Whan euery bryd comyth there to chese his make
Geoffrey Chaucer, 1382
Laat ik er maar eerlijk voor uit komen: Zo af en toe krijg ik shopbehoefte en dan schreeuwt het bankpasje in mijn portemonnee om door de sleuf gehaald te worden. In de modewinkels werd mijn aandacht helemaal in beslag genomen door de nieuwe kledingtrends 2010. Het paars en grijs laten we maar achter ons, dacht ik zo. Ik heb zin in het voorjaar. Heldere frisse kleuren hebben we nodig, turquoise, zeegroen, helder blauw, okergeel en dergelijke. Het zonnetje komt eraan en dan moeten we er weer klaar voor zijn. Ik had net een leuk topje uitgezocht bij Hennes & Mauritz, de Zweedse modeketen. Ik stond te treuzelen bij het rek met modieuze rokken, de voorjaarsaanbiedingen. Een soort zesde zintuig waarschuwde me dat ik om mij heen moest kijken. Wat was het geval? Opeens bleef ik aan de grond genageld staan. Daar kwam een verkoper naar mij toe. Ja, je leest het goed: verkoper, een hij. Meestal word je in dat soort zaken bediend door dames op leeftijd die je een tuttig bloesje met bloemmotief of een saaie grijze plooirok proberen aan te smeren, maar hier stond een jonge aantrekkelijke bloedmooie vent. Ik had hem hier nog niet eerder gezien. 'Have you being served?' Of ik al geholpen werd? Nee nog niet, maar hij mocht mij best helpen hoor. 'Do you speak English?', vroeg hij. Ja natuurlijk wel. Hij kwam hier niet vandaan. Vast een Amerikaan. Wat vooruitstrevend en initiatiefvol dat ze hem hier aan werk geholpen hadden, want in de USA bestaat momenteel een overschot aan werkzoekenden. Is het niet daar, dan maar een poging in het kleinburgelijke Nederland. Die Amerikanen ook weer blij. Deze jongen zou ook vast wel blij zijn met een baantje.
'Wat vind je hiervan? vroeg ik hem. Zo'n kleurig topje met blauw en zeegroen met bijpassende jerseyblouse. Zou mij dat staan? 'O ja hoor, vast wel' zei
hij en hij keek mij met zijn mooie donkerbruine ogen doordringend aan.
Zou hij mijn blauwe kijkers ook gezien hebben? Meestal onthouden mannen
dat soort dingen niet, maar hij leek mij wel intelligent. Hij mocht er
best zijn, een echte sexy uitstraling. Ik keek eens om mij heen, maar
geen van de andere meiden naast mij in de winkel scheen belangstellend
naar hem te kijken. Ik was vast de enige. Hoe heet je?, vroeg ik hem. 'Matthew', zei hij. 'O, leuke naam. Da's ook toevallig. De eerste letters van je naam zijn dezelfde als de mijne: Matti heet ik. 'Please to meet you Matti',
zei hij met een sensuele glimlach om zijn mond. 'M&M', dacht ik,
dat is een goede combinatie. M&M's zijn nog lekker ook. Hij was ook
vast lekker. Deze 'vogel' zou zeker in mijn nestje passen. 'Je mag dat topje en die rok meteen even aanpassen hoor, zei hij, terwijl hij naar mijn uitgezochte spullen keek. 'Ach ik loop wel even mee naar de pashokjes'.
Hij ging voor mij uit en niet hij alleen, want op datzelfde moment
kreeg ik een boost en een heel leger hormonen begon zich een weg te
banen van ergens onderuit mijn buik naar boven. Een horde vlinders
vergezelde het hele leger en ik kreeg het er warm van. Het leger trok
verder op. Wat nu, zei Pichegru. De winkelketen had wellicht een verkeerde naam gekozen. Dat H&M moest misschien veranderd worden in H&I,
hij en ik. Ze moesten meer van dergelijke verkopers aannemen, dat zou
vast klanten trekken, weg met de malaise van de economische recessie.
Bij het pashokje deed hij het gordijntje voor me opzij en ik begon
helemaal te beven. Zou hij even wachten? Ja hoor, ik was net in het
pashokje toen het gordijntje behoedzaam opzij geschoven werd. Matthew.
