355. Schwarzwalder Erfahrungen (5)

Vervolg van 354. Schwarzwalder Erfahrungen (4)
[ Belevenissen in het Zwarte Woud ]
'Kom maar mee naar beneden', zei Waldbecker, dan steek ik de olielamp 'boven de tafel aan'.
Hij draaide zich om en ik volgde hem de trap af naar beneden. Ik had bijna de laatste trede bereikt toen ik opeens een doordringend geluid hoorde van een autoclaxon, die wel drie of vier keer achter elkaar afging. Walkbecker keek door het raampje naar buiten en ik stapte de laatste traptrede af.

Buiten riep er een mannenstem: 'Hallo Hermann, bist du da?'. Op het zandpaadje, net voor het huisje van Hermann, stond een soort Jeep met de lichten volop aan. Ze schenen recht door de voorruit van het boshuisje naar binnen. Er stapte een jongen uit met een geruit rood overhemd en daaronder droeg hij een lange leren broek. Over het overhemd droeg hij breteils. hij liep op de voordeur af en Hermann liep door het halletje naar buiten. Ik liep nieuwsgierig door tot vlak achter het raam en ik zag dat de jongen flink stond te gebaren naar de jeep. Wat moest die hier doen?, dacht ik. Hermann kwam weer naar binnen en zei: 'Dat is Jurgen, die jongen van de kruidenier.' Ik keek nog een extra goed door het raampje naar buiten en zag dat die jongen, Jurgen heette hij dus, een grote doos met spullen uit de achterbak van de Jeep tilde.

Hij leek best wel sterk en hij zag en met zijn zwarte koppie en guitige blik wel aantrekkelijk uit."Daar zou ik best wel eens een beschuitje mee willen eten', dacht ik meteen. Wow, wat een vent. Jurgen kwam met een doos in zijn armen gedrukt richting het huisje gelopen. Hermann was al buiten en wees met een weids gebaar naar het huisje. Ik zag dat Jurgen de doos op de grond zette en tegen Hermann zei hij: 'Wat heb ik gehoord? Heb jij een jong blond meisje te logeren? Aus Holland? In het dorp gaan er geruchten dat ze er heel mooi uitziet en met een taxi hierheen is vertrokken.'Hermann keek achterom en ik dook snel naast de raamstijl aan de rechterkant weg.

'Ja, stimmt', zei Hermann, 'dat is Esmèe Grotendorst, een stagaire uit Holland die het koekoeksklokkenreparateusrvak wil leren', antwoordde hij. 'Ze blijft hier drie weken en is net vanmiddag pas aangekomen'.
Daar kwam Jurgen aangelopen en ik haaste mij naar het halletje. Ik zag hem met een doos vol kruidenierswaren met een paar passen mijn kant opkomen. Hermann, die nog buiten stond vroeg hem: 'heb je ook de koffie en wasmiddelen meegenomen, Jurgen? Jurgen liep terug naar de jeep en zei: 'Ik heb drie grote dozen vol met spullen, die je besteld hebt, ook de oude kaas, bier, potten jam, 1,5 Volt-batterijen en een stoffer en blik'. Herman tilde een andere doos uit de achterbak van de jeep. Jurgen pakte ook zijn doos weer op en zei: 'De jongens in het dorp willen ook wel eens kennismaken met jouw leerling Hermann. Je gaat je toch niet een tijd opsluiten met die meid?' Toen kwamen Hermann en Jurgen, allebei met een doos levensmiddelen, weer naar het huisje toegelopen. Ik ging in het halletje staan, zodat hij langs mij moest, als hij naar binnen kwam. Ik strekte mijn lijf en stak mijn borsten wat naar voren. Er was niet veel ruimte meer tussen het hertengewei en mij. Ik genoot er altijd van als de jongens dicht tegen mij aan kwamen staan en toen ik Jurgen zag, raakte ik er zelfs een beetje opgewonden van. Jurgen wurmde zich een weg naar binnen. Ik voelde zijn lijf langs het mijne schuren en ik kreeg zelfs het idee dat hij begon te blozen. 'Hallo' zei ik. Jurgen zette snel de doos spullen neer en zei: 'Gutentag, es ist ein Vergnügen, Sie zu treffen. Du bist Esmèe und sprechen Sie auch Deutsch? Ja, dat klopt', zei ik in mijn beste Duits, 'ik heet Esmèe en ach ja, ik kan mij wel een beetje redden met Duits.'

Opeens besefte ik mij dat ik nog met de broek van Hermann in mijn handen stond. Wat zou Jurgen wel niet denken? Ik zag dat hij ernaar keek. Ík moet nog even de laatste doos ophalen, zei Jurgen en hij schoot weer naar buiten. Ik legde de broek van Hermann op een hoek van de tafel en zei: ik kan die twee knopen er nu meteen wel even aanzetten.' Ik haalde een draad en een naald uit het de kleine kartonnen doos, zocht er twee passende knopen bij en ging op de rieten stoel bij het raam zitten. Die twee knopen aanzetten was een fluitje van een cent. Terwijl ik nog bezig was, kwam Jurgen weer binnen met de derde bevoorradingsdoos. 'Drink je een kop koffie mee, Jurgen, voordat je weer terug naar het dorp gaat?', vroeg Hermann. 'Dat sla ik niet af Hermann, dan kan ik ook nog even hier met jouw gaste praten.' Hij glimlachte naar mij en ik keek van dichtbij in zijn mooie reebruine ogen. Zo van dichtbij leek Jurgen nog aantrekkelijker. Ik zag dat hij mij van top tot teen zat te bekijken en zijn ogen bleven rusten op mijn boezem. Hij draaide snel zijn ogen weg, maar wij vrouwen voelen zoiets haarfijn aan. 'Du bist ein schönes Mädchen, Esmèe', zei hij (en weer bleef zijn blik op mijn borsten steken) Jurgen vervolgde met te vertellen dat hij bij zijn vader in de kruidenierszaak werkte en bestellingen rondbracht. Hij zat in het laatste jaar van één of andere Fachschule. Ik keek ondertussen ook naar Jurgen en ik moet eerlijk zeggen: hij had een prachtig gestroomlijnd lijf.

Terwijl hij een slok nam van de koffie die Hermann voor hem ingeschonken had, zei hij: 'Hermann, ga jij vanavond ook nog naar de Heimatabend? Iedereen wordt verwacht. Het is de openingsavond van het Octoberfest en de burgemeester zal het eerste vat bier aanboren. Er is muziek van de Dorfesterblaskapelle, er wordt gedanst en de meisjes zien er allemaal verleidelijk uit in hun Dirndltragt. O, misschien vind jij het ook wel leuk om mee te gaan, Esmèe', vervolgde hij, 'want volgens mij kunnen die koekoeksklokken nog wel even wachten.' Ik keek naar Hermann, maar hij schudde van nee. 'Ach nein', zei Hermann, 'ik was niet van plan om te gaan, maar als Esmèe wil, mag zij wel meegaan. Alleen, hoe komt ze hier weer terug? Het feest is vast laat afgelopen.' Jurgen sprong op en zei: 'O, maak je geen zorgen Hermann, ik kan haar vanavond hier weer terugbrengen met de auto' en hij wees naar de jeep buiten. Hij keek mij aan en vroeg: 'Wat vind je Esmèe, lijkt het je leuk om een echte Schwarzwalder festabend mee te maken? Ik zal je wel introduceren bij mijn vrienden en je zult het vast leuk vinden.' 'Ja, prima' zei ik en ik dacht ondertussen: Ja dat lijkt me wel om met zo'n spetter te gaan stappen, beter dan hier in een boshut bij een oude man te zitten. 'Ik moet mij even opfrissen en omkleden' zei ik, 'een paar minuten geduld'. Ik holde de trap op naar boven, stoof door de kamer van Hermann heen, naar de achterste kamer en toen bleef ik aarzelend op de drempel staan. Ik bedacht opeens dat ....

Esmèe.

Hoe het verder ging?
Lees verder in deel 6 (volgt binnenkort)

© Matti, 7 januari 2014
Fictie
Reacties op mijn blogs stel ik op prijs.