De regen kletterde voortdurend neer in de haast uitgestorven Hugo de Grootstraat. Wie niet voor zijn werk of een andere belangrijke bezigheid buiten moest vertoeven, kon zijn heil beter thuis op de knusse bank zoeken. Die gestaag vallende pijpestelen nodigden niet bepaald uit tot vermaak buiten de deur. Het was bar en boos. Dat was wel eens vaker zo half augustus. Een storende onderbreking in een stabiele zomertijd, leek het wel.
Het was in de middag van zondag 17 augustus. In Brasserie 'De Vooruitgang' zaten twee dames aan een hoek van de statige bar ongedurig te wachten. Je kon merken dat ze flink zenuwachtig waren.
Hoe lang hadden ze hier niet naar uitgekeken? Deze middag was de bekroning, de lang verwachte chapeau van een zinderend selectieproces. De wandklok in het etablissement wees twee minuten over half drie. Vanmiddag, nee, over een klein half uur al, zou de bijeenkomst met hun selecte gezelschap beginnen. De schrijvers in spé, door hen uitgenodigd om een feestelijke borrel te komen drinken op hun gezamelijk succes. Zeker, die kleine overwinning mochten ze best vieren. KOMMA, de bundeling verrassende weblogs op Beheeve, het lezersnetwerk. Een scala aan lang verholen schrijfproducten kon nu eindelijk het licht zien. Hoe lang hadden ze er niet naar uitgekeken, herhaaldelijk over gepubliceerd en zorgvuldig met de schrijvers de nodige voorbereidingen getroffen? Dit was hun middag... Nee, zo mochten ze eigenlijk niet denken. Het was 'de middag' voor de debutanten. De meewerkende auteurs moesten in het zonnetje staan. Zouden ze allemaal komen Serena?, vroeg de oudere van het tweetal. Ze keek haar compane met een wat onzekere blik aan. 'Ze zijn allemaal uitgenodigd hoor, Henriëtte. Alleen van Bas en Simone weet ik dat ze verhinderd zijn, maar de rest, dat moeten we afwachten. Eveline is net gisteren terug gekomen van vakantie en die heeft me gemaild dat ze er zeker bij zal zijn. We hebben niks afgesproken over de onkosten, hè', ging ze al ratelend verder, want Eduard wil zijn treinkaartje declareren. 'Wat kinderachtig', mompelde haar metgezelle. Krijgen ze een prominente plek in KOMMA en dan zaniken ze over elke jota en tittel.' 'Het is een uiteenlopend gezelschap nietwaar', antwoordde Serena. Zal ik er nog maar één inschenken, dames, vroeg Leo, de uitbater, tevens enige barman. Hij wees uitnodigend op de fles port die naast hem op de tapkast stond. Een oppepper kan geen kwaad hoor, voegde hij er schertsend aan toe. 'en hij is verduveld lekker, als ik dat mag zeggen. 'Vooruit dan maar', zei de jongste van de twee laten we ons nog maar wat moed indrinken en ze schoof haar glas gretig naar hem toe. Heb je het eindproduct al gezien? vroeg ze aan Henriëtte, haar partner in crime. Nee, ik ben ontzettend benieuwd. Herman Dralen van uitgeverij Fiasco neemt straks de eerste doos exemplaren mee. Als het goed is, zijn ze gisteren van de pers gerold, gebrocheerd en gelijmd. Een eerste stapel zouden ze vanmorgen op maat snijden en dan hebben we ze zometeen, vers van de pers zeg maar hè. Alle aanwezigen krijgen vanmiddag hun eigen exemplaar'. Henriëtte glimlachte breed bij deze explicatie. 'Nu maar hopen dat het een beetje in de smaak valt en dat het verkoopt', voegde Serena er somber aan toe. Bundels schijnen over het algemeen niet zo te lopen.' O, maak je geen zorgen, meid, de overige blogs van hun hand zijn gretig gelezen. Ook Charles Bravour, de directeur/eigenaar van de uitgeverij heeft er alle vertrouwen in hoor, reciteerde Henriëtte. 'In het begin zullen ze er even aan moeten trekken, maar als er eenmaal recenties komen, dan gaat het vaak als een speer.' Zeg, hebben we eigenlijk afgesproken wie er nog een verhaaltje schrijft over vanmiddag, een soort verslag, dat zou leuk zijn voor de bloglezers op Beheeve.
Ach meid, maak je toch geen zorgen, dan onderschat je onze club toch ernstig, dat gaat gewoon vanzelf. Als ze er eenmaal de schwoem in krijgen, schrijven ze allemaal wel wat. Ze kunnen het toch niet laten.
Het zijn wel uiteenlopende figuren hè, merkte Serena op. Heb jij trouwens Kaketoe al eens ontmoet, je weet wel die met dat merkwaardige profiel. Hij heeft zo'n grote snavel'. 'Ja, en een bijzonder treffende en scherpe pen, daarom ben ik zo blij met hem. Als ie in real life maar niet zo'n grote bek heeft, want daar is niemand bij gebaat. Maak er toch geen punt van, sommigen zijn één groot vraagteken, laat ik dat wel even onderstrepen.' 'Nou dan laten we hem toch meteen weten dat ie zijn mond moet houden.' 'Dames, dames toch', merkte Leo vanachter de bar op. Hij had al een tijdje van dichtbij naar de conversatie staan luisteren. 'Als ik het zo hoor, dan gaat het om een schrijversbijeenkomst, zei hij geveinsd belangstellend. 'Die lui zijn meestal zo introvert als een onuitgegroeide limoen. Daarom schrijven ze juist ze willen hun ei kwijt, als ik zo vrij mag zijn. Met een ruk draaide Henriëtte zich om naar de bar. Introvert? Nou ik schaar mijzelf ook onder de schrijvende eloquenten, beste man, en ik laat me niet zomaar in een hokje duwen. O sorry mevrouw, verontschuldige Leo zich. Zo had ik het niet bedoeld hoor. Ik wist helemaal niet dat u ook een soort schrijfster was. Meer een organisatie-type, dacht ik. Dat was u toch die ik drie weken terug aan de telefoon had om de kleine zaal te reserveren? Henriëtte leek wat aangebrand en vinnig zei ze: U moet zich nooit verkijken op de kwaliteiten van anderen. Sommige mensen hebben meer dan voldoende capaciteit om een aantal talenten in zich verborgen te houden, weet u. Triomfantelijk keek ze naar Serena met een blik van: 'zo, die hebben we weer mooi op zijn nummer gezet'. Snel pakte ze haar glas op en met een zwaai goot ze de resterende port uit het glaasje in haar keel. Laten we alvast maar naar de zaal gaan, Serena, zei ze resoluut, dan kunnen we iedereen keurig en hartelijk ontvangen. Tien over half drie, zei ze met en blik op haar horloge. Mooi op tijd. O, ja, riep ze over haar schouder. U zorgt toch wel dat stipt drie uur de koffie wordt geserveerd hè. Hij is al klaar mevrouw, zei Leo en wees naar de glimmende ronde warmhouder achter hem.
Goeiemiddag, is hier de bijeenkomst van KOMMA?, vroeg een pittige in eigentijdse spijkerstof gehulde meid, die een minuut later opeens op de drempel van het zaaltje stond. Hey Magda, wat mooi dat je er al bent. Hier heb je lang naar uitgekeken zeker? Wij ook hoor, voegde Henriëtte er lachend aan toe. Ben je blij met plek in KOMMA, tussen twee haakjes? Ik ben erg in mijn sas met jouw bijdrage. Je hebt zo'n vlotte en schertsende pen, levensverhalen uit de eerste hand. Henriëtte heeft jouw verhaal als tweede hoofdstukje geplaatst, vulde Serena aan.Ja hoor, lachte Magda verlegen. ik had nooit gedacht dat mijn schrijfwerk het nog eens zover zou brengen. Ik schrijf gewoon voor de lol hoor, ik ben geen beroeps, zei ze weifelend. Ach kom, dat is valse bescheidenheid, meid. Je blogs zijn pretentieus. Weer heel anders dan de politiek getinte epistels van Gijsbert.
Ze steken uit boven de middelmaat en diverse van je verhalen zijn door het team van Beheeve geselecteerd voor de rubriek 'OPLICHTEND'. Ruim twee miljoen potentiële lezers aan je voeten...
Ach, zei Magda, het is maar hoe je het bekijkt hè, ik vind het wel grappig als ze mijn verhalen lezen, maar ik hoef er de kost gelukkig niet mee te verdienen.
De kids heb ik vanmiddag bij de buurvrouw gedropt en daar mogen ze ook blijven eten vanavond. Ze vinden het wel leuk dat hun mamma gepubliceerd wordt, al begrijpen ze er de helft niet van. "Mama heeft een boek geschreven' heeft ie zelfs al trots aan zijn vriendjes op school gezegd. Ik moet straks weer helemaal terug naar Oss.
Ga zitten meid, dan komt er zo koffie. De anderen zullen zo ook wel komen.
Ze moet naar het Paleis in Amsterdam om op te treden, had ie geroepen. Ik moest 'm natuurlijk wat corrigeren, want kinderen zetten alle verhoudingen in een magistraal perspectief. Zo gaat dat in kinderland nietwaar, jullie zijn toch ook jong geweest?
Hallo alledrie, klonk het opeens achter hen. Ze keken direct achterom naar de man die op de drempel van het zaaltje stond. Frits, wat mooi dat je gekomen bent, zei Serena, terwijl ze opstond om de statige grijze heer een hand te geven.'Nu kan de rest jou ook eens 'in real life' ontmoeten', voegde ze er achteraan.
Kom verder. 'Het Genootschap van de Ganzeveer', hebben we het maar gekscherend genoemd. Ja, zeg dat wel, een bonte schrijversclub, dat zijn we, kakelbont' en hij glimlachte breeduit.
Terwijl hij bij Magda aan de tafel ging zitten, kwam even later nog een aantal mensen binnen. Het was een geanimeerd en gemoedelijk moment.
Beste mensen, nam Henriëtte opeens het woord. Het is bijna drie uur. We wachten alleen nog op Kaketoe, de Alter ego met de grote snavel, en dan zijn we compleet. 'Het Genootschap van de ganzeveer', heb ik ons clubje maar gedoopt. Dat past wel in de entourage. Ik ben erg blij dat jullie allemaal gekomen zijn voor de eerste uitgave van KOMMA. Het is voor jullie allemaal nog een vraagteken hoe het eruit zal zien, maar we schrijven vandaag geschiedenis, beste bloggers. Zometeen verwachten we Herman Dralen van Uitgeverij Fiasco met de eerste gedrukte exemplaren. Hij had er eigenlijk al moeten zijn. Ik zou het leuk vinden om jullie die persoonlijk te overhandigen en als jullie allemaal bij elkaar signeren, dan heb je een collectors item in bezit. Natuurlijk hebben we er hoge verwachtingen van, maar ons oog is zometeen natuurlijk gericht op de eerste doos KOMMA-bundels. Er komt ook een fotograaf voor een plaatje van ons allemaal bij elkaar. Dat is leuk voor Beheeve.
Toen de meeste mensen aan de tafeltjes onder het genot van de koffie met elkaar zaten te keuvelen, kwam een kleine, gedrongen dertiger de zaal binnen en liep meteen op Henriëtte af. Dat moet die Herman zijn, hoorde je iedereen denken. Hij boog zich voorover en fluisterde haar iets toe. Het gezicht van Henriëtte betrok en meteen stond ze op. Luister allemaal, zei ze met enige stemverheffing. Iedereen kon het trillen in haar stem horen. Haar angstige ogen verraadden meer dan ze zelf dacht. De anders zo krachtige vrouw leek even te wankelen. Ze keek Serena veelbetekenend aan. Die laatste trok wit weg. 'Ik heb helaaas een minder prettig bericht', sprak ze. 'Er is vertraging ontstaan bij de drukkerij. De KOMMA's zijn helaas nog niet klaar. Meneer Dralen zal jullie het één en ander toelichten'. Herman Dralen aarzelde geen moment. Hij stond op en spreidde zijn armen met een verontschuldigend gebaar.
'Ja, dames en heren, het spijt me heel erg. Het is één groot vraagteken. Gisteren is door een stroomstoring alles vastgelopen in de drukpers. Daarom hebben we deze gebeurtenis maar gekwalificeerd als een teken aan de wand in onze bedrijfsgeschiedenis.
Het is een grote ramp, een debâcle, haakte Henriëtte meteen in.
Dat verwoord ik toch goed zo hè, mijnheer Dralen?' wierp ze verwijtend in de richting van het gedrongen mannetje, die een schamper knikje liet zien op haar retorische vraag. 'Verder hebben we wat tegenvallers met de onkosten. Onze boekhouder wil er niet meer voor tekenen.
Zou het teveel gevraagd zijn als u allen een luttel bedrag, ik denk aan zo € 150,- per auteur, zou kunnen bijdragen? Dan zijn we samen in staat om op korte termijn nog één en ander te realiseren. Tevens wil ik jullie vragen om straks jullie extra consumpties bij de bar af te rekenen. De kop koffie is dan voor onze rekening, punt uit.Henriëtte stond geïrriteerd op en wierp Herman een venijnige blik toe. Ze draaide zich snel om naar Serena en siste haar snijdend toe:
'Een letterbak is het. Ze keek furieus uit haar ogen. Tot het bijeen vergaarde gezelschap sprak ze opnieuw luid en duidelijk:
'Dit is een enorme tegenvaller, beste leden van 'De Ganzeveer'. Het ziet ernaar uit dat we voor vandaag maar een streep moeten zetten, als ik dat even mag aanhalen. Het feit dat Herman Dralen hier al zonder doos naar binnen kwam, vond ik al een veeg teken. Tussen haakjes: het ziet er naar uit dat we onze bijenkomst over drie weken opnieuw moeten plannen.
Het spijt me ten zeerste, maar voor vanmiddag moeten we er voor KOMMA een PUNT achter zetten ...
© Matti, 15 augustus 2008
geschreven met een
** 15-08-2008 UITGELICHT **
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten