302. Onverwacht bezoek
300. Een rit in de nacht
299. Kennismaking op de dansvloer
298. Mag ik even met je dansen?
Wat vooraf ging:
Ze moest het eerlijk bekennen: Eigenlijk vond ze Patrick best een leuke bink. Nu stond hij, vier maanden later opeens bij haar voor de deur.
Ze was door het onverwachte bezoekje behoorlijk opgewonden...
Twee weken later... Het was nog vroeg in de middag. Nicole had een paar uurtjes eerder vrijaf genomen, die vrijdag de 30e oktober. Zoals gewoonlijk, parkeerde ze de auto voor de flat, haalde snel haar fiets uit de berging en ging naar de supermarkt, een paar honderd meter verderop. Gelukkig hoefde ze geen eten voor vanavond in huis te halen, want er stond een dinertje op stapel, maar de boodschappen voor het weekend en de rest van de week, zoals melk, brood en groenten, moesten natuurlijk worden aangeschaft.
Eenmaal weer thuis, leek het alsof haar zenuwen steeds meer de overhand kregen. Wat zou ze aantrekken? Hoe zou Patrick erop reageren?. Ze liet het warme douchewater over zich heen stromen. Dat ontspande iets. Ondertussen bedacht ze wat ze zometeen zou aantrekken. Iets casuals, maar wel netjes. Een zwart rokje en een paar mooie schoenen, een leuk bloesje met haar vest eroverheen. Ja, dat zou best wel passen. Toen ze onder de douche vandaan stapte, merkte ze opeens hoe enorm zenuwachtig ze was. Ze keek op de klok. Vijf uur. Ze moest nog een uur nagels bijten... Twee weken geleden stond hij opeens bij haar voor de deur, ze waren even snel een hapje gaan eten die avond, hadden heel lang bijgepraat. Tenslotte had Patrick gevraagd of ze een keer 'officieel' met hem wilde uitgaan. Ze had 'ja' gezegd en vandaag was het zover.
Ze keek uit het raam en zag even later de donkerrode Citroën Tsara van Patrick in het parkeervak manoeuvreren.
Het was drie minuten voor zes toen de bel ging. 'Hallo...' door de luidspreker van de intercom hoorde ze een bekende stem.
Hey Nicole, ik ben het, zal ik even naar boven komen?.
'duw maar tegen de deur', hij gaat open...
Patrick klom de trappen van de flat omhoog.
Drie verdiepingen hoger stond een deur op een kiertje al open. 'Patrick, daar ben je, welkom in mijn kleine paradijsje.
'k zag je auto al door het raam beneden in de straat. Ja soms staat 't een beetje vol hé in het weekend, maar je hebt nog een plekje kunnen vinden. 'O, dus je stond al op de uitkijk? Patrick grinnikte.
'k ben blij dat je er bent, joh, en ik heb er na onze ontmoeting van twee weken geleden geen moment getwijfeld dat je niet op zou komen dagen. Kon je 't makkelijk vinden?' Nicole probeerde wat ontspannen te praten.
Spontaan legde hij zijn handen op haar schouders en gaf een zoen op haar rechterwang.
Doe je jas even uit, 't is buiten al aardig koud. Daar is de kapstok. Ik vind het heel leuk hoor om samen uit eten te gaan'
'Ik
heb er ook zin in, Nicole en ik heb afgelopen week al gereserveerd. Nou
als ik eerlijk ben, Nicole, je woont hier leuk hoor. De vorige keer heb
ik er niet zo op gelet.'
Patrick keek even in het rond. Het was heel smaakvol ingericht, lichteiken laminaat met daarop een donkergrijs vloerkleed, een eethoekje met leuke stoelen, een tweepersoons zitbankje, een stakke moderne staande schemerlamp, eigentijdse kunst aan de muur, een flatscreen-TV op een laag tafeltje en aan de andere wand een ruime boekenkast, heel wat anders dan zijn eigen honk in Wageningen*. Hier zag het er opgeruimd uit. Op tafel lagen een paar tijdschriften, onder andere het laatste nummer van Intermediair, de Flair en een krantje van de supermarkt.
Door de ramen aan de voorkant kreeg je een mooi uitzicht over de wijk. Helaas was alles door de regenbui in een nevelige waas gehuld. Je kreeg wel een goede indruk van de wijk in Amersfoort*. Een moderne en ruim opgezette wijk.
-------------------------
In de woonkamer stond een mooie geluidsset en Nicole had wat muziek opgezet. Patrick herkende het onmiskenbare geluid van Anouk. Dat kon niet missen. Nou Nicole, je hebt het leuk voor elkaar. Je hebt zeker de hele kamer netjes opgeruimd voordat ik kwam? Moet je bij mij eens kijken, daar kun je zo over de kranten naar binnen glijden.
Ja, mannen hè', zei Nicole. En een lege krat bier zeker om je benen op te leggen, haha. Koffie voordat we weggaan? vroeg ze. Toen 'k je beneden zag parkeren, heb k alvast meer even twee senseo-tjes gemaakt. 't is zo klaar en je lust het vast wel. We zijn toch nog wel op tijd? Momentje. Ze verdween door de kamerdeur en was haast tien seconden later weer terug met twee dampende koppen. Ga zitten, nemen we even een bakkie.
'Zullen we maar gaan dan, Nicole?. Ze pakte haar jas, sloot de deur en even later stapte ze in Patrick's auto.
Bij het restaurant aangekomen, liep Patrick vlak voor haar uit en zei tegen de ober, die hen verwelkomde:
We hebben gereserveerd, Patrick Versteeghen.
Ah, ja zei de ober. Daar achteraan. Ze liepen naar het hoekje toe. Nicole ging achteraan zitten, tegenover Patrick. Nadat ze eerst een drankje kregen en de kaart uitvoerig hadden bestudeerd, was de keuze snel gemaakt. 'Let maar niet op de prijzen, Nicole, neem gewoon wat je lekker vind. Jij mag het zeggen, Nicole.' Ze hoefde niet lang na te denken. 'Ik ga voor de bospaddenstoelensoep en daarna de schotel met gemixte zeebanket'. Patrick koos ook de bospaddenstoelensoep maar daarna de gegrilde steak. Hij bekeek de wijnkaart en bestelde er een fles Chardonnay bij. Nadat ze de soep ophadden en het hoofdgerecht werd geserveerd, ontspon zich een reuze geanimeerd gesprek. Nicole begon een beetje te ontdooien, tenminste, ze merkte dat ze nu minder zenuwachtig was. 'Je ziet er leuk uit Nicole' zei hij 'die schoenen van je staan heel chique. Je vest is ook heel eigentijds. Leuk, die zacht bruine kleur, of wat is het? Ze bloosde om het spontane complimentje. Ze vond het geweldig leuk om met hem hier te zitten. Ze kregen het over favoriete schoolvakken. 'Geschiedenis vond ik altijd wel boeiend' zie Patrick. 'Haha, 1600 Slag bij Nieuwpoort' zei Nicole. Ja dat weten we allemaal, zei Patrick, maar weet je ook wie er tegen wie vochten? Wie hebben de slag gewonnen?
Nou vertel.. zei Nicole en ze keek hem verwachtingsvol aan.
Wordt vervolgd (anders werd het te lang...)
*Namen en plaatsen zijn gefingeerd.
© Matti, 03 november 2010
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten