London, Knightsbridge, Saturday May 3rd
Het is zaterdagmorgen. 'Hey, gaan we vandaag nog wat doen?', hoor ik ergens heel ver weg. Met een licht hoofd en kloppende hoofdpijn van een lichte kater doe ik voorzichtig mijn ogen open. Esmée zit op haar knieën, nog niet aangekleed, naast me. Opeens weet ik het weer... Nog voordat ik alle beelden en belevenissen weer aan me voorbij zie komen, merkt Esmée het al op: 'We hebben het wel weer mooi verbruid. Nachtbrakers zijn we. Even Londen aandoen.'
'Goeiemorgen Es', antwoord ik en kijk haar met half toegeknepen ogen aan.. Ben jij al helder? Ja, we hebben ons beestachtig gedragen', vul ik aan. 'Feestachtig, mag dat ook?, zegt mijn kamergenootje, terwijl ik haar uit bed zie stappen, op zoek naar haar beha. 'Feestbeesten zijn we. Zo lang zijn we hier niet in Londen hoor', vulde ze aan. 'Leuk appartement had die Edward, maar veel tijd om alles nauwkeurig te bekijken, had ik niet, giechelde ze. 'Ik ben mee naar zijn slaapkamer geweest en ja, het is een lekkere vent, waauw. Die Edward was fantastisch, wat een vent zeg.
'Ja, drinken op kosten van het bedrijf en nog vrijen op de koop toe', lach ik schamper.
'Hij heeft me hier weer keurig bij het hotel teruggebracht vannacht. Jij hebt het zeker ook wel uitgehouden met die Brian? Of is ie niet lang gebleven?' Ze hoefde niet veel te vertellen. Zoiets weet je meteen. Ze had 'het' met hem gedaan, net als ik met Brian. Ik voel met mijn hand naar beneden en kijk naar links. Mijn beha ligt half over een stoelzitting aan het andere eind van de kamer en ik ontdek aan het voeteneinde mijn slipje. Tjee, wat een een nacht. Bijna niet te geloven. 'Ik ga wel eerst onder de douche', roept Esmée, met tien minuutjes kan jij'. Het valt me nog mee dat ik Esmée hier naast me zie, bedenk ik me. Voor hetzelfde geld was ze daar bij die Edward gebleven. Ze had haar mobiel meegenomen, voor het geval we elkaar uit het oog zouden verliezen. Fijn dat ze toch weer naar het hotel was gekomen vannacht. Gelukkig maar dat zo'n hotel dag en nacht geopend is.
Het had ook verkeerd kunnen aflopen. Hoe vaak had je in de krant bij ons niet gelezen over vermissingen en kidnappingen? Om van erger nog maar niet te spreken. Ik schud het denkbeeld resoluut van me af. In Nederland kan je ook zomaar wat overkomen... Om over vieren, dacht ik, kwam ze binnen, kleedde zich meteen uit en kroop naast me in de tweepersoons. Ik lag toen al half te dommelen, maar dat had ik nog net meegekregen. Ze had haar hand over mijn wang gestreken en gezegd: 'Hey meid ik ben dr weer. O, wat was dat lekker, ik heb m leren kennen hoor, wat een vent. Wel twee uur lang...waauw wat gaaf. Je vind 't niet erg hè?' Wat ze verder zei, weet ik niet meer. Ik had niets teruggezegd, behalve een kort: 'Hallo meid, 't is goed.'
Terwijl Esmée in de badkamer verdwijnt en ik het douchewater hoor kletteren, ga ik overeind zitten, trek mijn knieën op, vouw mijn handen om mijn krieën, laat mijn hoofd erop zakken en blijf even met mijn ogen dicht bedachtzaam zitten. Ja, het was heftig en na een paar cocktails gisteravond hadden we behoorlijk doorgehaald. Onstuimig zelfs. Het was heerlijk. Nu echter, begint mijn hoofd te protesteren. Terwijl ik wakker probeer te worden, kijk ik op de klok: tien voor acht. Het was een korte nachtrust, dat wel. Of eigenlijk: bijna geen nachtrust. Terwijl ik zo zit te mijmeren en het water in de badkamer hoor stromen, laat ik alle gebeurtenissen nog even naar boven komen. Het is helemaal uit de hand gelopen. Met mijn hand voel ik tussen mijn benen en trek een aantal conclusies. Wat hebben we gedaan en hoe kon het opeens zover komen?, Waarom?, vraag ik me opeens af.
Diverse gebeurtenissen dringen nu wat beter tot me door en ik merk dat ik opeens zachtjes zit te huilen. Zo ben ik niet opgevoed. Na de korte affaire met Gerard, drie jaar geleden, had ik dit nooit kunnen denken, dat ik me zo heb kunnen laten gaan. Drie-en-twintig en dan dit... Het kwam vast door de drank, maar die Amaretto's, nee, dat niet alleen. Brian trok me beslist aan. Bij het dansen in Belushi's had ik mijn hand in zijn strakke bruine hals gelegd. Zijn leuke zwarte koppie en het grappige Engels. Ja, ik had mijn handen uiteindelijk om zijn nek gelegd en we hadden hartstochtelijk gezoend. En misschien waren het
de
hormonen wel. Toch was er een soort click. Ik vond hem aantrekkelijk
zelfs, ja sexy. Of hij moet helemaal op mijn gevoel hebben ingespeeld.
Ik weet het niet meer. Verder ben ik een type die iemand eerst goed wil
leren kennen, voordat je verder gaat. Een vreselijk zwak moment.
Onnadenkend. Wat zouden ze thuis wel niet denken? Maar goed dat mijn
buurvrouw, de oude mevrouw Telders, dit niet weet. Ik zou onmiddellijk
een etiket met 'slet' hebben opgeplakt gekregen. Ze was al vreselijk
bezorgd in mijn studententijd. Toch heb ik me destijds redelijk netjes
gedragen. Nee, een schoonheidsprijs had deze ontmoeting helemaal niet.
Ik ken hem nauwelijks. Gisteren twee uurtjes en vandaag een paar. Ik
weet niks van zijn achtergrond of jeugd. Bovendien, wat moeten mijn
vrienden en vriendinnen wel niet denken? Misschien laat een aantal mij
wel per direct vallen. Ook is het maar gelukkig dat ze op de zaak ook
niet alle 'ins en outs' weten van ons 'uitstapje naar Londen'. Ook ben
ik nog geen enkele collega op hyves tegengekomen. Stel je voor. We
hoeven bij de evaluatie niet alles te melden uiteraard. Dat ben ik ook
niet van plan. 'De meeting was prima en Londen leuk om te bezichtigen.' Daar houd ik het dan bij.
Het
is vrijdagmiddag. Nadat we bij de Tower de Britse kroonjuwelen hadden
bekeken, gingen we naar het beroemde warenhuis Harrods. Londeon is nog
helemaal in de ban van de lokale verkiezingen. Die waren donderdag of
gisteren ofzo geweest. Overal schreeuwen de krantenkoppen over ene
Brown, die met 53 procent heeft gewonnen:
'LONDON - British Prime Minister Gordon Brown's ruling Labour Party is 11 points behind opposition Conservatives and the majority of his own supporters want him to stand down, an opinion poll in The Times showed on Wednesday'.
We namen we de Undergroud naar metrostation Knightsbridge. Dat ligt pal tegen Harrods aan de Brompton Road. Natuurlijk hadden we het in omgekeerde volgorde moeten doen, bedachten we later, want we gingen nagennoeg weer terug richting hotel.
Harrods is het indrukwekkende warenhuis van Londen. Het mooie gebouw beslaat zowat een heel woonblok en het staat vol met exclusieve producten. Harrods verkoopt haar luxueuze waren niet zomaar. Het wordt prachtig uitgestald in een omgeving vol pracht en praal.
Je kunt er kiezen uit een enorm aanbod van artikelen en je wordt keurig geholpen door verkopers met een prachtig Brits accent.
In Harrods vindt je het beste van het beste tegen een iets hogere prijs,
maar kopen is hier op zich al een belevenis. Wij gingen natuurlijk uitgebreid bij de mode kijken, maar je moet niet schrikken van prijskaartjes waarop keurig £ 269,- staat. Gelukkig hadden ze ook wat goedkopere blousjes, jurken en shirts, maar over het algemeen ligt het wat prijziger dabn C&A, de H&M of Quins. Het heeft een tijdje geduurd, maar we vonden genoeg leuke dingen van onze gading. In Harrods heb je ook een Japans Sushi-restaurant (en nog wel een wat duurder restaurant op de bovenste etage), maar we hadden al genoeg geld uitgegeven,
dus
een beetje dimmen kon geen kwaad. Als je wilt, kun je in Harrods je
hele jaarsalaris wel kwijt. Een 'must' is beslist de kruiden- en
specerijenafdeling op de begane grond. Heel nostalgisch en net als de
etalages, alles prachtig uitgestald en gerangschikt. Tja, die Fayed, de
eigenaar dus, heeft beslist zijn naam weten hoog te houden. Het
Sushi-restaurant was best een mooie ervaring. Even puzzelen op de kaart,
maar dat viel wel mee. Gelukkig niet alleen Japanse tekst. Het eten was
heerlijk en toen we tegen zeven uur op weg gingen, moesten we
natuurlijk nog even flink wat winkels bekijken. We besloten maar wat
bezienswaardigheden te bewaren voor zaterdag. Nadat we op een
stadsplattegrond het adres van Belushi's hadden opgezocht, dus weer op
pad. Het 'mind te gap' klonk ons nu niet vreemd meer in de oren.
[wordt vervolgd]
74. Een onstuimige nacht
Terug naar: 68. Kroonjuwelen
Aanvulling:
1.O ja: we hebben uiteraard diverse spulletjes en cadeutjes gekocht bij Harrods.
2. Hopelijk is dit blog niet te 'confronterend'
3. Ik heb het toch aangedurfd om dit blog te plaatsen. Zoals ik in mijn eerste blog op 25 februari al zei: 'Hier schrijf ik van me af, ik neem geen blad voor mn mond, wat ik meemaak en hoe ik me ook voel...'
© Matti, 7 mei 2008
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten