De kop is ook dit keer in het Italiaans, maar de vertaling staat erachter.
- vervolg van mijn belevenissen -
Toscane, Italië
- Op zaterdagmiddag 27 december jl. hielden we een 'damesmiddag'. We
vertrokken met z'n vieren naar Firenze. Nioletta, Roberta, Renata en ik.
Als je heerlijk wilt shoppen, kijken naar tassen, schoenen, kleding en
nog veel meer aantrekkelijke dingen, paskamer in en uit, dan moet je
daar de tijd voor nemen. Ook wist ik heg nog steg in Florence. De hele
stad barst van de 'bei negozi', prachtige winkels. Bovendien was het
enorm gezellig met de vele kerstlichtjes. Natale (eerste kerstdag) en
Santo Stefano (tweede kerstdag) waren achter de rug. Tweede kerstdag is
in Italië geen belangrijke dag, de winkels blijven gewoon dicht.
Zaterdag ging alles weer open en de 'meiden' wilden mij uitgebreid
introduceren in de feërieke binnenstad: al passaggio a Firenze. Uitgebreid winkelen in Florence dus.
Wie nog nooit in Florence geweest is, heeft denk ik heel wat gemist. Het is echt een aanrader. Uit cultuurhistorisch
oogpunt
is het een 'Mekka'. Ook voor wat betreft architectuur,
kunstgeschiedenis kun je hier je hart ophalen. Diverse HBO- en
bachelor-opleidingen kunstgeschiedenis maken Florence vaak tot een
belangrijk praktijkonderdeel. In de zomer zie je hier dan ook horden
studenten rondlopen, ook uit Nederland. De ontwikkeling van de beeldende
kunst in Florence tussen 1300 en 1600 heeft een onuitwisbare stempel
gezet op de Westerse kunstgeschiedenis. Het bijzondere van deze stad met
een ongeëvenaarde dichtheid aan belangrijke kunstwerken is dat de
meeste werken die deze ontwikkeling markeren in de monumenten en musea
ter plaatse bewaard zijn gebleven, vaak in de oorspronkelijke 
historische en functionele samenhang. Het gebouw dat de hele stad
domineert, de duomo, Santa Maria del Fiore, kun je moeilijk overslaan.
Daarom combineerden we ons uitstapje met een kort bezoek aan deze
kathedraal. Ik was er vandezomer al geweest, maar het blijft
fascinerend. Naast de dom zijn het Uffizi-museum, het Piazza della
Signoria en de onvergetelijke Ponte Vecchio, die je absoluut gezien moet
hebben!
Tegenover
De Dom staat ook het Baptisterim (al vermeld in 897) met zijn beroemde
deuren. Dit is echter een kopie van de orginele deuren. De befaamde
deuren van Lorenzo Ghiberti werden in 1401 besteld om te vieren dat de
Florence bevrijd was van de pest. Tal van beroemde kunstenaars hebben
hun sporen in ruime mate nagelaten in Florence. Na 21 jaar bezig te zijn
geweest met het noordportaal werkte Ghiberti van 1424 tot 1452 aan het
oostportaal. Michelangelo noemde dit enthousiast de Paradijspoort. De
orginele panelen bevinden zich in het Museo dell Opera del Duomo. De
panelen zijn: Links van boven naar beneden: De
Zondeval, Noachs Dronkenschap, Ezau en Jacob, Mozes ontvangt de Stenen
Tafelen, Strijd tegen de Filistijnen. Rechts van boven
naar beneden: Kain en Abel, Abraham en het offer van Izaak, Jozef
verkocht als slaaf, De val van Jericho, Salomo en de koningin van Sheba.
Als je een beetje bekend bent met bijbelse verhalen, herken je het
misschien wel. Het eerste wat opvalt, als je de dom binnengaat, is de
enorme ruimte.
Er
kunnen namelijk wel 20.000 mensen in deze kathedraal een plek vinden.
De 16de-eeuwse marmeren vloer heeft het patroon van een labirint. Dan
sta je daar opeens en denk je: 'Hoe is het mogelijk dat men zoiets op deze enorme oppervlakte voor elkaar kon krijgen'.
Nog meer bewondering voor de knappe bouw- en schilderkunst krijg je als
je onder de koepel gaat staan. De koepel is in de 14 eeuw gebouwd en
heeft een diameter van 43 meter en is 91 meter hoog. Gebouwd door Brunelleschi.
Deze man slaagde er namelijk in de grootste koepel van zijn tijd te
bouwen zonder de traditionele steunconstructie's. Een knap staaltje
bouwkunst. Hier laat ik het even bij, want alleen al over deze
kathedraal kun je 10 blogs vol schrijven. Er zijn beroemde fresco's,
gebrandschilderde ramen en je kunt naar de Campanille toren (85 meter
hoog).
Winkelen
in Fienze is ook een sprookje, zeker rond kersttijd met de geheel
verlichte binnenstad. Op het gebied van mode vindt je hier alle beroemde
merken, met bekende namen zoals zoals Dolce & Gabbana, Gucci,
Ferragamo, Pucci, Gherardini, Cavalli, Coveri en Scervino. Die tasen van
Gucci zijn prachtig, maar ik heb geen € 1.200,- over voor een modieuze
tas. (Ook van dik
€ 2.800,- heb ik ze gezien) Het is wel heerlijk om je er even aan te vergapen. In en rond het centrum zijn diverse ateliers, die de moeite van een bezoek meer dan waard zijn, al is het alleen maar om rond te kijken. We hebben er talloze shops afgelopen, geld uitgegeven en ja, toch maar weer bezweken voor een paar prachtige schoenen, een lichtblauwe zijden sjaaltje en een mooie kleurige jurk. Nicoletta ging een jurk passen en in hetzelfde rek hier er ook wat in mijn maat, dat best 'aantrekkelijk' was.
Met de schoenen en het sjaaltje, totale schade: € 478,-. Pfff.. Valt eigenlijk best mee toch?.
Angela Caputi
is één van de bekende makers van fantasiesieraden. De galerie is meer
dan een bezoek waard. Haar verfijnde, originele kostuumjuwelen in
ongebruikelijke materialen (kunststoffen, harsen, kunststoffen) zijn
prachtig. Er hangt uiteraard wel een fors prijskaartje aan. Verder zijn
er in Firenze prachtige modewinkels, te veel om op te noemen.
De winkel van Giulia Carla Cecchi ligt best nog een eind tippelen van de Ponte Vecchio, aan de 'Via Jacopo da Diacceto',
vlakbij de Viale Fratelli Roisseli (een hoofdstraat). Als je
binnenkomt, waan je je in een museum. Van cocktailjurken, avondkleding
en kostuums met bijna futuristische lijnen en opvallende accessoires
zijn er uitgestald.
Met de wagen volgeladen keerden we tegen zessen weer terug, op tijd voor het avondeten, waar heerlijke pasta op het menu stond. Aangevuld met een leker glas wijn en 's avonds nog een heerlijke kop cappuccino, was het genieten.
's Avonds dacht ik weer even terug aan twee dagen ervoor, toen we aan het feestelijke kerstdiner zaten. Terwijl de borden werden opgeschept, voelde ik opeens, onder de tafel, de hand van Giovanni op mijn linkerbovenbeen... hij wreef zachtjes langs de binnenkant van mijn linkerdijbeen. Misschien een impuls van verlangen...
Hij liet merken dat het fijn was dat ik er was. Niemand aan tafel merkte er verder wat van. Ik keek hem alleen even met een glimlach aan. Zonder wat te zeggen, begreep ik hem. Dat herinnerde mij er weer aan dat ik natuurlijk niet speciaal voor het aankopen van modeartikelen naar Italië was gekomen. De avond daarvoor had hij mij al een hele lange nachtzoen gebracht, terwijl hij zei: Máááttti. solo soggiorno con me ... 'blijf nog even bij mij'. Het was heerlijk. Maar die avond van de 27e december zouden we nog even wat langer tijd voor elkaar hebben... ik had net gedouched en zat op de rand van mijn bed in mijn badjas, toen 'mijn' kamerdeur zachtjes opgenging ...
Daarover wellicht in een volgend blog.
© Matti, 19 januari 2009
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten