Romance in Toscane (1)... de ontmoeting (blog 144)
Romance in Toscane (2)... het dilemma (blog 152)
We ontwaakten in een voor ons volkomen onbekend huis, in een
tweepersoonsbed op een logeerkamer. Een blik naar buiten, door het
smalle raam met de zonneluiken, leert ons dat we in Toscane zijn, na een
heerlijke avond stappen, dansen en een goed glas wijn. Het is september
2008 en het klimaat is heerlijk. Vandaag zou het zeker 28 graden
Celcius worden. We werden vroeg wakker en het zwembad beneden, lokte
aanlonkelijk. Met een grote sprong was Carla in het zwembad achter het
huis beland. 'Heerlijk' riep ze, je moet er even aan wennen, maar hier
wordt je heerlijk wakker van. Kom erin meid', riep ze. Ik was
achter haar aangelopen. Boven hadden we onze bikini's aangetrokken en zo
's morgens vroeg namen we een duik in het water. Zo'n prachtig zwembad
achter de flat, dat zou ik in Nederland ook wel willen, maar ach, wij
hebben er het klimaat niet voor. We waren even rondjes aan het zwemmmen,
toen we beweging zagen bij de deur. De moeder (di mama) van Giovanni
was naar buiten gekomen en ze wees op de tafel onder de parasol aan de
zijkant. Ze had ons vast gehoord. Ze zette wat spullen in de schaduw op
een tafel neer en wenkte ons. Ze had een grote kan met vruchtensap bij
zich en een schaal crackers met een eigengemaakte cake of iets
dergelijks: het ontbijt. Nou ja, het ontbijt 's morgens in Italië stelt
doorgaans niet zoveel voor, maar 'di mama' had ook yoghurt en
ontbijtgranen voor ons klaarstaan. In een hotel hadden we het vast niet
beter gehad. We gingen het water uit, droogden ons af, sloegen de
badhanddoeken om ons heen en gingen samen bij het tafeltje zitten. Een
ogenblik later verscheen Giovanni ook, in witte lange broek met zijn
blote bovenlijf. Stoer hoor. Hij zei tegen ons: 'Buon giorno, Máááaatie e Carla, avete dormito bene?'.
(zoiets van: hebben jullie lekker geslapen) en hij sprak vlug er nog
een paar zinnen achteraan, die ik niet verstond. Giovanni kwam bij ons
zitten. Hij gaf me een kus en bleef glimlachend zitten kijken. Opeens
ratelde 'mama' het één en ander tegen hem met veel armengezwaai. Daarop
verdween Giovanni het huis in en... kwam daarna netjes gekleed in een
overhemd weer terug. Wij moesten ontzettend lachen. Daar zaten wij in
onze bikini een beetje na te drogen van de frisse duik en hij zat als
een soort gentleman aan tafel. Wat mij betreft had ie wel zo mogen
blijven. Carla zei tegen hem in het Nederlands: 'Zo, gehoorzaam jongetje, goed naar mama luisteren hoor' Hij
lachte, maar begreep niet helemaal wat ze zei. Wij opnieuw lachen
natuurlijk en hij voelde zich min of meer in de maling genomen. Het
woord 'mama' begreep hij natuurlijk wel, want hij knikte en zei iets in
het Italiaans, dat een soort compliment voor zijn moeder was, want hij
grinnikte en stak zijn duim omhoog, waarop wij weer in de lach schoten.
't is toch wat voor een man van 26 jaar. Kortom, de sfeer was gewoon
gezellig. Ook 'di mama' zei een paar zinnen in het Italiaans, die wij
niet begrepen, maar ze wees van ons naar Giovanni, wat zo iets betekende
van: ík vind het prima dat jullie elkaar leren kennen'. Twee avonden
hadden we 'm pas gezien, we waren amper een week in Italië, maar voor
ons gevoel verbleven we hier al weken. Mama ging weer naar binnen, ik
denk naar de keuken. Dat moest haast wel, want even later kwam ze terug
met: jawel: cappucinno! Onze ochtend kon al niet meer stuk. Heerlijk om
zo buiten te ontbijten.
Na het ontbijt kwam er opeens een man, van rond de veertig schatte ik, de tuin inlopen. Het bleek de buurman en hij was slechts in zn zwembroek. Carla en ik keken elkaar even aan, want hij glimlachte voor ons gevoel een beetje vals. Het leek wel of ie zojuist de Banca d'Italia had beroofd. Je mag het eigenlijk niet zeggen, maar onbewust dacht ik dat het zo'n Maffia-type was. De beste man, Luca, was wel aardig hoor, dat zeker.
Hij
sprak even met Giovanni en nam een duik in het zwembad. Later begreep
ik dat die buurman het jaar daarvoor meegeholpen had met het bouwen van
het zwembad en dat hij geregeld daar een duik kwam nemen. Even later was
ie op de kant gekropen, pakte opeens Carla beet, tilde haar op en liep
met haar naar de rand van het zwembad. Carla spartelen uiteraard, want
de bedoeling was duidelijk: Ze ging koppie onder. Ondanks veel
geschreeuw was het dolle pret daar. Giovanni pakte mij natuurlijk beet
en sprong, terwijl ie mij meesleepte, eveneens het zwembad in. Het
voelde inderdaad eerst koud aan, maar het wende al snel. Het zonnetje
ging al warmer worden en even later lieten we ons heerlijk opdrogen op
de ligstoelen op het terras. We bleven een poosje relaxen in de zon, de
buurman was na een 'ciao' en 'buon giorno' weer vertrokken, nadat ie een
hele tijd met Giovanni had zitten praten. We wisten niet waar het
allemaal over ging. Het werd tijd dat we het Italiaans wat meer machtig
werden. Inmiddels was het al haast half elf. Ik wilde me weer gaan
omkleden, mn korte vrijetijdsbroek en een shirtje aan. Carla besloot nog
even te blijven bakken in het zonnetje. Het is nu eenmaal lekker, zo
relaxen in de zon. Ik liep naar boven, naar onze kamer en had net mn
korte broek aan, toen de deur zachtjes open ging... Giovanni. Hij deed
z'n vinger op zn mond en fluisterde: 'stttt'. Hij sloeg zijn armen om me
heen en gaf me een zoen in de hals.
Het was heerlijk. Zijn armen verwarmden mij en hij hield me stevig vast. We zoenden elkaar. We gingen op de rand van het bed zitten en Giovanni streek met zijn handen door mijn haren, hield me zo even vast en zei: Mààaaatti, belle, solo soggiorno con me' (zoiets van: blijf nog even bij me). Zijn sterke knuisten hielden nu mijn middel vast en hij kustte me op mn buik, op mijn navel en ik voelde zijn ruwe wangen op mijn huid. Ik streek hem ook door zijn zwarte haren, keek in zijn donkerbruine ogen en een moment dacht ik dat het een eeuwigheid duurde. We rolden achterover op het bed en Giovanni's handen gleden achter mijn schouderbladen, naar beneden, onder het bandje van mijn bikinitopje. Een enorm sterk verlangen om bij hem te blijven, kwam naar boven. Opeens dacht ik: wat gebeurt er met me?, ik word heen en weer geslingerd tussen heerlijke gevoelens en het signaal van 'blijf bij je positieven'. Het maakte me helemaal onzeker; alles in mij schreeuwde om ervan te genieten, maar net zo hard hoorde ik alle alarmbellen afgaan dat ik nuchter en alert moest blijven. 'Het is een vlaag van verlangen, waaraan je niet moet toegeven', veronderstelde ik. Ik, die altijd nuchter, op mijn hoede en berekenend ben, ik constateerde dat ik verliefd begon te worden, ik zag alles als draaimolens heen en weer gaan. 'Een beetje vakantieliefde' dacht ik en tegelijkertijd: O, wat heerlijk en meteen daaropvolgend: Nee, nu niet, Carla kan ieder moment hier weer terugkomen. Ik moest mezelf als het ware 'wakker schudden' en me losrukken uit het gevoel van tomeloos verlangen...
Het was denk ik een klein half uur later. Ook letterlijk maakte ik me uit zijn omstrengeling los en ik zei opeens resoluut tegen hem: 'No, no Giovanni, not now. Carla is coming soon and we have to go to Arezzo this afternoon...Misschien had ik 'm wel enorm teleurgesteld of mijzelf een nog mooier moment onthouden, ik weet het niet. Het was haast midden op de dag en we wilden ons culturele programma ook nog afwerken. We spraken nog even samen, half in het Engels, met wat gebaren en een enkel woord Italiaans. Giovanni stelde voor dat we morgenmiddag (zondag) samen naar het strand zouden gaan. We konden ook vanavond, na ons bezoek aan Arezzo wel weer terugkomen en daar blijven logeren. We spraken af dat we wel zoiuden komen eten die avond, maar daarna weer naar de camping zouden vertrekken. We wilden ook nog wel even gaan kijken op de camping hoe ons tentje erbij stond.Per slot van rekening was dat ons vakantieonderkomen. Later (op de avond) bleek dat maar goed ook, want de 'buren' op de camping hadden zich al ongerust gemaakt, toen ze ons 's morgens niet uit de tent hadden zien komen.
Stom natuurlijk, we hadden even van tevoren moeten melden dat we 's nachts een andere slaapplek hadden... Het scheelde niet veel of ze hadden groot alarm geslagen. Ik had het ook wel kunnen weten. Hoe vaak lees je niet van verdwijningen, ongevallen en andere rare dingen....
Nu
nog even terug naar die zaterdagmiddag. Dat zou ook weer een heel
verhaal worden. In een volgend blog daarover meer, over ons bezoek aan
Arezzo, het mooie pittoreske stadje, men zijn fascinerende Piazza en
Duomo, de fontein, de ijscoman, het slenteren langs de winkeltjes en
jawel: weer een schoenenshop, waar we opnieuw voor een paar mooie
sandalen gezwicht zijn. Die middag hebben we dan ook met volle teugen
genoten. Het was heerlijk weer en ook nu was het reaxen in de zon. Wat
is Toscane toch prachtig, met zijn historische stadjes, de cipressen, de
heerlijke terrasjes, de pasta's en fantastische wijnen...
Vlak na twaalven diezelfde middag, nadat Giovanni en ik weer beneden in de tuin verschenen, toen Carla zich daarna ook had omgekleed, verlieten we Giovanni en zijn mama. Die middag bezochten we dus het prachtige stadje Arezzo. 's avonds waren we terug voor het diner. Ook dat was formibabel. Eerst een antipasti en daarna een hoofdgerecht dat Bistecca Fiorentina heette. Het is een Toscaanse stoofschotelsteak, die in mijn geval met witte bonen werd geserveerd. Een fles Chianti erbij, dus dat was opnieuw genieten. Na de avondmaaltijd gingen we weer terug naar de camping om de volgende middag aan het strand door te brengen...
[Wordt vervolgd]
deel 4 ...strandplezier
-------------------------------------------
Wat daar weer gebeurde, lees je in het volgende blog, dat ik pas in de week na 4 januari 2009 zal plaatsen. Het werd een enerverende vakantie... met allerlei gevolgen. Laat ik niet op één en ander vooruitlopen.
Ook reactie op dit verhaal zal ik hoogstwaarschijnlijk na de jaarwisseling beantwoorden, want ik houd een korte vakantie.. Waar? Dat lezen jullie nog wel...
-------------------------------------------
© Matti, 23 december 2008
Pfff, na lang aarzelen toch maar weer gepubliceerd...
Het schrijven over persoonlijke dingen is moeilijker dan je denkt...
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten