-sonnet -
De nacht kent haar eigen grillige nukken
een worsteling tussen onrust, dromen en rust
je beleeft de nacht somtijds dommelend of bewust
totdat men abrupt het laken komt wegrukken
De lange nacht, voor velen een tijd van liefde en lust
na de passie uitgeput, tijd aan de vergetelheid ontrukken
de slaap niet vatten, de vermoeidheid bewust onderdrukken
van importantie is kalmte tot de morgen, nochtans uitgerust
Urenlang kun je 's nachts in het akelig donker turen
luisteren naar geluiden, die ver weg klinken en verdwijnen
soms komt de maan bleek door de gordijnen gluren
de koele nacht zal altijd na iedere zomerse dag verschijnen
de winternacht tergend lang soms, woelen en draaien, vele uren
tot de eerste zonnestralen vrolijk gaan schijnen
Geschreven in het kader van de 'Dag van het gedicht'
© Matti, 27 januari 2011
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten