Romance in Toscane... de ontmoeting (blog 144)
Opeens moet ik weer terugdenken (ik begin haast weer te beven) aan het moment in de kleine discotheek, dat Giovanni met mij even apart stond. Hij legde opeens zn armen om mijn schouders en gaf me heel charmant een kus op mn voorhoofd. Zijn handen gleden verder, naar beneden, op mn billen en hij fluisterde heel zachtjes tegen me: 'Si e bella donna, Máááaatie'. (je bent mooi, Matti) 'Solo soggiorno con me' (blijf nog even bij me). Hij fluisterde daarna zacht nog drie woorden tegen me: '... ... ...'
De muziek op de dansvloer was wat rustiger geworden. ik hoorde één of andere Italiaanse zanger en het klonk erg prachig, met een warm timbre in zijn stem.
Danza sul mio pette - Biagio Antonacci
Zo dicht tegen Giovanni aan, was best fijn en ik moest mezelf erop betrappen dat ik 'm steeds dichter omklemde. Opeens keek ik 'm aan en voelde dat zijn lippen de mijne beroerden. Voorzichtig deed ik mn lippen wat uit elkaar. De hele wereld leek te draaien en de muziek leek te vervagen. Het was een heerlijk moment en het leek wel een eeuwigheid te duren. Ik dacht dat ik helemaal gloeide. Mijn ademhaling was sneller geworden en toen ik 'm weer aankeek, zag ik alleen maar zijn lachende donkerbruine ogen...
Nadat we weer naar het tafeltje waren gelopen, kwam ook Carla terug met Mario. De mannen vroegen of we nog wat wilden drinken, maar dat sloegen we af. Ik geloof dat ik al aardig wat glazen ophad en ik wilde wel bij mn positieven blijven. Carla en ik zeiden dat we weer naar huis wilden, omdat het een erg lange dag geweest was. 'A long day for us' begrepen ze met wat gebaren best wel. Zo reden we na afloop weer terug door het stadje Poggibonsi, via allerlei kronkelige éénrichtingsstraatjes, naar het huis van Giovanni. Het was inmiddels al bij enen. We namen afscheid van Mario en reden met Giovanni weer terug. Hij bracht ons naar boven, naar de logeerkamer, deed een klein lichtje aan en zei 'Buenonotte, sonno piacevole onorevoli'. Opeens merkte ik dat mn koffertje met spullen, waarin mijn toilettas, nog in mn eigen auto stond en sloop zachtjes met de autosleutels naar beneden om 'm op te halen. In het voorbijgaan zag ik Giovanni door de halfopenstaande deur in de kamer staan en ik riep: 'Mi roba, automobilistico' (mn spullen, auto). Ik wees naar buiten, naar de plek waar ik eind van de middag mijn auto had laten staan. Hij begreep het en deed de buitendeur voor me open. Toen ik mijn spullen opgevist had en door de voordeur weer binnenkwam, stond hij in het zwakverlichte halletje te kijken. Hij deed de deur weer achter mij dicht en ik wilde doorhollen naar boven. Opeens voelde ik dat hij me vastpakte aan mijn arm. Hij trok me zachtjes naar zich toe en fluisterde: Mááááaatti, anche un piccolo momento Nog een klein momentje. Ik liet mijn koffertje op de grond zakken. Hij gaf me een kus en ik stribbelde niet tegen. Ik had de neiging om dicht tegen 'm aan te kruipen en ik voelde dat hij ook naar mij verlangde. Zijn stevige armen lagen om mijn middel en tijdens het zoenen voelde ik zijn linkerhand onrustig heen en weer schuiven. Ik deed mijn armen om zijn nek en zo stonden we een tijdje, tegen de muur van het smalle halletje gedrukt. Ik durfde mijn hand tussen zijn overhemd te schuiven. Zijn huid voelde warm en klam aan. Giovanni's hand gleed verder, naar beneden. Ik had mijn zwarte avondjurkje nog aan en had niet veel meer eronder aan dan mijn slipje. Normaal gesproken zou ik enorm tegengestribbeld hebben, maar dit, dit was heerlijk. Ik voelde zijn hand aan de rand van mijn slipje...
[de rest houd ik privé, dat blijft buiten dit blog]
Een half uurtje later kwam ik stilletje de logeerkamer binnen en Carla was nog wakker. Er brandde nog een klein schemerlampje. Ze lag er al in en zei: 'Hee meid, ben je er weer, dat duurde wel lang hè die koffer opvissen'. 'Ach, ik zag Giovanni nog even beneden, zei ik, terwijl ik vlug mijn beha op de stoelzitting in de hoek wierp. Mijn koffertje legde ik op het voeteneinde van het bed, haalde de toilettas eruit en trok ook snel mijn jurk uit, smeet 'm over dezelfde stoel. Meteen liep ik naar het kleine badkamertje om mijn tanden te poetsen. Achter me hoorde ik Carla zeggen, 'Matti, meid, wat hebben we een heerlijke avond gehad. En jij vooral. Geef het nou maar toe, je bent verkikkerd op die vent.'Ondertussen keek ik in de spiegel en zag mijn mondhoeken krullen. 'Ja, ze had gelijk, dacht ik, maar hoe moesten we daar nou mee omgaan in onze vakantie, we waren hier pas een week, vroeg ik me af.
'Morgen staat Arezzo op het programma, Car', zei ik. laten we ons daar eerst maar op richten. Ik stapte in bed en Carla keek me aan en zei: Zeg eens eerlijk, heb je alleen maar met 'm gezoend? Kijk me eens aan. Ze lachte, keek naar de stoel in de hoek en mompelde meteen er achteraan: 'Zeg maar niets, ik weet het al. Ga lekker slapen, meis.' Daarna deed ze de lichtschakelaar van het lampje om....
Daar lag ik dan, op zaterdagmorgen, wakker te worden in een andermans huis, in Poggibonsi, Toscane. Wat een heerlijk land. We zijn hier amper een week. Gisterenavond was het heerlijk met uitgaan en de afloop. Ik betrapte me erop dat ik voortdurend aan Giovanni lag te denken. 'Ik moet niet te hard van stapel lopen, dit gaat nooit goed zo' prentte ik mezelf in. 'Het zijn vast allemaal foute mannen hier'. Vannacht had ik flink liggen woelen, en ik was een paar keer wakker geworden, omdat allerlei wilde beelden door elkaar aan het marcheren waren. Ik dacht aan het dansen, de gezelligheid, wat Giovanni tegen me zei, wat er daarna allemaal gebeurde. Zo lag ik dan langzaam te ontwaken. Na een poosje leek er beweging te komen op de plek naast me...
'Hey meis, ben je daar, geen koppijn?' vroeg ik terwijl Carla zich de slaap uit de ogen wreef. 'Nou, dat was me het avondje wel, Mat, zei ze. 'Die wijn hier is formidabel. Jij bent ook lekker aan het feesten geweest. Ik heb het wel gezien hoor, jullie samen op de dansvloer. Je kwam lekker op stoom volgens mij, hahaha'. 'Jij niet dan, met die Mario? giegechelde ik terug. 'Ach ja, ik vond het wel leuk hoor met die Mario, maar ik val nou niet bepaald op 'm. Er zijn ook nog wel andere dingen dan op mannenjacht hoor...
Toch is het wel mooi hier, dat Toscane. Italië is toch zo relaxed hè', zei Carla. 'Hier moeten we vaker naartoe gaan'. 'Ik zit tcoh wel met een dilemma', Car', antwoordde ik. 'Wat dan?' 'Nou, we zijn samen op vakantie en ik vermoed dat Giovanni mij wel wat vaker wil zien. Eerlijk gezegd, ik hem ook wel. Dat moet niet tussen ons beiden in gaan staan. Ik wil hem best ook nog wel eens ontmoeten, maar ik vind het rot als jij dan in je uppie zit. 'Matti, ben je gek', zei Carla. 'Ik snap je heel goed. Dan ga je toch een keer met 'm stappen. Voor mijn part blijf je een keer bij 'm slapen. Dan blijf ik wel in de tent. Ik hou ook wel van een avondje lezen'. 'Nee, dat doen we niet, Car. Ik weet trouwens nog helemaal niet of ik wel bij 'm wil blijven slapen, nou ja, je weet wel. Ik duik niet zomaar met de eerste de beste Italiaan tussen de lakens. Ik wil hem eerst nog beter leren kennen, maar met gebaren en in gebrekking Engels en een enkel woordje Italiaans, kun je je niet zo goed uitdrukken. Ik ben nog boos op mezelf dat ik me een keer zo heb laten gaan een half jaar terug in Londen, na die bedrijfspresentatie. Bovendien zouden ze het thuis ook niet op prijs stellen. Weet je mijn opvoeding...ze zouden stijl achterover slaan als ik een beetje 'aan de zwier'zou gaan. Thuis vinden ze het mooiste als ik straks normaal een tijd verkering heb, dan van huis uit ga trouwen enzovoorts... Eigenlijk vind ik datzelf ook wel het mooiste. 'Ach, Matti, vertel me niks. Ik weet het en misschien heb je ook wel gelijk. Maar je bent volwassen, je maakt je eigen keuzes. Je bent hartstikke stapel op 'm , dat zie ik toch zo. Hoewel, zo'n vakantieliefde kan ook zo weer overgaan. We zijn hier niet expliciet naar toegegaan voor avontuurtjes. We willen kunst, cultuur en de sfeer opsnuiven, weet je nog? Als we straks weer terug in Nederland zijn, dan is ie kerel je misschien ook snel weer vergeten. Wie weet hoeveel 'liefjes' hij misschien heeft. Maar ik moet toegeven, al die Italianen zijn van die charmeurs...' 'Carla, ik vind het toch een dilemma...' 'Matti, we gaan er zometeen eerst uit, ons lekker wassen, of beter nog... wat denk je van een duik in het zwembad daar beneden?
Zou het gek zijn als we zometeen een paar rondjes gingen zwemmen?. Het ziet er wel verleidelijk uit en volgens mij wordt het weer zo'n warme zwoele dag. Zometeen bij het ontbijt praten we wel verder. Wie weet, staat die Giovanni van jou wel te popelen van ongeduld om je een ochtendkus te komen geven.
[Wordt vervolgd]
deel 3 ... relaxen in de zon
(We hebben nog veel meer beleefd in onze vakantie)
© Matti, 6 december 2008
Pfff, na lang aarzelen toch maar gepubliceerd...
Het schrijven over persoonlijke dingen is moeilijker dan je denkt...
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten