Vanavond ben ik begonnen met mijn verhaal hardop voor te dragen, zoals de prof mij ook had geadviseerd. Mijn enige toehoorder was Pythagoras. Pyt (zo noem ik hem altijd, zeg: Piet), 'ik ga je een verhaal voorlezen, dan kan ik me gelijk bekwamen in de voordrachtkunst', zei ik. Pyt gaf geen sjoege. Natuurlijk zat hij alleen een beetje te grommen, want inhoudelijk commentaar is bij hem niet aan de orde. Dus had ik ook niets te duchten. Ondertussen had ik de rijst aan de kook gebracht en de boontjes opgezet voor het avondeten. Ik had namelijk vanmorgen al even op 'print' gedrukt, tussen het werk door, in de koffiepauze. Het papier met mijn verhaal had ik nu met een plakbandje op het keukenkastje vastgeplakt. 'Hoe lang zou het duren op een tekst van 499 woorden correct voor te lezen?', vroeg ik me af. Het zou vast zo gepiept zijn, net zoals de rijst laten doorkoken. Ik zette de gaspit van de rijst wat lager, liet mijn stem wat zakken en daar begon ik dan:
Kalsokaari tuonne, tsjau aroplanu' zegt Bumaro. Hij strijkt zwijgend over zijn lange zwarte baard en wijst in de verte. 'Kasnu brimoetsie' zegt Alastan. Hij knikt beamend en ziet evenals de beide anderen in de verte de landingslichten van het vliegtuig opdoemen.... Midden in de volgende zin houd ik op.
Ik kijk achterom naar Pyt en schiet in de lach, in mijn uppie. Hij reageert alleen met een beetje geschuifel...'Begrijp je het niet? Okay dan, ik zal het voor je vertalen. Het is een zelfbedachte variant op het Fins. 'Kijk, daar komt het vliegtuig', zegt Bumaro. Bumaro is een Aleoeter. Ook een gefingeerd figuur, net als Alastan. Zaterdagmorgen bedacht, in mijn brein, snap je, Pyt? Natuurlijk snapt ie het niet, net als misschien duizenden andere bloglezers op hyves. Ik ga te snel en mijn gedachtesprongen kunnen niet door iedereen worden gevolgd. Dat kan ook haast niet, met een beperking van 500 woorden kun je nauwelijks een fatsoenlijk verhaal neerzetten, laat staan een intro. Zo'n stukkie tekstfantasie is natuurlijk geen eerste hoofdstuk van een roman, bedacht ik. 'Weet je, Pyt, de prof. dr. heeft gelijk. Soms draaf ik binnen mijn denkkader helemaal door. Ik ga soms te snel. Voor mezelf heb ik al 5, 6 stappen gezet, terwijl anderen nog moeten nadenken over de tweede stap. Maar jij stapt ook door hè, als je de ruimte krijgt?
Ja, dat is zo, denk ik dan, de gemiddelde lezer raakt wellicht in de war door mijn gedachtesprongen. Trouwens, dat verhaal voor 'Het Fantasierijk' is inderdaad nogal chaotisch. Het is ook maar fantasie...
O ja, weet je wat ie zei? 'Uw lust om met taal te spelen wedijvert met de rijkdom van uw brein om de voorrang'.Dat klinkt diepzinnig, bijna filosofisch. Het verhaal begint ook niet zo gestructureerd, dat klopt. Op de middelbare school had ik dat ook al. Ik wilde te snel. De Ilias kun je ook niet tot een half blaadje tekst comprimeren.
Ik weet nog goed dat mijnheer Zandbergen, de leraar, mijn repetite op mijn tafeltje terugsmeet met de opmerking: 'Dat moet veel beter kunnen, een drie voor de moeite. Ga de Ilias nog maar eens lezen in het weekend'. Daar had ik natuurlijk helemaal geen oren naar. Nog een keer dat boek, die dikke saaie pil, doorworstelen? In plaats van paardesprongen in de Griekse Oorlog wilde ik lekker gaan dansen en rondspringen met mijn vriendinnen in de disco. Wat kon mij Troje schelen. Ik heb het excerpt van destijds, een exposé van een half A4-tje over de Trojaanse Oorlog nog bewaard. Omdat het mijn enigste cijfer 3 was:
-----------------------------------------------------
Van: Matti L.
4VWO
Tekstanalyse van de Ilias
De Ilias is een vroeg-Grieks epos dat waarschijnlijk geschreven is door dichter Homeros,een blinde dichter. Hoe kon die arme drommel dan schrijven, als ie blind was? Geleerden liggen met elkaar in de clinch over de poëzievorm. Die blinde Homeros heeft het waarschijnlijk eerst voorgelezen en later hebben anderen het uitgeschreven. Ilias is eigenlijk afgeleid van Ilion, een ouwe Griekse naam voor het stadje Troje. In 24 hoodstukken speelt zich een verschrikkelijk oorlogsdrama af. De Trojaanse Oorlog. In het boek staat beschreven dat er moeilijkheden waren tussen Troje + bondgenoten met de koningen de Myrmidonen, Ithaka, Pylos, Mykene, Sparta, Salamis enzo. Steeds weer vallen er dooien. Het bekendste is wel de inname met het Paard van Troje. Dat staat in de Odyssee opgeschreven. Homeros zegt er niks van. Soldaten klommen in een groot houten paard en die duwden ze naar binnen, in het stadje dan. Midden in de nacht klommen de mannetjes eruit en namen de stad in. Een hoofdpersoon van de Ilias, Odysseus, ook wel: Ulysses, komt ook weer terug in de Odyssee. Daar is eigenlijk alles mee gezegd.
Mijn bevindingen:
Ik vind er niks aan, al dat oorlogsgedoe. Het is een saai en langdradig boek. Als er een film van is, ga ik misschien nog wel eens kijken.
-----------------------------------------------------
Dat laatste was natuurlijk niet bevorderlijk voor mijn cijfer. Een 3 voor de moeite. Hij schreef erbij: 'Een Spartaans gehaspel. Film, hoe kom je erbij? Lezen moet je! Dooien = slachtoffers.
Homeros een arme drommel? Hij zou zich in zijn graf omdraaien.' Die drs. J. Zandbergen moest eens weten hoe lang ik op die Ilias en nog meer van die boeken heb zitten zweten. Het was verplichte kost, voor de lijst. Ja, het eerste slachtoffer was ikzelf!
Dan is creatief schrijven toch veel leuker, zoals met die schrijfopdracht. Mijn epistel is een 'gefladder' zei de virtuele 'Dorlacher' en ik moet doorvliegen? (Doelgericht schrijven).
Dat heb ik wel meer gehoord. Ik draaide me weer om naar Pyt:
'Weet je Pyt, ik ga morgen maar eens een blogje schrijven over mijn functioneringsgesprek. Ik kan doorgroeien, naar Internationaal niveau, zegt mijn baas. Er zit potentie in mij, weet je dat? Er zijn ook minpunten. Ik moet niet zo kwebbelen en anderen van het werk afhouden. Nog structureler aan de slag en niet van de hak op de tak. Minder met details bezig zijn. Kwebbelen? Dat willen ze toch zelf? Ze willen mij graag horen praten, over alles wat ik beleefd heb enzo. Is er een bedrijf waar doodse stilte is? Dan zou ik zeker meteen weghollen. Trouwens, ze praten zelf ook, vooral de mannen, over wat ze in het weekend allemaal gedaan hebben. Iedereen moet zijn ei toch kwijt? Weet je Pyt, jij mag ook doorgroeien hoor. Knabbel maar lekker verder.
Pyt gaf geen enkele reactie. Pythagoras zwijgt as usual. Terwijl ik mijn rijst en de boontjes opschep, denk ik: 'Hij weet niets van de oorspronkelijke Pythagoras, met zijn wiskundige formules. Mijn Pythagoras is ook niet in Egypte geweest, zoals zijn naamgenoot. Toen hij anderhalf jaar geleden bij me binnen kwam, ging hij in een schuine lijn (de hypotenusa) linea recta naar de andere hoek van de kamer. Best een intelligent beest. Hij wilde vast de loopafstand verkennen. Toen wist ik meteen een mooie naam voor hem: Pythagoras, met het Nederlandse equivalent Pyt (Piet). Niet gek toch? Iereeen zei toen: Wat een gekke naam voor een hamster. Waarom niet gewoon Snoepie, Pluppie, Bruinoogje of whatever, maar Pythagoras? Het is toch een huisdier, geen wiskundige? Ach, zei ik: wie weet hoe ver hij het nog eens brengt... Hij krijgt van mij zometeen wat extra korrels, omdat hij zo geduldig naar mijn 'gekwebbel' heeft geluisterd... Hij heeft ook alle ruimte: eerst in zijn hok van a2, als hij braaf is en groter stukje: b2 en soms zet ik een hekje voor de keuken, dan krijgt hij c in het kwadraat.
Allebei tevreden.
O ja, dat verhaal van Fantasierijk is om te gillen, als ik mezelf zo terughoor. Ik lach naar mezelf in de keukenspiegel, hahaha...wat maakt het ook uit.
Dit is 'm dan:
Pythagoras, mijn hamstertje...
Oeps.. wat een blog weer, bedacht tijdens het eten geven van Pyt
© Matti, 2 februari 2009
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.
Ook gepubliceerd op mijn Schrijfblog bij Trouw en op Blogspot
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.
Meer blogs lezen? Kijk hier voor het Overzicht van mijn blogs
Geen opmerkingen:
Een reactie posten