Hij keek me aan en zei: 'Hey Matti, dat blauw-groene topje staat je
heel goed, maar probeer deze ook even, met okergeel. Wacht, ik help je
wel even met omwisselen. Behendig trok hij mijn topje uit en ik kon
zijn ademhaling bijna horen. Ik voelde zijn warme adem. Hij draaide mij
zachtjes om en zei. 'Hey, Matti you're a lovely girl'. Zijn
lippen waren dicht bij de mijne en zijn handen gleden over mijn
schouders naar beneden... Ja, dit was best een leuke verkoper. Die wilde
ik nog wel eens ontmoeten. Hij maakte aanstalten om mij nog wat
steviger te omhelzen. Nee, ik zou zeker niet tegenstribbelen. Ik liet er
geen gras over groeien en zei hem direct: 'Niet hier, Matthew. Ik
wil je wel beter leren kennen hoor, maar laten we ergens afspreken. Je
ziet er prima uit. Alleen dat saaie grijze overhemd zou ik uitdoen. Een
leuk donkerbruin shirt en dan een beetje half open, dat staat prima. Heb
je trouwens van de week nog wat te doen? Het is bijna Valentijnsdag en
ik zit maar in mijn uppie thuis. Je mag best een ontbijtje komen eten
hoor, als je dat leuk lijkt. 'Ja, dat is prima, Matti, geef mij je adres maar.'
Toen ik de winkel verliet, stopte hij mij snel een klein briefje in
mijn handen. Er viel een gele bloem uit. Op het briefje stond: 'Van Valentinus'.
Natuurlijk, wat was ik blind geweest. De schellen vielen van mijn ogen.
Het kon niet waar zijn, maar deze Matthew moest mijn Valentijn zijn.
Had ik het goed gehoord? Ja, de bel.. Het was nog 's morgens vroeg, Valentijnsdag.
Ik keek uit het raam en ja hoor: daar stond hij beneden, voor de deur
van de flat. Een grote bos bloemen in zijn handen en ik vloog naar de
deur om open te doen. Dat zou nog eens een heerlijk ontbijtje worden.
Samen genieten op de vroege morgen. Ik bedacht me nog net dat mijn
nieuwe invisible beha,
die ik afgelopen week bij Hunkemöller had meegenomen, nog over de stoel
hing en ik trok mijn badjas snel aan en deed hem dicht om mij heen.
Daar was hij. Matthew was zijn toezegging nagekomen. Zie je, er zijn nog
kerels waar je op kunt rekenen. 'Kom binnen Matthew, doe alsof je
thuis bent. Ik heb heerlijke croissantjes, jus d'orange en heerlijke
bolletjes. Wil je ook een lekker eitje bij het ontbijt? Hij knikte en ik zei: 'Ik loop nog in mijn badjas hoor. Vind je dat erg? Hij schudde van nee en zei: 'Ik kom wel gezellig naast je zitten op de rand van het bed, tot de eieren klaar zijn. Hij deed zijn sterke armen om mij heen. Ik hoorde hem zeggen: I like Dutch girls, especially blonde. You're a nice girl, Matti'
Hij begon mij spontaan te zoenen. Hij vond het helemaal niet erg dat
mijn badjas half open viel. Oh, wat een kerel. Hij had ook dat vlotte
donkerbruine shirt aangetrokken en mijn handen gleden over zijn stevige
borstkas...
Mijn oog viel plotseling op de smalle gouden band rond zijn vinger. Ben je getrouwd? Hij knikte. Gek, ik herinnerde mij een artikel over vrouwen en verliefdheid. Daarin stond: 'Wie een dergelijke date aandurft heeft niet snel spijt: 70 procent is na afloop blij met de ontmoeting. Twee van de drie hielden er een relatie aan over'. Of zou zo'n onderzoek gechargeerd zijn? Zou dit wel goed komen dan? Opeens begon de eierwekker te protesteren. Die rotdingen toch, altijd op het verkeerde moment. Failure to launch...Ik holde snel naar de keuken en begon op de eierwekker te drukken, hij wilde niet uit. Nog een keer een klap erop...
Ik zat rechtop in bed. De wekker stond vast al een minuut te piepen... Alles was stil en rustig om mij heen. Het was ook nog geen Valentijnsdag. Geen Matthew, wat een droom.
Ach, ik heb het natuurlijk helemaal verkeerd aangepakt. Ik had het initiatief aan hem moeten laten en ik had alleen een visje moeten uitgooien:
Paus Gelasius I riep in 496 14 februari uit tot de dag van de Heilige Valentijn. Een meisje moet een brief schrijven aan de jongen en de jongen een roos geven aan het meisje. Zo wil het gebruik nu eenmaal.
foto: Matthew McConaughey
Wikipedia: Valentijnsdag
Artikel nu.nl: vrouwen en digitale verliefdheid, 9 september 2009.
Zie ook een soortgelijk blog: 9. Ontmoeting met Brad Pitt {KLIK}
Het andere Valentijnblog: 188. Een gebroken hart {KLIK}
© Matti, 12 februari 2010
Dit blog zou eigenlijk moeten luiden: 276. ~ zwijmel zwijmel ~
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.
Meer blogs lezen? Kijk hier voor het Overzicht van mijn blogs
Toegift:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten