Ja, het is wel even wennen hoor. Tja, hoe moet ik je beschrijven: Je bent waardevol voor me. Je hebt pit en je buitenkant voelt lekker glad aan. Als ik bij je ben, geef je me een vertrouwd gevoel. Als ik goed luister, hoor ik je zachtjes brommen.
Als ik wegga, dan ga je met mij mee. Je bent ook niet bekrompen. Je geeft meer ruimte aan me dan ik in eerste instantie had gedacht. Dat vind ik nou zo mooi hè. Je toont karakter. Je kracht komt van binnenuit. Aan de andere kant: je bent precies te manouvreren, daar waar ik je wil hebben. Je eigenschappen zijn formidabel: je sputtert niet zo gauw tegen. Je bent stevig en als ik slechts je neus aanraak, dan kan ik je warmte die van binnenuit komt, al voelen. Gelukkig ben je niet een al te opzichtige verschijning, want ik wil niet met je te koop lopen. De familie en de vriendinnen willen ook graag met jou kennismaken. Het lijkt ze fijn ons samen te zien. Vooral als ze merken dat ik gelukkig met je ben. Ik hoop dat je heel lang bij me blijft, maar diep van binnen weet ik dat ik ook over een aantal jaren weer afscheid van je moet nemen. Daar wil ik nu nog niet aan denken. Ik wil van je genieten. Vooral vind ik het tof dat je met me meegaat naar de supermarkt. Je neemt al mijn boodschappen mee.
Ja, ik ben blij met jou en je bent niet te vergelijken met al die anderen: Daihatsu Cuore, Citroën C1, Kia Picanto, Ford Ka, Smart Fortwo of hoe ze ook heten.
Welkom, Twingo.
© Matti, 22 april 2008
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten