Het boek neemt je mee naar het fascinerende verleden van Andreas Klein. De jaren zestig komen er aan, maar Joachim en Marianne Klein en hun zeven kinderen leven nog in het keurslijf van de naoorlogse wederopbouw. Andreas is het vierde kind. Als de moeder van Andreas in 2004 sterft, gaan zijn gedachten terug naar zijn verjaardag op een zinderende zomerdag in 1960. Ze woonden op een (te) klein bovenhuis in Amsterdam-Zuid. Die dag vertrok zijn moeder plotseling, vastbesloten om nooit meer terug te keren. Gek eigenlijk, dat ze opeens man en kinderen in de steek liet. Hij ziet haar opeens in de tram, een raadselachtige dame met een koffer, scherp en levensecht. Als in een film beleeft hij, samen met zijn familie, met de buren en die hele wereld van vroeger, de vlucht van zijn moeder. Ze zien hoe zij van het ene op het andere moment wegsluipt uit haar alledaagse sleur.
Het is een knappe romanstructuur (ja, daar kun je van leren!), want er worden door Münstermann diverse verhaalijnen geconstrueerd. Toch blijf je je als lezer afvragen of er niet wat ontbreekt in dit boek. Niet dat je met een onbevredigd gevoel achterblijft, maar er zijn naar mijn idee nog wel wat vraagtekens. Neemt niet weg dat het literair uiteraard verantwoord is. Niet voor niets is voor deze roman een literatuurprijs toegekend.
Dit boek werd in 2006 bekroond met AKO Literatuurprijs.
Hans Münstermann (Arnhem, 1947) is een Nederlandse schrijver.
Over Hans Münstermann
Zijn literaire romans gaan over het wel en wee van de babyboomer Andreas Klein. Dit fictieve personage is de zoon van een Duitser en een Nederlandse die zijn getrouwd op 10 mei 1940, de dag waarop Duitsland onder andere Nederland binnenviel, waarmee voor Nederland de Tweede Wereldoorlog begon.
Hij schreef ook:
- Het gelukkige jaar 1940
- Je moet niet denken dat ik altijd bij je blijf
- Certificaat van echtheid
- De Hitlerkus.
© Matti, 10 april 2008
Kort boekverslag
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten