Toen
keek je naar mij
maakte mij blij
steeds als ik je zag
goed was mijn dag
we kusten elkaar
we waren een paar
je raakte me aan
ik liet het gaan
toen
Opeens
toen ik weer keek
werd ik witbleek
zei je vaarwel
het ging veel te snel
ik kon het niet aan
en liet ook een traan
het werd me te veel
t was kapot, niet meer heel
opeens
Daarna
een plek leeg naast mij
ik was niet meer blij
zag ik geen doel
gaf toe aan gevoel
ik wilde niet meer leven
'k had je alles gegeven
niets wat me nog deed
die gedachte die me speet
Daarna
Gisteren
Dacht ik weer terug
een moment, even vlug
ik huilde spontaan
en liet me begaan
ik verlangde naar jou
maar ik stond in de kou
de liefde voor mij
die is nu voorbij
gisteren
Nu
mis ik je weer
en iedere keer
denk ik aan jou
ik hield van jou
maar aanvaardde je besluit
het was over en uit
jouw beeld in mijn gedachten
ik hoef niet meer te wachten
nu
Morgen
er komt vast weer hoop
voor mijn levensloop
begint weer een dag
wellicht met een lach
een ander misschien
die 'k nog niet heb gezien
wat ligt in 't verschiet
dat weet ik nog niet
morgen
Jij
toch houd ik van jou
maar jij bleef niet trouw
ik gaf je mijn hart
toch werd het snel smart
wat we deelden steeds weer
vergeet ik niet meer
want diep in mijn brein
zal ik altijd bij jou zijn
jij
Ik hield hou echt van jou.
Lees ook het verhaal erachter: 90.Voor altijd
© Matti, 31 mei 2008
Gedicht
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten