221. Een knappe surveillant

De eindexamens zijn begonnen. Leerlingen van het voortgezet-, middelbaar- en hoger onderwijs worden onderworpen aan een spervuur van vragen. Iedereen wil goed scoren en natuurlijk haar/zijn diploma halen. Via het LAKS is al een aantal klachten binnengekomen. Na drie dagen ploeteren, staat de stand op 27.000 telefoontjes. Leerlingen van een Amsterdamse school klaagden bijvoorbeeld over het houden van een bejaardendisco tijdens de examenuurtjes. Bejaardendisco? Wat moet je je daar nu weer bij voorstellen?

Ergens anders klaagde een scholiere dat ze werd 'afgeleid door een knappe surveillant'. Dat vind ik wel heel bijzonder. Toen ik examen deed, had je natuurlijk ook surveillanten. Mensen die goed opletten of het allemaal wel netjes toegaat bij de examens, of er niet gespiekt wordt enzo. Meestal zijn dat van die onopvallende grijze figuren die onhoorbaar tussen de rijen door heen en weer wandelen. Eentje viel er kennelijk toch wel op. Een 'knappe surveillant', stond er in de krant. Een lekker stuk. Op slag verliefd? Hij zal vast even ouder geweest zijn en doordat 'ie er leuk uitzag, viel 'ie wellicht op. Problemen omdat hij er 'te goed' uitzag?

Stel je voor dat er iedere keer zo'n knappe bink voorbij je tafeltje komt lopen (of voor mannen: een knappe rondborstige lady) Eerst kijk je met een schuin oog, maar even later volg je al zijn bewegingen, kijkt naar zijn strakke kontje en hoe hij er verder uitziet. Dan kun je je niet meer zo goed concentreren op je Engels, Geschiedenis of Wiskunde. De hele tijd door een leuke vent geobsedeerd, daar kan ik me wel wat bij voorstellen. Maar om daar een klacht over in te dienen bij het LAKS, wat wil je daarmee bereiken? De klacht zal heus niet zijn dat het geen spetter is. Misschien wil de studente met hem in contact komen of gaan daten, is dat de bedoeling? Ik zie het antwoord al voor mij:

'Nou, we hebben je klacht ontvangen. Ons voorstel is dat je met de betreffende surveillant in contact treedt om je klacht verder aan hem toe te lichten... hier is zijn mobiele nummer 06-xxxxxxxx...'

en het vervolg:

'Goedemiddag, ja ik heb een klacht over je ingediend. Je ziet er namelijk nogal leuk uit, en ik kon mijn aandacht niet van je afhouden. Iedere keer als ik je voorbij zag komen, was ik helemaal hotel de botel. Tijdens het examen kon ik helaas niet nader kennis met je maken. Hoe heet je eigenlijk? Kom je morgen weer surveilleren of heb je zin om vanavond af te spreken op het terrasje van....' hahahah


Bron: De Pers, 20 mei 2009
© Matti, 22 mei 2009
- geschreven met een tikje ironie -
Ook gepubliceerd op mijn Schrijfblog van Trouw
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.

219. Volendams visserslatijn (3)

Ofte wel: Palingsoap





Ooit sprak hij fier, die Yolanthe Cabau
dat is degene waar 'k altijd van hou
Het liep echter anders, ja catastrofaal
Zijn voetbalclub miste desastreus de bokaal
Die Jan en Yolanthe, wat een bijzonder stel
ze veroorzaken een ware mediarel

Ja echt, het wordt een heuse palingsoap
De roddelpers gaat helemaal op de loop
Door de voetbalclub en de opgetreden degradatie
viel ook haar Jan spontaan uit de gratie
Hij was helemaal door de voetballerij geobsedeerd
de aandacht voor 'zijn meissie' was hij helemaal verleerd

Door het dolle heen was hij ondertussen
ook met een andere chick aan het kussen
Ondanks zijn mooie tattoo, dat begrijp je wel
zat Jan tijdelijk niet zo lekker in zijn vel
Yolanthe, die 'overspontane' meid
had bovendien nog met een ander gevrijd

Het is definitief over en uit met die twee
zo melden ze de media theatraal en gedwee
Wat een debâcle, ja treurnis, een affaire
ze gingen nog net niet allebei blerren
Dat krijg je nou als je zonder na te denken
de liefde aan anderen gaat schenken

Wellicht houden ze iedereen wel voor het lapje
en is het een uit de hand gelopen grapje
Die Jan is vast zo glad als een aal
en de media gelooft het allemaal
Ondertussen verdeelt Jan met Yolanthe de poen
van de verkoop van hun villa, van meer dan een miljoen

Misschien moeten ze alles maar snel vergeten
én samen gezellig een palinkje gaan eten
De storm in medialand is nog niet geluwd
niet getreurd, gauw een ander weer gehuwd?
Door schade en schande worden ze wijs
en worden ze samen in Volendam oud en grijs

Tja, wat valt er verder nog uit te leggen?
Hoe het afloopt durft haast niemand te zeggen
'Het kan verkeren', meldt een oude spreuk
Misschien lijmen ze binnenkort weer hun breuk
ooit verkopen ze misschien vanuit een Volendamse tent
een pondje echte paling aan de naieve consument

----------------------------------------------------
Zie ook:
Deel 1: Volendams Visserslatijn van Sjors
Deel 2: Volendams Visserslatijn van Natasja
**
Deel 4: Volendams Visserslatijn van Jane
Deel 5: Volendams Visserslatijn van Ellen
Deel 6: Volendams Visserslatijn van Klaas

Duidelijk heb ik boven mijn blog gezet: ofte wel: Palingsoap
'Het is eigenlijk een heel zielig gedoe, dat zulk 'nieuws' nog een serieuze krant haalt..'

Bron: Diverse media, o.a. www.nu.nl, 19 mei 2009
© Matti, 20 mei 2009
Ook gepubliceerd op Schrijfblog van Trouw
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.

217. Wakker worden

 

18 mei 2009, 18:48 - gezien - door wie?   Word Goldmember!  

Recentelijk onderzoek leert dat mensen liever korte blogs lezen.
Een poging. Een eerste blog van precies 150 woorden


Een weekend lang jezelf vermaken valt niet altijd mee. Nu hoef ik mij niet te vervelen, mijn programma is boordevol. Struggle for life. Als ik alle dingen wil doen die ik van plan ben, kom ik tijd te kort. Zaterdagmorgen vind ik een heerlijk moment om even op je gemak wakker te worden. Nog even soezen. Vrijdagavond zet ik bewust de wekker niet. Heerlijk om te ontwaken zonder verplichtingen. De plek naast mij is leeg. In gedachten strek ik mijn arm uit en hij ligt daar. Wat zou het gezellig zijn om te horen, 'Schatje, ben je wakker? Hij zou zijn hand even over mijn wang strijken. Zijn andere hand ligt om mij heen en het maakt niet uit of ik half bloot ben. Mijn reactie zou zijn om nog heel dicht even tegen hem aan te kruipen. Het maakt niet uit of de klok nog een uurtje doortikt. 'Lieverd...'


© Matti, 18 mei 2009
150 woorden 'Wakker worden'
Ook gepubliceerd op mijn Schrijfblog bij Trouw.
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.

218. Een SMS-je

Recentelijk onderzoek leert dat mensen liever korte blogs lezen.
Een poging. Een tweede blog van precies 150 woorden
Lees hier de eerste blog van 150 woorden: 217. Wakker worden

---------------------------------------------------------
Ze zat voor mij op het terrasje, een kop choco stond voor haar. Opgeschrikt door een melodietje, kijken de andere mensen in de buurt haar kant op. Ik ook. Ze pakt haar mobieltje uit haar tas, klapt 'm open, leest de boodschap en ze zegt hardop: 'Dat meen je niet'. Ze lijkt verschrikt. Zat ze op dat bericht te wachten of kwam het onverwacht?
Ze kwakt een paar muntstukken op tafel en veert overeind. Dan slaat ze haar jas om en komt in beweging. Ze loopt weg, de stad in. Wat zou er zijn? denk je dan. Een vriendje die haar de bons geeft? Of de afspraak afzegt? Een SMS kan je plannen ineens radikaal veranderen. Haar kop choco blijft half leeggedronken op het tafeltje staan. Natuurlijk, ik zou ook wel onverwacht een SMS willen ontvangen, maar wel één met een leuke boodschap. Zoiets bijvoorbeeld: 'ik denk aan je'.
---------------------------------------------------------

© Matti, 18 mei 2009
150 woorden 'een SMS-je'
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.

