62. Het oranjegevoel

Morgen, Koninginnedag, is half Nederland weer in oranje gehuld. Een oer-nederlandse kleur. Dat roept een bepaald gevoel op, het oranjegevoel. Maar wat is dat dan? ABN Amro, KLM en Hema. Drie voorbeelden van oernederlandse bedrijven die in buitenlandse handen zijn gevallen. Niks Hollandse Eenheden Maatschappij meer. De BV Nederland staat in de uitverkoop, heet het dan zo mooi. Tijdens een symposium van het Holland Finance Center, ergens in september vorig jaar, werd gezegd dat er van uitverkoop geen sprake zal zijn. Het oranjegevoel blijft. Volgens onze minister van Financiën, Wouter Bos, investeren ‘wij' nog altijd meer in het buitenland dan vice versa. Toch is het wel het gevoel dat overheerst bij menig landgenoot. Maar dat oranjegevoel', gek fenomeen eigenlijk, zit wel diep, veel dieper dan Bos denkt. Gelukkig gaat Heineken aan dit vervelende gevoel wat doen. Heineken, hoe kan het ook anders, zou je bijna zeggen, want de befaamde bierbrouwer uit Zoeterwoude? heeft zich de afgelopen 15 jaar maar wat graag geïdentificeerd met het oranjegevoel. Dat vocht zal morgen als het mooi weer wordt, weer rijkelijk vloeien.

Een deel van Nederland zit voor de buis gekluisterd. Traditiegetrouw kijken we naar de Koningin met prinsen en prinsessen, die al handenzwaaiend en koekhappend, met de burgemeester en veiligheidsmensen in het kielzog op de beeldbuis verschijnen. Ze bezoekt met haar familie officieel Franeker en Makkum. Wij daarentegen bezoeken de plaatselijke kleedjesmarkt met prullaria of reizen af voor de 'Koninginnenach'. Ondertussen krijg ik mijn oranjegevoel terug bij de vliegtuigen van de firma Easyjet. Die zijn namelijk al oranje.
(zie: mijn blog nr. 61), Althans, één vliegtuig, die hoog boven het oranje feestvuurwerk gaat opstijgen en mij - voorzien van een beetje shopgeld 'van de baas' naar Londen gaat brengen. Dus ik ga ook in het buitenland investeren. Na veel gegiegel onder de koffie vanmorgen op de zaak, heb ik het dan ook helemaal gehad. Geen zin meer in kopieren, schrijven, plannen, vergaderen, regelen en dat soort dingen. De compensatie voor 3 uurtjes werken op vrijdag 2 mei in Londen, komt er volledig. Esmée en ik hebben samen € 250,- 'shopgeld' gekregen van de baas. 'Doe er maar wat leuks mee' is natuurlijk niet tegen dovemansoren hezegd. We hebben allebei die 125 eurootjes al 4 keer uitgegeven (in gedachten dan). Dat ben je zo kwijt hoor!. Wellicht schenken ze Heineken in de pub, maar doe mij maar een lekker wijntje.

Frans, meestal strak-in't-pak, maar nu geheel casual, liep vanmorgen al heen en weer te drentelen met zijn presentatie. 'Frans, ga toch even rustig zitten en: je trekt toch geen maatkostuum aan daar hè, zo zie je er prima uit', was ons advies. Hoewel, die stijve engelsmannen zullen een grijs streepje wel waarderen. Een laatste check of alle engelse begrippen in de Powerpoint-presentatie en zinnen 'perfect and suitable' waren. Tevens nog maar een extra exemplaar meenemen op USB-stick. Welja, die presentatie hebben ze daar al drie keer afgedraaid en hoeven we dus niks mee te nemen. Spuitbusjes en flessen mogen ook niet in de handbagage mee, dus die ene stick kan er wel bij. In Londen zullen we wel op de shops met de lotions afgaan en kijken wat voor leuke zomermodellen daar in de etalages van de kledingzaken hangen. Gucci en D&G zijn daar vast wel te vinden, dus komen we aan dat 'shopgeld' dik tekort...
Wij gaan het oranjegevoel terugzoeken in de UK, leuke zomerblousjes in zacht oranje of we nemen een cocktail van mangosap...Ideeën zat en voor vandaag heb ik het helemaal gehad. (dat rijmt). Lekker lang vrij met een noodzakelijke tussenstop.

Foto boven: Koninklijke familie 2007

© Matti, 29 april 2008
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.