222. Silenzioso svegliarsi
De kop is ook dit keer weer Italiaans, maar dat zal misschien niet zo vaak meer gebeuren. Waar nodig vertaal ik het. Wees niet bezorgd, want ik blijf voornamelijk in het Nederlands bloggen hoor!
Italië, Toscane, dinsdag 30 juni 2009
De
één noemt het impulsief of idioot, een ander classificeert mijn
spontane actie tot één in de categorie 'verrassingen'. Later zou blijken
dat een onverwacht bezoek heel anders kan uitpakken dan je denkt. Met Ryanair
was ik er even een paar daagjes tussenuit gepiept. Terwijl 'hij' denkt
dat ik in het 'verre Paissi Bassi' zit en hard aan het werk ben, kom ik
steeds dichter in zijn buurt. Ik had namelijk het plan opgevat om mijn
vriend Gio spontaan op te zoeken, zonder dat hij het tevoren zou weten.
Ook een mooie gelegenheid om hem in zijn eigen omgeving te zien. Hoe zou
hij reageren, als ik opens voor zijn neus sta?, bedenk ik me onderweg.
Ik denk dat iedere man 
compleet uit zijn dak gaat als je hartsvriendin uit het buitenland
opeens dicht bij je is. Zelf vind ik het natuurlijk ook niets als je
een relatie hebt en elkaar maar twee of drie keer per jaar ziet. Dat is
geen relatie.
Een goede vriendin brengt me naar Flughafen Bremen, en passant dwalen we eerst nog een paar uurtjes door de mooie historische binnenstad voordat ze mij op het vliegveld afzet. De Bremer stadtmusikanten krijg je er dus gratis bij. Daarna rijdt zij in haar 'uppie' gewoon weer een stukje de autobahn af naar Nijmegen. Ik bedenk me net dat heel veel Nederlanders tegenwoordig vanaf Düsseldorf of Bremen vliegen, want Schiphol rijst de pan uit (met de tarieven dan).
Voor een paar euro kon ik via Internet een vlucht vanaf Bremen (Duitsland) boeken naar Noord Italië. Een stoel voor 5 euro. Het lijkt onvoorstelbaar, maar het is echt zo. Voor dat geld kun je nog niet eens met de bus naar Rotterdam. Vliegen voor een habbekrats. Alleen een tientje administratiekosten en voor dat geld mag je maar één stuks handbagage van max. 10 kg meenemen. Ik reis naar het warme Italië, dus behalve een toilettas, een wit, rood, lichtpaars en lichtgeel truitje, een extra jeans, een paar sweaters, kort broekje, een beha, wat slipjes, bikini en slippers heb ik niets nodig. Gewoon je ID-card, creditcard, zonnebril en fototoestelletje mee en hupsakee. Je moet natuurlijk wel eerst één uur en driekwartier Duitsland inrijden, maar dat valt ook allemaal best mee. De terugreis zou nog korter zijn (Pisa-Eindhoven).
Terwijl ik het Duitse landschap bij het opstijgen onder mij zie wegglijden, realiseer ik me dat ik 'mijn Gio' over een paar uur al in de armen kan sluiten.
Ondertussen
fantaseer ik hoe het zou zijn als ik toch naar Tuscany zou verhuizen.
Ook daar (Toscane) begin ik inmiddels verliefd op te worden. Woonruimte
is daar niet gemakkelijk, maar er is vast wel een baan op passend niveau
denkbaar en ik heb me voorgenomen mij eerst uitgebreid te laten
informeren in Milano. Ik droom over trouwen in Siena en over nog veel
meer dingen... We kennen elkaar nu meer dan negen maanden. Hij heeft een
goede baan bij de gemeente Firenze en ik zal me ook wel redden in de
Italiaanse zon.. 
mmmmmm.
Nadat ik veilig was geland en door de douane was gekomen, ging ik eerst de stad in om een gepland bezoek brengen aan de voorlichtingsafdeling van de 'Università degli Studi'. Ik had toch een paar uur over, voordat de bus vertrok. Op Internet kwam ik er op mijn eigen laptoppie in Nederland niet helemaal uit. De Universiteit van Milaan (Università degli Studi di Milano) is met meer dan 60.000 studenten een van de grootste universiteiten van Italië. Mijn aandacht gaat uit naar de Faculteit der letteren en filosofie (Lettere e Filosofia). Tja, hoe kun je dat nou bedenken? Letteren in klassieke zin is een uitgebreid vakgebied en kan worden onderverdeeld in o.a. Cultuurwetenschappen, Geschiedenis, Klassieke talen, Kunstgeschiedenis, Letterkunde (ook wel Literatuurwetenschap genoemd), Muziekwetenschap, Regiostudies, waaronder "Amerikanistiek", "Europese studies", "Indonesische talen en culturen", Taalkunde (ook wel Linguïstiek of Taalwetenschap genoemd), Theaterwetenschap en verder nog Mediastudies en Bedrijfscommunicatie. Bij ons (NL) wordt ook Communicatiewetenschap en Theologie (klassieke talen) ook nog tot de groep 'Geesteswetenschappen' gerekend, maar in Italië kent men andere nuances.
Ik beperk me tot vragen over de Linguïstiek en wat ermee samenhangt.
Met een stapel brochures van de voorlichtingsafdeling en na een heerlijke cappucinno in de stad, neem ik vanaf het station de Interliner naar het zuiden. De rit duurt wel even, maar in Firenze stond Nicoletta me al op te wachten. Geweldig leuk om haar weer terug te zien na onze ontmoeting in december. Ik liep eerst wat voor het station heen en weer, tot ik haar zag. Zeker met een donkere zonnebril op herkende ik haar nauwelijks.
Nicoletta, de zus van Giovanni, had me beloofd om me bij het station in Firenze op te halen. Eénmaal onderweg in haar kleine Fiat naar de stad, gniffelden we samen over de bijzondere verrassing die hem te wachten stond. Met mijn Italiaans gaat het gelukkig de goede kant op (Con il mio italiano si sta muovendo nella giusta direzione) en ik hoor in gedachten al dat hij tegen me zegt: 'Mááátti, mi manchi, ti amo. (Matti, ik mis je, ik hou van je)
De scooters in de stad krioelen om ons heen. Het lijkt wel of heel Italië zich op die dingen voortbeweegt.
Nadat we na een autorit over de SR2 (via Tavarnelle val di Pesa) hebben gemaakt, zie ik de bekende huizen ineens weer voor me. Dat is een mooiere en afwisselendere route dan via de drukke autostrada. We hebben 'm al vaker gereden naar Firenze. Onderweg wisselen we heel wat informatie uit. Nicoletta heeft inmiddels ook een vriend aan de haak geslagen en met haar studie gaat het prima. Voldaan, maar ook best moe, kom ik in Poggibonsi aan. De rest van de gebeurtenissen laat zich raden. Nadat Nicoletta eerst even het huis is ingegaan, roept ze mij en voorzien van mijn handbagage (ja, je mag van Ryanair maar één koffertje meenemen) stap ik opeens achter hem de kamer in en ik fluister: 'Gio, eccomi qui' (hier ben ik dan).
Hij valt zowat achterover van verbazing. Hij zakt op zijn knieën voor me en strekt zijn handen uit (die Italianen toch...) en natuurlijk hebben we heel wat bij te praten. Ook 'mama' vindt het erg leuk me weer te zien. Het lijkt als vanouds, net als met Kerst, zo vertrouwd. Di mama gaat daarna samen met Nicoletta druk in de weer met een pasta (Nicoletta had het haar al van mijn 'geheime komst' verteld) en even later zitten we lekker buiten aan een overvloedige Italiaanse maaltijd. Daar hoef ik natuurlijk niets over te vertellen.
Wat later op de avond verdwijnen Gio en ik naar boven, waar mijn 'vertrouwde' bedje al klaar staat. We nemen eerst nog wat ruim tijd voor elkaar, voordat ik ga slapen. Ik begin bijna weer te glimlachen als ik aan zijn blik denk en het fluisterende: 'Mááatti, ma bellezza, amore mio.. ho bisogno di te' (mijn schooonheid, mijn liefje, ik heb je nodig). Zijn handen die onrustig mijn lichaam beroerden, het zoenen wat zo vredig en rustig begon, maar steeds onstuimiger werd. We zoenen hartstochtelijk. Opeens ruik ik weer zijn heerlijke geur... Ik legde mijn hoofd op zijn borstkas en voel zijn buik... het dekbed hebben we niet nodig en ik schuif langzaam naar beneden... met mijn mond en tong zoende ik elk plekje... Ik voel me net zo stout als een paar maanden terug, toen Gio bij mij was in Nederland. Hij fluisterde zachtjes: 'fermare Mááátti, mi fanno impazzire' (stop Matti, je maakt me gek).
Het is heerlijk om weer bij hem te zijn. Ik laat het toe hoe me hij
liefdevol aanraakt en verder gaat. Zijn hand glijdt onder mijn
schouderblad en ik voel zijn blote borstkas tegen mijn lijf... met mijn
linkerhand trek ik aan de bovenrand van zijn boxer...
Nee, mijn spontane reisactie was zeker niet verkeerd (althans, dat dacht ik op dat moment). Twee dagen later zou alles een heel andere wending krijgen.
De volgende dag, als ik me heerlijk heb gedouched, zitten we samen beneden in de tuin. Het is zalig weer, ik zit gewoon in mijn bikini aan het ontbijt. Die dag besteden we aan wandelen, een rit naar Firenze en een bezoekje bij een vriend van hem. 's Avonds gaan we ook nog heerlijk dansen in één van de weinige dicotheken die het plaatsje rijk is. De wijn smaakt echter uitstekend en ik weet niet meer hoe laat het was toen Gio me 's nachts naar bed bracht. 's Morgens vind ik mijn beha ergens in een hoek van de kamer ...
Het is 1 juli, vlak na het avondeten, als ik boven nog even op 'mijn logeerkamer' ben. Morgen moet ik helaas weer vertrekken. Ik wil net naar beneden gaan, als ik de buitendeur open zie gaan en compleet tot mijn verrassing staat daar iemand, die ik vorig jaar ook al eens een keer ontmoet heb. Heel stil blijf ik staan kijken om de hoek van de deurpost, als ik Gio haastig vanuit de kamer het halletje in zie lopen....
Dat moment zal de loop van alle dingen compleet veranderen. Houd je maar vast en ga er de volgende keer bij het lezen goed voor zitten ...
[wordt vervolgd]
Lees hier de eerdere (persoonlijke) blogs:
222. Silenzioso svegliarsi
215. Protezione Solare
207. Bella Prospettiva
178. Ik ga mijn eigen weg
173. Bei negozi (prachtige winkels)
170. Regali de Natale (Kerstcadeaus)
166. Natale con i tuoi (kerstfeest in familiekring)
162. Out of my comfort zone
160. Romance in Toscane (deel 3)... relaxen in de zon
152. Romance in Toscane (deel 2)... het dilemma
144. Romance in Toscane (deel 1)... de ontmoeting
130. Mijn schoenenwinkel
Matti, 4 september 2009
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten