[ Belevenissen in het Zwarte Woud ]
- Gezien het feit dat sommigen een wat meer literair gehalte prefereren, is dit vervolgblog gelardeerd met wat eloquenter vocabulaire, ik hoop dat eenieder dit kan appreciëren -
'Hoe kunnen ze mij dat aandoen.' , jammerde Hermann. Hij tilde de inhoud omhoog en Jurgen en ik deden allebei een stap achteruit. Ik schoot opeens vreselijk in de lach, want wat er tevoorschijn kwam, tart elke beschrijving.
Het
attribuut bleek een goedkope imitatie van wat een Schwarzwalder
koekoeksklok zou moeten voorstellen. Het wanstaltig product, dat wij
gedrieën observeerden, activeerde onmiddellijk de bloedcirculatie in
Hermann's aderen. 'Dit is werkelijk monstrueus, een abject en
inferieur exportproduct. Een degradatie voor het klokkenmakersgilde.
Het is ongetwijfeld geïmporteerd uit Taiwan of Korea.' repliceerde Hermann. 'Het oogt inderdaad enigszins onesthetisch, dit lijkt in de verste verte niet op een Schwarzwalder koekoeksklok' , beaamde
ik. Mijn perceptie bleek correct, maar ik moet concluderen dat het
modernistisch ogende uurwerk op een meisjeskamer niet zou misstaan. Een
minuscule notitie was bijgevoegd: 'Dag meneer de klokkenmaker. Hij is kapot. Mijn vriendin zei dat ik bij u terecht kon. Hij doet niks meer. Het kan ook aan de batterij liggen. Wilt u hem maken en terugsturen? Het mag niet veel kosten, anders moet ik een nieuwe.'
"Welja' mompelde Hermann. 'Degene die deze onnavolgbare recommandatie heeft doorgesluisd, is heikel en discutabel. Hoe is het mogelijk. Iedereen denkt wellicht dat ik mijn kostbare tijd ga verdoen aan gepruts met massaproducten, die op ongewisse momenten cederen. Hoogstwaarschijnlijk is dit object uitgerust met alkalinebatterijen, milieuonvriendelijke wegwerpproducten of noem maar op'
Zo foeterde hij nog een tijdje door en wikkelde de purperen wanddecoratie weer in de verpakking. 'Kom, we gaan met het echte werk beginnen', vervolgde hij resoluut. 'Kom maar mee'.
Hermann beende voor ons uit hij als een przewalskipaard dat op hol leek
geslagen. We arriveerden in zijn atelier, dat in het achterste
compartiment van zijn woninkje bleek gesitueerd. Hij zette een
schakelaar om aan de muur en enige ogenblikken later waadde de keurig
opgeruimde werkplaats in een zacht warmgeel licht. 'Het aggregaat
functioneert naar behoren', concludeerde hij. In een werkschuur achter
zijn huisje had Hermann een dieselaggregaat opgesteld, dat voor de
stroomvoorziening van de werkplaats diende. 'Hij produceert alleen elektriciteit als het strikt nodig is',
bromde Hermann. De ruimte bleek verre van provisorisch geoutilleerd.
Een breed scala aan houtbewerkingsgereedschap sierde het grote wandbord
boven de werkbank. Van kleine gutsen, precisieschroevendraaiers,
steekbeiteltjes, werktuigkundige
accessoires tot houtdraaiboren tot verfijnde utensiliën, diverse loepen
en slijpinstrumentarium, kortom een sublieme equipage om zijn occupatie
voldoende emplooi te geven.Vol bewondering luisterden wij naar Hermann Waldbecker, die extensief en gedetailleerd uiteen zette, wat er allemaal voor nodig is om een echte Schwarzwalder koekoeksklok in optima forma te completeren.Hij wees exliciet en geprononceerd op de vormgeving van het cijfer IIII. 'Als er een Romeinse IV of een moderne 4 op de wijzerplaat is aangebracht, dan heb je ongetwijfeld te maken met een wanproduct of een vervalsing'. Een echte Schwarzwalder toont I,II, III en IIII', poneerde hij emfatisch.
Hij legde omstandig en met enthousiasme uit dat er significante verschillen zitten tussen het Schwarzwalduhr, de Schwarzwalder Pendule, het Bogenschild Uhr, het Holzgespindelte Uhr, Surreruhr en nog veel meer bijzondere koekoeksklokken. Na een uur expliceren en stipuleren, kwam ik tot de conclusie dat het mij een beetje teveel van het goede werd. 'Prachtig Hermann, zei ik, het is heel interessant, maar het zijn zoveel informatieve wetenswaardigheden, dat we morgen wel verder kunnen gaan, als het je niet ontrieft'. Hermann knikte en begreep het gelukkig. 'Wacht' zei hij en hij trok een opklapbed met een roestige spiraal van de wand. Ik slaap vannacht beneden hier aan de zijkant van het atelier. Jij kunt met Jurgen wel gebruik maken van de twee kamers boven. Ik heb de bedden al verschoond'. Waldbecker dacht kennelijk dat wij gescheiden de nacht zouden doorbrengen. Weer dacht ik even terug aan de middernachtelijke escapades van Jurgen waarin ik hem op delicate wijze de kneepjes van het liefdesspel had bijgebracht. De amoureuze wijze waarop hij zijn erecte lichaamsdeel in beweging had gebracht, was zinnebeeldend. Ja, de stevige 'pfinkelman' moest ik natuurlijk wel in het zicht blijven houden en stimuleren. Ongewild gingen mijn gedachten terug naar de schemerachtige slaapruimte in het ouderlijk huis. Ik werd abrupt losgerukt uit mijn droomwereld, toen Jurgen in het bijzijn van Hermann opeens uitriep: 'Kijk nu eens, dat geloof je toch nooit, Daar...'
Esmèe.
Hoe het verder ging?
Lees verder in deel 12 (volgt binnenkort)
Terug naar deel 1
___________________________________
© Matti, 7 februari 2014
Fictie
Reacties op mijn blogs stel ik op prijs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten