294. Count down

Het aftellen is begonnen. Een blik op de kalender laat mij bijna schrikken en op mijn reis-info-community
( waarbenjijnu ) staat nu de mededeling:
Mijn reisstatus:
Ik ben terug over 14 dagen

Nog 14 dagen! Helaas, het is niet anders. Ik geniet nog steeds van de enorme gastvrijheid bij Ben en Katie en verbaas mij iedere dag weer over dit mooie land. Ben en Katie zijn vrienden van mij en ze wonen in Kaikoura. Bij hen heb ik voor een poosje gastvrij onderdak gevonden. Voor degenen die het niet weten: ik zit aan de andere kant van de aardbol, in New Zealand namelijk. Jammer voor de kritiek van enkele hyvers, die mij niet willen geloven: het is echt waar!
Ook ben ik afgelopen week een paar dagen naar de westkust (het stadje Westport) gereisd om andere vrienden op te zoeken en natuurlijk mijn oom en tante + lieftallige nicht, waar ik drie dagen geweest ben. Ze waren enorm lief voor me en ze hebben me overladen met heerlijk eten, lekkere dingen (zoals brownies en pies) bij de koffie. Ik vrees dat ik de weegschaal een paar weken niet moet aanraken als ik terug ben, wan ongetwijfeld zullen er wel kilootjes bij zijn gekomen. De andere kant is weer dat ik hier in New Zealand flink heb bewogen (o.a. snowboarden) en in Australië veel gelopen heb, dus dat slankt weer af. Via de Lewis Pass (een echte aanrader als je NZ doet) zijn we vanaf de Westkust over Reefton weer teruggereden. Dus ik ontkwam er niet aan om even bij Hanmer Springs langs te gaan, waar ik voor NZ$ 14 een paar uur heerlijk heb liggen dobberen in de hotpools. (Google maar eens: Hanmer Springs, hotpools)
In diverse baden kun je met watertemperaturen van 29 graden, 35, 36, 38 en zelfs 41 graden je helemaal laten opwarmen. Dat is dus heel wat anders dan de 'subtropische' zwembaden in Nederland, waar je maximaal misschien 22 graden bereikt... De 41 graden vond eik een beetje te veel van het goede, maar in het bad met de 36 graden Celcius heb ik het heerlijk uitgehouden. In dit natuurlijke bronwater kun je nog een beetje de zwavel ruiken, als je net met je hoofd boven water zit. Maar die weldadige warmte aan je lijf doet enorm goed. Dat was eigenlijk het signaal om hier maar te blijven, maar helaas, de plicht roept en mijn baas wil mij natuurlijk wel graag weer terugzien. Familie, diverse vrienden en vriendinnen willen uiteraard ook wel alle verhalen horen en ik moet nog kilometers tekst schrijven. (nou ja 'moeten' is niet helemaal correct gedefinieerd. Het is meer iets dat ik mijzelf opleg). Maar ik heb wel weer zin om weer 'echt' te gaan bloggen, want de vorige twee waren een 'tussendoortje' als het ware. Een aantal verhalen van de reizen en belevenissen in Australië hebben de lezers nog van mij tegoed. ;-)

Matti, July 20th, 2010
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.
Meer blogs lezen? Kijk hier voor het Overzicht van mijn blogs

293. The beach

The sea is calm tonight.
The tide is full, the moon lies fair
Upon the straits; on the French coast the light
Gleams and is gone; the cliffs of England stand;
Glimmering and vast, out in the tranquil bay.
Come to the window, sweet is the night-air!
Only, from the long line of spray
Where the sea meets the moon-blanched land,
Listen! you hear the grating roar
Of pebbles which the waves draw back, and fling,
At their return, up the high strand,
Begin, and cease, and then again begin,
With tremulous cadence slow, and bring
The eternal note of sadness in.

----------------------------------------
Source: Part of original poem.
Matthew Arnold /Dover beach
Analysis
Famous New Zealand Poems

Matti, July 17th, 2010
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.
Meer blogs lezen? Kijk hier voor het Overzicht van mijn blogs