144. Romance in Toscane (1)... de ontmoeting

(Hoe moet je nu heel veel gebeurtenisssen kort samenvatten?
Ik ga maar gewoon schrijven..)

Poggibonsi, Toscane, Italia
zaterdagmorgen 6 september...



Het is nog heel vroeg, ik schat kwart over zes, als ik door een vaag geluid ergens buiten, opeens wakker word. Boven me, door het muskietennet, zie ik het plafond van een voor mij onbekende kamer. Ondanks de vele glazen wijn van de avond ervoor (= vier; of waren het er vijf?), ben ik best redelijk helder. Gelukkg, geen hoofdpijn, is mijn conclusie. Het was broeierig vannacht. Mijn pyamajasje had ik al 'uitgeworsteld'. Ik lig hier slechts in mijn slipje gehuld, het laken had ik - ergens in de nacht - ook al losgewoeld. voorzichtig strek ik mijn linkerhand uit. Naast me ligt Carla, nog heerlijk in dromenland. Laat haar nog maar even heerlijk uitrusten, denk ik. Even, in een flits van een moment, fantaseer ik dat het niet Carla, maar iemand anders is die naast me ligt. Ach, met Carla ga ik al jaren om, we zijn goede vriendinnen en weten alles van elkaar. Het is onze vakantie en eigenlijk had ik wakker moeten worden in een klein koepeltentje op de camping in Toscane. Gisteren was dat wel het geval, maar het is allemaal heel anders gelopen, dan we gedacht hadden. De camping die we uitgezocht hadden, was best rustig, gemoedelijk en goedkoop. Onze camping ligt in Castellina in Chianti, tussen Siena en Poggibonsi. We hadden een fijn plekje voor het tentje gevonden, heerlijk onder de bomen. Voor de staanplaats betaalden we maar € 3,50. Met ons tweetjes erbij (€ 8,- pppn) was het nog geen twintig eurootjes, dus voor een tientje per persoon kamperen, daar kun je geen buil vallen.

Rechts van me komt het daglicht naar binnen, door het raam van een openstaande deur. Ik denk aan alles wat gisteren en eergisteren gebeurd is. Het is begin september. Na een tussenstop in Zuid-Duitsland, in Beieren, waren we doorgereden naar Italië en hadden twee dagen doorgebracht bij het Lago Maggiore, in Noord Italië. De volgende ochtend, dinsdag dus, zijn we naar Toscane, naar Castellina in Chianti, doorgereden. Castellina is een klein dorpje in de buurt van Siena. De eerste vakantiedag in Toscane hadden we wat geluierd en gewandeld in de omgeving. We hadden heel wat wensen op ons lijstje voor de drie en een halve week: Florence, Siena, Rome, het strand, shoppen en noem maar op. De tweede dag zijn we naar de historische stad Siena gegaan met het beroemde Campo del Maggio. Alleen al uit kunsthistorisch- en cultuurhistorisch perspectief is het bezoek aan de oude stad meer dan waard. Het fototoestel ging uiteraard mee en op een gegeven moment zijn we maar gewoon gestopt met plaatjes schieten, want elk uitkijkje en vergezicht is zo mooi. Toscane is een gebied waar je van gaat houden. Op die woensdagmorgen hebben we de markt daar bezocht en 's middags hebben we uitgebreid geshopt. Met ladingen dozen, waaronder veel schoenen, arriveerden we weer bij de camping. De dozen stopten we in de auto, want anders was er geen ruimte meer over in ons kleine koepeltentje. Woendagmiddag hadden we in een schoenenwinkel Ricardo ontmoet, die ons had uitgenodigd om de dag daarop, donderdagavond, gezellig wat te komen drinken in een echt Italiaans barretje. Daar hadden we wel oren naar, want het was lekker weer en de hele avond bij de tent zitten is ook niet alles. Hoewel, ik had genoeg te lezen bij me.
Voor de zekerheid hadden we wat warme spulletjes meegenomen, want je weet natuurlijk nooit of het 's avonds echt fris wordt. Carla en ik hadden allebei onze mooie jurk aangetrokken, ik mn zwarte met natuurlijk de schoenen die ik in Siena had gekocht. Even uitproberen! We parkeerden de auto in een straatje vlakbij en wandelden om een uur of half negen naar het barretje, waar buiten op het terras diverse mensen zaten. Wij ploften daar ook maar neer, want het was heerlijk weer. We waren nog maar nauwelijks gearriveerd, of Ricardo kwam opeens uit de deuropening van het 'Restorante' tevoorschijn en kwam bij ons staan. 'Vi è la bella Carla è bella Matti' riep hij tegen haar en mij, vervolgens riep hij iets naar achteren, waarop nog een Italiaan tevoorschijn kwam. Hij wees op mijn schoenen en prevelde vlug een aantal zinnen in het Italiaans. Ze wenkten dat ik even moest gaan staan. Beide mannen lachen en complimenten maken natuurlijk. Ik was blij dat ik weer snel kon gaan zitten, want de andere gasten zaten ons flink te bekijken. We bestelden cappuccino (mmm, heerlijk)
Vuoi andare a ballare?. Ballare? riepen wij en eerst begrepen we niet wat ze bedoelden, maar al gauw maakten ze duidelijk dat het om dansen ging. Met Engels kunnen ze daar toch niet echt uit de voeten. Nou prima, een beetje dansen en ergens gezellig wat drinken is wel leuk, dus wij riepen: 'discotheek?' Dat begrepen ze. 'Discoteca, si' antwoordden ze en na wat heen en weer gepraat begrepen we dat er zat discotheken in Siena waren. Dat hadden we in zo'n oude stad niet gedacht. Hoewel, toch eigenlijk wel logisch met zoveel toeristen. Ze wenkten dat we maar mee moesten gaan. Een paar straten verder dus, naar La Vispa Teresa. We bestelden daar eerst maar een lekker glas wijn, een witte, want we moesten even een beetje in de sfeer komen. Er werd best wel leuke muziek gedraaid.
Ik had er al even gezeten en opeens zag ik hem staan, vanuit mijn ooghoek: een best knappe jongen man in een wit overhemd en hij keek ook mijn kant op. Ik zag dat hij wat vroeg aan de andere jongens en die knikten vervolgens weer mijn kant op en hij slenterde heel langzaam naar mij toe. Mijn hart sloeg wel drie keer over geloof ik en mijn adem stokte in mijn keel. Ik voelde mezelf helemaal trillen. Eerst keek ik om me heen of iemand het zag, maar dat was verbeelding denk ik. Hij stond naast ons tafeltje en begon eerst in het Italiaans en toen ik hem vroeg of hij ook Engels sprak, bleek dat het geval. Niet zo vloeiend, maar toch. We kregen een gesprekje over vakantie, Toscane, waar we vandaan kwamen enzo. Amsterdam kon hij nog net traceren, maar van andere steden had hij niet veel kaas gegegeten. Bij 'Utrecht' was het nog even fronsen, maar bij 'Nijmegen, Zwolle, Maastricht, laat staan Haarlem of Amersfoort haakte hij helemaal af. Hij bleek daar in een stadje in de buurt van Siena te wonen. Hij had in Torino gestudeerd, iets van economie en hij leek me niet bepaald dom. We hebben in het Engels zitten praten en (wij) in zeer gebrekkig Italiaans (tenminste geprobeerd), een beetje met gebaren, want behalve een paar woorden, ciao, grazie, pronto en arrivederci spreek ik geen Italiaans. Toen Carla weer terug was bij ons tafeltje, kwam Giovanni, want zo heette hij, met nog een jongen, Mario, bij ons en Ricardo zitten en het was best gezellig met dat groepje. Opeens liep Giovanni weg en even later kwam hij weer terug en het leek wel betoverend. Hij had een blad met glazen wijn gehaald, waxinelichtjes erbij en bood ons wat aan. Daarbij ging hij op zn linkerknie zitten. Ook lag er voor elk van ons een roos bij het wijnglas. Het was Chianti volgens hem en de lekkerste uit de streek. Waar 'ie die nou weer vandaan geritseld had, weet ik niet, maar het stond heel charmant. Zoiets heb ik hier in Nederland nog nooit meegemaakt. Waar gebeurt zoiets, dat iemand in een disco of barretje je een glas komt aanbieden, met een theelichtje erbij, voor je op de grond gaat zitten en je glimlachend aankijkt? Het kwam heus niet 'versierderig' over, want hij ging daarna meteen zitten en in het Italiaans, met een woordje Engels er tussendoor, lovend zitten uitleggen dat Toscane een prachtig land was met lekkere wijnen, enzovoorts. Van de meeeste zinnen begreep ik niet veel, maar de intentie was duidelijk. Zo af en toe keek ik met een schuin oog naar 'm. Een donker koppie, bruine ogen en een behoorlijk gebruinde borstkas, wat een bink. Toen ik vroeg: 'Where is your girlfriend?', keek hij heel geheimzinnig en ik begreep dat hij vrijgezel was. Even later gingen we aan het dansen, dronken nog een glas wijn en toen nam hij me weer mee naar de vloer. Toen de muziek wat rustiger werd, legde hij zijn armen op mijn heupen en ik stond eigenlijk heel dicht bij 'm. Ik kon zijn heerlijke geur ruiken en toen pas legde ik ook mijn armen om zijn nek. Wat er toen gebeurde, kan ik bijna niet beschrijven. Ik kreeg het helemaal warm en voelde mn maag draaien. Een soort geluksgevoel kwam bij me naar boven en hij fluisterde: 'Mááááti, e delizioso con voi, sei bella Mááááti of zoiets. Het was heerlijk. Ik durfde zelfs mn hoofd tegen zijn schouder aan te leggen en het voelde vertrouwd. Het was heerlijk om zo ontspannen te dansen en ik ging dichter tegen hem aan dansen, dan ik van plan was. Ik had de neiging hem mee te nemen sleuren, naar een plek, een plek die... Mmmm, niet te beschrijven, op die heerlijke Italiaanse muziek. Ik kende de zanger niet, maar het klonk echt romantisch. Zo zou ik altijd wel willen blijven staan. Toen ik m even later losliet, dacht ik dat het wel heel speciaal was. Ik keek nog eens naar 'm en betrapte mezelf op het feit dat ik veel langer naar m keek dan ik van plan was. Ja, ik begon 'm aardig te vinden. Hij kon in ieder geval grappig vertellen over van alles en nog wat. We bleven nog een tijdje zitten drinken en toen brachten de jongens (ahum: mannen, alle drie)ons weer terug naar het straatje waar onze auto stond. 'Dat is toch wel correct van die Italianen', zeiden we later in de auto tegen elkaar. Carla reed, want zij had het minste gedronken. Twee glazen wijn en dat leek ons nog net verantwoord. Giovanni had verteld over de prachtige omgeving en ons gevraagd of we de volgende middag ook bij hem thuis wilden komen kijken. Hij kon dan het stadje Poggibonsi laten zien en waar hij woonde. Dat leek ons best leuk, want we wilden toch wat van de omgeving verder bekijken.
De volgende dag, vrijdag, gingen we dan, met die uitnodiging op zak, op pad. Het bleek maar een klein stukje rijden. Onderweg genoten we nog van het prachtige landschap en aten een broodje met kaas, dronken wat fris. Het landsachp komt indringend op ons af. Wat een kleuren, een intens scala, wijngaarden en hgroene heuvels, gelardeerd met prachtige villa's, omgeven door slanke cypressen. Na verwoede pogingen het opgegeven adres te vinden, wees eindelijk een vrouw bij een winkel ons de juiste straat. Jammer voor de firma 'TomTom', maar hier in dit stadje liet de GPS verstek gaan. Hij (onze gastheer dus) woonde in een voor onze begrippen best leuk huis, aan de rand van het stadje. We konden er zelfs zwemmen. Er was een zwembad achter het huis en we mochten wel blijven eten en slapen. Tenminste... toen we hoorden vragen 'slapen' (sonno) gingen even onze 'interne alarmbellen' af, maar hij maakte ons duidelijk: in het huis woonde hij beneden en op de bovenverdieping had hij voor Carla en mij een aparte kamer, 'een soort hotelkamer', zei hij. Gelukkig maar, het was niet onze bedoeling met de eerste de beste Italiaan het bed te delen. Nee, geen denken aan, Je moet iemand eerst een beetje kennen. Op zo'n directe uitnodiging waren we anders nooit ingegaan.

En daar lagen we dan nu. Zijn moeder (ja, hij woont bij zn moeder thuis, maar dat is daar heel normaal) is erg aardig. Ze had gisterenavond handdoeken klaargelegd, de badkamer laten zien en wij hadden onze spulletjes (toilettassen en kleding enzo) meegenomen en uiteraard onze bikini's. Vanmorgen zouden we gaan zwemmen. Over dat zwemmen vertel ik nog wel...

Daar lag ik dan, op zaterdagmorgen, rustig wakker te worden in een andermans huis, in Toscane, in Italië. Wat een heerlijk land. We zijn hier amper een week en we henben al zoveel beleefd. Met name die charmante mannen, wow. En hier lig ik te denken en te dromen... Eigenlijk maalt er van alles rond in mn hoofdje. Ik weet; het; het is vakantie en ik moet gewoon relativeren. Dat laatse lijkt bijna ondenkbaar. Wat relativeren? Mag je gewoon genieten? Ja toch? Gisterenavond (vrijdag) waren we weer met zn allen gaan dansen> Gewoon ontzettend relaxed en gezellig. Die Italiaanse muziek. Ook moet ik opeens terugdenken (ik begin haast weer te beven) aan het moment in de discotheek, dat Giovanni (nu weten jullie gelijk hoe hij heet) met mij even apart stond. Hij legde opeens zn armen om mijn schouders en gaf me heel charmant een kus op mn voorhoofd. Zijn handen gleden verder, naar beneden, op mn billen en hij fluisterde heel zachtjes tegen me:
....

Lees hier het vervolg:
152. Romance in Toscane (2)... het dilemma
(want het is best al een heel verhaal zo)
Grazie per aver letto il mio blog!
Bedankt voor het lezen van mijn blog
(ik hoop dat ik het zo goed zeg en ik weet niet wat 'blog' in het Italiaans is

© Matti, 21 november 2008
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.