207. Bella prospettiva

(Prachtige vooruitzichten)
De kop is ook dit keer Italiaans, maar dat zullen jullie misschien nog wel vaker bij mij tegenkomen. Waar nodig vertaal ik het. Wees niet bezorgd, want ik blijf voornamelijk in het Nederlands bloggen hoor!

Vervolg op eerdere (persoonlijke) blogs:
178. Ik ga mijn eigen weg
173. Bei negozi (prachtige winkels)
170. Regali de Natale (Kerstcadeaus)
166. Natale con i tuoi (kerstfeest in familiekring)
162. Out of my comfort zone
160. Romance in Toscane (deel 3)... relaxen in de zon
152. Romance in Toscane (deel 2)... het dilemma
144. Romance in Toscane (deel 1)... de ontmoeting
130. Mijn schoenenwinkel

hahaha, het lijkt wel een (halve) roman, zo langzamerhand...
----------------------------------------------------------------

Nog maar amper had ik de laatste hap van mijn lasagne naar binnen of de telefoon ging. 'Ben je zenuwachtig?' was de vraag aan de andere kant, met meteen er achteraan: 'Dat zou ik ook zijn hoor.' Die vraag hoefde ik niet meer te beantwoorden, dus liet ik het maar in het midden. 'Gaat alles goed daar?', vroeg ik aan mijn vriendin, want zij was het, die aan de andere kant van de lijn hing. Nog net zei ik er niet concluderend achteraan: 'Ja zeker'.... 'Heb je zin om mee te gaan naar het vliegveld, hem ophalen? vroeg ik, 'Hij zal het vast leuk vinden om je weer te zien'. Verder toelichting hoefde ik niet te geven, want we wisten samen waar we over spraken: het bezoek van een goede vakantievriend. Nou ja, 'goede vakantievriend' is misschien wel wat kort door de bocht, want het werd meer dan dat...
'Het zou best leuk zijn meis, maar het lijkt me beter van niet, hij komt voor jou', was het antwoord 'maar misschien kunnen we wel wat afspreken volgende week om gezamenlijk wat te doen, want ik wil geen derde wiel aan de wagen zijn en ...'. 'Carla', viel ik haar in de rede, 'Jij bent nooit een derde wiel aan de wagen, want een wagen met drie wielen rijdt niet best, zo'n goggomobiel, hahaha. Je weet toch alles van me, hoe lang kennen we elkaar niet, maar misschien heb je wel gelijk. Toch vind ik het best lastig om jou nu wat minder aandacht te geven. Mijn aandacht gaat misschien wel teveel naar één persoon uit, je hebt gelijk. Laten we ergens heen gaan, een museum of zo of ergens uit eten, gewoon een dagje uit, naar het strand of bedenk maar iets', zei ik er achteraan. Nog even keuvelden we verder en toen stond onze afspraak vast. Ik legde de mobiele telefoon weer neer en begon te denken....

Wat kan het toch allemaal ingewikkeld zijn, dacht ik. Hoe onderhoud je nu op de meest effectieve manier relaties?. Mijn vriendin, daar trek ik al jaren mee op en we kunnen elkaars gedachten bijna lezen, daar bespreek ik heel veel mee. Toch is er een moment dat je elkaar even de vrijheid, de ruimte moet laten. Ja, ze heeft gelijk. Meteen gingen mijn gedachten terug naar drie maanden terug... naar Venetië. Wat was het heerlijk. Aansluitend op mijn verblijf in Toscane, waren we naar de meest toeristische plek van Italië gereden (op Rome na dan).

Venezia. Twee dagen hebben we er rondgekeken. Veel te kort. Giovanni had me meegenomen en gezegd: 'Brilliant. Je zult er verliefd op worden. È meraviglioso che (Het is heerlijk daar)'. Dat was het ook. Alleen zou ik er best nog eens bij wat warmer weer willen zijn. Zo midden in de winter, met al die kerstversiering is heel sfeervol, maar het lijkt me leuk om er in de zomer te varen in een bootje op het Canal Grande. Nee, niet in zo'n toeristische gondel waar je tegen een fors bedrag een kort stukje kunt varen, maar een vaartocht, door de hele stad, met een motorbootje. Wat een prachtig stadje, de Basilica di San Marco, de Campanile, de brug der Zuchten, de vele kanaaltjes met gondels, het heerlijke Italiaanse ijs.
Mijn herinnering gaat ook weer terug naar die ene nacht in die hotelkamer...

Ik denk ook weer aan diverse reacties en 'adviezen', zoals: 'Meid begin er niet aan, je bent nu gelukkig, wie weet wie je de komende tijd nog tegen het lijf loopt. Laat het voor wat het is en zet het uit je hoofd. Het zijn allemaal macho's daar en de één na de andere rijdt een scheve schaats. Ik wil jou niet over vier jaar ongelukkig zien. Mijn gedachten slingeren heen en weer. Ik heb 'm al inderdaad al ruim drie maanden niet meer gezien. Stel je voor dat hij toch stiekem een relatie heeft daar of dat zijn oude vriendin weer op de proppen is gekomen. Hoe goed ken ik hem eigenlijk? Angstig denk ik nog terug aan dat furieuze moment, dat ze daar in dat barretje naar binnen stoof en voor hem stond. Ze wierp daarbij een bijtende blik naar mij. Ik zet alle gedachten opzij en denk aan die ene, laatste avond samen, daar in Venezia. We waren alleen en hadden alle tijd...
Ik glimlach soms bij de herinnering aan zijn blik, zijn verliefde blik. Zijn handen die zo voorzichtig mijn lichaam aftastten. Zijn kussen die zo teder begonnen, maar naarmate het verlangen groter werd, hartstochtelijker werden. Zijn borstkas, waar ik met mijn hoofd oplag, zijn buik waar ik allemaal kusjes op deed. De siddering door zijn lichaam toen ik tergend langzaam vanaf zijn navel omlaag gleed met mijn tong. De voelbare spanning in mijn lijf, toen hij met zijn handen naar beneden gleed. Ik verlang weer naar zulke momenten...

Binnenkort is het dan zover: dan komt hij een paar dagen naar Nederland. Sono così nervoso, ma che saranno associati ('k Ben wel een beetje zenuwachtig, maar dat zal er wel bij horen). Gelukkig is het niet zo koud meer dat je binnen moet blijven zitten. Wat moet je eigenlijk met iemand die nog nooit van zijn leven in Nederland is geweest?. Wat wil je hem laten zien voor een goede impressie van ons kikkerlandje? De highlights bekijken natuurlijk en ook genoeg tijd inbouwen voor contacten met vrienden, familie en niet in de minste plaats voor onszelf. Amsterdam is natuurlijk 'een must'. Het programma heb ik al honderd keer afgedraaid, de planning diverse keren gewijzigd. Mijn Italiaans geoefend, maar ik bak er denk ik nog niets van. Een beetje toeren door Nederland dan maar: Amsterdam, het Rijksmuseum, naar de Hoge Veluwe, het strand en als het heel lekker weer is, misschien nog een keer naar het strand. Lekker eten in een pizzeria, samen wat koken op mijn appartementje. Natuurlijk: pasta en ik heb al een hele rits gerechten. Niet te vergeten: een heerlijk wijntje drinken. Zou hij een flesje Chianti uit Toscane meenemen? Ik verwacht het wel. Maar vooral: praten, heel veel praten. Ik wil nog zoveel weten en onderzoeken en afstemmen...en dan zijn slaapplaats. Lang heb ik getwijfeld, maar toch de spulletjes maar klaargelegd. Handdoek, zeepje en een welkomstbriefje met een cadeautje op de plek naast mij in het tweepersoons. Ja, ik heb een tweepersoons, niet met voorbedachte rade aangeschaft hoor, maar het ligt zo lekker, je hebt de ruimte.

Alles zal echter beginnen op Schiphol, als het vliegtuig geland is en hij via die schuifdeuren de aankomsthal in komt lopen. Ja, hij komt met het vliegtuig, dat is veel goedkoper dan de trein. Vanaf Rome. Zal hij me nog kennen? Hoe zenuwachtig zal ik zijn?

's Avonds gaat de telefoon: 'Matti, la mia principessa, vorrei se, a pochi giorni. Ci manca il tempo....


© Matti, 10 april 2009
- persoonlijk blog -
Grazie per aver letto il mio blog!
Bedankt voor het lezen van mijn blog