162. Out of my comfort zone

29 dec 2008, 16:57 Een reisverslag, vervolg op:
Romance in Toscane (3)... relaxen in de zon (blog 160)


Het landschap glijdt als een grijsgroene waas aan mij voorbij. De bosschages die voorbij flitsen, lijken haast wel op het golvende landschap van Noord Italië. Het is verbeelding. Ik zit in de trein naar mijn vakantiebestemming, nog net voor de Duitse grens. Negentien uur lang, van A naar Beter. De laatste weken 'Op pad' nog meegenomen en ik zag een prachtige reisgids voor Florence/Toscane. Dat leek me wel wat. Bij de kassa kon ik echter door de spanning niet meer de goede pincode van mijn bankpasje intoetsen.

waren hectisch geweest, met vele momenten van twijfel. Ik was uitgenodigd voor een kerstvakantie in het buitenland. 'Een nadere kennismaking'. Zou ik gaan of uiteindelijk toch maar niet? Toen ik definitief het reisticket besteld had, kon ik niet meer terug. Ik besloot het erop te wagen. Mijn treinreis naar de toekomst misschien wel. Het was mijn plan om ook nog te gaan snowboarden, maar de weersomstandigheden waren er niet naar. Druilerig winterweer en de temperatuur rond de nul graden. Wisselend en neerslag, volgens de laatste berichten. De rest had ik allemaal ingepakt, mijn koffer, een tas met cadeautjes. een shopper voor wat tijdschriften en mijn laptop. Mijn handtas en niet te vergeten een regenjas. Wie had dat bedacht? Naar het zonnige Italië, voorzien van een regenjas. Supernerveus was ik. In de bookshop bij het station had ik het laatste nummer van
Was het nu 6348, 3648 of 6384?. Na twee keer intoetsen wist ik het weer, gelukkig! Het was **** Anders was mijn pas geblokkeerd en was ik wellicht als een hulpeloos wezentje op reis gegaan, met de angst en wetenschap dat ik geen cent meer kon uitgeven.
(tussen haakjes: ja, ik weet de regels voor het vermelden van pincodes, adresgegevens en telefoonnummers. Dat doe ik niet, want dieven, inbrekers en ongewenste lieden zitten op zulke info te wachten).

Ik had me in de treincoupé heerlijk geïnstalleerd en de zitplaats naast mij was nog leeg. Dat moest ik zo zien te houden, want dan kon ik mij wat ruimer bewegen en straks even heerlijk aan de gang. Leesvoer genoeg, Naast de Metro, die ik had meegegrist, had ik ook nog een stapel recente tijdschriften, zoals Intermediair, Esta, Psychlogie Magazine, Onze Taal en nog meer van die dingen. Ook wat boeken, 'Duizend schitterende zonnen' van Hosseini, die ik nog maar voor de helft had uitgelezen en twee nieuwe, 'Over de Liefde' van Doeschka Meijsing, 'De Ontsproten Picasso' van Bianca Stigter en 'Blood and chocolate', een engelse roman van Annette Curtis Klause.
Ruim voldoende voor de heen- en terugreis. Van veel lezen zou op mijn bestemming wel niets terecht komen. Het 'programma' zag er vol genoeg uit. Twee uur na mijn aankomst ging ik al aan tafel voor een traditioneel kerstdiner. Niet te geloven. Dat zou echter morgen pas zover zijn, eerst die moordende treinreis.

Na een uurtje lezen pak ik mijn laptop en begin met dit blog. Ondertussen bedenk ik nog even een limerick (163) en maak en aanzet voor mijn eindejaarsblog (165. Trefzeker, inmiddels gepubliceerd). De mensen om mij heen zullen wel denken: 'wat een fanatiek mens, die op reis nog zit te werken'. Op een doordeweekse dag wat vroeger op de dag, zou het nog aannemelijk geweest zijn. Hoeveel zakenlieden zitten niet even wat uit te werken, op weg naar kantoor. Maar het is nu 's avonds laat, over elven en het is zowat Kerst. Ik werk echter niet voor een opdracht. Gewoon voor mijn plezier en afleiding. Jammer genoeg hebben ze nog niet uitgevonden bij de spoorwegen, bedenk ik me, dat het handig zou zijn als er ook oplaadpunten met 230 Volt in de rijtuigen zouden worden gemaakt, want anno 2008, bijna 2009, leven we volop in het digitale tijdperk. Over twee uur begeeft het ding het waarschijnlijk. Overigens meen ik ergens gelezen te hebben, dat er een proef ik met wireless internet in de trein wordt uitgevoerd, ik weet niet meer waar. Opeens, vlak nadat we de grens gepasseerd zijn, gaat mn mobieltje en vlug zet ik deze laptop naast me, vis het piepende ding uit mn tas. Door de haast schiet 'ie uit mijn handen en ik wil 'm nog grijpen, maar hij vliegt onder de bank schuin naast me. Ik wil opstaan op 'm te pakken, de trein remt onverwacht wat af en ik kukel om en lig languit voor de voeten van de meneer aan de andere kant van het gangpad. Wat een onhandig gestuntel, want de man zegt: 'Zo, zo u werpt zich zomaar voor andermans voeten, gaat het? Met een rode kleur krabbel ik weer overeind. Gelukkig mijn laptop staat er nog, zie ik vanuit mijn ooghoek, maar ik heb wel twee smerige strepen op mn groene truitje.
Ik stamel wat verontschuldigingen, mn mobieltje heb ik ook weer in handen. Ik zie hem ook kijken. Of het nu naar de vieze strepen is of naar mijn borsten, of allebei, ik weet het niet.
Toevallig ben ik nu net niet in 'mijn dagen' want dan ben ik ook altijd zo onhandig en laat ik alles uit mn handen vallen en barst ik om het minste geringste in een huilbui uit. Niets van dat alles.
Ik arriveer weer op mn zitplaats. De mensen tegenover mij glimlachen vriendelijk, zo in de trant van: 'wees maar gerust mijn kind, het komt allemaal goed'. Voor de besmeurde trui heb ik wel een oplossing. Ik pak mn koffer uit het rek, rits 'm open en haal mijn donkerblauwe vestje eruit en een schone blouse. Voor het geval je nu meteen denkt dat ik mij in een overvolle coupé ga staan omkleden, dikke pech, want daar zijn handige oplossingen voor. 'k zal zometeen wel naar het toilethokje en dan is alles zo weer gepiept. Als ik weer zit, dan komen allerlei vragen in mijn hoofd: Hoe zal het daar zijn? Staat hij werkelijk op mij te wachten? Wat moet ik doen, als het een groot debâcle wordt? Hoe reageert de familie? Wat zal ik allemaal beleven?Hoeveel keer zou ik nog een dergelijke reis maken? Heb ik wel de juiste beslissing genomen? Ja, ik ben onderweg naar Italië, naar Toscane wel te verstaan. Nooit gedacht dat ik na amper drie en een halve maand na mijn vakantie alweer die kant op zou reizen.
In mijn gedachten komen ook weer alle opmerkingen naar boven:
het thuisfront: meid, weet je het wel zeker? Krijgen we familieuitbreiding?
Carla: Gewoon doen, vertrouw er nou maar op.
Esmée, mn collega: Hee, jij naar Italië, mag ik met je mee?
Tante Janny: Alweer naar Italië? Heb je een abonnement?
Henk (een goede vriend) "Ga je de bloemetjes buiten zetten?
De buurman: Ga je op reis, waar naartoe, als ik vragen mag? (Dat zou íe wel willen weten)
Andere goede vrienden: 'meid, kijk toch uit, begin niks met een Italiaan. Nepcharmeurs, macho's. Negen van de tien gaan geregeld vreemd.
Els, mijn nicht: Ga je op stap met een Italiaan? Nou dat zou ik ook wel willen, Italianen zijn super in de liefde (met nog een heleboel fantasieën, adviezen en suggesties erbij)
Voorzien dus van allerlei praktische en onpraktische adviezen en opmerkingen, ben ik dan nu onderweg, naar mijn vakantieflirt. Out of my comfort zone, weg uit de vertrouwde omgeving. Wat een onderneming. Ondertussen heb ik nog geprobeerd wat Italiaans op te pikken en ik hoop me straks wat beter te kunnen uitdrukken dan alleen een 'buon giorno', 'pronto', 'buon Natale' 'si' en 'no'. Benieuwd hoe de kerst daar zal zijn. Ik verheug me op de lichtjes in Firenze. Het moet er een sprookje zijn. Ik ga maar aan beginnen, vanuit een open en neutrale opstelling.
Normaal gesproken vier ik de kerst thuis, in het ouderlijk huis, wel te verstaan. Ze vinden het jammer dat er dit jaar een lege stoel staat. Ik heb ze nog op het hart gedrukt: 'Heus, rond de jaarwisseling bel ik, als ik erdoor kan komen en anders stuur ik wel een SMS.'
Ja, mijn stoel blijft daar voor het eerst na jaren leeg, maar misschien moeten ze volgend jaar wel twee stoelen neerzetten. Nobody knows....


© Matti, 29 december 2008
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.

160. Romance in Toscane (3)... relaxen in de zon

 Lees hier deel 1 en 2:
Romance in Toscane (1)... de ontmoeting (blog 144)
Romance in Toscane (2)... het dilemma (blog 152)

We ontwaakten in een voor ons volkomen onbekend huis, in een tweepersoonsbed op een logeerkamer. Een blik naar buiten, door het smalle raam met de zonneluiken, leert ons dat we in Toscane zijn, na een heerlijke avond stappen, dansen en een goed glas wijn. Het is september 2008 en het klimaat is heerlijk. Vandaag zou het zeker 28 graden Celcius worden. We werden vroeg wakker en het zwembad beneden, lokte aanlonkelijk. Met een grote sprong was Carla in het zwembad achter het huis beland. 'Heerlijk' riep ze, je moet er even aan wennen, maar hier wordt je heerlijk wakker van. Kom erin meid', riep ze. Ik was achter haar aangelopen. Boven hadden we onze bikini's aangetrokken en zo 's morgens vroeg namen we een duik in het water. Zo'n prachtig zwembad achter de flat, dat zou ik in Nederland ook wel willen, maar ach, wij hebben er het klimaat niet voor. We waren even rondjes aan het zwemmmen, toen we beweging zagen bij de deur. De moeder (di mama) van Giovanni was naar buiten gekomen en ze wees op de tafel onder de parasol aan de zijkant. Ze had ons vast gehoord. Ze zette wat spullen in de schaduw op een tafel neer en wenkte ons. Ze had een grote kan met vruchtensap bij zich en een schaal crackers met een eigengemaakte cake of iets dergelijks: het ontbijt. Nou ja, het ontbijt 's morgens in Italië stelt doorgaans niet zoveel voor, maar 'di mama' had ook yoghurt en ontbijtgranen voor ons klaarstaan. In een hotel hadden we het vast niet beter gehad. We gingen het water uit, droogden ons af, sloegen de badhanddoeken om ons heen en gingen samen bij het tafeltje zitten. Een ogenblik later verscheen Giovanni ook, in witte lange broek met zijn blote bovenlijf. Stoer hoor. Hij zei tegen ons: 'Buon giorno, Máááaatie e Carla, avete dormito bene?'. (zoiets van: hebben jullie lekker geslapen) en hij sprak vlug er nog een paar zinnen achteraan, die ik niet verstond. Giovanni kwam bij ons zitten. Hij gaf me een kus en bleef glimlachend zitten kijken. Opeens ratelde 'mama' het één en ander tegen hem met veel armengezwaai. Daarop verdween Giovanni het huis in en... kwam daarna netjes gekleed in een overhemd weer terug. Wij moesten ontzettend lachen. Daar zaten wij in onze bikini een beetje na te drogen van de frisse duik en hij zat als een soort gentleman aan tafel. Wat mij betreft had ie wel zo mogen blijven. Carla zei tegen hem in het Nederlands: 'Zo, gehoorzaam jongetje, goed naar mama luisteren hoor' Hij lachte, maar begreep niet helemaal wat ze zei. Wij opnieuw lachen natuurlijk en hij voelde zich min of meer in de maling genomen. Het woord 'mama' begreep hij natuurlijk wel, want hij knikte en zei iets in het Italiaans, dat een soort compliment voor zijn moeder was, want hij grinnikte en stak zijn duim omhoog, waarop wij weer in de lach schoten. 't is toch wat voor een man van 26 jaar. Kortom, de sfeer was gewoon gezellig. Ook 'di mama' zei een paar zinnen in het Italiaans, die wij niet begrepen, maar ze wees van ons naar Giovanni, wat zo iets betekende van: ík vind het prima dat jullie elkaar leren kennen'. Twee avonden hadden we 'm pas gezien, we waren amper een week in Italië, maar voor ons gevoel verbleven we hier al weken. Mama ging weer naar binnen, ik denk naar de keuken. Dat moest haast wel, want even later kwam ze terug met: jawel: cappucinno! Onze ochtend kon al niet meer stuk. Heerlijk om zo buiten te ontbijten.

Na het ontbijt kwam er opeens een man, van rond de veertig schatte ik, de tuin inlopen. Het bleek de buurman en hij was slechts in zn zwembroek. Carla en ik keken elkaar even aan, want hij glimlachte voor ons gevoel een beetje vals. Het leek wel of ie zojuist de Banca d'Italia had beroofd. Je mag het eigenlijk niet zeggen, maar onbewust dacht ik dat het zo'n Maffia-type was. De beste man, Luca, was wel aardig hoor, dat zeker. Hij sprak even met Giovanni en nam een duik in het zwembad. Later begreep ik dat die buurman het jaar daarvoor meegeholpen had met het bouwen van het zwembad en dat hij geregeld daar een duik kwam nemen. Even later was ie op de kant gekropen, pakte opeens Carla beet, tilde haar op en liep met haar naar de rand van het zwembad. Carla spartelen uiteraard, want de bedoeling was duidelijk: Ze ging koppie onder. Ondanks veel geschreeuw was het dolle pret daar. Giovanni pakte mij natuurlijk beet en sprong, terwijl ie mij meesleepte, eveneens het zwembad in. Het voelde inderdaad eerst koud aan, maar het wende al snel. Het zonnetje ging al warmer worden en even later lieten we ons heerlijk opdrogen op de ligstoelen op het terras. We bleven een poosje relaxen in de zon, de buurman was na een 'ciao' en 'buon giorno' weer vertrokken, nadat ie een hele tijd met Giovanni had zitten praten. We wisten niet waar het allemaal over ging. Het werd tijd dat we het Italiaans wat meer machtig werden. Inmiddels was het al haast half elf. Ik wilde me weer gaan omkleden, mn korte vrijetijdsbroek en een shirtje aan. Carla besloot nog even te blijven bakken in het zonnetje. Het is nu eenmaal lekker, zo relaxen in de zon. Ik liep naar boven, naar onze kamer en had net mn korte broek aan, toen de deur zachtjes open ging... Giovanni. Hij deed z'n vinger op zn mond en fluisterde: 'stttt'. Hij sloeg zijn armen om me heen en gaf me een zoen in de hals.
Het was heerlijk. Zijn armen verwarmden mij en hij hield me stevig vast. We zoenden elkaar. We gingen op de rand van het bed zitten en Giovanni streek met zijn handen door mijn haren, hield me zo even vast en zei: Mààaaatti, belle, solo soggiorno con me' (zoiets van: blijf nog even bij me). Zijn sterke knuisten hielden nu mijn middel vast en hij kustte me op mn buik, op mijn navel en ik voelde zijn ruwe wangen op mijn huid. Ik streek hem ook door zijn zwarte haren, keek in zijn donkerbruine ogen en een moment dacht ik dat het een eeuwigheid duurde. We rolden achterover op het bed en Giovanni's handen gleden achter mijn schouderbladen, naar beneden, onder het bandje van mijn bikinitopje. Een enorm sterk verlangen om bij hem te blijven, kwam naar boven. Opeens dacht ik: wat gebeurt er met me?, ik word heen en weer geslingerd tussen heerlijke gevoelens en het signaal van 'blijf bij je positieven'. Het maakte me helemaal onzeker; alles in mij schreeuwde om ervan te genieten, maar net zo hard hoorde ik alle alarmbellen afgaan dat ik nuchter en alert moest blijven. 'Het is een vlaag van verlangen, waaraan je niet moet toegeven', veronderstelde ik. Ik, die altijd nuchter, op mijn hoede en berekenend ben, ik constateerde dat ik verliefd begon te worden, ik zag alles als draaimolens heen en weer gaan. 'Een beetje vakantieliefde' dacht ik en tegelijkertijd: O, wat heerlijk en meteen daaropvolgend: Nee, nu niet, Carla kan ieder moment hier weer terugkomen. Ik moest mezelf als het ware 'wakker schudden' en me losrukken uit het gevoel van tomeloos verlangen...

Het was denk ik een klein half uur later. Ook letterlijk maakte ik me uit zijn omstrengeling los en ik zei opeens resoluut tegen hem: 'No, no Giovanni, not now. Carla is coming soon and we have to go to Arezzo this afternoon...Misschien had ik 'm wel enorm teleurgesteld of mijzelf een nog mooier moment onthouden, ik weet het niet. Het was haast midden op de dag en we wilden ons culturele programma ook nog afwerken. We spraken nog even samen, half in het Engels, met wat gebaren en een enkel woord Italiaans. Giovanni stelde voor dat we morgenmiddag (zondag) samen naar het strand zouden gaan. We konden ook vanavond, na ons bezoek aan Arezzo wel weer terugkomen en daar blijven logeren. We spraken af dat we wel zoiuden komen eten die avond, maar daarna weer naar de camping zouden vertrekken. We wilden ook nog wel even gaan kijken op de camping hoe ons tentje erbij stond.Per slot van rekening was dat ons vakantieonderkomen. Later (op de avond) bleek dat maar goed ook, want de 'buren' op de camping hadden zich al ongerust gemaakt, toen ze ons 's morgens niet uit de tent hadden zien komen.
Stom natuurlijk, we hadden even van tevoren moeten melden dat we 's nachts een andere slaapplek hadden... Het scheelde niet veel of ze hadden groot alarm geslagen. Ik had het ook wel kunnen weten. Hoe vaak lees je niet van verdwijningen, ongevallen en andere rare dingen....

Nu nog even terug naar die zaterdagmiddag. Dat zou ook weer een heel verhaal worden. In een volgend blog daarover meer, over ons bezoek aan Arezzo, het mooie pittoreske stadje, men zijn fascinerende Piazza en Duomo, de fontein, de ijscoman, het slenteren langs de winkeltjes en jawel: weer een schoenenshop, waar we opnieuw voor een paar mooie sandalen gezwicht zijn. Die middag hebben we dan ook met volle teugen genoten. Het was heerlijk weer en ook nu was het reaxen in de zon. Wat is Toscane toch prachtig, met zijn historische stadjes, de cipressen, de heerlijke terrasjes, de pasta's en fantastische wijnen...

Vlak na twaalven diezelfde middag, nadat Giovanni en ik weer beneden in de tuin verschenen, toen Carla zich daarna ook had omgekleed, verlieten we Giovanni en zijn mama. Die middag bezochten we dus het prachtige stadje Arezzo. 's avonds waren we terug voor het diner. Ook dat was formibabel. Eerst een antipasti en daarna een hoofdgerecht dat Bistecca Fiorentina heette. Het is een Toscaanse stoofschotelsteak, die in mijn geval met witte bonen werd geserveerd. Een fles Chianti erbij, dus dat was opnieuw genieten. Na de avondmaaltijd gingen we weer terug naar de camping om de volgende middag aan het strand door te brengen...

[Wordt vervolgd]
deel 4 ...strandplezier




-------------------------------------------
Wat daar weer gebeurde, lees je in het volgende blog, dat ik pas in de week na 4 januari 2009 zal plaatsen. Het werd een enerverende vakantie... met allerlei gevolgen. Laat ik niet op één en ander vooruitlopen.

Ook reactie op dit verhaal zal ik hoogstwaarschijnlijk na de jaarwisseling beantwoorden, want ik houd een korte vakantie.. Waar? Dat lezen jullie nog wel...
-------------------------------------------


© Matti, 23 december 2008
Pfff, na lang aarzelen toch maar weer gepubliceerd...
Het schrijven over persoonlijke dingen is moeilijker dan je denkt...

Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.

161. Natale/Kerstfeest (drie haiku's)

 




delizioso
Natale con i tuoi
Pandoro festa

incredibile
Brillante di Natale
lampade, luci

ma godono di
al passaggio a Firenze
si, bei negozi








Ja, heerlijk genieten
Kerstfeest in familiekring
smullen van gebak

Onvoorstelbaar mooi
schitterende kerstviering
lampjes en lichtjes

genieten dus maar
winkelen in Florence
prachtige winkels






© Matti, 27 december 2008
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.

159. Ultiem wintergenot

Alternatieve titels:
Een buitenissige vreemdganger
Verhitte afzondering
Stomend over de drempel
Unacceptable solution against pseudonomas-and other microbiogical infections
Claustrofobische wellness
Selfmade man on higher level
Een wazig uiteinde
Mister Salmonella in da house!



Een extravagante zonderling, zo had Alfred, de plaatelijke installateur hem genoemd. Het kon hem niets schelen. Zijn verlanglijstje, gedropt bij de firma Bredeker & CO, was minutieus geanalyseerd. Vervolgens was twee weken later de vrachtauto met bouwmaterialen gearriveerd, inclusief de roodkoperen buis. Sinds het moment dat de Neo-renaissancevilla in het buitengebied was betrokken, hadden de dorpelingen hen argwanend aangekeken. Maandenlang duurden de herstelwerkzaamheden en dit unieke buitenverblijf bood een bijzonder toekomstperpectief. Kon hij er wat aan doen dat Charlotte zich in buitenissige avant-garde kleding hulde? Het was nu bijna hartje winter, de villa was nagenoeg ingesneeuwd en het was berenkoud. Boudewijn trok zich er niets van aan. Dit was het moment surprême voor zijn biotransformatie. Weg met de metabolische afwijkingen.
Zo vlak voor de jaarwisseling zou hij eens ultiem gaan genieten. Zijn nieuwe onconventionele 'relaxplek', achter in de tuin. Vol trots betastte hij de redceder lattenwand naast hem. Hij keek door het beslagen ruitje, poetste met zijn rechterhand rigoureus de waterdamp van het glas. Hij lachte tevreden, wellustig in zichzelf. Het tl-licht was gedoofd en hij ontstak een rijtje theelichtjes, dat voorzichtig stond opgesteld. 'Waar water is kan geen vuur zijn', mompelde hij nog even, maar hij ontstak ook de overige met veel passie.
Dit zou voor de juiste sfeerverlichting zorgen, constateerde Boudewijn. Nu moest het dus maar gebeuren'. Hier had hij op gewacht. Een ogenblik van weifeling en vertwijfeling. Hij moest nog wennen aan de overgang van buiten naar binnen, razendsnel trok hij zijn overhemd uit, hij liet zijn pantalon ook zakken en geheel poedelnaakt stond hij nu afwachtend in het halfduister. Verschrikt keek hij opeens op, uit zijn gepeins verzonken. Knarsende voetstappen in de kersverse sneeuw kwamen zijn kant op. De houten deur werd met een ruk open getrokken en de ijzige koude wind sneed naar binnen.
Charlotte stond bewegingloos op de drempel. 'Schat kom snel hierheen', fluisterde Boudewijn met omfloerste stem, 'Je zult het heerlijk vinden'. Charlotte gaf geen sjoege. Aangebrand, kort aangebonden, zei ze: 'Boudewijn, ik zit al een half uur te wachten met chocolademelk en oliebollen. Moet je nu uitgerekend op oudejaarsavond je nieuwe saunahuisje gaan uitproberen? Vooruit, kleed je aan, je moet straks je vuurpijlen afsteken.'
Met twee ferme klappen doofde ze de zojuist door Boudewijn ontstoken waxinelichtjes...


378 woorden (netjes hè?)


Vannacht 'bedacht', vanmorgen onder de koffie in een half uur geschreven... .;)
(alleen de links in de tekst later aangebracht)
Mijn inspiratie ([strike]dromen[/strike] nadenken over voor- en nadelen van een sauna), kwam eigenlijk van dit blog bij een andere hyves-vriendin. Ik dacht: waarom kun je geen privé-saunaatje realiseren?
Zie ook bijvoorbeeld: zelfbouw sauna
Zou mijn blog anderen geïnspireerd hebben?
22 december 2008, HLN: Privésauna brandt volledig uit

Hierin zijn deze woorden verwerkt:
Ingesneeuwd
Toekomstperspectief
Berenkoud
Jaarwisseling
Sfeerverlichting
Verlangen
Overgang

© Matti, 20 december 2008
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.

158. Meegenieten op afstand

158. Meegenieten op afstand

  Beste, lieve hyvesvrienden en -vriendinnen,
Lectori Salutem!

Nu eens geen blog over één of ander merkwaardig feit, een column, gedicht, fictie of mijn persoonlijke belevenissen.
Gewoon een hartelijke, lieve groet aan jullie allemaal! Mijn kerst- en nieuwjaarsgroet staat hiernaast. Hoe vind je mijn 'kerstkrans'? Zelf in elkaar 'geprutst' met 'FUNPAGINA'. Fout natuurlijk, helemaal fout. Omdat ik het zelf ook niet altijd leuk vind dat mijn mailbox met allerlei plaatjes vol komt te zitten, stuur ik daarom ook niets rond. Dat zou inconsequent zijn. Iedereen kan mijn allerhartelijkste groeten hier lezen. Rond de kerst ga ik even met vakantie naar het buitenland, daarna komen er wel weer nieuwe schrijfsels. Als het even meezit probeer ik zelfs voor de kerst nog blog nummer 159 te maken 160 te schrijven, want 159, mijn december-opdracht voor 'Het Fantasierijk' is ook klaar.

Korte terugblik
Toen ik hier op 23 februari jl. kwam en mijn profiel aanmaakte, was ik blanco en wist ik niet wat hyves was. Ik weet nu wel: Hyves is ontzettend leuk! Mijn hyves is ruim 24.500 keer bekeken. Met veel plezier heb ik bijna 160 blogs geschreven en zijn er ook 300 vrienden op mijn vriendenlijst die regelmatig of incidenteel iets bij mij gelezen hebben. Als niemand iets leest, dan heeft schrijven geen weinig zin. Dus: geef ook een compliment aan jezelf, dat je het de moeite waard vond om bij mij 'in te breken'. Anders krijg je het nu van mij!. Ik kan met veel genoegen terugkijken, met veel UITGELICHTE blogs, soms ook over persoonlijke gebeurtenissen, die moeilijk waren. Mijn meest geslaagde, maar ook meest schokkende, vond ik zelf: blog nummer 100. Onder de koperen ploert. Dat is er nou net één, waarvan ik gehoopt had dat ie uitgelicht zou worden. Sommigen vonden ook de kindergedichtjes grappig. Wil je nog wat teruglezen? Dat kan. Klik hier voor het overzicht. (Deze functionaliteit zelf bedacht, hyves-bedrijfje )
Zelf probeer ik ook bij heel veel bloggers 'bij te lezen', maar het ontbreekt mij vaak aan voldoende tijd. Toch schijnen vrouwen alles tegelijk te kunnen doen. Natuurlijk doe ik bij heel veel van jullie inspiratie op. Mocht ik vergeten zijn om je nog ergens voor te bedanken (reacties, respects, krabbels, pb's): ik heb ze allemaal gezien en gelezen! Nogmaals: ontzettend bedankt daarvoor. Op naar 2009!

Vooruitblik
Niemand kan in de toekomst kijken, ik ook niet. 'k Zit altijd wel vol met ideeën en ik had nog over zoveel dingen willen bloggen. Dat komt het komende jaar hopelijk wel. Persoonlijk sta ik ook weer voor 'nieuwe uitdagingen' en dingen die op mij afkomen. Dan stormt het even met diverse gedachten in je 'binnenste' en denk je aan allerlei scenario's voor de nabije toekomst. Ik weet dat bij diverse hyves-vrienden en vriendinnen ook soms heel veel gebeurd is. Soms kan je leventje helemaal op de kop staan, of moet je beslissingen nemen die niet eenvoudig zijn. Probeer - net als ik - met volle teugen te genieten van alle mooie, fijne en waardevolle dingen, je familie, vrienden en/of relatie(s). Dat geldt ook voor jullie kinderen, kleinkinderen of wat dan ook bij je in beeld komt. Ik wens julie een inspirerend jaar, gezondheid en voorspoed.
Wie weet, wat het nieuwe jaar ons allemaal gaat brengen Ik weet zeker: mij staat in ieder geval wel veel te wachten! Ik zou zeggen: houd mijn blogs maar in de gaten, want daar schrijf ik van mij af, naar mij toe, soms raak, soms ondoordacht. Jullie mogen het (bijna allemaal) weten! Want ook afgelopen jaar, begon voor mij een avontuur, dat startte met het kopen van een paar schoenen. Ze zeggen altijd: wie schrijft, die blijft! Daarom komen er geen drastische wijzigingen, ik denk dat ik wel blijf schrijven, misschien soms wat minder frequent. Ik zie wel.

O ja, wist je dat er hele leuke plekjes zijn in Europa? Hebben jullie Heb jij al vakantieplannen voor het nieuwe jaar? Weet je wat mooi is? Zal ik je een tip aan de hand doen? ... Nee toch maar niet, want anders moet ik mijn 'geweldige plekje' waar ik zo heerlijk kan wegdromen en mij kan koesteren bij '...' met jullie allemaal delen. Dan komen jullie in groten getale kijken wat ik allemaal 'uitspook' en meemaak. Jullie lezen het (misschien) wel weer. Dat noemen ze geloof ik 'meegenieten op afstand'


Tsjonge, wat een referaat hè? Ik schrik er zelf van. STOP



Matti, 19 december 2008

157. Qutations - my words of wisdom

Even when I am gone, I shall remain in people's minds the star of their rights, my name will be the war cry of their efforts, the motto of their hopes.





Ten people who speak make more noise than ten thousand who are silent.

In politics stupidity is not a handicap.

A man will fight harder for his interests than for his rights.

History is the version of past events that people have decided to agree upon.

A society without religion is like a vessel without compass.

Men of genius are meteors intended to burn to light their century.

Know how to listen and be sure that silence often produces the same effects than science.

God! How men of letters are stupid.

We are born, we live, we die among supernatural.

Time is the great art of man. It is the success which makes great men.

The heart of a statesman must be in his head.

From sublime to ridiculousness there is only one step.

Lack is more in means than in principles.

High politic is only common sense applied to great things.

Imagination governs the world.

Public morals are natural complement of all laws : they are by themselves an entire code.

I know when it is necessary, how to leave the skin of lion to take one of fox.


----------
Napoléon, 15 december 2008

Gepubliceerd op hyves: http://napoleon1813.hyves.nl

_________________________________________

5 Hyvers respecteren dit

• 
• 
• 
• 
• 

• 

  Gershon

  ik weet niet of deze ook zo wijs is maar hij komt van jou: Never interupt your enemy wile he is making a mistake.

  15 dec 2008, 17:29
  
• 

  Leeuwinnetje

  The bird is known by his note, a man by his word.

  15 dec 2008, 17:34
  
• 

  Napoléon

  @ Gershontje: Merci, voor de aanvulling.
  Ach iedereen doet wel eens ondoordachte uitspraken, toch?
  @ Leeuwinnetje: That's also a good one!

  15 dec 2008, 17:36
  
• 

  Axelle

  Il ne parle pas Francais, Napoléon?

  15 dec 2008, 17:40
  
• 

  Jolka

  'A dirty mind is a joy forever...'

  15 dec 2008, 17:50
  
• 

  Tolletje

  Manoevring with an army is advantageous; with an undisciplined multitude, most dangerous.
  
  And
  
  We can not enter into alliances until we are acquainted with the designs of our neighbours.
  
  Both by an other famous warrior.

  15 dec 2008, 20:45
  
• 

  Marianne

  Somthing interesting for hyves:
  
  Those who were called skilful leaders of old knew how to drive a wedge between the enemy's front and rear; to prevent co-operation between his large and small divisions; to hinder the good troops from rescuing the bad, the officers from rallying their men.

  15 dec 2008, 21:42
  
• 

  Maarten

  Moed is voorwaarts vluchten.
  E.M. Remarque

156. Op stap met een hyves-vriendin

Gisteren ben ik uitgebreid de stad in geweest om kerstinkopen te doen. Het gehele huispersoneel van Palais des Versailles wordt namelijk ieder jaar getrakteerd op een attentie. Dat kan variëren van een eenvoudig parfum uit de 'nouveaux collection' van de modernere winkels, of een degelijk stuk wapentuig met kruit voor de mannen. De dames zijn meestal verzot op heerlijke luchtjes. De mannen, die mogen namelijk graag, zo aan het eind van het jaar, wat afschieten. Om mij bij deze inkopen wat te helpen, ben ik op stap geweest met één van mijn hyves-vriendinnen. Natuurlijk moesten we samen even 'vereeuwigd' worden. Als bewijs daarvan stuurde ze mij deze prachtige foto toe! Zoals je kunt zien is zij nog wel een 'half kopje' kleiner dan ik, terwijl men zich ijverig afvraagt of ik wel tot de 'groten der aarde' mag worden gerekend. Hoe dan ook, de geste om samen met haar op de foto te gaan, vond ik alleraardigst.

Zoals gebruikelijk zal rond de komende periode het paleispersoneel met verlof zijn, waardoor ik mij weemoedig in één van de vertrekken moet terugtrekken. Misschien zal ik aankloppen bij de slaapkamer van Marie Antoinette. Zij heeft een veel breder bed dan ik. Wellicht dat mijn Marie Antoinette mij nog wat gezelschap kan komen bieden, want anders weet ik natuurlijk ook niet wat ik al die dagen moet doen... Zij is namelijk zeer bekoorlijk en 'aantrekkelijk', dus hoop ik ook dat ik ze zover zal krijgen ook wat 'uit te trekken'. Aan het begin van het nieuwe jaar zal ik verslag doen van onze escapades, wetenswaardigheden en tijdverdrijving.
Vervolgens zal ook het Palais des Versailles ontdaan moeten worden van de vele guirlandes. Ook de grote boom in de entrée wordt geheel afgetuigt. Met de manschappen van de cavalerie zal deze worden afgevoerd voor verbranding.

Ik wens al mijn trouwe hyves-vrienden en -vriendinnen een Prettig Kerstfeest en een Gelukkig Nieuwjaar!

Joyeux Noel et une Bonne Année!
Au revoir!
Napoléon.


Le Père Noël ne fait jamais de réveillon dans sa maison,
car il rentre au mois de mai ; ce n'est plus la saison.
Francis Blanche




Met dank aan P.
Napoléon, 17 december 2008
Matti, 17 december 2008
Gepubliceeerd op http://napoleon1813.hyves.nl
_____________________________________

11 Hyvers respecteren dit

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

• 

  Admirael

  
  
  
  
  
  
  
  Saluut

  17 dec 2008, 21:21
  
• 

  Mieke

  Mon chere,
  
  Joyeux Noël et une Bonne Année

  17 dec 2008, 21:55
  
• 

  Tolletje

  Prettige dagen toegewenst in alle eenvoud.
  
  Hoe is eigenlijk het dinner in Uwer huize verlopen?

  17 dec 2008, 22:43
  
• 

  Leeuwinnetje

  Ook mijn wens voor u is dat u fijne kerstdagen beleefd en ook dat het einde van het oude jaar ene geweldige start mag opleveren voor het nieuwe jaar!

  18 dec 2008, 00:53
  
• 

  Maarten

  Merci bien et vous aussi! A bientot ...

  21 dec 2008, 01:54
  
• 

  Gershon

  Joyeux Noël et une nouvelle année heureuse!

  21 dec 2008, 10:39
  
• 

  Wienie

  Ik wens jou ook hele fijne dagen en hoop dat je Marie Antoinette gezelschap mag houden!

  21 dec 2008, 10:43
  
• 

  Petra

  Joyeux Noël et une Bonne Année
  xxx Petra

  21 dec 2008, 10:45
  
• 

  Jolka

  Hele fijne feestdagen en een geweldig 2009!
  
  ...enne... die dame naast u op de foto... ja, daar blijf je mee lachen... ik weet er alles van!!

  21 dec 2008, 13:27
  
• 

  Ellen

  Pareillement!

  21 dec 2008, 19:12