368. De rode brigade

Vandaag maar eens een blog over een onderwerp dat voor mannen wellicht niet interessant is. Of toch juist wel? Het is een onderwerp waarover je maar weinig - inhoudelijks - in blogs tegenkomt. Vreemd eigenlijk, want alle vrouwen krijgen ermee te maken: De rode brigade. Dan doel ik niet op de Brigate Rosse, een Italiaanse extreem-linkse terroristische organisatie die in 1970 door enkele studenten werd opgericht. Dat is heel wat anders.
Nee, ik heb het over de maandelijkse cyclus, waarvoor vele synoniemen bestaan, zoals: 'Opoe is op bezoek', 'De rode vlag (hangt uit), 'De Russen zijn op bezoek', 'het is weer feestweek' tot hele subtiele 'ik ben een beetje ziekjes'. Sommigen durven er helemaal niets aan derden over te melden en houden het gewoon bij: 'ik heb wat hoofdpijn'. Ik noem het beestje gewoon bij de naam: ongesteld zijn.
Natuurlijk is er veel informatie over te vinden, met name op vrouwen- en meidenwebsites, op voorlichtingsplatforms en noem maar op. Maar echt - inhoudelijke - blogs kom je niet veel tegen.
Vanmorgen werd ik wakker en ik merkte meteen; O, ja, vandaag is het weer de dag...
Bij ons thuis zijn we open en vrij opgevoed. Alle zaken werden openlijk besproken, of het nu om een probleem ging, over 'wat zal ik eens aantrekken', de rommel op de kamer, perikelen met de boodschappen in de supermarkt of persoonlijke ongemakken.
Ook als we ongesteld waren, werden die dingen ook openlijk bij de naam genoemd. Als we rond de tafel zaten of gewoon in de woonkamer op de bank, dan kwamen alle vrouwenzaken gewoon aan de orde, zonder dat daar moeilijk over gedaan werd. Mijn zusje Hetty** kon soms vreselijk overdrijven, als de maandelijke periode er weer aan kwam. Ze riep soms van boven naar beneden: 'O jee, ik ben weer vreselijk ongesteld. Ze tetterde die 'noodkreet' gewoon vanuit de badkamer door het huis vanaf het moment dat ze die 'kreet' ergens had gehoord en zo werd het een vaste uitdrukking in ons gezin..
Ach ja, de eerste dag van de menstruatie is meestal wel een 'kleine ramp'. Gelukkig kun je dat een paar dagen ervoor al signaleren, want de hormoonhuishouding doet gewoon zijn werk.
De meeste meiden worden tussen hun 11e en 15e voor het eerst ongesteld. Hoewel het aantal dagen van een cyclus kan verschillen, hebben de meeste vrouwen een cyclus die 21 (korte cyclus) tot 35 (lange cyclus) dagen duurt. Ook hoe lang je ongesteld bent verschilt. De menstruatieperiode duurt zo'n meestal 4 tot 6 dagen. Tot aan de menopauze kun je dus ongeveer elke maand 'de rode berigade 'op bezoek krijgen. Gemiddeld wordt een vrouw in de westerse wereld 400 tot 500 keer ongesteld in haar leven.

Toen ik voor het eerst lid werd van 'de rode brigade', was ik 11 jaar, bijna 12. Een paar dagen voor 'het grote moment' had ik al buikpijn. Mijn moeder lag in die week voor een kleine operatie (behandeling van endometriose) in het ziekenhuis en thuis ving papa ons op, maar we mochten ook een paar dagen logeren bij tante Janny (de aangetrouwde tante van mijn moeders kant, die zich ook al eens over mijn schoenenwinkel had gebogen toen ik nog in Haarlem woonde (Lees daarvoor mijn blog 135 uit 2008 Gesprek met tante Janny).
Ik weet nog goed dat ik al een paar dagen last had van buikpuin. In mijn dagboekje (toen was ik al aan het schrijven) staan nog de paar zinnen in hanepoten genoteerd:
'Ik hep zo'n pijn in mij buik. Als ik maar niet doot ga. En als mama ook maar niet doot gaat.'
Twee dagen later stond er in mijn dagboekje genoteerd: 
'Er komt alemaal bloet uit het gaatje. Ik ga misgien wel doot.'
Dat was de dag dat ik tegen tante Janny zei: Er zit allemaal bloed in mijn broekje. Tante Janny nam mij kordaat mee naar de badkamer en ik weet nog dat ze iets tevoorschijn haalde dat in mijn ogen meer op een incontinetieluier leek dan op een praktisch hulpmiddel. Bovendien zei ze er meteen bij. 'Dit blijf je altijd houden, dit gaat nooit meer over. Nu ben je een grote meid.' Achteraf bezien was tante Janny niet zo psychologisch en tactisch aangelegd, want als ik daarna niet door mijn moeder wat beter op de hoogte was gebracht, zou ik waarschijnlijk mijn leven lang een trauma gehad hebben. Vanzelfsprekend kwam ik er later achter dat er ook minder volumineus maandverband bestond en dat tampons ook een ideale oplossing waren.
Toen op een gegeven moment ook de 'vaste' vriendjes in huis kwamen, moesten ze er dus maar aan wennen, dat onderwerpen als de voor- en nadelen van inlegkruisjes, doorlekken, omwisselen, tampons en alle bijverschijnselen, de pil en bijkomende problemen gewoon aan de orde kwamen tijdens conversaties.
Ook in mijn studententijd betekende het excuus van 'het maandelijkse ongemak' vaak 'een redder in de nood' en ook een mooi item om een aantal al te opdringerige herenstudenten van mijn lijf te houden (nu zeg ik het maar even heel gedistingeerd). Ik antwoorde soms domweg om aan 'studentenfeestjes' mee te doen: 'Nee, ik ben ongesteld.' Meestal gedroeg ik mij er dan (expres) zo naar en het bleek een mooi excuus om mij tegoed te doen aan een heerlijk doos bonbons.
Tja, die extra drang naar chocolade in zo'n periode is dan wel weer een heerlijk pluspunt.
Genoeg nu over dit onderwerp. Je zou er haast een stemmingswisseling door krijgen....




© Matti, 28 november 2018
** gefingeerde naam
Reacties op mijn blogs stel ik op prijs.