303. Tussen koala's en krokodillen

 

Vervolg op de blogs:
301. Met een jeep over een zandplaat
296. Blue Mountains, hiken en dansen
291. A lazy day
290. Niet down, maar 'downunder'

'Wakker worden'. Mijn vriendin porde mij flink in de zij. Ver weg was ik, in dromenland. De trip naar Fraser Island had kennelijk meer van onze krachten gevergd dan gepland, want meteen toen we die avond bij de camping werden afgezet, sprongen we als afgematte hindes uit de transportbus en zochten meteen onze bedjes in de camperbus op. Negen-en-eenhalf uur lang hadden we geslapen, zag ik op mijn horloge. Vandaag moesten we verder met onze backpacker-travel-ontdekkingstrip-door-Aussieland. Richting Cairns, de hoofdstad van Queensland, naar het tropische noorden, zouden we gaan.
Nadat we de bedden aan kant hadden gedaan en een bezoek gebracht aan het toiletgebouw op de camping, was het tijd om te gaan vertrekken. Dat kon ook wel, want ik sprong vliegensvlug uit de veel te koude douchecabine te voorschijn. Niet overal weten ze hoe reizigers naar een lekkere warme douche verlangen, want ik kreeg de indruk dat ze vergeten waren om de warmwaterleiding aan te sluiten. Maar enfin, voor die luttele paar dollars campingfee kon je ook niet veel verwachten. In de plaatselijke supermarkt haalden we even snel wat broodjes en beleg voor onderweg. Om kwart over toen -veel te laat eigenlijk- waren we weer op weg. De warmte tegemoet.

Cairns is bekend als de opstapplaats voor trips naar het Great Barrier Reef. Vele boten vertrekken dagelijks uit de haven, voor hen die op een snorkel of duiktrip gaan. Je kunt zelfs met een luxe jacht -complet verzorgd - enkele dagen uitvaren. Helaas reikte ons buudget niet zover, dus het zou denk ik een dagtrip Er is zoveel keuze van dagtrips tot meerdaagse tochten dat er voor iedereen en elk budget wel een leuke trip te vinden is. De Boulevard heeft genoeg keuze uit restaurants en de echte souvenierswinkels. Daarnaast zijn er vele andere winkels te vinden in het winkelcentrum. Als deze gesloten zijn kunnen de liefhebbers terecht op de nachtmarkt. Omdat je in deze omgeving niet in de zee kunt zwemmen (krokodillen en kwallen) heeft de stad een zoutwaterzwembad gebouwd aan de rand van het strand. Gratis toegang en genoeg plek om er met je handdoekje neer te strijken. Omdat er zoveel dieren voorkomen rondom Cairns zijn er verschillende dierenparken in en rondom de stad te vinden. Wij waren natuurlijk zeer geïnteresseerd om wat langer bij de koalabeertjes en de kangaroes te blijven. Mocht je de krokodillen en de cassowary's niet in de natuur tegenkomen dan kun je ze altijd nog hier in één van de dierenparken of krokodillenfarms opzoeken. Helaas behooren deze diertjes, van soms wel vier meter lang en opengesperde kaken, niet tot mijn favoiriete huisdieren.

De volgende dag bezochten we Kuranda De slogan, "more than just a village in the rainforest" belooft al iets exotisch. Er zijn verschillende markten in het dorp te vinden en de grote waterval aan de rand van het dorp was ook zeker een bezoekje waard. Je kunt het dorpje bereiken door de weg vanuit Cairns de bergen in te volgen (iets van 26 of 27 km) of de oude trein te boeken. Dat laatste is op zich wel een belevenis, maar wij waren behoorlijk aan het puzzelen, hoe we dan weer onze camperbus moesten bereiken, dus voor ons werd het gewoon: toeren.
De Granite Gorge (ongeveer 2 uur rijden vanaf Cairns) is een klein natuurgebied vol met rockwallibies die tussen de enorme rotsen leven. Je kunt er -leve de uitmelkerij van de toeristen- speciaal voer kopen en deze beestjes voeren terwijl je door het gebied loopt. Je betaalt een kleine entreeprijs. Een geluk voor ons: als je op de camping logeert, is de toegang gratis. Je mag zo lang blijven als je wilt. Natuurlijk waren we niet van plan om er dagen doior te brengen.
In ieder geval kregen we een plattegrondje mee, zoodat we niet konden verdwalen. Mocht je hier ook ooit nog eens belanden: vergeet je zwemkleding niet want er is een kleine pool waar je kunt zwemmen. En nee, er zijn hier gelukkig geen krokodillen! Het is op ongeveer 2 uur rijden het binnenland in vanaf Cairns.
De volgende keer verder over Port Douglas enz...

© Matti, 29 oktober 2010
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.

302. Onverwacht bezoek

Vervolg op 300. Een rit in de nacht

Hij zit boven voor je voordeur'. Nicole zette haar fiets tegen de halmuur en keek haar Turkse buurman Memhet verbaasd aan. Hij stond haar op te wachten in het halletje van de flat en meldde dat er iemand op haar zat te wachten. 'Met een bos bloemen', voegde hij een tikkeltje fluisterend eraan toe. 'Ik vroeg of ik het bij je kon afgeven, maar hij deed het liever zelf', zei ie. Nicole wilde net haar fiets wegzetten en de boodschappen van de supermarkt mee naar boven zeulen. Haar vaste gewoonte op vrijdag: uit haar werk eerst de auto neerzetten, dan de fiets pakken (is gezonder) en naar de super van de bekende AH-keten. De buurman keek Nicole nog eens aandachtig en vragend aan. 'Okè, ik zie het zo wel', zei ze, terwijl ze snel haar fiets in de berging zette.
Een bezoeker met bloemen?, vroeg ze zich af, terwijl ze haar pas versnelde naar boven. Ze had met niemand een afspraak gemaakt die vrijdag de 15e. "Die bloemen zullen vast een vergissing zijn', mompelde ze in zichzelf. 'Verkeerd huisadres of zoiets, dat gebeurt wel vaker'
Ze had namelijk niets te vieren, bedacht ze. Nou ja, eerst maar even afwachten.
Boven aangekomen, liet ze de tas met boodschappen van verbazing bijna uit haar handen vallen. Ze was helemaal perplex en stond haast genageld aan de grond. 'Jij hier? Dat is een verrassing. Hoe kom je hier nu terecht?'
'Hier voor jou', zei hij en drukte de bloemen, een bos met allemaal mooie gerbera's in haar handen. 'Nog voor je verjaardag, want opsturen was een beetje duur en jammer'. Mijn verjaardag was al ruim twee maanden geleden hoor, ik ben bijna alweer jarig, zei Nicole adrem en lachend. 'Kom mee naar binnen, want hier moeten we niet blijven staan'. Ondertussen zocht ze haar huissleutel en pakte de tas met boodschappen weer van de grond. 'Geef die tas maar even hier', zei hij, 'dat gaat wat makkelijker' en hij nam de tas van haar over. 'Hoe is het mogelijk, hoe kom jij nou hier, ik dacht eerst dat er een bezorger van een bloemenshop was ofzo'. zei Nicole weer. 'Wat een verrassing. Stoor je niet aan de rommel hoor, want ik heb nog niets kunnen opruimen. Evenzo hartelijk welkom.. Hij merkte kennelijk niet dat haar hartslag opeens dubbel zo snel ging. Ze liep -haast onzichtbaar - wat rood aan van een soort lichte opwinding.
'Hoe ik hier kom? Wat dacht je, dat ik ben komen lopen? Nee, ik kon een paar weken eerder stoppen, moest nog even daar alles afronden, afscheid nemen van vrienden en toen ben ik via Bangkok weer teruggevlogen.
De deur sloeg achter hen dicht en in het halletje zei hij. 'Bij deze dan, nogmaals hartelijk gefeliciteerd met het ouder worden.. hahaha. Hij gaf haar het mooie herfstboeket. Ze moesten beiden lachen en hij zei: 'mag ik?' Hij gaf haar drie kussen op de wang en zei: 'Ik had toch je adres genoteerd? Op het gevaar af dat ik een blauwtje zou lopen, maar ik ging ervan uit dat je aan het einde van de week wel een keer thuis zou komen'.
Ja dat klopt wel zo ongeveer, maar als ik wist dat je zou komen, had ik even wat meer spulletjes in huis gehaald. 'k Dacht dat je pas half november naar Nederland terug zou komen. Ik heb nu maar een maaltijd voor één persoon en ik neem aan dat je het niet kan uithouden met een halve portie, want we kunnen het natuurlijk delen. Tenminste, ik ga ervan uit dat je ook wel aan eten toe bent, zo tegen half zes.
Ja dat klopt zei hij. Wacht, lust je eerst een kop koffie? Zo gezet met de senseo. Nicole liep naar de keuken en deed twee filtertjes en water in het apparaat. Uit het keukenkastje pakte ze ondertussen snel een vaas om de bloemen in te zetten.Tsjonge, wat een verrassing, wat leuk. Je moet me nog wel heel wat vertellen hoor, want de laatste keer dat we elkaar zagen, is alweer vier maanden geleden.'
'Nicole, ik heb je toch beloofd dat ik weer van mij zou laten horen? 'En belofte maakt schuld'.
'Bij deze dan ingelost', antwoordde ze met een glimlach. 'Je blijft toch wel eten?. Als je even een kwartiertje wacht, dan ga ik nog even terug naar Appie om wat spulletje erbij te halen. Neem ik ook even een flesje wijn mee, want dit weerzien moeten we even vieren.
Ik heb eigenlijk een veel beter idee, zei hij. Heb je zin om samen ergens te gaan eten? Er zijn hier toch wel ergens bistro's of restaurants in de stad?
Ja dat klopt, ik vind het wel leuk hoor om ergens samen wat te eten en bij te kletsen, maar ik ben er nog niet helemaal op voorbereid. Dan moet ik mij even opfrissen. ik stink als een everzwijn dat drie jaar in een modderhok opgesloten is geweest. Ik kom net uit werk.' 'Ga je gerust even opfrissen, prima. Het is nog vroeg genoeg. Ik kan wel even wachten. Er is hier genoeg te lezen, zei hij er achteraan met een schuine blik op Nicole's boekenkast. Een flinke verzameling.
Oké, dat is goed' zei ze. Ik ga even snel douchen en wat anders aantrekken. Hier je koffie, drink de mijn dan ook maar meteen op.
Hoe is het eigenlijk met je project? Zijn alle straten en wegen van je project nu in optimale conditie?
O, mijn bijdrage is afgerond, maar het zal nog wel wat jaartjes duren voordat alles daar optima forma is. Eerst even twee maanden in Nederland, familiebezoek enzo, dan ga ik wel weer wat anders doen.
Het was heel technisch geloof ik, wat je allemaal vertelde. Hoe zat het ook weer?
Wij doen testberekeningen voor de bepaling van grondwaterstromen. In de bodem zitten namelijk klei- en zandpatronen. Alleen is de bodem daar harder. In test-sets zijn verschillende numerieke methoden geëvalueerd. Die berekeningen worden uitgevoerd met een directe bepaling van de componenten in de massamatrix . Voor bruikbare resultaten kijken we bijvoorbeeld naar het fijnste elementniveau. Daar worden conclusies uit getrokken. Het is allemaal erg wiskundig hoor. De formules daarvoor zal ik maar niet toelichten, zoals waarden voor m/s en laterale krachten Vi en Vj. Snap je het een beetje?
Ik snap er geen barst van, Patrick', riep ze. ïk weet niets van laterale krachten, ik ben geen wiskundegirl, weet je nog?
Verdiep je er verder maar niet in Nicole, ik zal het je straks nog wel even uitleggen.
Dat hoeft niet hoor, het gaat mij allemaal boven de pet. Ik ben veel meer benieuwd naar je toekomstplannen.
Toekomstplannen? zei hij. Dat hangt van diverse factoren af'
Hoe bedoel je?
Ga jij nu eerst maar douchen. Ik pak wel even een boek. Hier, ik zie genoeg leesmateriaal, mompelde hij, terwijl hij wat boeken pakte en op de bank neerzeeg.
Nicole liet hem in de kamer achter en liep naar de douche. Haar hart ging als een bezetene tekeer. Ze pakte de fles Andrelon shampoo van het plankje, liet alle lingerie van zich afglijden en liet het warme water over zich heenspoelen. Ondertussen bedacht ze wat ze zometeen zou aantrekken en welk geurtje ze zou kiezen.
Hugo Boss 'Femme' moet het maar worden. Zou hij het lekker vinden?, vroeg ze zich af. Wat zal ik zometeen aantrekken?, dacht ze. Mijn zwarte lingeriesetje, mijn leggings met iets casuals maar. Mijn lila-topje, ja dat zou best nu wel staan. Grote oorhangers in, dat zou vast leuk staan. Mijn uggs, dat is lekker warm en ze liepen soepel. Zo maalden haar gedachten, als een losgeslagen draaimolen op de zomerkermis, in het rond.
Dat is nou ook wat, Patrick hier... ze stond helemaal te shaken onder de douche en dat kwam niet door het water...'Dat is me ook wat', zei ze wel drie keer in zichzelf. Patrick hier, hoe bestaat het.'
Ze dacht opeens weer terug aan die middag op het strand* waar ze samen even gingen zwemmen, ver weg van Nederland, zo'n 17.000 km hiervandaan...Ze kan zich bijna fotografisch herinneren hoe hij naast haar kwam liggen op het strand met zijn zongebrande lijf. Hij zag er goed uit en door haar zonnebril heen, over de bovenkant van het boek dat ze aan het lezen was, had ze hem stiekem liggen bekijken. Ze moest het eerlijk bekennen: Eigenlijk vond ze Patrick best een leuke bink. Nu stond hij, vier maanden later opeens bij haar voor de deur.
Ze was door het onverwachte bezoekje behoorlijk opgewonden...


Aanvulling 16 november:
Nicole* had Patrick* vier maanden terug ergens in het buitenland ontmoet.
De echte namen zijn om privacy-redenen gewijzigd.
wordt vervolgd
Eveneens gepubliceerd op http://matti84.hyves.nl/blog



---------------------------------------------------------------------

@ Matti, 22 oktober 2010
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.

301. Met een jeep over een zandplaat

Vervolg op de blogs:
296. Blue Mountains, hiken en dansen
291. A lazy day
290. Niet down, maar 'downunder'


Eindelijk geef ik dan weer een vervolg aan mijn reisverhalen. Na wat korte blogs tussendoor (een soort reisupdate) over mijn ervaringen in Australië en New Zealand, ga ik hier dan weer verder met het chronologische verhaal. Mijn handige notitieboek komt hierbij weer goed van pas, alhoewel alle belevenissen nog in mijn geheugen gegrift staan.
Nadat we in het Nationaal Park Blue Mountains hadden rondgestapt, waren we weer teruggekeerd naar ons hostel in Sydney. Na nog een dagje Sydney, huurden we vlakbij Central station een campervan (een Toyota-busje) om 10 dagen noordwaarts te toeren. We gingen naar Byron Bay met een prachtige vuurtoren en reden door naar het stadje Noosa. Na een dagje Noosa en een overnachting in ons camperbusje, werd het tijd om naar Hervey Bay te vertrekken.

`Named after an English casanova, it`s no wonder Hervey Bay`s seductive charms are difficult to resist. A warm subtropical climate, long sandy beaches, calm blue ocean and a relaxed and unpretentious local community lures all sorts of travellers - backpackers, families and sea-changing retirees - to its shores. Throw in the chance to see the majestic humpback whales frolicking in the water, and the town`s convenient access to the World Heritage-listed Fraser Island and
it`s easy to understand how this once sleepy fishing village seduces
you without even trying.`

Aldus de aanbevelingen voor Hervey Bay. Het plaatsje ligt zo`n drie uur rijden boven Noosa. Deze plaats is tevens de opstapplek naar het beroemde werelderfgoedgebied: Fraser Island (Google maar eens!). Die morgen waren we al om - schrik niet - half zes uit de veren (dat nota bene in de vakantie). Om 6.15 uur moesten Carla en ik namelijk paraat staan voor onze trip. We hadden geboekt voor twee dagen Fraser, een kampingtour met een 4WD-jeep. We werden opgepikt door Brian, een goedgemutste Aussie-gids met een ergelijk trekje: de muziek uit zijn cassetterecorder of wat daarvoor moest doorgaan, een aantal hardcore-tracks, werd steevast luider gezet. Na een stuk of acht nummers hadden we er onze buik (en oren) wel vol van en vroegen of hij nog meer op het repertoire had. Gelukkig, hij had ook nog andere muziek, dus dat viel weer mee. Toen volgde de ferry, een drie kwartier varen, naar het grote zandeiland. Daar aangekomen verzamelden zich nog een paar gidsen met busjes en 4WD-jeeps en -bussen. Je mag namelijk niet met normale auto's het eiland op, want het is één en al mulle zandmassa. De gidsen (tevens chauffeurs) wisten ons flink bang te maken voor de dingo`s (een soort honden) die daar in het wild leven. Zo werd ons bijvoorbeeld verteld dat er onlangs nog een meisje was gegrepen door een dingo.. ze moest met verschrikkelijke verwondingen worden afgevoerd met een traumahelicopter naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis.
Ook moesten we oppassen voor de giftige slangen, die daar kennelijk krioelden en giftige spinnen als je op bospaden liep. Later kwam ik er achter dat dit allemaal sterk overdreven was..
Maar enfin, met goede weersvoorspellingen en vol goede moed begon de reis naar dit prachtige eiland. We hadden zo`n mega grote jeep, wat ook zeker nodig was met al het mulle zand.
Met zn zessen (Twee Duitsers, een Aussie, een meisje uit New Zealand en wij tweeën) zaten als sardines in een blik opgepropt. We probeerden onze tassen wat bij elkaar te houden en we werden dooreen geschud als patat frites die omhoog uit het bakvet werden geworpen. Bovendien was het smoorheet in die 4WD-jeep, dus je snapt het al: bij elke stop waren we blij dat we er even uit mochten.
De eerste dag zijn we naar een groot meer geweest waar zwarte schildpadden leven. Dit teatree-meer was heerlijk om in te zwemmen omdat de teatree olie je huid en haar lekker zacht maakte. Na een wandeltocht op het strand hebben we ook met de groep een wandeling gemaakt door een heldere ondiepe rivier (Eli Creek). Natuurlijk was ik op een gegeven moment zeiknat (dat heb ik nou altijd), omdat ik op een gegeven moment onderuit ging. Haha, lekker verfrissend hoor! Met een grote handdoek en Carla als dekmantel, kon ik mij weer een beetje omkleden. Dat is best lastig als tig-paar nieuwsgierige mannenblikken proberen om je naakte lijf te 'vangen'.
`s Avonds hebben we gekampeerd en gezellig samen gekookt rond een kampvuur. Verder hebben we nog een soort van zandduin beklommen voor een fantastisch uitzicht over de zee en hebben wij een humpback-walvis gezien! Op de tweede dag zijn we met 'onze jeep' naar een ander meer geweest (Lake MacKenzie), deze bleek ook kraakhelder.
De gids dropte ons weer bij de ferry en na twee dagen zwoegen, hadden we ook Fraser Island wel weer gehad. De nacht brachten we weer door in Hervey Bay om dan te vertrekken richting Cairns. Daarover later.

@ Matti, 21 oktober 2010
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.

300. Een rit in de nacht

Vervolg van blog
299. Kennismaking op de dansvloer en blog
298. Mag ik even met je dansen?


Dennis zei: Het is pas half tien en het feest begint net. Waarom blijf je niet wat langer? Je kunt ook met mij wel terugrijden hoor. Waar moet je heen?
Ze antwoordde: naar Hilversum*, dat is nog wel een stukje rijden hoor.
O, dat valt mee, ik dacht dat je helemaal naar Middelburg moest ofzo, want dan had ik vanmiddag beter kunnen vertrekken.
Ze lachten allebei.
Ja, dat is misschien wel een idee. Het is best nog gezellig hier, de sfeer is goed en misschien vinden ze het niet zo erg.
Ze stond op en liep naar de andere kant van de zaal en overlegde met de meiden. Ze verzekerde hen dat het vertrouwd was.
Okay, zei ze, toen ze weer zat, het is geregeld. Van de andere kant zag ze nieuwsgierige blikken...
Later op de avond ging ze nog twee keer de dansvloer op met Dennis. Bij de laatste dans had ze nog dichter tegen hem aan gedanst. Ze dacht dat hij haar snellere hartslag bijna kon voelen.
Het werd tijd om te vertrekken. Inmiddels hadden ze de polonaise overleefd, namen afscheid van het bruidspaar en gingen ze naar de hal voor de jassen.
Hoe heet je eigenlijk? Dat had ik nog niet gevraagd.
Nicole*.

