag 3 november 2008 wordt in een rechtstreekse uitzending van het televisieprogramma Pauw & Witteman door juryvoorzitter Wim Deetman bekendgemaakt welk boek bekroond wordt met de AKO Literatuurprijs 2008. Onder de genomineerden bevindt zich wel een bekende schrijver, namelijk Leon de Winter, maar de rest van het gezelschap zegt me helemaal niets. Er is ook ook nieuw talent, waarnaar ik bijzonder nieuwsgierig ben. Tot mijn schande moet ik bekennen dat ik er niet één gelezen heb.
De toplijst is wel intrigerend:
Machiel Bosman Elisabeth de Flines Athenaeum-Polak & Van Gennep
Tomas Lieske Dünya Querido
Doeschka Meijsing Over de liefde Querido
Bianca Stigter De ontsproten Picasso Contact
Chris de Stoop Het complot van België De Bezige Bij
Leon de Winter Het recht op terugkeer De Bezige Bij

Elisabeth de Flines van Machiel Bosman, lijkt me uit historisch oogpunt ook interessant, maar er was één titel die onmiddellijk mijn aandacht trok: De Ontsproten Picasso, geschreven door Bianca Stigter. Nu heb ik wat met kunst en kunstgeschiedenis, dus daardoor zal die tic wel komen. Ook in mijn vakantie heb ik mijn hart kunnen ophalen in Firenze en Roma en nog wat stadjes. Na enig 'googelen' kwam ik erachter dat Bianca Stichter vaste columns over kunst schrijft in NRC Handelsblad. Ze doet dat op een originele manier. De wijze waarop zij helder over allerlei vormen van kunst of tegen het kunstige aanliggende cultuurverschijnselen schrijft, toont direct aan dat zoiets ook voor andere mensen zou moeten gelden:
Kunst zegt iets over de werkelijkheid en de werkelijkheid ziet zichzelf. Bianca is naar mijn mening ronduit origineel en dat is ook haar manier van schrijven. Die is licht, vaak geestig, ernstig maar met frivole toetsen. Ze weet, met kennis van zaken, toch een verbluffende openheid en vrijheid van denken te behouden. Dat is heerlijk. Mensen die -net als ik - gewoon zichzelf durven zijn, geen blad voor de mond nemen en dingen vanuit een breed perspectief bekijken. Daarom heeft ze een aantal van haar columns uit NRC-Handelsblad gebundeld (tenminste, Uitgeverij Contact dan) en het in een grote oplage verspreid. Ik wist er niet van, maar het triggert wel. Dus ga ik binnenkort haar boek zeker lezen. In een interview met haar las ik dat haar lievelingsfiguur Dolf is, uit het boek Kruistocht in spijkerbroek. Hij kon door de tijd reizen. Ja, dat kan ik me wel voorstellen. Door de tijd reizen zou ik ook wel eens willen, bijvoorbeeld terugvliegen naar de middeleeuwen en dan kijken hoe Johannes Vermeer in zijn atelier bezig was. Misschien model staan en en prachtige jurk voor Monet. Nee, ik moet niet verder dromen. Terug naar nu: Maandag, de bekendmaking van de Literatuurprijs 2008. Allemaal kijken!
Volgens mij zou zij (Bianca Stigter) wel eens tot winnaar kunnen worden uitgeroepen, a.s. maandag.
Wat ik ook bijzonder opvallend vind, is dat haar lievelingsschilder een impressionist is: Claude Monet. 'In de fietsenstalling bij het Centraal Station in Amsterdam hangt al eeuwen een reproductie van één van zijn schilderijen', zegt ze. Verpieterd en verstoft en nog steeds weergaloos. Met Monet kun je de hele kunstgeschiedenis door, van Lascaux tot de uitvinding van de abstracte kunst.' Ja, dat laatste ben ik wel met haar eens geloof ik, (maar 'eeuwen'?? Wanneer hebben ze het Centraal Station gebouwd?). Kunst inspireert en Manet, Monet, Van Gogh, Picasso, maar ook Leonardo da Vinci en Michelangelo geven nog steeds nieuw perspectief, ook op hedendaagse kunst.

Ik ben heel benieuwd, wat er maandag gaat gebeuren. Ook heb ik meteen een andere conclusie voor mezelf neergezet: wil je iets uitgeven, dan kunnen ook losse stukjes gebundeld worden tot één geheel. Voorwaarde is dan wel dat je een speerpunt moet hebben. Daar ga ik dus voor mezelf aan schaven, maar voorlopig denk ik nog niet aan iets uitgeven. Eerst maar flink lezen en oefenen, dus. Het boek van Doeschka Meijsing Over de liefde, daar ben ik ook benieuwd naar. O, ik kom tijd tekort...

134. Weer

Wat een weer
Alweer?
'k weet het niet
Wat weet je niet?
of het weer verandert
Wat veranderd?
Weet ik veel
Nee, goed dat je niet veel weet
Heb je haar weer
Ik niet hoor
Wat niet?
Verstand?
Jij geen verstand?
Van 't weer, bedoel ik
o dat..
Ja, weerstand
Waartegen?
Tegen veranderingen
Er verandert niets
Gelukkig maar...
Jij gelukkig?
Ja, met 't weer
Alweer, man?
Ja, weerman










© Matti, 31 oktober 2008
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.

132. Schoonheidsgeheim

Column

Een berichtje op Internet trok mijn aandacht.
Het handelde over het schoonheidsgeheim van Daphne Deckers, nu bijna 40.
'Daphne Deckers onthult schoonheidsgeheim', luidde de kop op nu.nl. Daphne Deckers mag dan bijna veertig zijn, het voormalige model schijnt weer een up-to-date uitstraling te hebben. Daphne denkt wel te weten hoe dat komt. Ze zegt in een interview: "Ik heb nooit gerookt en nog nooit een glas alcohol gedronken, en nu op mijn bijna veertigste, ga je dat zien." De laatste tijd kun je haar weer op televisie zien schitteren, o.a met het programma 'De Naakte Waarheid'. In dat tv-programma, De Naakte Waarheid, waarvan de eerste aflevering ruim 890 duizend kijkers trok, helpt - de ooit onzekere Deckers - vrouwen die ontevreden zijn met hun uiterlijk, zich toch goed over zichzelf te voelen. In weekblad Privé (je weet wel, dat 'roddelblad', waarin je alles met een korreltje zout moet nemen) zegt ze eveneens nu ook weer tijd voor zichzelf te nemen. 'Nadat mijn twee kinderen geboren werden, schoot dat er volledig bij in', zegt ze.
'Ik ben twee keer in de week met een personal trainer gaan werken, waardoor ik niet alleen fitter en strakker werd, maar ook meer energie kreeg.'

Tja, daar zeg je me wat. Het devies is dus in de eerste plaats: niet roken en geen alcohol drinken. Nu heb ik nooit gerookt, ik vind het vies, maar een lekker glas wijn, ook wel twee of drie, is niet te versmaden. Als je rustig de tijd neemt, kun je er heerlijk van genieten. Ik heb niet de indruk dat ik er zelf daardoor minder jong uitzie. Nu ben ik dan ook nog geen veertig, maar ik vermoed dat een glas wijn je heus niet oud en rimpelig maakt. Make-up gebruik ik met mate, een beetje lippenstift en soms een klein beetje poeder, dat mag geen naam hebben. Je hoeft je echt niet dik in de verf te zetten, dat verhult eerder je ware 'ík' en maakt je porieën op den duur dicht. Pure schoonheid zit volgens mij van binnen. Verder voel ik me ook goed, dus ik hoef niet zonodig naar 'De naakte waarheid' te kijken. Ook het werken met een 'personal trainer' schijnt dus te helpen. Dat hoor je wel vaker, vooral van mensen in het bedrijfsleven, die best wat 'opjutten' kunnen gebruiken, of die wellicht twijfelen aan zichzelf, wellicht van hun manager 'opdracht' hebben gekregen op zichzelf wat bij te schaven. Een personal coach die je er weer bovenop helpt, of je opkrikt. Misschien klinkt het eigenwijs, maar aan een personal trainer denk ik voorlopig nog niet. Ik ben genoeg zelfverzekerd en fit ben ik ook wel. Ook hoef ik niet in een jury te gaan zitten,
om te ontdekken dat ik er jong en modieus uitzie. Gewoon even voor de spiegel gaan staan, denk ik dan. Bekijk jezelf en beoordeel of je er aanvaardbaar mee door kunt. Deckers geeft namelijk aan erg blij te zijn dat ze door haar deelname in de jury van Hollands Next Top Model ook weer kon laten zien dat ze nog steeds erg modieus is.
'Opeens vonden mensen dat ik er jonger uitzag. Grappig hoe dat werkt.'
Kortom, zo'n artikel over een BN-er zet je weer even met beide benen op de grond. Ik ben benieuwd hoeveel mensen in mijn omgeving vinden dat ik er jong en fit uitzie. Zolang ik geen rare dingen hoor, denk ik dat het best meevalt.
Die Daphne toch... of zou het een publiciteitsstunt zijn om weer wat belangstelling op te eisen? Wie weet.
Alhoewel, ze heeft wel wat kleine rimpeltjes naast haar ogen, of zie ik dat verkeerd?

Zie het oorspronkelijke artikel op nu.nl
Schoonheidsgeheim


© Matti, 29 oktober 2008
Dit keer maar weer eens een column proberen...
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.

Napoleón I [Napoleón Bonaparte]

-voor de Spaans sprekenden en lezenden-

Emperador de los franceses (Ajaccio, Córcega, 1769 - Santa Helena, 1821). Nacido en una familia modesta de la pequeña nobleza de la isla de Córcega -recién incorporada a Francia-, Napoleón siguió la carrera militar como becario, graduándose en la Academia de París en 1785. Tras el triunfo de la Revolución francesa (1789) simpatizó con el nuevo régimen, pero fracasó en su intento de intervenir en política en pugna contra el nacionalismo corso representado por Paoli.

En 1793 conoció a Robespierre y se adhirió al partido jacobino. En aquel mismo año adquirió notoriedad militar, al encargársele el mando de la artillería francesa en el asedio contra Tolón (ocupada por los británicos); el éxito de la operación le valió el ascenso a general. Posteriormente, el régimen del Directorio (1795-99) le empleó en la represión de los múltiples intentos de derrocarle, procedentes tanto de los realistas como de la izquierda.


Napoleón Bonaparte
Su prestigio culminó con el mando de la campaña de Italia (1796) que, concebida como una mera maniobra de distracción en la guerra contra Austria, fue llevada con tal éxito por el joven general que le hizo dueño de todo el norte de Italia y llegó a amenazar Viena, obligando a los austriacos a la rendición y desbaratando la coalición de príncipes italianos que se había agrupado en torno a Austria contra la Francia revolucionaria: batallas victoriosas como las de Mondovi, Lodi, Arcole, Rivoli y Bassano acabaron llevando a la Paz de Campoformio (1797), que otorgó a Francia la orilla izquierda del Rin y un Estado satélite en el norte de Italia (la República Cisalpina).

Napoleón fue recibido en Francia como el salvador de la República (tanto más cuanto que el botín enviado desde Italia contribuyó a sanear las agotadas arcas de la Hacienda francesa). La tarea de deshacerse del último enemigo que le quedaba a Francia -Gran Bretaña- resultaba más difícil: tras desistir del proyecto de desembarcar directamente en la isla, el Directorio concibió la idea de cortar las comunicaciones británicas con sus colonias en Asia mediante la ocupación de Egipto, y puso al mando de la operación a Bonaparte para alejarle de París, donde su popularidad resultaba preocupante.

Napoleón desembarcó en Alejandría en 1798 y luchó con suerte desigual contra turcos y mamelucos; pero Nelson le cortó la retirada al hundir la flota francesa en Abukir, y Napoleón prefirió regresar a Francia dejando a sus tropas abandonadas en Oriente Medio (1799). Antes de que su popularidad pudiera verse deteriorada por aquel fracaso o de que se le pudieran exigir responsabilidades por su conducta, se unió a un grupo de conspiradores en el que participaban su propio hermano Luciano y el abate Sieyès; él les aportó la fuerza militar que hizo triunfar el golpe de Estado de 1799 (el 18 de brumario, según el calendario republicano).

Napoleón se erigió enseguida en el hombre fuerte de la nueva situación, que se diseñó como una dictadura personal conservadora, encaminada a salvaguardar algunas conquistas esenciales de la Revolución (impidiendo el triunfo de una contrarrevolución monárquica), pero evitando igualmente su prolongación en un sentido democrático y poniendo fin a la inestabilidad social (descartando toda posible revancha de los jacobinos). La dictadura, apoyada en la primacía de los notables, se institucionalizó con la llamada Constitución del año VIII (1799), en la que formalmente el país quedaba gobernado por un triunvirato que presidía el propio Napoleón como primer cónsul.

El fortalecimiento del poder ejecutivo le permitió pacificar el país (acabando con la insurrección realista de la Vendée) y realizar importantes reformas de orden interno: normalizó las relaciones del Estado francés con la Iglesia (Concordato de 1801), completó la obra jurídica de la codificación (promulgando, entre otros, el Código Civil en 1804), centralizó y racionalizó la administración en torno a la figura del prefecto, puso en pie un sistema educativo público laico y eficaz, reorganizó la administración de Justicia estableciendo una jerarquía única de tribunales estatales, creó el Banco de Francia (1800) e impuso el franco como unidad monetaria nacional (1800).

Estas reformas, en las que predominó un sentido racionalizador, uniformizador y estatista, moldearon las instituciones francesas con arreglo al principio de igualdad jurídica surgido de la Revolución. Una combinación de reformas militares y genio estratégico personal le permitió completar la obra en el exterior, venciendo de nuevo a los austriacos (Paz de Luneville, 1801) y asegurando la hegemonía continental francesa en un reparto de esferas de influencia con Gran Bretaña, que conservaba el control de los mares (Paz de Amiens, 1802). Todos estos éxitos permitieron a Napoleón acentuar el carácter autoritario y monárquico de su régimen, decretando primero el carácter vitalicio del Consulado (1802) y proclamándose después emperador (1804).

Aparte de constituir una respuesta a los intentos por restablecer en el Trono francés a los Borbones, el Imperio suponía un ideal de poder continental por encima de los Estados nacionales. Efectivamente, apoyándose en el poder de sus ejércitos, Napoleón procedió a reorganizar el mapa de Europa en torno a una Francia fortalecida y extendida por múltiples adquisiciones territoriales (los Países Bajos, la costa alemana del mar del Norte, la orilla izquierda del Rin, Cataluña, Piamonte, Génova, Toscana y Roma). Él mismo se hizo coronar rey de un nuevo reino de Italia; situó a otros miembros de la familia Bonaparte como soberanos de Estados satélites en Nápoles (Murat), España (José I), Westfalia (Jerónimo) y Holanda (temporalmente entregada a su hermano Luis); reorganizó Suiza convirtiéndola en un Estado dependiente de Francia; controló personalmente el Estado creado en la costa dálmata bajo el nombre de Provincias Ilíricas; y reorganizó Alemania en 1806, estableciendo el protectorado francés sobre la llamada Confederación del Rin, en detrimento de la influencia de Austria (a la que venció en Ulm y Austerlitz en 1805, y de nuevo en Wagram en 1809) y de Prusia (vencida en Jena y Auestadt, 1806); tras vencer a Rusia en Friedland (1807), le arrebató Polonia, creando en aquel territorio un Gran Ducado de Varsovia gobernado por el rey de Sajonia, aliado de Napoleón; e incluso consiguió que uno de sus generales, Bernadotte, se hiciera con la Corona de Suecia.

© Napolèon, 25er august 2008
Eveneens gepubliceerd op:
http://napoleon1813.hyves.nl/blog/17145946/Napole_n_I_Napole_n_Bonaparte/_xOz/

____________________________________

3 Hyvers respecteren dit

• 
• 

• 

  Yadrian

  

  25 okt 2008, 21:04
  
• 

  Marianne

  1798: op weg naar Egypte neemt Napoleon Malta in. De ridders worden verdreven.
  
  Waarom lezen wij zo weinig van hem uit deze tijd? Juist dit eiland is van belang geweest in de strijden die er gestreden werden.

  25 okt 2008, 21:31
  
• 

  Napoléon

  @Marianne: Waarom lezen we zo weinig uit die tijd? Voor mij ook een grote vraag.
  Op doortocht naar Egypte kreeg Napoleon Bonaparte in 1798 Malta vrijwel zonder slag of stoot in handen. Zijn bewind leidde al snel tot een opstand tegen het garnizoen en met Britse steun werden de Fransen in 1800 verjaagd.
  @Yadrian en Yvonne: Flink stuk tekst om je Spaans op te frissen
  @allen: een beetje cultuur, taal en historie op hyves kan geen kwaad, dacht ik. De (Spaanse) tekst komt gewoon uit een Encyclopeadie hoor, dit niveau Spaans haal ik helaas niet...

  25 okt 2008, 21:37
  
• 

  Marianne

  Ik zal eens kijken of ik nog iets kan terugvinden in de boeken van mijn kinderen maar heb er een zwaar hoofd in.
  
  Wel heb ik nu even een link voor je met wat andere interessante links erin. Ga even lekker daar op zoek naar missende puzzelstukjes uit de tijd 1798/1800.
  
  http://www.zum.de/whkmla/region/italy/malta17981815.html
  
  Puzzelse.

  25 okt 2008, 22:34
  
• 

  Leeuwinnetje

  Wordt het niet tijd voor een stukje in het Duits dan?
  Daar komen wij Ôlandezers beter mij uit de voeten.
  Of is een vrije vertaling al in bewerking?
  Ben het ook wel eens met Yadrian , maar ook wel met Yvonne
  
  Want het is vast een intressant artikel

  29 okt 2008, 08:52
  
• 

  Axelle

  Snap er geen reet van! Maar het is dan ook niet voor mij bedoeld dus het geeft niet.
  Olé

  30 okt 2008, 17:57
  
• 

  L!ND@

  Dat zullen er niet zo heel veel zijn vrees ik
  
  zou je bijna niet herkennen op deze foto

  30 okt 2008, 21:00
  
• 

  Frens

  que sie que non...
  
  

131. Toscane (haiku)

Toscane, subliem
heerlijk en rustgevend land
verlangen naar meer



© Matti, 24 oktober 2008
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.

130. Mijn schoenenwinkel

Veel mensen op deze aardbol lopen op blote voeten, in Afrika, bijvoorbeeld, het verre oosten en op de Polynesische eilanden. Vaak hebben de mensen dan een behoorlijke eeltlaag, die beschermt tegen ruwe grond, snijwondjes etc. Helaas behoor ik niet tot de groep mensen die veel op blote voeten lopen. Blootvoets ga ik vrijwel nooit, behalve in huis, in de badkamer en op het strand, in de vakantie. Zoals de meeste mensen in West Europa, loop ik graag op schoenen. Ook op mooie elegante schoenen wel te verstaan. Tijdens mijn vakantie in Italie (Toscane) kon het natuurlijk niet uitblijven dat we de leuke schoenenwinkels zomaar voorbij zouden lopen. Prachtige schoenen koop je natuurlijk in Italië, why not? Mijn vriendin Carla en ik waren dus in Siena, vlakbij het beroemde plein Piazzo del Campo. Een paar straatjes er vandaan, vlakbij de Via Dei Banchi Di Sopra, zagen we opeens een winkel met ladingen schitterende schoenen. Die konden we dus niet voorbijlopen. Meteen viel mijn oog op donkerrode met een elegante halfhoge hak. Uiteraard werd het uitgebreid uitzoeken en passen.

Een verkoper, jawel zo'n donkere aantrekkelijke Italiaan, kwam meteen op ons af en hielp met passen en 'aanprijzen'. Meteen bij onze binnenkomst zei hij: 'Ciao, ma bella', si sono' en nog een paar snel geratelde zinnen er achteraan. Daarop zei ik weer in mijn beste Italiaaans (uit het 'Wat en Hoe-gidsje): La prego di parlare più lentamente (spreek wat langzamer alsjeblieft). Ik maakte hem duidelijk dat ik ze eerst wilde passen en wou voelen of ze wel lekker zaten. Toch maar een maatje groter proberen en jawel, iets grotere pasten veel beter, eigenlijk zaten ze als gegoten. Voor ik het wist stond ik met hem buiten op straat. Hij nam de schoenen en mij mee naar buiten, ging tien of twaalf meter met mij aan de arm paraderen en maakte me duidelijk dat ze zeer elegant stonden. 'Non ti sta mica male' riep hij en ik vroeg weer: wat betekent dat? Hoe dan ook, hij maakte met veel gebaar nogmaals duidelijk dat ik die schoenen gewoon moest nemen. Nou ja, dat wilde ik zelf ook wel, want voor 32 euro een paar schitterende Pacifico merkschoenen is natuurlijk niet gek. Ze liepen ook heerlijk. Dat kon ik natuurlijk niet ontkennen en voor ik het wist was ik verkocht, ik bedoel, had ik die schoenen gekocht. Ook Carla moest aan nieuwe schoenen geloven en de verkoper, Ricardo, maakte ons duidelijk dat hij 's avonds wel met ons wou uitgaan op die mooie schoenen. 'Vorrei rivederti' zei hij, ik wil je graag nog eens terugzien... Even later tegen mijn vriendin: 'Pronto, ciao Carla. Come stai? Zoiets van: 'Hoi Carla, hoe gaat het met je?' Ja, hij bleef ons complimenten maken, maar het lag er ook weer niet te dik bovenop.
Beviamo qualcosa? Hij wilde graag wat met ons gaan drinken en had het over heerlijke rode Toscaanse wijn, lambrusco en nog meer dingen die hij aanprees. Het eind van het liedje was dat we ook nog een paar instappers pasten (voor maar 13 euro) en die ook meenamen (kochten dan) en bezweken voor zijn charmante lachje en dus de afspraak maakten dat we 's avonds weer present zouden zijn. Daar wandelden we dan weer met stapels dozen naar de auto en op de camping weer aangekomen, kwamen we tot de conclusie, dat we ondanks de complimenten en versierpogingen, toch een beste koop hadden. Dezelfde avond ontmoetten we Ricardo en nog drie van zijn vrienden van hem in een leuk barretje in Siena (Daarover en hoe het verder ging, in een volgend blog).

Om een lang verhaal kort te maken: Een week later liep ik nog in Florence tegen een paar mooie zachtoranje pumps aan, 21 euro maar, dus aan het eind van de vakantie ging ik met 6 paar schoenen en een set mooie laarzen, twee tassen, kleding en sieraden weer huiswaarts. Carla eveneens, dus onze auto zat nog voller, dan toen we vertrokken.

Vorige week heb ik een afspraak gemaakt met mijn tante Janny (van mijn moeders kant). Ze wilde al een tijdje graag mijn appartement bekijken en ook de vakantieverhalen horen uiteraard.
Ze zou donderdag om vijf uur komen en we hadden afgesproken dat ze een hapje zou blijven eten. Tegen drie uur dacht ik: eigenlijk heb ik heb nog even tijd om mijn schoenenkast te reorganiseren, dus voordat tante Janny kwam, kon ik mooi nog even alles weer ordenen. De kast werd dus leeggehaald en ook de nieuwe schoenen erbij gezet. Wat bleek? Meer dan 23 paar schoenen (de nieuwe nog niet meegeteld), twee paar laarzen, pantoffels, mijn Meindl wandelschoenen, mn sporters (Reebok) en ook nog snowboots. Bij elkaar dus meer dan 35 paar 'stappers'.
Kortom, een hele verzameling. Net toen ik alles uit de kast had liggen, ging de bel. Je mag één keer raden: tante Janny. Het was pas tien voor half vijf en ze was dus vroeger dan ik verwacht had. Nou ja, zo snel kon ik alles niet meer opruimen, dus eerst maar opendoen.. Ze kwam boven, overzag mijn 'slagveld' en zei: 'Lieve schat, wat ben je nu aan aan het doen? Ga je een schoenenwinkel beginnen of houd je uitverkoop?''Wel', dacht ik nog, in Afrika zouden ze blij zijn met 1 paar schoenen en ik ben wel lekker bezig zo...
Ja, dat heb je nu als je tijdens je vakantie in Toscane uit shoppen gaat, dan heb je zo een schoenenwinkel gecreëerd...
Da bracht me tot een aantal logische conclusies:
1. Italie is voor vrouwen een te verleidelijk land, vooral m.b.t. shoppen
2. Schoenen zijn spotgoedkoop in Siena, misschien wel in heel Italië
3. Ik heb misschien toch wel een schoenentic
4. Wat moet je eigenlijk met zoveel schoenen? Afwisselen natuurlijk.
5. Het is heel moeilijk kiezen wat je weg moet doen.
6. Italiaanse schoenverkopers weten heel handig met vrouwen om te gaan
7. Door schoenen te passen, geef je meer geld uit dan je van plan was...
8. De vakantiebestemming voor volgend jaar is eigenlijk al bekend...

Tenslotte vroeg ik me af hoeveel schoenen mn vriendinnen wel zouden hebben.
Als je goed in je kasten, op zolder ofzo kijkt, heb je veel meer dan jezelf denkt...
Ik ben ook benieuwd hoeveel mensen nog meer een schoenentic hebben, of is dit een typische vrouwenkwaal?


© Matti, 24 oktober 2008
** UITGELICHT 28 oktober 2008 **
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.

________________________________
Reacties op hyves.nl

• 

  John

  zo'n donkere aantrekkelijke Italiaan
  
  Hoe?
  
  1. Italie is voor vrouwen een te verleidelijk land, vooral m.b.t. shoppen ...Lees meer

  24 okt 2008, 17:42
• 

  Annemiek

  Daar is ze weer
  

  24 okt 2008, 17:45
• 

  Wienie

  Welke schoenen zijn er nu mooier dan de Italiaanse?? ik weet het niet!!
  
  
  
  

  24 okt 2008, 22:16

• 

  Wienie

  Welke schoenen zijn er nu mooier dan de Italiaanse?? ik weet het niet!!
  
  
  
  

  24 okt 2008, 22:16
• 

  Krientje

  SCHOENEN...ja ik ken het! Tellen is geen beginnen aan, ze liggen overal en nergens maar dat het er veel zijn, dat staat vast!

  25 okt 2008, 00:22
• 

  jolien

  ik heb een ugg`s tic

  25 okt 2008, 00:22
• 

  Maarten

  Vijf paar schoenen, één paar laarzen en zomerslippers.
  
  Het is een vrouwentic, maar volgens mij wist je dat al!
  
  Ik heb een jaar op Sicilië gewoond - lang geleden. Leer mij de Italiaanse 'verkooptechnieken' kennen ...
  
  Arrivederci!

  25 okt 2008, 03:38
• 

  Cornell

  Ik vermoed dat veel vrouwen je tic delen Matti.
  
  Leuke blog, en fijn weer iets van je te lezen.

  25 okt 2008, 09:11
• 

  Esther

  Uhhhh es ff denken
  
  een paar cowboylaarzen zucht die ik niet alleen uitkrijg
  een paar simpele zwarte laarsjes
  limegroene teenslippers
  2 paar platte tutschoentjes
  een paar zwarte pumps
  1 paar wandelshoes beige
  en nog wat van die breekjenekslippers met een hakje... dat was het wel zo ongeveer toch?

  25 okt 2008, 11:11
• 

  Elske

  Hmzzz ik weet niet of het een tik is enne.... ik wil ze liever niet tellen ook hahha duidelijk genoeg i think
  Leuk blog Matti, welkom terug !!

  25 okt 2008, 13:08
• 

  Marianne

  Ik denk dat ik ook maar eens naar Siena ga om een paar schoenen te kopen! Hier betaal ik voor een paar authentieke stappers niet onder de 100 Euro's. Op de markt kan je weleens een paar goede voor een spotprijsje op de kop tikken maar die zijn altijd van de vrachtwagen gevallen of kwamen uit een ...Lees meer

  25 okt 2008, 17:09
• 

  Matti

  @ Marianne: Tja, inderdaad, de ene schoen is de andere niet. Je geld raak je makkelijk kwijt hoor! Ik heb daar ook schoenen voor meer dan 200 euro gezien, Firetti en Marco Tozzi voor ongeveer 70,- en Caprice, circa 60,- maar die goedkope van rond 30, 40 euro en nog goedkoper, zullen dan wel van het 'dubieuze fabrikaat' zijn De goedkope oranje pumps van 21 euro gaan natuurlijk maar een paar weken mee...
  In Florence, Roma, en ook de kleinere plaatsen zijn heel wat winkels!
  Ach, je wilt toch wat leuks doen in de vakantie en na verloop van tijd, wil je meestal toch weer wat anders.

  25 okt 2008, 17:23
• 

  Andre

  Dus echt iets voor vrouwen....schoenen, ik dacht al , wat een schoenen in de kast. Zelf heb ik er maar hooguit 5 paar....Sommige mensen kijken ook eerst naar de schoenen die iemand aan heeft, dan pas naar de persoon zelf.Zo hebben we allemaal wel wat......
  Leuk blog ...
  Liefs

  25 okt 2008, 18:09
• 

  Marja

  Met schoenen heb ik helemaal niets.
  Maar die Italiaanse mannen.!!! Heerlijk toch.
  Dat mis je echt in Nederland met die nuchtere nederlandse mannen.
  De romantiek. Het charisma.
  Zie jij je al vanuit een schoenenzaak in Nederland met een schoenenverkoper een rondje lopen. No way.
  Hij zou denk ik gelijk ontslagen worden mits hij de eigenaar zou zijn.
  

  25 okt 2008, 18:36
• 

  Sylvia

  Ik ben eens ernstig alle kasten en laden etc etc door gaan spitten...
  En ben tot de conclusie gekomen dat er bij mij ook 29 paar schoenen/laarzen/slippers in huis rond dwarrelen....
  Maar allemaal te oud
  Misschien ook maar eens bij de mooie Italiaanse jongen in de schoenenwinkel naar binnen stappen dan...
  Schoenen heb ik nooit genoeg!
  

  25 okt 2008, 23:31
• 

  Leeuwinnetje

  Hmmm, jij bent gemakkelijk over te halen (punt 6) en gezien punt 3 sta jij op het punt te worden....
  Als ik mijn zomerstappers en mijn winterstappers bij elkaar tel kom ik zo'n beetje op ongeveer 15 paar. Ja, ongeveer, want ik weet niet meer zeker of ik dat ene paar nou heb weggedaan of dat ik ze nog heb. Helaas kan ik niet zomaar in alle schoenen wegwandelen

  26 okt 2008, 22:50
• 

  Anja

  Oef, ik vrees dat ik behoor tot de categorie 'vrouwen met onverbeterlijke schoenentic'. Ik moet bekennen dat mijn collectie schoenen en laarzen aardig richting de Imelda Marcus aantallen gaat, met inmiddels al meer dan 50 paar
  
  Overigens is ook Barcelona een goede schoenenstad als je houdt ...Lees meer

  26 okt 2008, 22:50
• 

  Arnoud

  Denk dat ik, nu ik er even over nadenk, ook een behoorlijke verzameling heb. Enkele voor dagelijks gebruik, een aantal voor werk en dan nog een aantal in de categorie oud, maar goed genoeg voor klussen in en om huis. Weggooien kan altijd nog .
  
  Groetjes
  Arnoud

  27 okt 2008, 17:15

• 

  Sugah Momma

  Ik begin niet aan tellen, denk dat ik dan eerst 5 weken in shock ben..
  Leuke Blog

  28 okt 2008, 21:52
• 

  Ellen.

  all stars! geef me all stars oh en sneekers...tigers en nog meer all stars oh en die mooie tango schoen en en...
  
  ben trouwens ook wel heel benieuwd naar de Italiaanse date!!
  

  29 okt 2008, 08:34
• 

  Aaltje

  haha
  Weet nu wel wat onze vakantie bestemming voor het komend jaar moet worden,
  alleen nog ff een andere motivatie vinden om mijn mannen te overtuigen
  
  mooi blog!

  29 okt 2008, 11:59
• 

  **•.¸¸.•*° wicked witch **•.¸¸

  Doe mij maar gewoon blote voeten !! in huis ..in de badkamer..de tuin maar ik loop ook makkelijk op straat zonder schoenen en sokken draag ik al helemaal niet dan word ik helemaal gek !!
  
  Ik ben altijd zo verbaast dat mensen dan zeggen huh?? op blote voeten? die is gek !! ff euh..dat is ongezond??hoezo ongezond???
  hele volksstammen lopen op blote voeten .
  
  ( leuk stuk trouwens)

  30 okt 2008, 21:08
• 

  edith

  Ik ga ze echt niet tellen, daar heb ik een dagtaak aan.
  
  Erg hè?
  Leuk blogje.

  31 okt 2008, 09:03
• 

  Mattie

  ik scoor ruim over de 80, heb jaaaaren geleden zelf een schoenenkast gemaakt, waarin 60 paar kunnen, maar heb ze ook in een hangende aan de deur en nog wat kratten onderin de kast... maaarrrrrrrr, mijn oudste paar schoenen is dit jaar 30 jaar oud en nog steeds prachtig!

  1 nov 2008, 22:31
• 

  Nanske

  
  Okee hier weer iemand die zwaar in de minderheid is...1 paar schoenen dat ik dageljks draag (wandel/bergschoenen) en dan op zolder nog een paar zwarte onder het stof liggende laarzen, een paar zwarte ballerina's, een paar crocjes (die zien er niet uit maar zitten HEEERLIJK) en mijn teller komt op 5 omdat ik mijn trouwschoenen nog steeds heb (NOOIT meer aangedaan trouwens)
  Succes met je schoenen...
  ik zou toch maar een goeie kast ervoor gaan zoeken
  Groejes
  Nancy

  2 nov 2008, 08:47
• 

  Matti

  @allen: Kijk nou eens, deze foto van een nieuw ontwerp pumps kreeg ik van een hyves-vriend (Ton Pret) Hij is ontwerper..
  Zou je hiermee voor de dag kunnen komen?
  
  
  

  2 nov 2008, 15:43
• 

  Mattie

  Gave pumps, naamgenote!

  2 nov 2008, 22:50
• 

  Jane

  Sinterklaas kapoentje
  gooi wat in mijn schoentje...
  
  De arme goedheiligman
  die rijdt met gierende banden je huisje voorbij!
  
  

  4 nov 2008, 13:12
• 

  Thea

  Leuk blog

  6 nov 2008, 22:26
• 

  Priscilla Blogt

  Beginneling... Ik zit al ver over de 80 paar...

  11 sep 2009, 22:01
• 

  COBIE -willems-v-d heide

  LEUK BLOG

  29 nov 2009, 12:52
• 

  Matti

  @allen: update oktober 2010
  Toen ik dit blog van twee jaar terug nog eens nalas, klopt mijn lijstje nog steeds. Alleen punt 8. de vakantiebestemnming. Die is nog niet bekend. Komend jaar zal dit waarschijnlijk geen Italië worden.

  27 okt 2010, 10:40