150. Geurig medicijn

  'Hier voor jou'. De buurman stond mij vrijdagmiddag voor de ingang van de flat al op te wachten. Hij had me vast zien aankomen. In zijn handen: een grote bos bloemen en hij keek me vriendelijk en lachend aan.
'Momentje buurman, dan pak ik het zo aan'. Ik zette mijn fiets snel in de berging, want ik kwam net van Appie vandaan en liep terug naar de deur. Ik heb doorgaans niet zoveel contact met de buren. Dat zal wel komen doordat ik ze meestal alleen 's morgens zo nu en dan, 's avonds en in het weekend tegenkom. Iedereen in de flat gaat zo'n beetje zijn eigen gang. Ineens stond hij me daar dan op te wachten, de buurman van hiernaast. Zijn robuuste gestalte stak schril af tegen het zwakke licht uit de vestibule. Hij stond wat nerveus aan zijn donkergrijze vest te plukken, met de bos bloemen onder zijn rechterarm. Het leek net of ie zometeen als stand-in een opname voor één of andere reclamespot ging maken. Een bos bloemen van de buurman? Dat kon ik me haast niet voorstellen. Waarvoor zou dat zijn? Ik had 'm nog nooit met bloemen gezien, ook niet voor zijn eigen vrouw. Of hij moet het stiekum 's avonds in het donker naar binnen gesmokkeld hebben, dat weet ik natuurlijk niet. Ik was er trouwens ook nog nooit geweest, hiernaast. We kenden elkaar alleen van een vluchtig 'goedemorgen' of 'hallo' het in voorbijgaan. Zo, zo' vroeg ik', 'waar heb ik dat aan te danken? Dank u wel. 'Nee, dat is niet van mij', riep hij er haastig achteraan. 'Het is om drie uur bezorgd door de Fleurop. Je was er niet vanmiddag, dus hebben ze het bij ons afgegeven. Ben je soms jarig? Heb je wat te vieren?, vroeg hij meteen, of is het van een vriend?
Nee, hij was helemaal nieuwsgierig, dacht ik meteen. Ik keek 'm gewoon glimlachend aan en negeerde zijn vragen. Ik bekeek het kaartje dat eraan hing en er stond op: Medicijn voor de schrik.Van A.M. Scholten. Opeens ging er een lichtje bij me branden. Natuurlijk, Albert. De man waar ik die aanrijding mee had gekregen. Dat kon niet anders. Ik pakte snel de bos bloemen aan, bedankte de buurman en nam 'm mee naar boven. 'Gut, wat aardig', dacht ik. Wat leuk dat 'ie een bloemetje stuurt. Nou ja, bloemetje, het was een beste bos. Zoiets moest zeker 20 of 25 euro kosten. In mijn keukentje legde ik het snel op het aanrecht, deed mijn jas uit en bedacht ondertussen wat ik voor het eten kon klaarmaken. Die Albert toch. Wat ontzettend aardig. De omschrijving op het kaartje van de bloemist was wel komisch: 'Medicijn voor de schrik'. Ja, geschrokken was ik best van de week. Ik stond te trillen als een zielig kippetje. Hij zou toch geen bijbedoelingen hebben, vroeg ik me nog even vertwijfeld af. Nee, hij leek me rond de vijf en dertig. Ik had er afgelopen woensdag ook niet opgelet of íe een trouwring omhad. Gek eigenlijk, dat soort dingen, daar let je meestal meteen op. Hoewel, dat hoeft tegenwoordig natuurlijk geen enkele indicatie meer te zijn. Trouwens, ik zag verder helemaal niks in 'm . 't leek me een soort workaholic, zo'n ICT-mannetje dat alleen maar op beeldschermen staart en in printplaten zit te sleutelen ofzo. 'System application integrator' of zoiets stond er op zijn kaartje. Ik heb geen verstand van dat soort banen. In mijn optiek is het allemaal hetzelfde: zorgen dat de computers in een bedrijf blijven draaien. Bij ons heb je ook zo'n afdeling. Als je problemen hebt, bel je de afdeling en dan komt er iemand bij je PC kijken, wat aan snoertjes prutsen en een keer opstarten en draaien weer met de handel. Bij struggle's hoop ik dan meestal dat Lex komt, dat is een jongen van een jaar of 27 met een guitig gezicht, single en heel vriendelijk. Helaas staart hij meer naar het beeldscherm en de achterkant van de computerkast, dan dat ie om zich heen kijkt. Nou ja, dat zal wel een vakafwijking van ICT-ers zijn dan. Ik heb 'm een poosje terug al eens gevraagd of ie nog meer interesses had dan computers. Hij had geen vriendin, wist ik. Maar nee, hij liet verder niet veel los...

Ik haalde met een mesje een stuk van de steeltjes af, schuin afgesneden natuurlijk en er zat al een zakje met chrysal bij. Terwijl ik een witte vaas onder uit de kast plukte, het water erin deed, dacht ik opeens dat het best leuk zou zijn als iedereen zo af en toe eens wat vaker een bloemetje meebracht. Zoals de reclame-slogan ook zegt: 'Neem vaker een bloemetje mee'. Voor mezelf doe ik dat ook wel hoor, als ik niets op tafel heb staan, haal ik wat leuks. Soms heb je bij Appie ook nog wel eens wat in de aanbieding, maar goed opletten is geboden. Niet alles is even vers. Ik keek weer eens naar deze bos. Ik rook eraan: heerlijk geurig. Een herfstbos met donkerrode gerbera's. Van een echte bloemist. Die konden nog wel eens tot halverwege de maand staan, of misschien wel langer dan twee weken. Alleen de aanleiding voor deze bos was minder plezierig. Toch wel leuk dat die Albert dat heeft gedaan. Hij zou het vast wel afschrijven van de zaak, dacht ik opeens. Dat doen die zakenlui toch wel vaker? Frans, één van onze managers, zag ik op vrijdag ook wel eens met een bos bloemen lopen. Steevast kreeg ie dan te horen: 'Hee, Frans heb je wat goed te maken?' Met een gegiegel er achteraan. 'Voor een receptie bij een zakenrelatie' had ik 'm wel eens horen zeggen...en: 'Nee hoor, dat moet ik voor iemand bezorgen'. Of zou ie toch stiekum zo'n bos mee naar huis hebben genomen en het bonnetje declareren op de zaak? Gelukkig maar dat ik niet alles weet.
Ik geniet gewoon even van die fleurige geurende bos. Dergelijke medicijen wil ik best regelmatig 'voorgeschreven krijgen'. Leuk voor anderen ook, als ideetip voor Sinterklaas. Met een gedichtje erbij:

Hier schat, de Sint heeft dit jaar flink uitgepakt
en zijn pinpas op de balie bij de bloemist gesmakt
't is fleurig, het ruikt en het geurt
zo'n ruim gebaar is nog nooit eerder gebeurd
lieve ... (vul je naam maar in), ik hou van jou
dit medicijn helpt je door de strenge wintekou

Een cadeaubon van € 100,- Goed voor voor 10 keer bloemen uitkiezen (ik bedenk maar wat). Daar heeft de Goedheiligman vast niet aan gedacht. Die nieuwe kookwekker, pannenonderzetter of die standaard fles champoo kan wat mij betreft aan de kant bij de afgezaagde ideeën. Dit lijkt me een veel leuker 'medicijn' om de winter door te komen.

Dus mannen ... ga nog even snel langs de bloemenshop en verras je vrouw, vriendin of partner met een fleurige bos...


© Matti, 2 december 2008
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.