[ Belevenissen in het Zwarte Woud ]
'Mmmm', dacht ik, 'Het Schwarzwald is in sommige opzichten zo gek nog niet. Als het buiten druilerig is, kun je je binnen goed vermaken'. Jurgen schoof met zijn lijf wat naar beneden en opeens merkte ik dat hij iets naar boven trok, wat hij onder het dekbed verstopt had. Ik deed het kleine nachtlampje aan, dat boven mijn hoofd aan de wand bevestigd was. Jurgen zat nu rechtop in bed met een klein notitieblockje in zijn handen. Wat ben je nu aan het doen? vroeg ik meteen. 'Ich brauche, um etwas zu schreiben, bevor ich es vergesse.Wir suchen für unsere Lebensmittelgeschäft typisch holländischen Produkten. Sobald wieder kommt die Saison. Wir möchten denn eine gute Auswahl an holländischen Touristen anbieten, wie Waffeln, Mandelkuchen und
Zeeland babbelaars'.
(Vertaling: ik moet even wat opschrijven. Wij zijn voor onze kruidenierswinkel op zoek naar typische Hollandse produkten. Binnekort begint het seizoen. Dan willen we graag een goed assortiment aanbieden aan de Nederlandse toeristen, zoals stoopwafels, amandelkoeken en Zeeuwse babbelaars).
'Toen ik vanmiddag dat molenmotiefrokje zag, dacht ik: je hebt vast ergens wat typisch Nederlands verstopt, want de meesten die hier komen, kunnen hun eigen lekkernijen niet makkelijk missen', vervolgde Jurgen. 'Daarom kwam ik op het idee dat wij hier in Alpirsbach misschien wel Groningen Kuchen en Bossche bollen kunnen gaan verkopen. En amandelkoekjes, die moeten we ook hebben. 'Jij ruikt zo lekker Esmée. Ik wist niet of dat door de Mandelblüte Shampoo (Amandelbloesem champoo) komt of dat je misschien nog ergens wat verstopt hebt.' Jurgen legde het notitieblockje weer naast zich neer en verdween met zijn hoofd weer onder het dekbed. 'Ich suche weiter'. Hij was vast in de veronderstelling dat ik een assortiment dropmelange of Haagse Hopjes verborgen hield. Hij schoof nu helemaal naar onderen en ik voelde zijn hoofd tussen mijn kuiten en even later tussen mijn knieën. Dat schiet niet op, dacht ik en zei: 'Ach jongen, Jurgen, zet die gedachten toch even uit je hoofd. Dat komt morgen wel. Het is nu niet het moment om over delicatessen te piekeren. Hier vind je geen Zeeuwse babbelaars, maar je mag natuurlijk best even sabbelen. Hij begreep de subtiele hint niet. Ik gooide het weer over een andere boeg: 'Je begrijpt toch wel wat de bedoeling is'?, vroeg ik. 'Je hebt de klok wel horen luiden, maar je weet niet waar de klepel hangt, Jurgen. Ik wel hoor. Vlug ging ik met mijn rechterhand naar beneden en vond niet alleen het klokkenspel, maar ook de grote wijzer en die stond strak omhoog. Ik pakte Jurgen bij zijn bovenarmen en zei, 'Kom hier, wat verder naar boven. Hij schoof wat verder omhoog en hij snapte eindelijk dat hij beter hier zijn zoektocht met zijn pfinkelman naar de verborgen grot kon voortzetten, dan zich druk te maken over de kruidenierswinkel.
Hij had eindelijk in de gaten dat ik niet voor niets het roze nachtjaponnetje had uitgetrokken. Niet veel later voelde ik dan ook dat hij met zijn mond mijn tepel had gevonden, en terwijl hij met zijn andere hand mijn borst beetpakte, voelde ik zijn tong over mijn navel en daarna verder over mijn venusheuvel naar beneden. 'Mmmm' kreunde ik zachtjes en ik hoorde Jurgen zeggen:
'Dat ist keine Mandel-Nuss' . 'Nee', dacht ik, 'maar ik heb er geen bezwaar tegen als hij denkt dat het een lolly is. Ik spreidde mijn benen wat verder en Jurgen kwam eindelijk een beetje op stoom en liet de drijfstang van de apparatuur volop zijn werk doen. Alle raderen van de hele collectie uurwerken zag ik in het rondvliegen. Jurgen had eindelijk -net zoals de meeste mannen - zijn oerinstinct ontdekt en zijn pfinkelman was inmiddels een grote boskabouter geworden die keihard het struikgewas binnendrong en zijn weg in de daarachtergelegen grot had gevonden. Hij hijgde als een karrepaard dat de Kilimanjaro aan het bestijgen was. Toen moest de pfinkelman van de zware arbeid opeens nodig spugen...Ik roep: 'oooh, ooooh' en ging rechtop in bed zitten. 'Ooh helemaal vergeten' .Was ist loss? vroeg Jurgen, die net ontdekte dat 'pfinkelman' flink geschrompeld was.
'Ich habe ganz vergessen, dass ich Hetty, meine Freundin anrufen solten ', antwoordde ik Jurgen. 'Mein Telefon wird wirklich geladen sein.' Ja, dacht ik bij mijzelf, mijn telefoon zal nu wel opgeladen zijn. Ze zou zich inmiddels wel bezorgd afvragen hoe het met mij ging in het Schwarzwald. Ik zou haar maar niet zeggen dat ik zelf inmiddels ook helemaal 'opgeladen' was van de inspanningen van Jurgen, die mij denkbeeldig alle toppen van het Schwarzwald had laten zien. 'Maar Esmée, het is half drie in de nacht. Doe dat dan meteen morgenochtend', zei Jurgen. Of wacht, ik schrijf het hier even op in mijn notitieblockje. Hij viste het notitieblockje onder zijn rechterbil vandaan en zag dat die inmiddels helemaal nat geworden was en plakte als een besmeurde cracker met honing. Nou, dat wordt niks meer, mompelde hij met een blik op zijn eigen goedje en hij leek opeens nieuwe energie te krijgen. 'O, meine liebe Esmée', zei hij 'Lassen Sie uns ein wenig Spaß haben' en hij draaide zich om zodat hij bovenop mij kwam te liggen. Ik merkte dat kabouter Piggelmee de strijd aangegaan was met Bruno de reus...
'Nee, Jurgen, ik weet wat beters.'Jij moet weten wat een koekoeksklokkenmaakster in spé allemaal te bieden heeft'. Ik draaide hem op zijn rug en ging bovenop hem zitten. Die 'pfinkelman' was vast nog wel te activeren...
Om kort te gaan: het werd me het nachtje wel en ik heb geen koekoeksklok meer gehoord toen ik eindelijk tegen het ochtendschemer in slaap viel.
Eigenlijk meer gebroken dan verfrist en uitgerust, kwamen we die morgen weer naar de woonkamer. Jurgen's moeder was er niet, maar eindelijk vondeen we haar in de kelderruimte. Ze had het wasgoed op een lijn gehangen en inmiddels de hele vloer gesopt.
Wij zagen haar zitten bladeren in een boekje met het opschift 'LOVE'. Ze keek op toen wij wat met onze voeten schuifelden en ze zei: 'Das
Frühstuck ist fertig. Ik ben alvast maar begonnen met een banaantje.
Ja, dit boekje heeft Hermann Waldbecker vorige week op de toonbank laten
liggen, toen hij boodschappen kwam bestellen', zei ze terwijl ze het boekje omhoog hield. Kijk, dit heeft Hermann nodig voor zijn koekoeksklokkenhandel, een soort handboek.Lieferantenbewertung, Oberflächenmontiertes Bauelementen, Verkaufsanweisungen und Einkaufstariefe. 'Dat is een hele mond vol', zei ik, 'Wat staat er allemaal in?'
'Dat gaat Hermann jou allemaal uitleggen Esmée', zei Hannelore, de moeder van Jurgen. 'Jij bent hier toch gekomen om het koekoeksklokkenreparatievak te leren? Dus, hup, aan het ontbijt en dan vliegensvlug weer naar het huisje in het bos, bij de oude reparateur. Hij zal met smart op je zitten te wachten.' 'Smart?' Oooh, dat is waar ook, mijn smartfone, die ligt nog boven en ik moet eerst Hetty mijn vriendin bellen. Ik holde terug naar de slaapkamer. Ik zocht Hetty op in het adresboek en drukte op de groene verbindingsbutton. Nog geen twee seconden later nam ze op en schreeuwde zowat: 'Esmée, meid waar zit je, we zijn allemaal ongerust hier. Waarom laat je niets van je horen? Je lijkt wel van de wereld verdwenen. Nog even en dan hadden we Interpol ingeschakeld. Je had wel geschaakt kunnen zijn door de eerste de beste houthakker daar, verdwaald tussen de Beierse dennen of ontvoerd door een op seks beluste Waldhornblazer en...' Zo ratelde ze maar door. 'Wacht even Hetty', zei ik 'Ik zal het je uitleggen. Het zit namelijk zo.' Net wilde ik haar mijn belevenissen gaan vertellen toen ik buiten opeens een doordringend geluid hoorde. Ik liep naar het raam en tot mijn verbazing zag ik ...
Esmèe.
Hoe het verder ging?
Lees verder in deel 10 (volgt binnenkort)
Terug naar deel 1: Schwarzwalder Erfarungen (1)
___________________________________
© Matti, 29 januari 2014
Fictie
Reacties op mijn blogs stel ik op prijs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten