349. Is er nog leven na hyves?

Het was er één teveel. Laat ik het maar eerlijk bekennen. Normaal gesproken drink ik èèn rosè, een witte- of rode wijn. Soms nog een tweede. Ik weet het van mijzelf: ik houd mij doorgaans strikt aan maximaal twee glazen wijn, want anders word ik lacherig. Maar gisterenavond heb ik nog een extra glas Merlot ingeschonken. Het komt door de klap. Zo voelt het aan, als een amputatie. Degenen die denken dat ik een ernstige operatie heb ondergaan, hoeven niet bezorgd te zijn. Het komt door het verdwijnen van hyves.nl, een Nederlandse vriendenwebsite, waar je met elkaar kon 'praten', foto's kon plaatsen, reageren op anderen met zogenaamde 'krabbels' en niet het minst onbelangrijkste: je kon er bloggen. Weblogs plaatsen wel te verstaan. Met plezier heb ik veel van die weblogs (blogs) bij anderen gelezen en je begrijpt het al, vrij snel (op 23 februari 2008) meldde ik mijzelf ook aan op hyves met een  'avatar' en plaatste de volgende dag meteen mijn eerste bijdrage, met de prozaïsche titel: Mijn eerste weblog. Zoals veel vrienden wel weten, ben ik al een tijdje aan het bloggen. Naarmate er meer blogs uit mijn digitale pen vloeiden, kreeg ik ook meer vrienden, vooral toen ik blog nr. 9 schreef over mijn ontmoeting met Brad Pitt. De reacties daarop van mijn eerste hyvesvrienden heb ik gelukkig nog hier kunnen 'redden'. Al spoedig merkte ik dat ik het bloggen leuk vond en creëerde een zogenaamd 'alter ego', een pseudoniem. Mijn interesse voor cultuurhistorie, de Franse taal en het duiken in geschiedenisverhalen, bracht  mij ertoe de figuur van 'Napoleon' te kiezen. Het voordeel daarvan was dat er -ook geschiedkundig - veel over de  zichzelf tot keizer gekroonde Napoleon te melden valt en zo'n 'figure historique' leent zich bij uitstek om er van alles op los te fantaseren. Dus kroop ik in de huid van Napoleon Bonaparte en schreef er lustig op los, o.a. over mijn eega Josephine, mijn zuster Pauline en 'op stap met een hyves-vriendin'. Nieuwe vrienden kregen steevast een groet ( merci, a bientot' ) van 'L 'Empereur.


Weer even terug naar gisterenavond: Ik zat op de bank met de laptop naast mij en probeerde nogmaals of er toch niet een mogelijkheid was om wat te lezen op hyves. Helaas pindakaas, mijn bittere constatering was dat men er 's morgens toch echt de stekker had uitgetrokken. Ik wil niet in herhaling vallen, dus lees mijn verhaal van gisteren maar: 348. In memoriam: hyves.nl
Ik was helemaal van streek en nestelde mij tegen mijn 'hubby' aan. 'Wat moet ik nu?' vroeg ik aan hem en ik begon zachtjes te snikken. Hij begreep het gelukkig en legde liefdevol zijn arm om mij heen. Mijn hand verdween achter de knoopjes van zijn overhemd en ik streek over zijn warme borstkas. "Je moet helemaal niets', antwoordde hij. 'Zo gaat het nu eenmaal met websites. Welkom in de grote wereld van financiële belangen, focusverandering en snelle acquisitie. Hyves levert niet voldoende geld meer op, dus gaan ze de bakens verzetten. De 'spielerei 'met vriendengroepjes, daar willen ze vanaf. Bovendien zullen ze zich heus niets aantrekken van een paar bloggers, zoals jij' 'Een paar? zei ik 'Weet je hoeveel mensen er nu treurig zitten te kijken naar hun verdwenen schrijfsels? Weet jij wat van de impact? Hij ging onverstoord verder: 'Laten het er dan voor mijn part 2.000  bloggers zijn, dat vinden ze vast niet opwegen tegen de tienduizenden spelletjesfanaten, die ze denken binnen te halen. En als ze genoeg 'gamesvrienden' bezitten, gaan ze beginnen met geld ervoor te vragen. Want de pegels moeten binnenkomen, anders kunnen ze volgens jaar rode cijfers aanschouwen.'
Ik moest even slikken en zei met tranen in mijn ogen: Ja, ik begrijp je, het is misschien wel zo, maar ik vind het zo jammer, ik heb niet eens mailadressen van al mijn vrienden op hyves. Gelukkig heb ik wel enkele vrienden weer op Facebook ontmoet, maar toch moet ik zeggen dat hyves wel iets bijzonders had'. Weer rolden de kleine druppeltjes over mijn wangen. Ik moest even naar de slaapkamer om Michiel te verschonen. Toen ik weer terug kwam omarmde hij mij en zei: 'Ga morgen gewoon heerlijk bij Globus een kop cappuccino drinken, neem je laptop mee en schrijf het van je af.'  Dat leek mij wel een goed plan. Of het door dat extra glas wijn kwam, ik denk het wel, maar ik kroop tegen hem aan en zei: 'Schat, ik heb je nodig. Ik wil bij je zijn. Vrij met me.'
Vanuit de psychologie weet ik dat seks een goed medicijn is voor verdriet en teleurstelling. Wellicht ook een middel tegen 'rouwverwerking'. Want zo voelde het. Hyves was dood. Alsof een ledemaat van je afgesneden is, iets geamputeerd was. Het deed pijn. Maar ik wist dat er weer een nieuwe dag kwam, zonder hyves, maar wel met mogelijk nieuwe uitdagingen. De realiteit van alle dag, onze relatie en het echte leven om ons heen waren belangrijker. Ik wist het wel, maar was het even vergeten. Wouter knoopte mijn blouse los en ik voelde zijn warme handen op mijn buik. Hij kuste mij op de mond, daarna in mijn nek, vond de sluiting van mijn beha en fluisterde: 'lieverd, kom mee'. We waren snel in bed en ik voelde zijn tong op mijn borsten, hij gleed met zijn hoofd naar beneden, over mijn navel en hij vond dat heerlijke plekje. Voor mijn gevoel duurde het meer dan twee uur. Het was heerlijk en ontspannen.
Ik was uit mijn negatieve spiraal gehaald. Toen ik hem uithijgend naast mij zag liggen, sloop ik nog even zachtjes uit bed. In de kamer stond op de bank mijn laptop nog aan, met op het scherm: hyvesgames.nl. Nee, daar heb ik geen behoefte aan. Schakelaar uit, laptop dicht en een nieuw hoofdstuk. Ik gleed het bed weer in en hoorde een licht gesnurk....

Hoe het mij bij Globus (een warenhuis met restaurant in het centrum van Zürich) vergaan is, daarover in een volgend blog. Lees verder op: 350. Definitief afscheid van hyves

© Matti, 3 november 2013
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.

Geschreven bij Globus, onder het genot van een cappuccino. Morgen of overmorgen het vervoilg, moet nog wat aan bijgeschaafd worden.