216. Frisse windvlagen (haiku en proza)

Frisse windvlagen
wapperend om je oren
tijdens het varen



-------------------------------------------------------------
Zoiets lijkt mij wel wat, zo'n vaartochtje over de Linge, de Regge of welk riviertje dan ook

Improvisatie bij het woord 'winderig' (zo stel ik het mij voor):
'...Goedemorgen, dames en heren. Wij heten u van harte welkom aan boord van ons comfortabele pleziervaartuig. Het is niet toegestaan aan boord te roken. Wij varen vandaag over de Linge. De Linge is met haar lengte van meer dan 100 kilometer de langste rivier van Nederland. Ze begint bij het dorpje Doornenburg bij de Duitse grens. Hier wordt het water van de Rijn via het Pannerdens Kanaal ingelaten. Tot Tiel is de Boven-Linge eigenlijk een gegraven afwatering die van oost naar west stroomt tussen de Rijn en de Waal. Vanaf Tiel slingert de oorspronkelijke Linge zich sierlijk door de Betuwe, het fruitparadijs van Nederland. Haar loop eindigt in de Merwede bij Gorinchem. Het landschap langs de Linge is afwisselend. Bosjes, rietvelden, moerassen, graslanden, dijken en wielen. Door deze kleinschalige variatie is het een leefplaats voor talrijke planten en dieren. Sommige vogels broeden in de bosjes en vinden voedsel in de graslanden. De watersnip wordt geregeld gesignaleerd en is hier een graag geziene gast. Deze verblijft graag op de zanderige gedeelten van de oevers. De aangrenzende sloten en plassen worden zomers grotendeels bevolkt door kikkers, padden en salamanders. In de grienden leven roofvogels als valken en uilen. Ook

kleine roofdieren zoals wezels en hermelijnen komen hier voor. In de ruime uiterwaarden broeden in het voorjaar steltlopers als de grutto en tureluur. De watersnip verblijft graag op de zanderige gedeelten van de oevers. Met een beetje geluk kunt u zelfs nog de ijsvogel signaleren. Ook voor trekvogels en wintergasten is het stroomgebied van de Linge een onmisbare verblijfplaats. Kanovaarders weten hier de (water)weg inmiddels ook te vinden. Houdt uw fototoestel bij de hand, want er komen zeker momenten dat u prachtige plaatjes kunt schieten. Hengelaars en dagtoeristen kunnen bij de rivier volop hun hart ophalen. Langs de oevers zult u hen ongetwijfeld zien bij het langsvaren. Volgt u nauwgelet de instructies op van de kapitein. De temperatuur is uitstekend en het zonnetje probeert langzaam door te komen. Let u goed op, want het is vandaag wat winderig, maar wij varen door een fascinerend landschap. Houdt u zich goed vast aan de reling. U kunt vandaag heerlijk uitwaaien, maar u zult geen last hebben van elk zuchtje wind. Dat zal u zeker voldoening schenken. Geniet van deze vaartocht, dames en heren. Dat geldt voor ieder van u. Wij lezen u nu een haiku voor uit de bundel 'Windstilte' van de Doornenburgse dichter Harold Klaassen. Een haiku is een Japanse dichtvorm, bestaande uit vijf, zeven en vijf letergrepen. Klaassen won onlangs met deze haiku de dichtwedstrijd 'Poëzie langs de waterkant' van het Comité DICHTKUNST OVERAL', dat actief is in de Zaltbommelse Achterhoek. Op iedere vaartocht lezen wij deze haiku voor aan onze daggasten.

Het is heerlijk stil
langs de mooie waterkant
lekker genieten


----------------------------------------------------------

Foto bootje: afkomstig van: http://www.rustwat.com/
Plaatje dichtbundel: creatie
Idee voor de haiku en proza n.a.v. Hans Kilian wint dichtwedstrijd met deze haiku:
Ieder zuchtje wind
is voldoening, als je maar
van het leven houdt.

Gewoon wat gedachten:
Dat is maar de vraag... ieder (elk) zuchtje wind?
is voldoening of geeft voldoening / schenkt voldoening?
In ieder geval is het voldoende voor het winnen van een dichtwedstrijd
Van harte proficiat! Mijn felicitatie ook geplaatst op: www.stadgorinchem.nl
----------------------------------------------------------


© Matti, 15 mei 2009 / blog iets aangepast 16/5
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.

215. Protezione solare (bescherming tegen de zon)

De kop is ook dit keer Italiaans, maar dat zullen jullie misschien nog wel vaker bij mij tegenkomen. Waar nodig vertaal ik het. Wees niet bezorgd, want ik blijf voornamelijk in het Nederlands bloggen hoor!

Vervolg op eerdere (persoonlijke) blogs:
215. Bella Prospettiva
178. Ik ga mijn eigen weg
173. Bei negozi (prachtige winkels)
170. Regali de Natale (Kerstcadeaus)
166. Natale con i tuoi (kerstfeest in familiekring)
162. Out of my comfort zone
160. Romance in Toscane (deel 3)... relaxen in de zon
152. Romance in Toscane (deel 2)... het dilemma
144. Romance in Toscane (deel 1)... de ontmoeting
130. Mijn schoenenwinkel

hahaha, het lijkt wel een (halve) roman, zo langzamerhand...
----------------------------------------------------------------

'Mmmmmmmm'
In de verte hoor ik het zacht krijsende geluid van meeuwen. De zonnewarmte heeft mijn hele lijf doordrenkt en wat doezelig lig ik met mijn ogen dicht. Het ruisende geluid van de zee, een geluid dat niet stopt, komt van verderweg en transformeert tot een diffuus gevoel van rust. Zachtjes waait een koele bries boven mijn hoofd en als ik door de spleetjes tussen mijn wimpers doorkijk, zie ik het zacht wuiven van het helmgras. Met mijn zonnebril op lig ik op een badlaken in het warme zand. Ja, ik ben vlakbij het strand in Bergen aan Zee. Het is hier niet zo heel erg druk. We waren wat noordwaarts gelopen en hebben een rustig plekje gevonden in een diepe zandkuil tussen het helm. 'Bakken in de zon' noemen ze dat, de nodige aanvulling vitamine D. Nee, niet te lang, om basaalcelcarcinoom geen enkele kans te gunnen. Ik heb mij goed ingesmeerd. Factor 20. Dat moet toch even voldoende zijn? Mijn boek 'Storm of the Century' van Stephen King die ik meegenomen had, blijft na enkele pagina's lezen onaangeroerd liggen. Mijn gedachten zijn te onstuimig. Bij mij stormt het ook van binnen. Naast mij zie ik in mijn ooghoek een hand bewegen en even later voel ik hoe een dun straaltje zand naar beneden valt langs de zijkant van mijn buik. Hij speelt nonchalant met het zand. 'Mmmmmmmm' zeg ik, een woord dat helemaal uit medeklinkers bestaat. Lucebert, de dichter die een knap vertolker was van poëzie, zou mij dankbaar geweest zijn voor het effect van het metrum: de regelmatige afwisseling van beklemtoonde en onbeklemtoonde lettergrepen. 'aaaaaaah' zeg ik zacht en daarna weer 'mmmmmmmm'. Vooral die lange medeklinker drukt precies uit wat ik zeggen wil: 'heerlijk, zo rustig, ver weg van de Supernerveus was ik geweest en ik stond vol spanning in de welkomsthal te wachten. Zou hij komen? Ik kon het bijna niet geloven. Een half uur geleden was de Lufthansa-vlucht LH3845 uit Roma Fiumicino al geland. Er waren al heel wat mensen achter de schuifdeuren vandaan gekomen, die een koffer achter zich aansleepten. Echter, geen Giovanni. Zou hij de vlucht gemist hebben? Nee toch? We hadden alles duidelijk afgesproken. Opeens voel ik twee handen van achter om mij heenslaan en hoor ik: 'Iek ben ier'. Verrast draai in mij om en roep harder dan ik van plan was: 'Giooooo!. Een paar mensen verderop kijken achterom als ik met een sprongje mijn armen om zijn hals sla. Hij was twee deuren verderop al naar buitengekomen en stilletjes achter mij geslopen. 'Mááaatti, mio principessa, io sono con voi per vedere.' (mijn prinsesje, ik ben blij je te zien) Ik kon mijn tranen niet bedwingen, maar dat kwam van de emotie. Hij heeft een koffer bij zich en nog twee pakketten. Ik neem wat van hem over en we lopen naar een snackhoekje in de ontvangsthal. Ondertussen hoor ik: 'iek noe oo nederlandse spreek', zegt hij. Ik schiet hardop in de lach. De interactieve taalcursus IT-NED, die ik hem een paar maanden geleden heb gegeven, mag nog wel verbeterd worden, hahaha. Eerst koffie, dat wil zeggen voor mij cappuccino en voor hem espresso. 'Il viaggio è stato veloce' (de reis ging snel), vervolgt hij en ik zeg hem van schrik in het engels: 'You're not an Irishmen, you said; 'iek ben ier'. That's nog quit correct in Duch, an 'Ier' is an inhabitant of Ireland' en ik onderneem een poging hem de letter 'h' te laten uitspreken. Non ho parole', zegt hij en blijft mijn handen met beide handen vasthouden. We nemen de trein naar Weesp en stappen op het kleine stationnetje uit. Slim als ik ben, heb ik de auto bij het NS-station Weesp geparkeerd en voor een paar euro's een retourtje Schiphol genomen. Voor hem nog even een enkeltje erbij gepind op het airport en zo gaan we efficiënt op weg naar huis. Ik heb thuis al lekkere pasta klaargemaakt en daar zal hij vast van smullen. Onderweg kijkt hij zijn ogen uit op de snelweg. Hij is voor het eerst in ons kikkerlandje. Gelukkig regent het niet. We kletsen honderduit, half in het Italiaans, Nederlands (ik dan) en in het Engels. Ik kom er achter dat ik nog een hele weg te gaan heb met mijn Italiaans. Ik bak er nog niets van. Gio heeft zijn linkerhand tijdens het rijden achter in mijn nek gelegd en het voelt heerlijk knus!

bewoonde wereld, midden in de natuur helemaal tot jezelf komen.' De kleine korreltjes duinzand veroorzaken een kriebelend gevoel. In het warme zonnige weer en op dat het windstille plekje zwellen de zachte geluiden aan, ebben weer weg en mijn gevoel gaat over in een zekere loomheid. Bovendien stemt de zon vrolijk. Een jaar geleden had ik dit nauwelijks kunnen indenken. De afgelopen dagen zijn als een sneltrein voorbij geflitst. Het begon zaterdagmiddag op Schiphol.
Eenmaal thuis gekomen, valt de deur met een klap achter ons dicht en ik laat hem mijn bescheiden woonruimte zien: het kleine keukentje, de zithoek, de eettafel en mijn uitgebreide boekenkast. Ik laat zien waar de douche en zijn slaapplek is en we lopen naar de woonkamer. 'Bello comodo' (mooi en comfortabel), zegt hij. Ik krijg nog geen tijd om hem een cadeautje te geven (het mooie lichtblauwe shirt met de bijpassende das van Profuomo). In de kamer draait hij zich opeens om en omarmt me. Onze lippen raken elkaar en ik voel zijn tong. We ploffen op de bank en ik voel zijn handen onder mijn truitje. 'Mááaatti, ho bisogno di te' (ik heb je nodig), fluistert hij. Even later gleed zijn hand verder naar beneden en zocht een plek onder de rand van mijn slipje door. Ik voel zijn borstkas en maak de knoopjes van zijn overhemd los. We hadden elkaar ruim drie maanden niet gezien, het verlangen naar elkaar was heftig en bijna niet te bedwingen... ik voelde zijn mannelijkheid en fluisterde: 'O, Gio, ik wil met je vrijen...' Er was geen woord Italiaans voor nodig. Ik fluisterde alleen nog:
'Gio, avete pensato, un preservativo?' (heb je eraan gedacht?)
Een wilde en gepassioneerde sensatie volgt. We rollen van de bank op de grond. Het maakt me niets uit, er ligt zachte vloerbedekking. Ik heb het idee alsof ik mijlenver word 'meegenomen'. Dit was heerlijk, een sublieme extase. Het was zeker anderhalf uur later toen we samen richting douche gingen en uiteindelijk de pasta gingen verorberen. We hadden toen wel flinke trek. Toch blijkt zo'n magnetron dan wel handig...

Twee dagen later...
Daar lig ik dan, nog nauwelijks bekomen van ons dagje uitgaan in Amsterdam gisteren. Ik denk ook opeens weer terug aan de terugreis van de vakantie, september vorig jaar. Ik hoor mijn vriendin nog zo zeggen: 'Nou meid, jij met je Italiaan. Over een week is 'ie je weer vergeten. Neem dat maar van mij aan. Die vakantieliefdes zijn geen lang leven beschoren en Italiaanse mannen zijn allemaal macho's. Intussen heb ik mijn 'macho' in de kerstvakantie opgezocht en ik heb de indruk dat het serieus is. Nu ligt hij naast me, op Nederlandse bodem in de zon, bij het strand. Die donkerblauwe zwembroek staat 'm goed. Een zacht piepgeluid trekt mijn aandacht. Door een spleetje tussen mijn samengeknepen ogen zie ik hoe hij wat zonnebrand uit de tube perst en in zijn handpalm doet. Een fractie van een seconde later voel ik het verkoelende vocht op mijn huid. Hij begint zachtjes te wrijven en zegt: 'Mááaatti, la protezione solare...un po 'di protezione dal sole' (een beetje bescherming tegen de zon). Geweldig, wat attent, een beetje aandacht en zorgzaamheid. Welke Nederlandse man zou spontaan op dat idee komen? Een schaduw verschijnt boven me, een bescherming tegen de zon. Ik ruik nog heel licht zijn aftershave en ik voel zijn lippen. Zijn badlaken trekt hij over ons heen ...
'Mmmmmmmm'

© Matti, 13 mei 2009
pfff., het staat er...na lang aarzelen en nadenken...
- persoonlijk blog -
Grazie per aver letto il mio blog!
Bedankt voor het lezen van mijn blog
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.

214. Het krioelt van de vrouwen

-column-
(een blog speciaal voor mannen)

Als je mannen meldt dat er een plek is, waar het krioelt van de vrouwen, dan komen ze er als vliegen op de stroop op af, zou je denken. Is dat ook zo? Libelle, het befaamde vrouwenblad bestaat 75 jaar. Daar bouwt de redactie een manisfestatie omheen: De Libelle zomerweek. Op het Almeerderstrand heeft men een terrein afgezet, waar allerlei festiviteiten worden georganiseerd, die bij vrouwen wel in de smaak vallen. Natuurlijk, veel draait om mode en allerlei snufjes waar vrouwen warm voor lopen. Kleding, huidverzorgingsproducten, cadeautjes, woondecoratie en tal van demonstraties en shows. Geen man maak je blij als je zegt: 'laten we eens een dagje gaan shoppen'. De meeste mannen zijn na een half uur al afgehaakt en zoeken de dichtsbijzijnde tap op om een biertje te gaan drinken. Toch zou je denken dat mannen hun hart op kunnen halen als je zegt: Ga naar de plek waar het wemelt van de vrouwen. Of zou dit een typische vrouwenmanifestatie zijn? Mannen, niet getreurd, ook 'La Place' is vertegenwoordigd en heeft allerlei drankjes beschikbaar. Zo'n dagje naar die manifestatie is best leuk. Wat zou je denken van 'Lachen met Jörgen Raymann' en wijntjes testen bij de wijnproeverij en daarna tango dansen? Echter, op de eerste dag van Libelle's zomerweek waren weinig mannen te bekennen. Ook in de dancing, waar je met een koptelefoon op, in je uppie kunt dansen (Tja, als de danspartners onbreken...). In de Bookazine Lounge kun je bekende schrijvers ontmoeten of shoppen voor leuke leescadeautjes. Er zijn workshops en ook kun je schoonheidsbehandelingen ondergaan.
De eerste dag was een succes, volgens de organisatoren. Dat zou ik naturlijk ook zeggen als ik in de schoenen van Libelle stond. Eerlijk is eerlijk: achter sommige stands staat een man vol verve de producten te demonstreren, maar grote hoeveelheden mannen ontbreken. Nee, het is geen huishoudbeurs, maar naast de modesnufjes is er ook een Feestpaviljoen, waar bekende politici acte de presence geven.

Op de eerste dag was Mark Rutte van de VVD present, die zich op het hoofdpodium liet interviewen door Ebru Umar. Zij was ook al dik aangekleed met leggings, laarzen en een lang vest. Het is nog niet echt zomerweer. Ook als je rondkijkt, zie je geen wapperende zomerrokjes en korte mouwtjes, maar dikke jassen, vesten, truien en shawls. Eigenlijk Libelle's herfstweek dus, zo lijkt het. Ik denk dat er tal van vrouwen dus geen nee zeggen als je vraagt: 'Zo even een beetje bijkomen dames van het slenteren langs de kraampjes? Mag ik je een kop warme choco aanbieden, met een lekkere chocoladebonbons of croisantje erbij? Gek toch dat mannen zo massaal afwezig zijn of gaan ze alleen maar naar de autorai?
Toch zouden heel wat vrouwen het best leuk vinden als er meer mannen te vinden zouden zijn op de manifestatie. Zeker de meiden en vrouwen die single zijn. Wat is leuker dan op het terrasje bediend te worden door een man van je leeftijd, die tevens een gezellig praatje aanknoopt. Niet alleen de singles hoor, de meeste vrouwen willen wel leuk contact hebben met aardige mannen.
Natuurlijk, het is geen dating-gebeuren, zo'n zomerweek, maar mannen (en zeker de vrijgezellen), denk toch eens goed na. Er liggen prachtige kansen. The place to be.
Het kost je wel wat, enige moeite, wat omschakelings- en inlevingsvermogen, geduld en 18.50 voor de entree plus 6 eurootjes voor de uitrijkaart. Bovendien kun je misschien de vrouw van je leven ontmoeten. Die kop cappuccino voor misschien jouw ware, kan er toch best vanaf? Denk er ook aan dat vrouwen heus niet het hele jaar door zo'n dikke jas aan hebben. Straks wordt het weer warmer, het wordt strandweer en dan komen de bikini's tevoorschijn.
Een plek waar het krioelt van de vrouwen en jij bent er niet?


Meer info en een filmpje op: http://www.libellezomerweek.nl

Foto Mark Rutte-Ebru Umar: © Copyright GPD/Jeroen Jumelet


© Matti, 12 mei 2009
640 woorden
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.

213. Snorkelen, haaien en 10.000 euro

Wie wil er niet lekker snorkelen in helderblauw water, flaneren op een parelwit zandstrand in de zon, lekker luieren op het terras van een droomhuis op een eiland in het Great Barrierrif? Lekkerre zalmsalades eten met een goed glad wijn erbij, genieten van een gratis hotstone-massage en nog een salaris erbij van AUS $ 150.000,- voor 6 maanden? Dat en nog veel meer was weggelegd voor degene die de beste papieren had. Dat wil zeggen: als je een aantoonbaar 'groen hart' hebt en prima kunt zwemmen', dan mag je een half jaar lang verblijven als Island Caretaker op het eiland Hamilton voor de Australische kust. Een kleine 35.000 mensen uit tweehonderd landen hebben gesolliciteerd naar 'de beste baan van de wereld': voor ruim 10.000 euro per maand en een luxe appartement zes maanden op een tropisch eiland de boel een beetje in de gaten  houden. Onder de sollicitanten waren ook 151 Nederlanders. De laatse 16 finalisten mochten alvast een voorproefje

nemen, waaronder ook Magali, een Nederlands een meisje uit Limburg, die in Amsterdam woont. De superjob ging ook haar neus voorbij. Eindelijk is het bekend. De droombaan is gewonnen door een 34-jarige Brit, Ben S, een Project Manager (jawel!) .





Op de website www.islandreefjob.com, een promotie van het Australische Tourism Queensland, kun je het allemaal lezen en bekijken. In ieder geval hebben Magali en de 15 anderen een paar heerlijke dagen beleefd. Ben mag blijven.

Weet je, laat ik het maar eerlijk zeggen: ik heb niet meegedaan, omdat zo'n kans om te winnen, minimaal is. Bovendien is de vraag: wil ik eigenlijk wel een half jaar helemaal in mijn uppie op een onbewoond eiland zitten? Zou het niet na een week gaan vervelen, als niemand je aanspreekt en je alleen maar gefladder van Albatrossen ziet? De zon op zo'n subtropisch eiland is best lekker en ook leuk om die schildpadden en dolfijnen te zien zwemmen. Maar: wat moet je doen in je eentje als je opeens vast zit tussen het koraal? Australië klinkt als het paradijs op aarde. Alleen als je de krokodillen, haaien, giftige spinnen en slangen niet meetelt natuurlijk... Je zult 's nachts wakker worden en denken: wat kronkelt daar tussen mijn voeten? Ik houd best van de natuur, maar wie zat er destijds ook alweer wekenlang op de Rottumerplaat, met alleen maar gekrijs van vogels en allemaal witte vogelpoep om hem heen?
Zitten daar bij Hamilton Island eigenlijk ook geen haaien voor de kust? Dat vertellen ze er niet bij. Straks wordt die beheerder misschien wel met huid en haar verslonden.

Er zit daarom niets anders op dan gewoon sparen voor mijn vakantie, dat is wel duidelijk. Misschien schrijft de provincie Tuscany in Italië ook nog eens een wedstrijd uit:
Wie wil er heerlijk shoppen in Firenze, leuke schoenen uitzoeken, stijlvolle kleding passen, op een terrasje zitten in San Gimigniano en heerlijk op het stand liggen zonnebaden, op kosten van de Italiaanse staat? Degene die er een beetje leuk uitziet en voor de dag durft te komen in bikini en bewijst dat ze Chianti lekker vindt, mag meedoen...
Als Silvio Berlusconi maar uit de buurt blijft, want die 'kijkt' mij een beetje teveel naar jonge vrouwen...

© Matti, 7 mei 2009
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.

212. Vrijheid

 




Op de kasseien staan de duizenden
ze wachten
op de tonen van de hoorn
de adem ingehouden
dan klinkt de 'Last Post'
inzet naar een nieuwe periode
van vrijheid

In de straten en op de pleinen
wordt het stil
een moment van bezinning
twee minuten stil
voor hen die de weg baanden
naar vrijheid

Langzaam komt er na stilstand beweging
in de stoet
van allen die toonbaar met een defilé
eerbetoon brengen
aan de duizenden gevallenen
voor vrijheid

Overal wappert de fier de driekleur
een teken
van vrijheid in dit land
uiterlijk waarneembaar
slechts een nobel en respectvol gebaar
bij vrijheid

Het rumoer zwelt onverwacht aan
in de wereld
op plaatsen waar men het niet verwacht
aantasting van het hoogste goed
opnieuw strijd in de hoop
op vrijheid

Miljoenen zuchten dagelijks
onder schrikbewind
vechtend tegen moordenaars en verkrachters
die overwinning denken te behalen
bij een haast onbereikbaar doel:
de vrijheid



© Matti, 5 mei 2009
** UITGELICHT op Hyves.nl 05-05-2009 **
Ook gepubliceerd op mijn Schrijfblog bij Trouw.
Reacties op mijn blogs stel ik altijd op prijs.