Nicole, mooie naam. Kijk daar achteraan staat mijn auto, die zwarte BMW-3.
Ze stapte in en Dennis reed de donkere nacht in.
Heb je eigenlijk nog meer interesses dan bruiloften en partijen aflopen?, grinnikte hij. Welke dingen vind je nog meer leuk?
O, ik houd wel van lezen, schrijven en discussiëren, van shoppen, lekker eten, creatieve activiteiten zoals tekenen en schilderen en met vriendinnen op pad.
Je geniet dus van het leven, begrijp ik?
Jij niet dan?
Dennis lachte. Ja, maar met lezen en schilderen heb ik helemaal niets. Dansen vind ik wel heerlijk en je danst goed, Nicole. Misschien kunnen we samen wel een keer uit eten gaan, opperde hij. 'Ja, misschien' antwoordde ze, zich wat op de vlakte houdend.

Nu ze eenmaal zat, merkte ze dat ze misschien wel wat teveel gedronken had. Ze betrapte zichzelf erop dat ze nogal luidruchtig honderduit zat te praten.
Je bent best leuk, Nicole, zei Dennis opeens en ze merkte dat zijn rechterhand op haar knie bleef rusten. Natuurlijk wist hij drommels goed waar de versnellingspook zat. Toch maakte ze geen aanstalten om er wat van te zeggen. Ze hadden een supergezellige avond gehad en eigenlijk vond ze hem ook wel leuk.
Waar moet jij straks eigenlijk naartoe, Dennis?. Je woont toch in Assen als ik mij goed herinner?
Nee vroeger, tegenwoordig woon ik in Gouda*.
Maar dan ga je toch de verkeerde kant op?
Nee hoor Nicole, met jou hier naast mij ga ik vast de goede kant op en ik vind het geen enkel probleem om je even thuis te brengen. Ik heb geen hekel aan rijden in het donker. Even wat meer gas op de plank en dan kom je een eind. Bovendien is het rustig op de weg zo middernacht. Daarbij komt nog dat ik het hele weekend voor mij heb. Morgen kan ik lekker uitslapen.
Met zijn hand wreef hij nogmaals over haar linkerbovenbeen. Leuke jurk heb je aan. Zwart staat altijd goed voor een bruiloft en jou staat zwart prima vind ik.
Zo keuvelden ze nog een tijdje door, totdat Dennis voor haar flat stopte.
'Weet je, Nicole', zei hij opeens, Ik vond het fijn om kennis met je te maken. Dat moeten we maar voortzetten.

'Kom je nog even mee naar boven, voor een kop koffie, voordat je weer verder gaat?
Ja prima Nicole, zei Dennis, dat is een leuk aanbod.
'Leuke flat' zei hij, terwijl hij rondkeek.
Hoe lang moet je nog terugrijden?, vroeg ze
O, een klein uurtje denk ik
Opeens zei Dennis: Als je het geen bezwaar vind, kan ik ook wel ergens op de bank slapen, misschien heb je nog ergens een deken voor me, dan kan ik mij wel redden en gaan we morgen samen de stad in.
Ik vind je best leuk Dennis, maar loop nou niet te hard van stapel.
Dat je hier zou blijven slapen, is geen probleem, maar dat lijkt me voor jou, maar ook voor mij niet goed. Dat is een beetje overhaast, lijkt mij.
Ze was zich er opeens van bewust dat de nodige glazen wijn, haar nu niet bepaald tot verstandige keuzen zouden aanzetten.
Je hebt ook gelijk, zei hij, laten we op een ander moment nog maar eens afspreken.
Bedankt voor het gezelschap Nicole en slaap lekker vannacht.
Jij een goede reis terug naar Gouda, Dennis.
Terwijl de zwarte BMW de hoek om draaide, dacht ze bij zichzelf: 'een verstandig besluit, dat laatste, ja dat is het...'

EINDE
Nicole* is daarna nog een keer met Dennis* uit eten geweest, maar ze hebben de relatie niet gecontinueerd. Er bleken teveel karakterverschillen. Ook qua interesse en andere sociale aspecten aan beide kanten, bleek er dus geen solide basis voor een echte match. Ze zijn overigens wel gewoon vrienden gebleven.


* sommige namen en plaatsnamen in dit blog zijn om privacy-redenen gewijzigd.



© Matti, 19 oktober 2010
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.
Meer blogs lezen? Kijk hier voor het Overzicht van mijn blogs

299. Kennismaking op de dansvloer

Vervolg van blog 298. Mag ik even met je dansen?

Dennis* glimlachte. Hij keek nog eens vluchtig en fluisterde tegen haar:
Vijf keer L.
Wat zeg je?
Vijf keer L. Dat is mijn kwalificatie van jou. Levendig, lichtvoetig, leuk, lief en lekker.
O, dat is heel wat en hoe moet ik jou kwalificeren?
Wat je wilt.
Ze dacht even na en zei: Vijf keer B.
Bemoeial, brutaal, boeiend, bierdrinker, baardeloos, hahaha.
Nee joh, ik roep maar wat. Wat doe jij eigenlijk in het dagelijks leven?
In zit in de bancaire wereld, de ICT-kant.
O, je werkt bij een bank op de afdeling automatisering. Een computermannetje dus.
Dennis grinnikte. Ja zoiets. En hoe krijg jij brood op de plank?
Ook gestudeerd zeker en aan het werk? Of mag ik dat niet vragen?
Klopt, Nederlandse Taal en Cultuurhistorie. Ik werk momenteel bij een groot adviesbureau in het westen van het land.

De DJ begon wat rustiger muziek te draaien en Dennis legde zijn handen om haar heupen.
'Ik zat schuin achter je in de kerk en zag dat je een traantje wegpinkte toen Wilma en Daniël elkaar trouw beloofden. Meteen was ik ook onder de indruk van je profiel, ik bedoel: je hebt een leuk koppie. Ik zeg het maar gewoon zoals ik erover denk.
Heb je vanmiddag nog in de spiegel gekeken?
Hoezo?
Je bent een prachtmeid, als ik het mag zeggen.
Dankjewel. Ze bloosde. Ja dat klopt van dat traantje. Je kunt goed observeren. Je hebt het goed, het deed me emotioneel best wel wat, door alles wat ik zelf heb meegemaakt. Ze zweeg verder.
Ze legde haar armen om Dennis nek, drukte zich wat steviger tegen hem aan en zei - net iets te - spontaan: Je danst lekker. Ze rook - haast intuïtief - dat hij ook een aftershave had gebruikt, een soort dennengeur. Hugo Boss, Gucci of iets dergelijks, schatte ze. Het rook in ieder geval aantrekkelijk.

Na een paar minuten stopte de muziek. Alle mensen waren al van de dansvloer. Een ander groepje mensen drong zich om het bruidspaar heen. Aan diverse tafeltjes zaten mensen gezellig te praten.
Dennis en zijzelf stonden samen in de volle schijnwerpers midden in de zaal. Ze keek opeens verschrikt rond en zich bewust van het feit dat alle ogen op hen gericht waren zei ze snel: Zullen we even wat drinken?
Ze liepen samen naar de bar. Ze nam een wijntje en Dennis een biertje.
Zullen we even daar gaan zitten, aan de zijkant? vroeg hij. Ze knikte. Haar eerste indruk was dat het best een leuke vent was.
Vanuit haar ooghoek zag ze dat haar vriendinnen Amanda en Liset met een schuin oog toekeken...
Dennis liep voor haar uit met twee drankjes en ging tegenover haar zitten. Hij zei: Excuus hoor, dat ik niet in de gaten had dat we samen midden op de dansvloer stonden. 'Ben je alleen hier of is je man of partner hier ook? Getrouwd neem ik aan?
Ze schudde haar hoofd, nam vlug een slok van de wijn en zei: Geen van beide. Ik ben niet getrouwd en heb ook geen relatie. Gewoon vrijgezellig, haha.
Dat geldt ook voor mij. Jammer dat we elkaar niet eerder zijn tegengekomen' ..
Ze schoof wat nerveus met haar voeten, pakte het glas rode wijn in haar rechterhand en antwoordde: O, ik ontmoet zoveel mensen, op mijn werk en waar dan ook, heb een hele goede vriendenkring hoor. Ik ben hier nu ook met twee vriendinnen. Kijk daar zitten ze. Ze wees naar de andere kant van de zaal, naar Amanda en Liset.
Ik kon met ze meerijden. Alleen gaan we zo meteen weer op tijd terug, want Amanda moet morgen heel vroeg beginnen. Ze werkt in de zorg.
Dennis zei: Het is pas half tien en het feest begint net. Waarom blijf je niet wat langer? Je kunt ook met mij wel terugrijden hoor. Waar moet je heen?
Ze antwoordde:

Wordt vervolgd

* sommige namen in dit blog zijn om privacy-redenen gewijzigd.

© Matti, 18 oktober 2010
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.
Meer blogs lezen? Kijk hier voor het Overzicht van mijn blogs