61. Hipo gaat met yopo en opo naar de pocu's

Wat een rare titel voor een blog, zul je vast en zeker zeggen, nummertje 61 alweer. Wie schrijft, die blijft, zeggen ze. Dit keer maar eens een werkverslagje aan het begin van de nieuwe week. Nou ja, week, de nieuwe week 18 begon natuurlijk om strikt 10 o'clock met het MT-overleg (voor degenen die niet weten wat MT is: Managementteam). Wij zeggen onder elkaar als meiden altijd: Mannetjes-tezamen. Ja, want het zijn voornamelijk heren. Behalve Esmée en ik dan. Esmée is een yopo bij ons op kantoor. Ze heeft wat met bedrijfkunde. Ook alweer zo'n akelige term, yopo. Dat betekent in goed Nederlands: Young potential. Ja, we zijn vreselijk gedreven en we willen vooruit hè. Ambitieus en uitdagend. Yopo's zijn dus jonge mensen die potentie in zich hebben. Volgens mij hebben de meeste jonge mensen wel potentie, want de mannetjes bij ons in het nette pak, zijn doorgaans wat ouder, oud-potentials zogezegd, haha. Opo's. Niet dat ze hun tijd gehad hebben, want ze zijn de senior adviseurs. Esmée is dus yopo en zij mag meehelpen met ontwikkelen van bedrijfsplannen, maar ook met het notuleren van de vergaderingen. Nu is dat bij ons niet zo'n klus en wel leuk om te doen: Je zet heel interessant een lappie op de vergadertafel, knikt af en toe belangstellend mee, je vraagt nog even: 'Heb ik goed begrepen dat..' en het is weer gepiept. Aanwezig, m.k.a., opening, welkom, notulen vorig overleg, rondvraag, datum volgend overleg en nog meer van die ínteressante dingen. De rest zijn dus 'highlights'. Noteren maar en als de heren hun naam maar ergens terugvinden bij een belangrijke opmerking, dan is het prima. Verder kopieren en plakken, bijschaven en rondmailen. In 'concept' uiteraard, want hoewel ze meestal 1-op-1 worden goedgekeurd, willen ze toch eerst een 'concept'. Ze willen 'goedkeuren' hè, wat in wezen al 'klaar' is.

Strikt om 10 uur begon het overleg niet, want na wat gewouwel over het weekend, het lekker weer van zondagmiddag, opmerkingen als: 'het' valt niet mee op maandag', analyse van het voetbal (Feyenoord heeft een beker), kwam de verjaardag van Jaap aan de orde (Leuk Jaap, die kusjes hè). Hij is afgelopen zaterdag 37 geworden. Ze gingen nog net niet met z'n allen 'lang zal ie leven' zingen voor zn 37e. Een soort 'voorzichtige opstart' op de maandagmorgen. Ja, dus er was gebak en begonnen we uitgebreid met smullen. Jaap had een prima banketbakker uitgekozen hoor. (wel ingevroren geweest, vanwege 't weekend) Ja, dat zijn weer calorietjes helaas, maar wel erg lekker en een goed begin van de werkweek.

Kwart over tien, nee 10.18 uur, kwam dus pas het eigenlijke overleg op gang. Beleidsbeslissingen. Nou ja, dat kwam erop neer dat er naar een klant in Londen wordt afgereisd, om een Powerpoint-presentatie te laten zien. Tja, echt weer mannen hè, want vrouwen zijn in dat soort dingen veel praktischer. We hadden 'm ( die PPT bedoel ik) vorige week al opgestuurd naar de vestiging in Londen van die klant met nog een rapport erbij.
Want in de UK moeten ze er ook nog een verhaal aan vastknopen. Vooruit maar, dat wordt dus een oratie van pak-m- beet minstens drie kwartier en dan voor de beleefdheid nog wat welkomstwoorden over en weer, je kent het wel. Het is een theeland, dus dat zit wel snor.
Ze kunnen naar mijn idee veel slimmer gewoon alle Powerpoints en docu's op afstand bekijken op hun PC. Dan volstaat een enkel belletje met de vraag: 'Nou boys, wat vinden we ervan?' Dat zou praktisch zijn.
Donderdag 1 mei gaat het gebeuren. Met EasyJet naar Luton Airport, vlakbij Londen. Mooie dag hebben ze er wel voor uitgekozen: dag van de arbeid/annex Hemelvaart. Dat wordt dus aan de slag mannen!. Nu stelt Frans (want hij voert het woord daar) het wel op prijs dat er wat assistentie meekomt. Je voelt 'm al: hij wil dus de bink uithangen en laten zien dat ie secretarieel ondersteund wordt. Leuk klusje dus voor Esmée. En ik moet ook mee. Nou ja, moeten. Frans zou het 'ten zeerste op prijs stellen'.
Nu had ik samen met Esmée, ook single, al een plannetje bedacht van: wordt het alleen maar die presentatie, de borrel er achteraan en natuurlijk een etentje om de klant gunstig te stemmen, of gaan we nog wat meer doen. Wij hadden gedacht: we plakken er nog twee daagjes aan vast, je moet toch heen-en-weer, en probeer je nog even wat van London mee te pakken ik ben er nog nooit geweest en al die mannetjes bij de aflossing van de wacht, vind ik wel eens leuk en de Tower Bridge, het Hyde Park, de Cathedral (hoe heet dat ding ook weer, o ja Westminster Abbey) en de Big Ben natuurlijk.
Ik wil wel met een chaufeur in zo'n taxicab.
Niet te vergeten: lekker in een pub duiken en eens lekker doorhalen, op mannenjacht. Ik weet niet of het alleen heren-aangelegenheden zijn, die pubs, want de United Kingdom is een net en correct land, zeggen ze. Hoewel, aan de vaak doorgeslagen voetbalsupporters zou je het niet zeggen, want die staan niet keurig in de rij. Verder willen Esmée en ik even lekker shoppen In Regent Street of waar zitten al die modezaken. Ja, en Harrods, dat warenhuis van die Pa van de lover van Princes Diana, die allebei in Parijs omgekomen zijn (hoe heet ie ook weer, Dodi Fayed).
Nou, je voelt het al, Esmée en ik hebben alle charmes in de strijd geworpen vanmorgen, maar we mogen dus lekker een dagje extra blijven: niet in de baas zn tijd, maar misschien 1 verlofdag inleveren. Dat hebben we wel voor twee extra dagjes Londen over. Vrijdag is een werkdag (vroeg beginnen) en zaterdag een vrije dag voor onszelf. Met een uurtje staan we daarna zaterdagavond laat weer op Schiphol. De reis en het hotel worden toch al betaald, dus wij zitten gebeiteld. Nu maar kijken of er nog charmante Engelse binkies zijn. Niet die schreeuwerige voetbalsupporters, maar echte 'heren', gentleman's, die het op prijs stellen om twee dames een drankje aan te bieden en hen geleide te doen naar de hotelkamer op donderdag- 1 en vrijdagavond 2 mei (tot aan de deur dan, wel te verstaan).
Tijdens de bespreking begonnen we dus opzichtig te jammeren: 'Tjsonge, dat is nogal intensief zeg, wat doe je ons aan. eerst 's avonds bijkomen van de reis en 's morgens, Friday, May 2th, om 8.00 uur al present. Dat wordt om half zeven douchen. Kunnen we niet een dag later terug? Frans strak-in-het-pak gaat meteen na afloop weer terug. Zijn vrouw kan hem niet te lang missen. Hij moet voor 't weekend weer aantreden thuis. Nou, als ik er een paar dagen tussenuit zou kunnen, zou 'k t wel weten: 'Schat, die zakenbespreking duurt echt 3 dagen, maak je geen zorgen...'En 'opo' acteert dus op de meeting, waar ze een blik van die mannen-in-strakke-pakkies opentrekken. Daar zullen wij dus lief glimlachen, op tijd in de zaal aanwezig zijn, de laptop opstarten en het beamertje door de UK-ers laten aansluiten, de documentatiemappen en de cadeautjes (ja heus) overhandigen. Gelukkig geen miniatuur-klompjes of molentjes. Schei uit zeg.
Mannen hebben toch altijd weer hulp nodig hè.
Wij zullen de tegenpartij 'goed inpakken', heeft Frans ons toevertrouwd. Formeel heet het: van deskundig advies voorzien.
Je begrijpt het dus: Frans speelt nagenoeg geen rol en moet zich volledig aan ons overgeven. Wij zullen vriendelijk kijken en met ons vrouwelijk decorum (lees: decoleté, mannen) de gasten die daar rond de tafel geschaard zitten, vriendelijk toenaderen met een: 'hello, happy to meet you'. Hopelijk zijn er ook handige en aardige jongens van zo'n jaar of 25-28, dat zou niet verkeerd zijn. De praktijk is meestal dat het heren van middelbare leeftijd zijn op directieniveau. Nou, wij komen eraan hoor!
t Had misschien ook wel leuk geweest als Henk [ Zie blog nummer 12 over seks op het werk ] met zn strakke kontje was meegegaan. Beetje casual, in plaats van een sropdas en gestreept grijs zou nog leuker zijn. Vooruit, de heren hebben 't anders geregeld. By te way: Frans is accountmanager.
Wat zijn pocu's nou weer, zul je je ongetwijfeld afvragen. Dat lees je niet in de Van Dale. Ook die kreet hebben we maar zelf bedacht: [i]potential customers''[/i], klanten in spé dus. Het bedrijfsleven is weer volop in beweging.
Na Koninginnenach dus de koffer pakken, lekker geurtje en mooie jurk met laag decolleté mee (en misschien wel paraplu's, regenjassen en een sjawl).
Volgende week zullen er vast wel weer blogs komen, want alleen al bij het plaatje van zo'n guard, bij het Paleis kun je een mooi blog schrijven. Wij gaan de mannetjes eens kietelen...

Vooruit, Matti goes wild! London is waiting for us!
[wordt vervolgd] Lees verder bij 66. Mind the gap

© Matti, 28 april 2008
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.