Traag klotsend, borrelend
sprankelend bruisend
de heldere druppels in de rivier
samengesmolten tot een
voortruisende stroom.
Doorzichtig, maar toch ongrijpbaar
als een labyrinth van onnavolgbare kracht
de weg zoekend naar de toekomst
waar zij nieuwe wegen vinden kan
en zal samenstromen met dat wat er al is:
het water van de gestadige bergstroom,
het water, dat koel, verkwikkend en heilzaam is
Daar wil ik zijn, misschien veel vaker zijn
mijn handen laten zakken in het kille vocht
mijn voet voorzichtig uitstrekken naar het oppervlak
waar opeens kringen en rimpels verschijnen
Bewegingloze eenheid
verstoord voor een moment
dan weer vluchtig zijn weg zoekend
langs rotsen en over afgesleten keien
meegevoerd door de kracht van het
de smeltende sneeuw in de lente
Je zet alles en ieder een moment stil,
terwijl er toch voortdurend beweging is
verstarrende bewegingloosheid
toch onnavolgbare voortgang,
verder de tijd tegemoet
waar in de verte nieuwe wegen zullen ontstaan
mensen zich verheugen over jouw schoonheid
je bent niet te vangen, niet te vatten
toch ben je nadrukkelijk aanwezig en
laat een glimlach en verwondering achter op
de gezichten van hen die jou bekijken
Ga voort, nog jaren
misschien nog eeuwen
voor al die duizenden
die zich aan jou vergapen
het weerkaatsen van de zonnestralen
op jouw glanzend weerspiegelend oppervlak
laat sterren verschijnen
in harten van een ieder
die je merkbaar koesteren en van jou genieten.
jouw prachtige bruisende tonen en beweging
die schijnbaar nooit ophouden te bestaan...
© Matti, 16 juni 2008
Gewoon observeren - of nauwgezet kijken - zo je wilt.
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten