Op 17 september jl. werden de nominaties voor de AKO-literatuurprijs bekend gemaakt. Helaas is mij dat helemaal ontgaan, want toen was ik op vakantie en zat ik met mijn hoofd (en lijf) in de warme zon en niet voor de beeldbuis. Ik was even vergeten dat zoiets als boeken lezen broodnodig is. Lezen houdt je behoorlijk bij de tijd en stimuleert je hersens. Komende week is het dan zover, a.s. maandag 3 november 2008 wordt in een rechtstreekse uitzending van het televisieprogramma Pauw & Witteman door juryvoorzitter Wim Deetman bekendgemaakt welk boek bekroond wordt met de AKO Literatuurprijs 2008. Onder de genomineerden bevindt zich wel een bekende schrijver, namelijk Leon de Winter, maar de rest van het gezelschap zegt me helemaal niets. Er is ook ook nieuw talent, waarnaar ik bijzonder nieuwsgierig ben. Tot mijn schande moet ik bekennen dat ik er niet één gelezen heb.
De toplijst is wel intrigerend:
Machiel Bosman Elisabeth de Flines Athenaeum-Polak & Van Gennep
Tomas Lieske Dünya Querido
Doeschka Meijsing Over de liefde Querido
Bianca Stigter De ontsproten Picasso Contact
Chris de Stoop Het complot van België De Bezige Bij
Leon de Winter Het recht op terugkeer De Bezige Bij
Elisabeth de Flines van Machiel Bosman, lijkt me uit historisch oogpunt ook interessant, maar er was één titel die onmiddellijk mijn aandacht trok: De Ontsproten Picasso, geschreven door Bianca Stigter. Nu heb ik wat met kunst en kunstgeschiedenis, dus daardoor zal die tic wel komen. Ook in mijn vakantie heb ik mijn hart kunnen ophalen in Firenze en Roma en nog wat stadjes. Na enig 'googelen' kwam ik erachter dat Bianca Stichter vaste columns over kunst schrijft in NRC Handelsblad. Ze doet dat op een originele manier. De wijze waarop zij helder over allerlei vormen van kunst of tegen het kunstige aanliggende cultuurverschijnselen schrijft, toont direct aan dat zoiets ook voor andere mensen zou moeten gelden:
Kunst zegt iets over de werkelijkheid en de werkelijkheid ziet zichzelf. Bianca is naar mijn mening ronduit origineel en dat is ook haar manier van schrijven. Die is licht, vaak geestig, ernstig maar met frivole toetsen. Ze weet, met kennis van zaken, toch een verbluffende openheid en vrijheid van denken te behouden. Dat is heerlijk. Mensen die -net als ik - gewoon zichzelf durven zijn, geen blad voor de mond nemen en dingen vanuit een breed perspectief bekijken. Daarom heeft ze een aantal van haar columns uit NRC-Handelsblad gebundeld (tenminste, Uitgeverij Contact dan) en het in een grote oplage verspreid. Ik wist er niet van, maar het triggert wel. Dus ga ik binnenkort haar boek zeker lezen. In een interview met haar las ik dat haar lievelingsfiguur Dolf is, uit het boek Kruistocht in spijkerbroek. Hij kon door de tijd reizen. Ja, dat kan ik me wel voorstellen. Door de tijd reizen zou ik ook wel eens willen, bijvoorbeeld terugvliegen naar de middeleeuwen en dan kijken hoe Johannes Vermeer in zijn atelier bezig was. Misschien model staan en en prachtige jurk voor Monet. Nee, ik moet niet verder dromen. Terug naar nu: Maandag, de bekendmaking van de Literatuurprijs 2008. Allemaal kijken!
Volgens mij zou zij (Bianca Stigter) wel eens tot winnaar kunnen worden uitgeroepen, a.s. maandag.
Wat ik ook bijzonder opvallend vind, is dat haar lievelingsschilder een impressionist is: Claude Monet. 'In de fietsenstalling bij het Centraal Station in Amsterdam hangt al eeuwen een reproductie van één van zijn schilderijen', zegt ze. Verpieterd en verstoft en nog steeds weergaloos. Met Monet kun je de hele kunstgeschiedenis door, van Lascaux tot de uitvinding van de abstracte kunst.' Ja, dat laatste ben ik wel met haar eens geloof ik, (maar 'eeuwen'?? Wanneer hebben ze het Centraal Station gebouwd?). Kunst inspireert en Manet, Monet, Van Gogh, Picasso, maar ook Leonardo da Vinci en Michelangelo geven nog steeds nieuw perspectief, ook op hedendaagse kunst.
Ik ben heel benieuwd, wat er maandag gaat gebeuren. Ook heb ik meteen een andere conclusie voor mezelf neergezet: wil je iets uitgeven, dan kunnen ook losse stukjes gebundeld worden tot één geheel. Voorwaarde is dan wel dat je een speerpunt moet hebben. Daar ga ik dus voor mezelf aan schaven, maar voorlopig denk ik nog niet aan iets uitgeven. Eerst maar flink lezen en oefenen, dus. Het boek van Doeschka Meijsing Over de liefde, daar ben ik ook benieuwd naar. O, ik kom tijd tekort...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten