zaterdag 19 oktober 2013

337. Ontbijtje op bed

'Hier schat, Nicole*, voor jou' . Terwijl ik mijn ogen uitwreef, voelde ik een zachte plof naast mij op ons bed. Patrick* was opgestaan, terwijl ik nog in diepe slaap was. Naast mijn hoofdkussen stond een dienblad met verse jus d'Orange, croissantjes en een kop dampende thee. Hij kuste mij goede morgen en had kennelijk gedacht dat ik wel aan een heerlijk ontbijtje toe was. Nou en of. Bovendien kan ik zo'n verrassingsontbijt altijd wel waarderen. Patrick schoof naast mij in bed en overhandigde met een glimlach plechtig een dubbel gevouwen papiertje. Ik vouwde het open en las:

Darling you can count on me, till the sun dries up the sea. Until then I'll always be devoted to you

I'll be yours thru endless time, I'll adore your charms so blind
Guess by now you know that I'm devoted to you

I'll never hurt you, I'll never lie, I'll never be untrue
I'll never give you reason to cry, I'd be unhappy if you were blue

Thru the years my love will grow, like a river it will flow. It can't die, because I'm so devoted to you


'Wat mooi Patrick, ik wist niet dat je kon dichten. Zelfs nog in het Engels ook.' Nu moet wel gezegd worden dat het Engels voor hem en mij geen enkel probleem vormt. Zo af en toe lassen we een dagje 'Engels spreken' of  'Duits converseren' in. Je taalvaardigheid moet met een vaste regelmaat getest worden of het nog up-to-date is, vinden we. Patrick glimlachte en bekende spontaan: 'Het is niet van mij hoor. Het is al heel oud. Van de Everly Brothers, uit de Rock 'n rolltijd.' Maar ik sta er voor honderd procent achter'. 'O, ben je zo verslingerd aan die smartlappen?', was mijn commentaar. 'Nooit geweten'. Patrick grinnikte. 'Nee, maar de tekst slaat ook wel op jou, daarom heb ik dit maar weer eens voor de dag gehaald.
'Dat is wel mooi dan , dat je voorlopig nog niet doodgaat en zo toegewijd bent', zei ik met enige ironie. 'Ik ben nog springlevend, schat', vulde Patrick aan. 'Eet nu maar eerst lekker dat croissantje op, hij is nog warm. Net uit de magnetron.' Ik moet eerlijk bekennen: het ontbijtje smaakte voortreffelijk. Daarna ging ik even naar Florian* toe. Hij lag nog heerlijk in 'dromenland'. Terwijl ik dat zo zeg, vraag ik mij meteen af: 'Dromen baby's eigenlijk wel?' Dat zoek ik binnenkort nog wel eens uit. Daar is vast wel wetenschappelijk onderzoek naar gedaan.
Ik ging terug naar de slaapkamer en ik maakte aanstalten om te gaan douchen. 'Blijf nog even liggen', zei Patrick en hij trok mij zachtjes aan mijn linkerarm terug onder de wol (onder het dekbed dan...).

Hij heeft gelijk, constateerde ik zo'n anderhalf uur later onder de douche ...
Patrick is nog springlevend ;-).
Weet je, eigenlijk is het wel een superschat ...




© Matti, 19 oktober 2013





Nicole* had Patrick* drie jaar terug ergens in het buitenland ontmoet.
In november 2011 zijn ze getrouwd en in juli 2013 werd hun zoon Florian* geboren. 
De echte namen zijn om privacy-redenen gewijzigd.
wordt t.z.t. wel weer vervolgd

1 opmerking:

Unknown zei

Fijn, dat je weer schrijft. Zo'n heerlijk herkenbaar verhaal van jouw hand.